12 Ιουλίου 1984

Πότε δεν φαντάζομουνα ότι ένας άνθρωπος θα μπορούσε να φέρει τα πανό κάτω στην ζωή σου , να κάνει τα νεύρα σου κουρέλια και να παίζει με την διάθεση σου είτε σκόπιμα ειτε επίτηδες.
Υπήρχαν μέρες - και νύχτες - που δεν μπορούσα να τον βγάλω από το μυαλό και όταν αποφάσιζα να ενημερωθώ για της δράσεις του τάγματος κανένας δεν παρελιπτε να με ενημερώσει για το τι κάνει ο Άλμπους.
Είχα τηρήσει την απόφαση μου και έφυγα το ίδιο βράδυ κιόλας από το Χογκουαρτς χωρίς να δώσω εξηγεισεις σε κανέναν, ο μόνος που ήξερε την πραγματική αιτία της βιαστηκεις φυγής μου ήταν εκείνος.
Ετσι λοιπόν ο δρόμος μου με έβγαλε στην Τούλσα μια μικρή πόλη της Αμερικής όπου και ετοιμαζόταν το καινούργιο σχολείο της θεάς Νύχτας και εγώ μαζί με τους Λανκσφορτ σημετηχαμε στης τελευταίες λεπτομέρειες πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς.
Παιδια απο όλον τον κόσμο ταξίδευαν τωρα προς το σχολείο εχωντας πάρει μεταγραφές και οι ενιλικοι βρηκολακες περίμεναν με αγωνία της καινούριες άφιξης.
Είχα γνώρισει αρκετούς απο τους συναδέρφους τον Λανκσφορτ αλλα την μεγαλύτερη εντύπωση μου εκαναν η Λενομπια- μια μικροκαμωμένη κοπελα με άσπρα μαλιά και γυαλιστερά γκρι ματια καθώς και ενα περίτεχνα σχεδιασμένο τατουάζ που απεικόνιζε δυο άλογα δεξια και αριστερα απο το μισοφέγγαρο της θεάς.
Η αλλη γυναικα ηταν τελείως διαφορετική, ονομαζόταν Πενθεσίλεια και εαν και το τατουάζ της δεν ηταν τόσο πολύπλοκο όσο αυτό της Λενομπια υπήρχαν ενα σορό αλλα πραγματα που σε τραβούσαν επανω της. Εκτός απο τα εκφραστηκα πράσινα ματια και τα υπέροχα μακριά μαλιά της, το μόνιμος ζωγραφισμένο χαμόγελο και η ευχάριστη πρωσοπικοτιτα της σε έκανε να νιώθεις σαν στο σπίτι σου.
Εκείνο το βράδυ - περίπου στης 3 τα ξημερώματα - στο τέλος της βάρδιας μου ταχτοποιουσα κάτι βιβλια στο μεγάλο παρατερο κτίριο της βιβλιοθήκης όταν ακουστικές ένας διακριτικός βήχας απο πίσω μου, κοίταξα πανω απο το ωμω μου και είδα την Ανασταζια να μου χαμογελάει.
Ανασταζια : νωμιζα οτι θα ειχες τελειώσει μέχρι τωρα!
Καθριν: δώσε μου 10 λεπτά ακόμα , εχεις σχεδια για απόψε και βιαζεσε τόσο ;
Η Ανασταζια γέλασε και μου έκλεισε το μάτι.
Ανασταζια: Παντα ετοιμοπόλεμη, οχι δεν εχω κανονίσει τίποτα, απλα ήρθα να σου πω οτι το μαθημα ξιφασκίας ακυρώθηκε λογο πολλών καθηκόντων του καθηγητή σου.
Ηταν συρα μου να βάλω τα γέλια.
Καθριν: και τωρα τι θα κάνουμε ;
Ανασταζια: για αρχή λέω να παμε και να φάμε με τους άλλους και μετα βλέπουμε τι λες ;
Σαν να περίμενε σήμα η κοιλιά μου γυργουρισε δύνατα, εγω παρατησα τα τελευταία βιβλία και πήρα την Ανασταζια αγγαζε οδηγώντας την στην τραπεζαρία οπου και θα τρωγαμε όλοι μαζί.
