Η Μίρκα μπήκε στη τάξη της Χλόης την ώρα του διαλείμματος έτσι ώστε να παραδώσει σε έναν συμμαθητή της δεύτερης, το βοήθημα των μαθηματικών που της δάνεισε για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Ευχαρίστησε το αγόρι και πρόσεξε τη Χλόη καθισμένη στο θρανίο στη μέση της τάξης.

Η Χλόη της ανταπέδωσε ένα γρήγορο βλέμμα αηδίας και περιφρόνησης. « Καλύτερα να φύγω Μπριόλε, ίσως δεν έπρεπε καν να μπω στη τάξη αλλά να βρισκόμασταν έξω στην αυλή» μίλησε νευρικά και αγχωμένα η Μίρκα.

« Γιατί το λες αυτό, εξαιτίας τη Χλόης που σε κοιτάζει εχθρικά; Μην φοβάσαι, δεν σου κάνει τίποτα πέρα από τις συνηθισμένες ματιές αντιπάθειας που σου μοιράζει ».

« Μακάρι, τέλος πάντων σε ευχαριστώ χωρίς το λυσσάρι δεν θα μπορούσα να λύσω τα προβλήματα των μαθηματικών ούτε σε τρία μερόνυχτα. Μας έβαλε πολλές ασκήσεις για το σπίτι ο μαθηματικός, μας ζάλισε εμένα και τους συμμαθητές μου ακόμα και τους αριστούχους » του παραδέχτηκε με ειλικρίνεια η καλοκάγαθη κοπέλα και προχώρησε στην αυλή του σχολείου.

Σε ένα άλλο διάλειμμα η Χλόη με το που άνοιξε τη πόρτα της τάξης της για να βγει έξω, είδε ξανά μπροστά της τη Μίρκα που επέστρεφε από το γραφείο των καθηγητών. Οργίστηκε τόσο πολύ που δεν συγκράτησε τα νεύρα της.

Προέταξε ένα βλέμμα που φανέρωνε όλη της την αηδία για το κορίτσι και ήρθε αντιμέτωπη μαζί της σε υπερβολικά κοντινή απόσταση για να της κάνει ξεκάθαρη την εχθρική της διάθεση. « Όλο μπροστά μου σε βρίσκω σήμερα μωρέ ηλίθια! Δεν θα σε αφήσω ούτε θα σου επιτρέψω να κερδίσεις τους υπόλοιπους διαγωνισμούς». έστρεφε το δάχτυλο απειλητικά προς το μέρος της. «Δεν θα μου πάρεις τη πρωτιά. Τώρα κάνε στην άκρη » την έσπρωξε δυνατά.

Η Μίρκα μούτρωσε, τα χείλη της άρχισαν να τρέμουν και κατέβαλλε μεγάλη προσπάθεια για να μην κλάψει. Τέσσερα παιδιά μάρτυρες του συμβάντος, της έκαναν νόημα να έρθει στη παρέα τους. « Έλα Μίρκα, απομακρύνσου από τη Χλόη και μην τριγυρνάς πολύ στα μέρη της. Και όποτε δεν μπορείς να αποφύγεις μια συνάντηση μαζί της, μην της επιτρέπεις να σου συμπεριφέρεται έτσι απότομα και σκληρά. Βλέπεις πως σου φέρεται αλλά δείξε κουράγιο και θάρρος για να μην σε επηρεάζει η κακή της γλώσσα ».

« Δεν καταλαβαίνω τι της έκανα για να μου φέρεται έτσι. Είμαι καλό κορίτσι και κανένας δεν έχει πρόβλημα με εμένα μόνο αυτή έχει » ομολόγησε θλιμμένη η Μίρκα. Ένα αγόρι της παρέας της πρόσφερε την αγκαλιά του και παρακίνησε τους φίλους του να πράξουν το ίδιο για να την κάνουν να νιώσει ανακούφιση, συμπαράσταση και υποστήριξη.

Η Μίρκα χαροποιήθηκε και ξαλάφρωσε, διότι από αυτή την ατυχής κακή στιγμή βρήκε νέους φίλους εκτός από σωτήρες. Πλέον σε κάθε διάλλειμα περνούσε η παρέα των παιδιών με το νέο της μέλος τις ώρες του ευχάριστα κάνοντας ωραίες συζητήσεις, πλάκες, μοιράζοντας τα όνειρα και τους στόχους για μια συναρπαστική μελλοντική ζωή στη μετάβαση της ενηλικίωσης.

Η Χλόη δεν σταμάτησε τις απειλές της, μετά την αποτυχία της στις εκλογές ανάδειξης του καλύτερου μέλους του μαθητικού συμβουλίου έκανε πάλι επίθεση στη Μίρκα αυτή τη φορά στο γυμναστήριο του σχολείου. Της έκανε νόημα να πλησιάσει και εκείνη σαν κατατρομαγμένο ελαφάκι το έκανε. « Μπορεί να τη γλίτωσες αυτή τη φορά επειδή σε λυπήθηκε ο φίλος μου ο Κυριάκος και απέτρεψε τη τρικλοποδιά την ώρα των αγωνισμάτων της γυμναστικής, αλλά δεν θα είσαι πάντα τυχερή ».

« Τι έχεις πάθει μαζί μου, τι σου έχω κάνει;» αποτόλμησε να τη ρωτήσει η Μίρκα για να πάρει την λυσσασμένη απάντηση μοχθηρίας από εκείνη:« και τώρα χάσου από μπροστά μου. Να μην σε βλέπω ». Η Μίρκα τρεμάμενη μήπως την έσπρωχνε η Χλόη, βγήκε με γρήγορα βήματα από το γυμναστήριο. Δεν θα έμενε παραπάνω γιατί η κατάσταση φάνταζε απειλητική και επικίνδυνη για την ακεραιότητα της ακόμα και αν σκεφτόταν υπερβολικά για αυτό.

Μια βδομάδα μετά τον χωρισμό του Αλέξανδρου και της Χλόης εκείνος δεν έχανε ευκαιρία να της την λέει όποτε την έβλεπε τυχαία στο διάλειμμα του σχολείου και μια μέρα στη πλατεία κοντά στο κέντρο της πόλης.

