Κεφάλαιο 17

Μετά από λίγη ώρα σιωπής, ο Βαγγέλης αποφάσισε να μιλήσει και να την σπάσει.

" Καλό; " με ρώτησε ανυπόμονα για άλλη μια φορά. Νομίζω πως έχει μεγάλη ανασφάλεια στο κεφάλαιο της ζωή του με όνομα "συγγραφή".

" Μόνο καλό; Υπέροχο. " λέω ενθουσιασμένη. Κακά τα ψέματα, είναι ο μόνος που θα έλεγε για τα μάτια μου. Ο Χάρης πιστεύω θα έλεγε για τα βυζιά μου.

Για κάποιον λόγο ξεχωρίζω τον Βαγγέλη από τους υπόλοιπους άντρες. Για έναν γαμημένο λόγο το ένστικτό μου, μου λέει πως δεν είναι ένα τους άλλους. Πως είναι διαφορετικός. Ίσως φταίνε τα όμορφα καφέ ματιά του που με κοιτάζουν σχεδόν αθώα. Ίσως πάλι να φταίει αυτό το αστραφτερό χαμόγελο. Ειλικρινά πρέπει να πάρει μέρος σε casting για διαφήμιση οδοντόκρεμας. Τόσο αστραφτερό είναι. Ορκίζομαι.

Πρέπει να ανακαλύψω τον λόγο που μου εξάπτει τόσο το ενδιαφέρον. Τον λόγο που νιώθω βαθειά μέσα μου πως μπορώ να τον εμπιστευτώ. Πως δεν είναι σαν τους άλλους. Και θα το κάνω με κάθε κόστος. Ακόμη κι αν χρειαστεί να αναζητήσω αυτόν τον λόγο στην μέση του πουθενά, στα έγκατα της γης μονάχα με μια πυξίδα να μου κρατά συντροφιά σε αυτό το δύσκολο ταξίδι που καλούμαι να κάνω.

Το κοκκίνισμα στα μάγουλά του με άφησε άφωνη. Χριστέ μου. Είναι τόσο γλυκός όταν κοκκινίζει. Μοιάζει σαν μικρό παιδί. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν ξέρω πόσο χρονών είναι. Βασικά δεν ξέρω τίποτα για εκείνον.

" Ευχαριστώ αλλά δεν- " πάει να πει αλλά τον διακόπτω. Θέλω να μάθω πόσο χρόνων είναι.

" Πόσο χρόνων είσαι; " ρώτησα. Πιάνω το ποτήρι με το νερό στο χέρι και πίνω λίγο. Έχει αφόρητη ζέστη.

" Εμμ 17. " λέει. Το νερό βγαίνει με φορά από το στόμα μου και πέφτει στο πρόσωπό του.

" Πόσο; " τσιρίζω σαν τρελή. Αποκλείεται να είναι 17.

Α π ο κ λ ε ί ε τ α ι !

Θα με τρελάνεις αυτός ο άνθρωπος.