Στην αρχή παραξενεφτικα γιατι απο τα παράθυρα δεν φενοταν καμένα φως και απλα υπέθεσα οτι η βαριές κουρτίνες θα φυλάκιζαν όλο το φως μεσα στην μεγάλη αίθουσα.
Ανεβενωντας τα σκαλιά του πύργου ομως συνιδιτοποιοισα οτι η Ανασταζια δυπλα μου δεν είχε βγάλει αχνά απο την βιβλιοθήκη και μετα, οποτε προσπαθούσα μάταια να μάντεψω τι σκαρονε παλυ.
Ανοιξα την πόρτα και ενα δύνατο ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ακούστηκε απο μεσα κανοντας με να μείνω στήλη άλατος.
Ο Δράκος κρατούσε μια μεγάλη τούρτα Σοκολάτα και μαζι με την συνοδεία ποιανού όλοι μου τραγούδουσαν το τραγουδι τον γενεθλίων.
Μετα απο το υπέροχο δηπνο, την τελεια τούρτα και τα πολα δώρα χαλάρωναμε - όπως το συνηθηζαμαι άλλωστε - η τρεις μας κάτο απο ενα μεγάλο δέντρο στον ανατολικό μαντρότοιχο κοιτοντας τα άστρα.
Δράκος: έπρεπε να δεις την έκφραση σου όταν μπήκες μέσα στην τραπεζαρία.
Καθριν: κατι είχα αρχίσει να υποψιάζομαι όταν δεν μειλούσε η Ανασταζια αλλα δεν πρόλαβα να πω τίποτα
Γελουσαμε δυνατά και συνεχίσαμε να πηραζουμε ο ενας τον άλλον όταν η μεγάλη ιέρεια του σχολείου - η Νεφερτ - μας πλησίασε παρέα με μια μικροκαμωμένη γυναίκα με ζγουρα κόκκινα μαλιά. Η ιέρεια μας χερετησε ζήτησε συγνώμη και πήρε τον λόγο.
Νεφερτ: η κύρια ζήτησε να σε δει Καθριν.
Παραξένεφτικα αλλα παρατηρώντας την καλητερα κατάλαβα οτι ήταν και αυτη μάγισσα και μάλιστα απο την συντεχνία της μαμας μου.
Οι Λανκσφορτ και η Νεφερτ απομακρύνθηκαν ενω εγώ έμεινα με την μάγισσα να με κοιτάζει εξεταστεικα
Άλμα : Την τελευταία φωρα που σε είδα ήσουν μικρό κοριτσάκι και τωρα είσαι ολόκληρη γυναικα.
Είπε και το ζεστό της χαμόγελο με έκανε αμέσως να καταλάβω ποια ήταν.
Καθριν: θεια Άλμα.... Τι κανείς εδω ; Νόμιζα οτι εσυ....
Άλμα: δεν τα πάω καλά με τους βρικόλακες;... Ναι κάποτε έτσι ηταν όμως να ξέρεις μικρη μου οτι ο ανθρώπος αλλάζει.
Καθριν : τι θέλεις όμως εδώ θεια ; Ολα καλά με την μαμα και τους υπόλοιπους ;
Άλμα : ναι μικρή μου απλα ήρθα να σε παρω γιατι σήμερα το πρωι έχουμε σύναξη και πρέπει να βρίσκεσαι και εσυ εκεί. Τι λες θα έρθεις μαζι μου ;
Το σκευτικα για μια στη στιγμή και μια νοσταλγία με πλημμύρισε κανοντας με να συμφωνισω στο λεπτό.
Καθριν : ναι, αλλα θα πρεπει πρωτα να μειλησω με τον καθηγητή μου.

Λίγη ωρα μετα βρεισκομασταν εξω απο την πόρτα της σοφίτας που χρησιμοποιείουσε η μαμα μου και η Σύναξη οταν έπρεπε να συνεδριάσουν.
Είχα περιπου δυο χρόνια που ειχα να πατήσω το ποδι μου στο σπίτι και παρόλο που μειλουσα συχνα με την μαμα και την αδερφή μου, οι γνώριμες εικόνες και μυρωδιές μου είχαν ληψει παρα πολύ με αποτέλεσμα να δυστασω να χτηπεισω για να μπω μέσα.