« Τελικά ένα παιχνίδι με θεωρούσες Χλόη για να περνάς την ώρα σου και να το επιδεικνύεις συγχαρητήρια! Σε κατάλαβα γρήγορα ευτυχώς και μάντεψε δεν με πειράζει καθόλου που το διαλύσαμε. Να δω ποιο νέο κορόιδο θα βρεις και θα τον κάνεις να πέσει στα δίχτυα σου » της τόνισε γεμάτος κακία και προχώρησε στο πεζοδρόμιο ενώ εκείνη τον παρατήρησε έκθαμβη. Ο Κυριάκος δίπλα της της είπε:« Ορίστε, σου το΄ λεγα πως θα σε παρατήσει...»

« Καλύτερα που έγινε έτσι!» τον διέκοψε απότομα. « Διόρθωση όμως Κυριάκο, δεν με παράτησε εγώ το έκανα. Τι να γίνει; Όσο χαζό ανώριμο παιδί είναι άλλο τόσο έξυπνη και ξεκάθαρη είμαι εγώ που τον έβγαλα από τη σχέση μας. Ευνοικά λειτούργησε η κατάσταση για εκείνον. Δεν του έδινα ελπίδες, ήμουν ακριβής και σαφής όταν του είπα πως δεν πάει άλλο».

« Μάλιστα, γιατί έτσι ρε Χλόη προτιμότερος είναι αυτός ο μεγάλος κύριος που άρχιζε να σου αρέσει; Χωρίς να τον ξέρεις καν αμέσως ενθουσιάστηκες ».

« Είναι εξυπνότερος, ωριμότερος....και από σένα προφανώς. Δεν έχω ξανασχετιστεί με μεγαλύτερο άντρα μεριχά χρόνια παραπάνω από εμένα αλλά γιατί να μην δοκιμάσω τώρα; Θα τον ψάξω να δω που συχνάζει, θα τον γνωρίσω και άμα είναι θα δοκιμάσω κάτι ερωτικό μαζί του» έλεγε η Χλόη με απόλυτη φυσικότητα χωρίς να την απασχολούν ενδοιασμοί.

Η Χλόη ασχολήθηκε πολύ με το μακιγιάζ της μετά το διάβασμα. Είχε περάσει καιρός η αλήθεια ήταν που έδωσε λίγο παραπάνω χρόνο από το κανονικό. Ως τελευταία ολοκλήρωση των διεργασιών της εξωτερικής της εικόνας, έβαψε τα νύχια της σε χρώμα γαλάζιο με λευκές αποχρώσεις. Της άρεσε να πειραματίζεται η ίδια τόσο πολύ που πλέον δεν έβλεπε το λόγο ότι της χρειαζόταν να κλείνει ραντεβού για επίσκεψη σε καταστήματα περιποίησης νυχιών-μανικιούρ.

Η μαμά της άνοιξε τη πόρτα λίγο πιο απρόσμενα από ότι το συνήθιζε για να τη δει από ενδιαφέρον, διότι είχε κλειστεί για ώρες η κόρη της μέσα και δεν βγήκε ούτε για να πάει μέχρι τη κουζίνα όπου τη περίμεναν γεύματα πλούσια σε πρωτεΐνες και βιταμίνες. Ότι πρέπει για ένα κορίτσι που έκανε αγώνα προετοιμασίας για τις εξετάσεις.

« Χλόη μου τι κάνεις; Τόσες ώρες μύτη δεν έβγαλες από το δωμάτιο σου ».

« Αφού ξέρεις μαμά γιατί σου φαίνεται παράξενο. Διάβαζα » γκρίνιαξε η Χλόη προσθέτοντας μια τελευταία πινελιά μολυβιού στις βλεφαρίδες της.

« Τι είναι αυτό, μακιγιάζ βάζεις πάνω σου; »

« Λίγο ρουζ, πούδρα, και μεικ-απ έβαλα... ασχολήθηκα με το μακιγιάζ μου για να νιώσω πιο ανάλαφρα και αυτό μετά από τετράωρη μελέτη. Στο λέω για να είσαι ήσυχη ».

« Καλά άμα είναι στο τέλος του διαβάσματος για να αλαφρώσει λίγο το μυαλό σου δεν έχω πρόβλημα. Μην φεύγει ο νους από τα μαθήματα και τις στοχεύσεις σου γενικώς είναι το ζητούμενο ».

« Μαμά, έχω φτιάξει το πρόγραμμα ώστε και να διαβάζω και να έχω χρόνο για εξόδους ».

« Μάλιστα... Για τον Αλέξανδρο πάλι φτιάχνεσαι;» αποτόλμησε να την ρωτήσει.

« Ποιος Αλέξανδρος, μας τελείωσε. Τα χαλάσαμε εδώ και τρεις βδομάδες. Πάμε για άλλα τώρα » την αποστόμωσε απρόβλεπτα με τη δήλωση της η κόρη της. Μόνο στιγμιαία ωστόσο.

« Τόσο πρόσφατα παιδί μου, έχω χάσει επεισόδια πότε προλάβατε; Κρίμα η πρώτη σου σχέση ήταν και τόσο όμορφη. Τα φτερά της καλοτυχίας θα σας τύλιγαν στη φωλιά τους, μες στο κουκούλι της ευτυχίας θα ζούσατε και θα πετούσατε στα σύννεφα του δικού σας παραμυθιού, το ονειρεμένο παραμύθι των ερωτευμένων » σχολίασε με λατρεία, και ανεκπλήρωτο καημό η μαμά της.

Η Χλόη αναστέναξε απαυδισμένη. Κανένας σχεδόν δεν λειτουργούσε με τέτοιο τρόπο σκέψης στη σύγχρονη εποχή. Η μαμά της όμως επέμενε και ήταν η πιο ονειροπαρμένη και αφελής που ήξερε. Πιο πολύ και από τα σημερινά νέα κορίτσια.

