Κεφάλαιο 45

'' Έκλεισες όλα τα φώτα μέσα; '' με ρώτησε για χιλιοστή φορά ο αδερφός μου.

'' Ναι ρε αγόρι μου, το είπαμε! '' του είπα αγανακτισμένη.

'' Βαγγέλη, μάζεψε την γιατί θα την δείρω. '' απείλησε.

'' Αδερφή σου είναι, εγώ τι φταίω; '' γύρισα και αγριοκοίταξα τον προδότη που ακούει στο όνομα Βαγγέλης. Ο αδερφός μου φυσικά και το συνέχισε.

'' Είναι δική σου γκόμενα όμως. Εσύ την επέλεξες, εγώ όχι! '' είπε με παράπονο. Τι στο διάολο;

'' Είμαι ακριβώς εδώ! '' είπα κουνώντας τα χέρια μου για να κάνω εμφανή την παρουσία μου.

'' Χεστήκαμε από ό,τι βλέπεις. '' με ειρωνεύτηκε ο άνθρωπος που θέλει να ονομάζεται αδερφός μου. Ένιωσα δύο χέρια να τυλίγονται γύρω από την μέση μου. Μμμ καλώς τα αρχιδ...εε τα μάτια μας τα δυο!

'' Μην μιλάς έτσι στην αδερφή σου ρε, κρίμα είναι. Μεταξύ μας, είναι λίγο χαζούλα, αλλά την αγαπάμε, σωστά; '' είπε απευθυνόμενος στον αδερφό μου.

'' Την αγαπάμε γιατί αν δεν τον κάναμε θα σε πλάκωνα στο ξύλ..εεε εννοώ αν δεν την αγαπούσαμε δεν...ναι, αυτό...καταλάβατε τώρα μωρέ! '' το γλυκό μου προστατευτικό αδερφάκι ήρθε ξανά στην επιφάνεια. Χαμογέλασα ασυναίσθητα σε αυτή του την δήλωση και αποφάσισα να μην ασχοληθώ με τα αρνητικά χαρακτηριστικά μου που τονίσανε.

'' Μην χαίρεσαι ξανθόψειρα. '' πάντα κρατάει λίγο.

'' Είμαι καστανόξανθη! '' παραπονέθηκα.

'' Συγγνώμη, λάθος μου. Μην χαίρεσαι καστανοξανθόψειρα! '' με κορόιδεψε.

'' Βαγγέλη πάμε να φύγουμε; Δεν μπορώ να συναναστρέφομαι με 5χρονα. '' είπα με έναν απαξιωτικό τρόπο στην φωνή μου.

'' Συγγνώμη κυρία φοιτήτρια Ψυχολογίας που σας πρόσβαλλα. Καληνύχτα, Βαγγελάκη. '' αφού αντάλλαξαν κάτι περίεργα βλέμματα, ο αδερφός μου έφυγε και εμείς πήγαμε προς το αυτοκίνητο του Βαγγέλη. Σήμερα με έφερε ο αδερφός μου, οπότε με βολεύει αρκετά που ήρθε ο Βαγγέλης. Δεν θα άντεχα στο αυτοκίνητο με τον Πέτρο. Θα τον σκότωνα.

Ο Βαγγέλης σαν σωστός gentleman που είναι, άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού για να μπω και ύστερα πήγε και εκείνος στη θέση του.

'' Σπίτι σου ή σπίτι μου; '' είπε με ένα πονηρό βλέμμα.

'' Εγώ σπίτι σου και εσύ στο δικό σου. '' και ναι! Αυτός είναι ο μαγικός τρόπος για να ξενερώσεις ένα αρσενικό. Πήρε το βλέμμα τυ πληγωμένου κουταβιού και με κοίταξε με τα διαπεραστικά του μάτια.

'' Ούτε να το σκέφτεσαι! Νυστάζω. '' είπα αμέσως.

'' Θα αράξουμε λίγο στο σπίτι, θα φάμε τίποτα και θα κοιμηθείς σε μένα. '' βρήκε αμέσως την λύση.

'' Βαγγέλη, νυστάζω. Αύριο, αν το θέλεις, θα είμαι όλη στην διάθεσή σου. ''

'' Δηλαδή θα μου κάτσεις; '' είπε με ένα κουτοπόνηρο χαμόγελο. Του χάρισα ένα συμπονετικό χαμόγελο.

'' Ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα. '' εκείνος ξίνισε το πρόσωπό του και εγώ έβαλα τα δυνατά μου για να μην γελάσω. Είναι τόσο γελοίος!

Μερικές στιγμές αργότερα με άφησε έξω από το σπίτι μου και με καληνύχτισε με ένα υγρό φιλί στα χείλη.

'' Τα λέμε αύριο, μικρό μου. '' τα ακροδάχτυλα του χάιδευαν απαλά το μάγουλό μου και τα χείλη του άγγιζαν τα δικά μου καθώς τα βλέμματά μας δεν αποχωρίζονταν το ένα το άλλο. Όλη μου η λογική εξανεμίστηκε με μιας!

'' Τα λέμε. '' ψέλλισα μπερδεμένη.

Τι σκατά νιώθω γι' αυτόν τον άνθρωπο;