Κοίταξα την θεια Άλμα, εκείνη μου εγνεψε και μπεικε πρωτη στο ηδη γεμάτο δωμάτιο. Κρατώντας την ανάσα μου την ακολούθησα και βρέθηκα αντιμέτωπη με εξι ζεβγαρια ματια να με κοιτάνε περίεργα.
Το συμβούλιο τον μαγισσών της περιοχής, αποτελούνταν συνολικά απο εφτά πανίσχυρες μεγισσες που ολες είχαν κάποια συγγένεια μεταξύ τους.
Εκτός απο την μαμα, την αδερφή μου και εμένα τι συντροφιά μας συμπλήρωναν η Άλμα και η Καρίνα, δίδυμες αδερφές και πρωτες ξαδερφες την μαμας μου και η Γαλατία και η Δαφνη που ηταν η κόρες τους αντηστηχα.
Καθριν : Γεια σας
Καθησα αμηλητη στη αδεια θέση που βρισκόταν αριστερά της μαμας μου και προοριζόταν για εμένα, καθώς περίμενα υπομονετικά να τελειώσει το βασανιστήριο.
Τα φωτα του δωματίου χαμήλωσαν και υπο το φως τον διάσπαρτων κεριών η μαμα μου συμανε την έναρξη της συνεδριάσεις, κάνοντας μια ανασκόπηση της χρονιας που πέρασε μειλωντας για πράγματα που εμένα δεν με πολύ ενδιέφεραν οπως για το τι κανει οι κοινότητα των καληκανζαρων που ζούσαν σε ενα απο τα μικρά δασακια μέσα στο παρκο που βρισκόταν δίπλα στο σπίτι μου.
Την προσοχή μου όμως τράβηξε λιγο μετά η σηζητηση για εναν δεμωνα του νερου και το οτι είχε γυνει εμμονή ιδαία της αδερφής μου να τον εξόντωση.
Πατη: εχει δολοφονίση ενα σορό κόσμο εκτον οποίον τα μισά ειναι παιδιά στην ηλικία της Πρου. Δεν μπορω να το αφήσω έτσι.
Πενη: Ρισκάρεις την ζωη σου και δεν μας αφυνεις να βωηθισουμε κόρη μου.
Καθριν : τι δαίμονας είναι αυτος που δεν μπορείς να τον νικήσεις Πάτι;
Πατι: ειναι κρυμμένος μέσα την Λίμνη εκει που ειναι η παιδικη κατασκηνώσει και παραφιλαει στην αποβάθρα, δεν εχω ξανα δει ποτε κατι παρόμοιο.
Καθριν : βρήκες τρόπο να τον εξωντοσεις ;
Πατι: οχι ακομα. Εγω και ο Σαμ ψάχνουμε να βρούμε κάποιων τροπο αλλα ακομα τιποτα.
Καθριν : ίσως εαν εψαχνες στο βιβλιο των Σκιών;
Πατι : εψαξα Καθριν και δεν υπάρχει τιποτα μέσα που να μπορεί να μας βωηθισει.
Γαλατία : Γιατι δεν ρωτασας και τους άλλους μάγους της κοινότητας Πατι ίσως να ξέρουν αυτοι κατι για να σε βωηθισουν.
Πατι : οχι το θέμα θα πάρει πολυ μεγάλη διάσταση μετα.
Αυτο το πείσμα την κάποια στηγμη θα της έκανε κακο, νωμιζω πως και η ιδια το ήξερε αλλα σιγα μην το παραδεχόταν.
Καθριν : γιατι δεν αφήνεις κάποιον αλλων να ασχοληθεί με τον δαίμονα;
Η αδερφή μου με αγριοκηταξε και πήγε να πει κατι αλλα εκείνη την ωρα χτύπησε η πόρτα και ενα μικρο κοριτσάκι με δυο καστανές κατσιδες και κόκκινα ματια απο τον ύπνο μπήκε μέσα τρίβωντας τα με δύναμη.
Φοιμπη: μαμα είδα ενα πολυ κακο όνειρο.
Είπε η μικρη εμφανος ταραγμένη και η αδερφή μου την πήρε αγγαλια προσπαθώντας  να την ηρεμήσει.