« Ωω έλεος, σταμάτα δεν θα ήταν ούτε η μοναδική ούτε η παντοτινή μου σχέση. Θα έχω πολλές στο μέλλον » της τόνισε ενοχλημένη. « Μπορώ να έχω την άδεια να βγω με τις φίλες μου το βράδυ; Είναι Παρασκευή ρε μαμά έλα τώρα μην μου πεις ότι δεν θα με αφήσεις » άρχισε να παραπονιέται μόλις είδε το αβέβαιο βλέμμα της μητέρας της.

« Καλά, αφού διάβασες σε ικανοποιητικό βαθμό όπως έκρινες εσύ προσωπικά, μπορείς να πας όπου θες. Μόνο σε παρακαλώ μην ζητάς την άδεια μόνο από εμένα ζήτα και από τον μπαμπά σου που και που. Νιώθει ότι δεν έχει θέση στο σπίτι, έτσι απόμακρη που είσαι απέναντι του με τη στάση σου ».

« Εντάξει θα του ζητώ, στο υπόσχομαι. Τώρα βγες παρακαλώ από το δωμάτιο μου για να αλλάξω ρούχα και να μην καθυστερήσω στην έξοδο, έχω μια ώρα στη διάθεση μου για τις τελευταίες ετοιμασίες ».

Η Χλόη στήθηκε στον καθρέφτη θαυμάζοντας τα καστανά μαλλιά και τα εκφραστικά μάτια της, το θηλυκό λεπτό κορμί της. Με υπερηφάνεια διάχυτη με αλαζονεία έλεγε ξανά και ξανά στον εαυτό της πόσο όμορφη είναι. Ντυμένη με ένα μαύρο δερμάτινο τζακετ, μπορντό μπλούζα, μαύρο καλοραμμένο παντελόνι, ροζ γόβες και συμπληρώνοντας το σύνολο με μια εξίσου δερμάτινη μαύρη τσάντα. Απόψε αν ήταν τυχερή θα έβλεπε τυχαία τον άντρα που συνόδευε τη Μίρκα πριν λίγες βδομάδες. Αν όντως ήταν διάσημος στη περιοχή ο όμορφος κύριος όλο και κάπου θα σύχναζε, δεν μπορεί.

Πράγματι τον είδε σε ένα υπαίθριο μπαρ στο οποίο πέρασε για λίγο στο εσωτερικό του για να χαιρετήσει ορισμένους γνωστούς της. Παρίστανε την ενθουσιασμένη που έβλεπε τυχαία τα παιδιά από το σχολείο και την ομάδα βόλει στην οποία συμμετείχε παλιότερα, ενώ με τη μία άκρη του ματιού της κρυφοκοιτούσε τον σαγηνευτικό τριαντάρη.

Καθόταν μόνος του σε ένα τραπέζι στο βάθος του μαγαζιού και έτσι όπως ο μπλε φωτισμός έπεφτε πάνω του τον έκανε ακόμα πιο ακαταμάχητο και αρρενωπό κατά τη δική της όψη. Ήλπιζε να σήκωνε το βλέμμα του για να την προσέξει και αυτός αλλά δεν το έκανε ούτε μια φορά. Έπρεπε να βρει τρόπο να τον γνωρίσει, αυτό απέμενε να κάνει αφού συνειδητοποίησε πόσο ευχάριστο και ελκυστικό της ήταν να τον βλέπει από κοντά. Μπορεί να μην γινόταν αυτό το βράδυ η γνωριμία τους, όμως κάποιο άλλο ή έστω την ημέρα θα γινόταν αυτό που ήθελε.

[...]

Ο Δομένικος επέλεξε να μετακομίσει -με πρόφαση τις ευκαιρίες που του άνοιγε η δουλειά -στην κωμόπολη για να την μετατρέψει σε πιο ζωντανό μέρος ενισχύοντας τα οφέλη του τουρισμού. Ουσιαστικά για τη Μίρκα έμενε παραπάνω ελπίζοντας να καταφέρει να την γνωρίσει καλύτερα και να έρθει πιο κοντά της χωρίς ουδεμία πρόθεση να την πιέσει για σχέση. Θα έδειχνε κατανόηση απέναντι της, πλήρης και απίστευτη υπομονή . Μετά τη πρώτη βόλτα τους κατάλαβε ακόμα περισσότερο πόσο αγνή και αθώα είναι και δεν έπρεπε να προχωρήσει μαζί της πολύ γρήγορα.

Ένα απόγευμα την στιγμή που περπατούσε στη πλατεία στάθηκε και ρώτησε μια όμορφη κοπέλα αν γνώριζε τα δρομολόγια του λεωφορείου διότι ο ίδιος διαρκώς ξεχνούσε να ενημερωθεί για το πρόγραμμα τους από τον σταθμό του κτελ και τώρα προέκυψε η ανάγκη λόγω της βλάβης στο αυτοκίνητο του να χρησιμοποιήσει λεωφορείο για τη διαδρομή του σε παρα διπλανή πόλη. Το κορίτσι του απάντησε με ευχαρίστηση τις ώρες που αναχωρούσε και επέστρεφε το λεωφορείο. « Δεν είστε ντόπιος έτσι ,για αυτό ρωτάτε υποθέτω;»

« Ναι, ήρθα για λίγους μήνες και θα έφευγα. Ουσιαστικά σαν τουρίστας διέμενα, αλλά λόγω των υποχρεώσεων μου επιβάλλεται να μετακομίσω μόνιμα εδώ ».

« Κατάλαβα... με λένε Χλόη. Σας καλωσορίζω στην υπέροχη πόλη μας και θεωρώ πως θα συνηθίσετε εύκολα » του συστήθηκε απλώνοντας πρώτη το χέρι της με σιγουριά. Ο Δομένικος σάστισε στιγμιαία αλλά το δέχτηκε και της χαμογέλασε με περιέργεια.

« Εμένα Δομένικο...ομολογώ πως δεν περίμενα τόσο εύκολη πρωτοβουλία γνωριμίας από ένα μικρό κορίτσι σαν εσένα ».