Πατι : τι όνειρο ειδες ματια μου και σε τρόμαξε τόσο πολυ ;
Το παιδι άρχισε να κλαίει ακόμα ποιο δυνατά και να φωνάζει
Φοιμπη : μην μας αφυσεις μονούς  μαμακα μην πας σε αυτη την λυμνη θα σου κανει κακο αυτος ο παράξενος άντρας.
Ξαφνικα έπεσε απόλυτη ησηχεια  στο δωμάτιο και κανένας δεν μειλησε για πολυ ωρα.

Λίγη ωρα μετα και αφου είχε τελειώσει η σύναξη , η μικρές ηταν στα κρεβάτια τους και κοιμόνταν,  η διαφωνία για τον δαίμονα που απειλούσε την αδερφή μου,  έπαιρνε μέρος στο σαλόνι της επαβλης μας.
Πένι : για να το είδε η μικρη αρα ειναι αλήθεια Πατρίσια, θα παθεις κακο και δεν ειναι αστείο σου απαγόρευω να τον κυνειγεισεις και απετω να σταματήσετε και εσυ και ο Σαμ.
Πατι : Δεν ακούω κουβέντα αυτον τον δαίμονα θα τον εξόντωσω πασει θησεια.
Καθόμουνα και παρακολουθούσαν την διαμάχη περιμενωντας την κατάλληλη στηγμη για να επεμβω και καλαβα οτι ευτασε οταν η Πατι κεινησε να φύγει.
Καθριν : και τι θα γυνουν τα κοριτσια εαν παθεις κακο ;
Πατι : δεν θα παθω τιποτα. Εσυ με παιανου το μέρος είσαι ;
Καθριν: με της λογικής ....
Μπορείς να κανεις οτι θέλεις με τον δαίμονα καρφη δεν μας κέγεται...
Πένι: Καθριν ;
Την αγριοκηταξα και δεν είπε τίποτα.
Καθριν : τι θα γίνει όμως εαν παθεις κατι; τι θα πούμε στην Πρου και τα κοριτσια οταν δεν θα γυρεισεις πίσω , τι  θα εξηγειαουμε στον Βίκτορ οταν...
Εγω παντός οτι ηθελες και εφαγες το κεφάλι σου.
Σταυρόσα τα χέρια και εσφηξα της γροθιές μου για να μην την χτύπησω, ενω εκείνη γύρισε το πόμολο της πόρτα και καθώς έφευγε μουρμουρισε.
Πατι: έχουν την θεια και την γιαγιά τους να τους προσέχει έαν παθω κατι.
Και έφυγε αφήνοντας μας να κοιταζομαστε για αρκετά ωρα αμηλητες.
Πένι : ανησηχω πολυ κόρη μου
Καθριν : λυπαμαι αλλα δεν μπορω να κανω τιποτα παραπανω , ειναι ξεροκεφαλη και πησματαρα, ελπηζω μονο να ειναι καλα και να τελειώνει μια και καλη με αυτο το θέμα.
Σκουπησα ενα απο τα δακρια που κοιλουσαν στα ματια της και την αγγαλιασα.
Καθριν : μην ανεισηχεις ειναι παντοδιναμη θα τα καταφέρει.
Πένι : το πιστεύεις αυτο
Καθριν: ειναι κόρη σου, μονο αυτο τα λεει ολα.
Εγνεψε και ενα μικρο χαμόγελο σχηματηστηκε στα κόκκινα χιλοι της.
Πένι: εσυ τι θα κανεις κοριτσι μου, θα μείνεις μαζι μας απόψε;
Καθριν : οχι μανούλα μου θα πάω στο Χόγκουαρτς αποψε, ο Άλμπους ζήτησε εμένα και την Ανδρομέδα προσωπικά.
Πένι: ένταξη μονο να προσεχείς
Καθριν : Σε αγαπω
Πένι : και εγω σε αγαπω μωρο μου.

......................................................

Τέρμα τα ψέματα 😁
Τελειώνει η ιστορεια και μπενουμε στο φινάλε.

Αφυερωμενω στην ξαδερφουλα μου nalu_shiper99