« Αα έτσι είμαι εγώ αυθόρμητη, κοινωνική και ανοιχτή στο να γνωρίζω κόσμο ».

« Ωραία, οπότε αφού είσαι τόσο κοινωνική λογικά θα σε ξανασυναντήσω κάπου;» τη ρώτησε και της φάνηκε της Χλόης πως υπήρχε στα μάτια του ένα ενδιαφέρον και διάθεση για φλερτ. Τη χαροποίησε υπέρμετρα το γεγονός.

« Ναι αν είναι τυχερό » του απάντησε και έκλεισε τη συζήτηση με το να κατευθυνθεί στη πλατεία για τζόκινγκ. Ήξερε καλά τι έκανε, της είχαν μάθει μεγαλύτερες φίλες της ξαδέρφης της τα μέσα και τα κόλπα που εφαρμόζει μια έξυπνη κοπέλα για να παρασύρει στα θέλγητρα της τον άντρα που την ενδιαφέρει.

Δεν πρέπει να δείχνει υπερβολικά εύκολη, υποσχόμενη σε προτάσεις αλλά ούτε και εντελώς απρόσιτη. Ο Δομένικος τη κοιτούσε καθώς απομακρυνόταν, με λάγνο εντυπωσιασμένο βλέμμα.

Στην αγαπημένη τους καφετέρια η Χλόη εξηγούσε στη Σταματία- μιας και ένιωθε ότι μπορούσε να της εκμυστηρευτεί περισσότερο τα γεγονότα της ζωής της και τα μυστικά της - τις προθέσεις και τα σχέδια της να κάνει πιο προχωρημένη τη σχέση της με τον Δομένικο. Ήθελε να την πάει ένα βήμα παραπάνω από το απλό φλερτ που είχαν αναπτύξει.

« Ουάου πολύ 'προηγμένα' πράγματα, θα έχουμε εξελίξεις αν τελικά το πας ένα βήμα παρά πέρα. Το σκέφτηκες καλά όμως φίλη μου;»

Η Χλόη γούρλωσε σχεδόν τα μάτια της κατάπληκτη με την ερώτηση της Σταματίας. « Φυσικά και το σκέφτηκα καλά! Άκου εκεί, τίποτα δεν σκέφτομαι στη τύχη και το ξέρεις ». Η φίλη της συνέχιζε να την κοιτά παραξενεμένη, έτσι η Χλόη δεν κρατήθηκε και είπε: « Τι; Δεν είμαι οσία παρθένα, αυτός είναι ρόλος της Μίρκας. Εγώ έκανα ένα δεσμό και είμαι αρκετά μαθημένη πως να ικανοποιώ κάποιον άντρα » χαμογέλασε συνωμοτικά στη φίλη της ρουφώντας μια γουλιά από το χυμό ροδάκινου της. « Κλείνω τα δεκαοκτώ αρχές Δεκέμβρη ».

« Ναι αλλά δεν είσαι σε θέση να τα κάνεις όλα ακόμα, οι γονείς σου παίρνουν τις αποφάσεις για σένα » επιδίωκε να της εξηγήσει η Σταματία.

« Και λοιπόν; Μόνο για κανά εξάμηνο ακόμα επειδή μένω μαζί τους στο ίδιο σπίτι. Με το που περάσω στο πανεπιστήμιο στο τμήμα δημοσίων σχέσεων θα κάνω ότι θέλω. Δεν θα αφήσω κανέναν να αποφασίζει για τη ζωή μου ούτε να ορίζει τι θα κάνω ».

[...]

Λίγο διάστημα αργότερα,

Η Μίρκα δέχτηκε τη πρόταση του Δομένικου να πάνε για βόλτα στη παραλία και στα λιβάδια, αφού περιηγήθηκαν πρώτα στο εσωτερικό ενός λαογραφικού μουσείου της Καμορσίας.

«Δε συμφωνείς ότι ο συνδυασμός βουνού και θάλασσας κατέχει μια μοναδική θέση στην καρδιά των ανθρώπων εκείνων που ξέρουν να εκτιμούν τη φυσική ομορφιά;» τη ρώτησε ο Δομένικος σκύβοντας ελαφρά το κεφάλι του προς το μέρος της. Η Μίρκα το παρατηρούσε και κατάλαβε παρά την αγνή της απειρία πως ο πανέμορφος κύριος την φλέρταρε πότε με τα λόγια και πότε με το βλέμμα χωρίς να της μιλά καθόλου.

« Συμφωνώ ξεκάθαρα. Μάλιστα το συνολικό πλήθος των λουλουδιών είναι τόσο ενδιαφέρον, αξιοσέβαστο και αξιοπρόσεκτο που αξίζει την μελέτη και την έρευνα μου ».

« Ναι αυτό είναι σίγουρα κάτι βασικό και καλό ειδικά για σένα που θες να ασχοληθείς με την βοτανική και τη φυτολογία. Είμαι σίγουρος πως θα διαπρέψεις αφού είναι το επάγγελμα που αγαπάς ».

« Καθίστε, ακόμα δεν έχω ξεκινήσει να το σπουδάσω καν ».

« Φαίνεται από τώρα η αγάπη σου για αυτό » σταμάτησαν σε μια τριανταφυλλιά, ο Δομένικος έριξε μια σύντομη ματιά στο λουλούδι και την ρώτησε στρέφοντας το βλέμμα του.« Τι ξέρεις για τα τριαντάφυλλα;»

Η Μίρκα του παρέθεσε όλες τις γνώσεις της όπως θα έκανε σε οποιονδήποτε δάσκαλο μόνο που εκείνον σε καμία περίπτωση δεν τον αντιμετώπιζε ως τέτοιον, ειδικά εφόσον τα συναισθήματα της ήταν περίεργα, ανεξήγητα.

Την διακατείχε η ευτυχία ανάμεικτη με έναν αφύσικο φόβο και αναρωτήθηκε: ''Τι μου συμβαίνει; Έχω αρχίσει να βλέπω τον συγκεκριμένο κύριο ρομαντικά; Εγώ ένα τόσο μικρό κορίτσι που δεν ξέρει τίποτα για τα πρώτα σημάδια του έρωτα γιατί νιώθω τόσο αλλόκοτα και άβολα στον τωρινό μας περίπατο;''

Αυτός έτσι όπως την πρόσεχε, το πρόσωπο της και τον τόνο της φωνής της, διαπίστωνε πως ήταν πολύ γλυκιά και απαλή σαν τα ασπρολούλουδα. Τον έκανε να αισθάνεται τόσο όμορφα δίπλα της απλώς και μόνο ακούγοντας τη λεπτή ζεστή φωνούλα της.

Στη διαδρομή σε ορισμένα σημεία όπου δρόμοι ήταν κακοτράχαλοι και δύσβατοι, της κρατούσε το χέρι βοηθώντας την να τους περάσουν μαζί και αυτό έγινε η αφορμή να νιώσουν ακόμα πιο κοντά. Ο ένας το βλέμμα και την αναπνοή του άλλου. Και όταν οι ματιές τους ζωγράφισαν πολύ καθαρότερα το χρώμα της αισθαντικής τρυφερότητας ο Δομένικος κατάλαβε πως δεν πήγαινε άλλο, πήρε στα χέρια του μια παιωνία και ένα κοραλί τριαντάφυλλο και της τα στερέωσε στο φόρεμα της σαν καρφίτσα.

Για να της δείξει με αυτό τον τρόπο το σύμβολο της αγνής δυνατής αγάπης που γεννιέται και να της κάνει την εξομολόγηση του:« Μίρκα, νομίζω ήρθε η ώρα να σου μιλήσω μιας και έμαθα να υπηρετώ την αξία της ειλικρίνειας και όχι της επιπολαιότητας και του ψεύδους. Είναι η στιγμή που σου αποκαλύπτω εδώ μπροστά στο επίγειο παράδεισο που απλώνεται για εμάς, την δύναμη του έρωτα ή καλύτερα της βαθιάς και πιστής αγάπης μου για σένα.

Γιατί πιστή αγάπη είναι αυτό που νιώθω για σένα αγνή μου Μίρκα και τίποτα άλλο μικρότερης ή λιγότερης σημασίας. Σε αγαπώ από τότε που.. δεν μπορώ να προσδιορίσω το διάστημα, αλλά σε αγαπώ πολύ και θέλω να το ξέρεις ».

Η Μίρκα του χαμογέλασε, φορτισμένη συναισθηματικά και μια αίσθηση ξαφνιάσματος ανάκατος με συγκίνηση την κατέβαλλε. Δεν ήξερε πως να συμπεριφερθεί και να αντιδράσει μπροστά στο μεγαλείο τούτο, της πιο ρομαντικής εξομολόγησης που της έκανε ποτέ της κάποιος.

« Κοιτάξτε κύριε Δομένικε, με κάνετε να συγκινούμαι μπορώ να σας πω ως πρώτη αντίδραση. Αφήστε με να το σκεφτώ όμως και επεξεργαστώ στο νου μου πιο καθαρά. Την εξομολόγηση σας εννοώ. Θέλω λίγη σκέψη για να δω αν μπορώ να βρω μέσα μου και να σας πω τα δικά μου αισθήματα » τον παρακάλεσε με το ζεστό συγκρατημένο βλέμμα της η Μίρκα.

« Θα σου δώσω χρόνο όσο θελήσεις καρδιά μου. Πάρ' τον και αξιοποίησε τον για να το σκεφτείς καλά. Είναι λογικό τώρα να είσαι μπερδεμένη και να μην ξέρεις τι νιώθεις, μια τόσο άπειρη μικρή κοπέλα. Εγώ όμως είμαι πρόθυμος να περιμένω μέχρι την επόμενη πανσέληνο σε δύο μήνες προκειμένου να διαβάσω από τα υπέροχα μάτια σου και να ακούσω από τα χειλάκια σου το πως νιώθεις για εμένα. Εύχομαι να είναι η απάντηση που θα με ικανοποιήσει και θα με κάνει πανευτυχή πάνω στα πιο όμορφα τοπία της Καμορσίας όπου θα κανονίσουμε όπως σήμερα να βρεθούμε ».

Μερικούς μήνες μετά ο Δομένικος πέρασε από το ξενοδοχείο για να δει τους γονείς της κοπέλας που αγαπούσε και να συζητήσει κάποιο καινούριο ενδιαφέρον επαγγελματικό θέμα με τον πατέρα της. Ο ίδιος και η Μίρκα είχαν συμφωνήσει στη τελευταία συνάντηση τους ότι θα δημιουργήσουν μια τυπική, 'φιλική 'πλατωνική σχέση στα όρια των πρέπει. Το μόνο που ήθελε και ζήτησε ήταν να του δώσει μια απάντηση στη ρομαντική εξομολόγηση του... όποτε μπορούσε.

Εντόπισε την Μίρκα στην αίθουσα του πρωινού μπουφέ ο οποίος παρέμενε ακόμα στολισμένος στο σαλόνι με φρέσκα εδέσματα πάνω σε κρυστάλλινες και ασημί πιατέλες. Κατάφερε να βρει ευκαιρία να πάει κοντά της για να μιλήσουν ψιθυριστά, καθώς κανένας δεν τους έβλεπε ούτε οι πελάτες του ξενοδοχείου που έλειπαν εκείνη την ώρα στο μπαλκόνι απολαμβάνοντας τη θέα με το πρωινό.

« Όχι τώρα Δομένικε σε παρακαλώ θα μας δουν οι γονείς μου. Πήγαινε γρήγορα όσο μπορείς ».

« Μα γιατί; Ηρέμησε δεν μας βλέπουν πριν λίγο μίλησα μαζί τους και παραμένουν στο μπαλκόνι. Είσαι πολύ όμορφη τη σημερινή μέρα όπως τα λουλούδια στο βάζο » της χαμογέλασε γλυκά.

« Ευχαριστώ όμως δεν κάνει να μιλάμε άλλο. Καλύτερα να φύγεις ή άσε με έστω εμένα να φύγω. Θα ανέβω πάνω στο δωμάτιο της μαμάς να πάρω κάτι σημαντικό που ξέχασα και θα γυρίσω σπίτι πιο μετά » του είπε αγχωμένη και νευρική.

« Με αποφεύγεις ή μου φαίνεται;» τη ρώτησε και μετάνιωσε μόλις την είδε λυπημένη για τον ανεβασμένο τόνο στη φωνή του. « Συγνώμη δεν το εννοούσα καρδιά μου. Τι να με έπιασε άραγε και σου ύψωσα λίγο τη φωνή; Δεν το ξανακάνω στο υπόσχομαι. Δεν θα ήθελα ακόμα και αυτή η τυπική επικοινωνία μας να διακοπεί εντελώς και να φτάσουμε στο σημείο να μην βλεπόμαστε ούτε μια φορά το μήνα » της έπιασε τους ώμους από τις δύο μεριές με απαλότητα.

« Μην ανησυχείς δεν με στεναχώρησες. Απλά καλό είναι να καταλάβεις ότι δεν πρέπει να μιλάμε για πολύ ώρα και έχω προτεραιότητες όπως το διάβασμα. Δεν μπορώ να το αμελώ » του εξήγησε με σαφήνεια το κορίτσι.

« Και η ρομαντική έκφραση των συναισθημάτων μου δεν είναι σημαντική; Θα το σκεφτείς φαντάζομαι, σου έχω δώσει περιθώριο σε χρόνο ».

« Ναι Δομένικε, αλλά όχι ακόμα. Στο υπόσχομαι ότι θα το κάνω ». Όμως ο ανυπόμονος ερωτευμένος δεν μπορεί να περιμένει πάντα, η υπομονή είναι κάτι που τον τρώει σαν σαράκι και σπέρνει την αμφιβολία και την ανησυχία όσο αργεί η έκβαση και εξέλιξη της υπόθεσης. Έτσι και ο Δομένικος δεν υπολόγισε τον σφοδρό έρωτα του για αυτή τη κοπέλα και τη δόση υπομονής να στερεύει.

Φυσικά αυτό δεν σήμαινε πως θα αναιρούσε την τίμια υπόσχεση του: δεν θα άγγιζε τη Μίρκα παρά μόνο όταν θα ενηλικιωνόταν και του το επέτρεπε αν και εφόσον σύναπταν δεσμό. Το είχε αποφασίσει απαράβατα και γι αυτό θα έκανε υπομονή ακόμα και αν υπήρξαν στιγμές που δυσκολευόταν. Όμως για τη συγκεκριμένη υποψήφια κοπέλα των ονείρων του μέλλοντος του άξιζε η αναμονή και η κατανόηση.

[...]

Πρωί Σαββάτου στη συνηθισμένη σικάτη καφετέρια, η Σταματία και η Χλόη έπιναν χυμό βερίκοκου και μήλου αντίστοιχα διότι ήθελαν κάτι δροσιστικό και κουβέντιαζαν για διάφορα σημαντικά και ασήμαντα πράγματα της καθημερινότητας ή των ενδιαφερόντων τους. Που και που χάζευαν από το τζάμι την εικόνα της τοποθεσίας έξω, τη παραλία, τους ανθρώπους που βόλταραν ως πεζοί ή με ποδήλατο. Ο ήλιος ήταν έντονος τη σημερινή μέρα και φώτιζε με τις αχτίδες του παντού έξω και κάθε εσωτερικό χώρο όπως το μαγαζί όπου κάθονταν τα κορίτσια.

« Λέω να βάψω και εγώ πρώτη φορά τα νύχια μου σε ποιο χρώμα λες να τα κάνω; Στο πορτοκαλί ή άσπρο με μαύρες βούλες;» ρωτούσε τη γνώμη της Χλόης η Σταματία επειδή ήξερε πόσο καλή ήταν στα θέματα εμφάνισης και αισθητικής. Σε αυτήν βασιζόταν μερικές φορές για τις επιλογές της.

« Στο άσπρο. Νομίζω θα σου πηγαίνει καλύτερα, επειδή έχεις πιο καστανό δέρμα και χρώμα μαλλιών από εμένα. Αν και εγώ προτιμώ τα ανοιχτόχρωμα χρώματα, σπάνια βάφω μαύρα τα νύχια μου και ούτε διαλέγω μαύρο ντύσιμο. Δεν μπορώ το μαύρο μου φέρνει λίγο σε κατάθλιψη » έκανε μια γκριμάτσα η Χλόη.

« Ναι καλά λες φιλενάδα. Αύριο θα πάω το πρωί στο κέντρο της πόλης για ψώνια. Θα αγοράσω ένα άσπρο τσαντάκι σε καπιτονέ σχέδιο με ρυθμιζόμενο λουράκι που είδα στη βιτρίνα ενός μαγαζιού και ριγέ χαρτόνια για τα εικαστικά στο σχολείο. Θα έρθεις μαζί μου; »

« Φυσικά και το ρωτάς; Άλλωστε δεν έχω και τίποτα καλύτερο να κάνω, βαριέμαι σπίτι. Οι γονείς μου θα με πρήξουν πάλι για το αν διάβασα τις ώρες που έπρεπε και τα γνωστά ξέρεις...σιχάθηκα και απηύδησα να τους ακούω ».

« Μερικές φορές γίνεσαι πολύ σκληρή με τους γονείς σου φιλενάδα, έτσι όπως μιλάς για αυτούς είναι σαν να μην τους αγαπάς ».

« Θα σου πω κάποια στιγμή τι είπαν μπροστά μου και θα καταλάβεις. Τώρα ας τα αφήσουμε αυτά. Να συζητήσουμε για πιο ενδιαφέροντα πράγματα όπως ο διαγωνισμός ομορφιάς που διοργανώνει ο σύλλογος φιλίας των κοριτσιών του σχολείου, όπου θέλω να συμμετέχω την άνοιξη...»

Κουβέντιαζαν χαρούμενες και ενθουσιασμένες αλλά δεν πρόλαβαν να πουν πολλά...Χτύπησε πάνω στο τραπέζι το alcatel κινητό της. Η Χλόη δεν έδωσε σημασία αμέσως. « Ο μπαμπάς ή η μαμά θα είναι πάλι. Θα με ψάχνουν για να ελέγχουν και τον λιγοστό ελεύθερο μου χρόνο » δήλωσε αδιάφορα. Όμως μετά από πέντε λεπτά δονήθηκε το κινητό για μια στιγμή και η Χλόη είδε ένα μήνυμα που αναβόσβηνε. Κατάλαβε αμέσως πως κάτι σοβαρό συνέβαινε και δεν γινόταν να το αγνοήσει. Άνοιξε το τηλέφωνο και είδε το μήνυμα... προερχόταν από τη δεύτερη φίλη της τη Λαμπρινή.

« Είναι σημαντικό για αυτό σε καλώ. Που είσαι, πάρε με παρακαλώ γιατί δεν έχω μονάδες ώστε να σε καλώ πολλές φορές»

« Λαμπρινή τι έγινε;»

« Έλα που πήγες; Καλό θα ήταν να έρθεις εδώ που είμαι είναι επείγον... αν είσαι κοντά στο άλσος...»

« Γιατί τι είδες;» Ποιους είδες μάλλον το σωστό θα ήταν να ρωτήσει και δεν της άρεσε καθόλου η στροφή που έπαιρνε το έξυπνο μυαλό της καθώς υποψιαζόταν και ήξερε τι πήγαινε να της πει η φίλη της.

« Ο Δομένικος είναι με τη Μίρκα. Τη κρατά από το χέρι και περπατάνε στο άλσος. Έλα να με συναντήσεις αν είσαι κοντά για να τους δεις με τα μάτια σου και εσύ. Εδώ κάνουν περίπατο κανά μισάωρο, δεν θα φύγουν πιθανόν ». Η Χλόη έπιασε τη τσάντα της και με το κινητό παραλίγο να της πέσει από το τρεμάμενο χέρι έτσι όπως της γλιστρούσε, σηκώθηκε από το κάθισμα. « Που ετοιμάστηκες και πας να φύγεις;» αναρωτήθηκε η Σταματία.

« Πηγαίνω προς το άλσος, πλήρωσε τους χυμούς μας μόλις θελήσεις να φύγεις, εγώ δεν προλαβαίνω ούτε τα κέρματα να βγάλω από τη τσάντα » της είπε με απότομη αποφασιστικότητα και βγήκε έξω από την καφετέρια με ταχύτητα αετού.

Η Σταματία έμεινε να την κοιτά να απομακρύνεται από το οπτικό πεδίο, σκεφτική. Κάτι σίγουρα προβληματικό συνέβη στη φίλη της και πήγαινε να το αντιμετωπίσει. Όταν η Χλόη έφτασε στο πάρκο πήγε κοντά στη Λαμπρινή που βρισκόταν κρυμμένη πίσω από πεύκα. Είδε την εικόνα, όπως ακριβώς την περίγραψε η Λαμπρινή και ένιωσε το μίσος, και την αποστροφή να φωλιάζει και να κατακλύζει τη ψυχή της.

[...]

Η Χλόη πηγαινοερχόταν στο δωμάτιο της από υπερένταση μέχρι που ξάπλωσε στο κρεβάτι και πήρε το μαξιλάρι στα χέρια της. Σκεφτόταν πολύ τη σημερινή μέρα, καθώς πλησίαζε η επικείμενη συνάντηση με τον Δομένικο. Είχαν κανονίσει από το τηλέφωνο να συναντηθούν αύριο στη πλατεία.

Έκανε εικόνα στο μυαλό της τη στιγμή του ραντεβού τους, για τα θέματα που θα συζητούσαν και το πόσο...θα προχωρούσαν. Αναρωτιόταν πως θα ήταν εκείνος στο κρεβάτι...θα ήταν ένας συναρπαστικός εραστής που θα της χάριζε εξαίσιες στιγμές ηδονής; Σίγουρα, δεν έπρεπε να αμφιβάλλει στιγμή για αυτό. Μέχρι βέβαια να φτάσει εκεί, έπρεπε να επικεντρωθεί στην επιτυχία της έκβασης του φλερτ χρησιμοποιώντας την θελκτικότητα της.

Ο Δομένικος προσπαθούσε να καταλήξει με το μυαλό του σε ένα συμπέρασμα, ως προς τις αιτίες που τον παρακινούσαν να θελήσει να βγαίνει το τελευταίο διάστημα τακτικά με την Χλόη. Μια πλανεύτρα, ξελογιάστρα ήταν και παρότι ''μικρή'' κατείχε μια ώριμη και ιδιαίτερα θηλυκή γυναικεία αισθησιακή ομορφιά. Η ίδια σκέψη ενεργοποιήθηκε στον εγκέφαλο του, όταν την παρατήρησε εντυπωσιασμένος να έρχεται προς το μέρος του.

« Καλησπέρα » τον χαιρέτησε χαμογελαστή και με αυτοπεποίθηση η Χλόη. Έφερε μαζί με την υψηλή αυτοεκτίμηση της, το άρωμα των λουλουδιών, μανόλιας και ένα άλλο πιο έντονο.

« Καλησπέρα, ξέρεις με εκπλήσσεις ακόμα για το ότι έχασες επίτηδες το μάθημα στο φροντιστήριο για να πας στο ραντεβού μαζί μου. Πίστευα πως τα μαθήματα ήταν πιο σημαντικά για εσένα »

« Ναι μπορεί να είχα το μάθημα... αλλά αποφάσισα να σε συναντήσω...Δεν θα μου πρόσφερε το μάθημα του φροντιστηρίου τίποτα σπουδαίο. Είμαι έτοιμη για.. διαφορετικά και καινούρια είδους θέματα συζητήσεων » του είπε με θαρραλέα αισθησιακή φωνή η Χλόη και ο Δομένικος σάστισε και κολακεύτηκε με το βαθύ νόημα του υπονοούμενου της.

Επισκέφτηκαν ένα ρεστοράν-μπαρ με πανοραμική θέα από κάποιους βράχους της πόλης που δεν μπορούσε παρά να τους εντυπωσιάζει με την φοβερή διακόσμηση. Επειδή η νύχτα ήταν γλυκιά όμως και ελάχιστα ψυχρή, επέλεξαν να καθίσουν στην αυλή του ρεστοράν εκεί όπου φωτάκια κρέμονταν από διάφορα σημεία.

Παράγγειλαν μόνο κρασί και ελαφρύ ορεκτικό γεύμα δίχως τίποτε παραπάνω. Ο Δομένικος πρόσεχε την Χλόη με ζωντάνια καθώς εκείνη μιλούσε. Η συγκεκριμένη κοπέλα δεν είχε καμία ομοιότητα με τη Μίρκα. Διέθετε άνεση στον τρόπο ομιλίας της, στις κινήσεις του σώματος της και στην επιθυμία της να φλερτάρει. Αν έβγαινε σωστή η διαίσθηση του, η ''μικρή'' θα εξελισσόταν σε μεγάλο αρπακτικό όχι μόνο στις σχέσεις της με τους άντρες αλλά και σε κάθε τομέα της ζωής της.

«Έκλεισα τα δεκαοκτώ αρκετό καιρό τώρα » του απάντησε η Χλόη στην ερώτηση του.

«Ώριμη και ενήλικη λοιπόν. Δεν χρειάζεται να έχω έννοια για τη πιθανότητα του μη νόμιμου και ευαίσθητου της ηλικίας σου. Έχουμε μια διαφορά και ήθελα να διευκρινίσω αν ήταν απαγορευτική. Χαίρομαι που δεν είναι » σχολίασε ο Δομένικος σαρώνοντας την με μισό βλέμμα, αλλά ιδιαίτερα ελκυστικό για την κοπέλα απέναντι του.

« Ναι και μπορώ να πω πως είμαι αρκετά καλή από άποψη  ωριμότητας, σε σύγκριση με  τους περισσότερους της ηλικίας μου. Ξέρω τι θέλω από τη ζωή μου...να κάνω πολλά καινούρια πράγματα εκτός από τις σπουδές, νέα χόμπι, γνωριμίες με χρήσιμους ανθρώπους που θα με στηρίξουν σε φιλικό και επαγγελματικό επίπεδο. Ας πούμε σχεδιάζω να διαπρέψω στον τομέα δημοσίων σχέσεων ή εναλλακτικά να μπω στο κόσμο της μόδας ως βοηθός στυλίστριας. Ήρθε ο καιρός να γίνω πιο ανεξάρτητη. Δεν φοβάμαι να ζήσω μακριά απ το σπίτι κ τη οικογένεια μου, γι' αυτό μέσω των τελικών εξετάσεων στοχεύω να περάσω σε μακρινή πόλη » δήλωσε με σιγουριά και αποφασιστικότητα. Η κουβέντα κύλησε πολύ ικανοποιητικά και για τους δύο.

Επέστρεψαν μετά από δύο ώρες και συγκεκριμένα έφτασαν στη γειτονιά του Δομένικου. Τα μάτια του έλαμπαν από μια σπίθα έξαψης-όπως έκρινε η Χλόη με την ικανότητα της να διαβάζει τους άντρες- παρότι επικρατούσε σκοτάδι και καμία λάμπα δεν φωτιζόταν στο δρόμο.

« Θα ήθελες να έρθεις στο σπίτι μου για ένα ακόμα ποτό;» του βγήκε άνετα η πρόταση.

Η Χλόη ήξερε τι θα έβγαινε από τη πρόταση του: θα συνέβαινε ένα φιλί και θα ακολουθούσε ένας υπέροχος, ζωηρός παθιασμένος έρωτας. Η ίδια δεν είχε κανένα ενδοιασμό και επιφύλαξη να συμμετέχει σε ότι τολμηρό θα της πρότεινε ο Δομένικος αλλά αποφάσισε να απαντήσει αρνητικά στη πρόταση του, ήταν νωρίς θεωρούσε ακόμα.

Προς το παρόν εκείνη θα έπαιζε το παιχνίδι της και θα τον έψηνε μέχρι το χρονικό διάστημα που ήθελε. Ήταν η αρχηγός της σχέσης τους και θα άφηνε με τον καιρό τα ηνία να περνούν και στον Δομένικο.

« Ακούγεται πολύ δελεαστική η πρόταση σου αλλά θα πρέπει να αρνηθώ. Ακολουθώ ένα αυστηρό πρόγραμμα λόγω σχολείου και καλύτερα είναι να μην βγαίνω από τα νερά μου. Δεν θα μπορέσω να το τηρήσω αν πιω μερικά ποτήρια παραπάνω » του αποκρίθηκε σοβαρά και συνειδητοποιημένα αλλά με ένα κάπως δήθεν ύφος.

Ο Δομένικος τη κοιτούσε ξαφνιασμένος και έκπληκτος, κατά τη γνώμη του δεν είχε κάποιο σπουδαίο λόγο η Χλόη να αρνηθεί τη πρόταση του. Δεν περίμενε ότι θα του αρνιόταν. Όμως δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να αλλάξει την απόφαση της πέρα από το να τη δεχτεί και έτσι τη καληνύχτισε και αποχώρησε.

Η Μίρκα μετά το εξαντλητικό διάβασμα αντί να ξαπλώσει στο κρεβάτι για να της φύγει η κούραση, βρήκε κάποιες ενδιαφέρουσες δραστηριότητες για να περάσει τον χρόνο της. Ξαναθυμήθηκε τη συλλογή από κούκλες που είχε φυλαγμένες σε ένα κουτί αναμνήσεων και πήρε περιοδικά με θεματολογία τη φύση, τα αρώματα και τη μόδα παράλληλα για να ξεφυλλίσει.

Τα είχε αγοράσει πρόσφατα, αλλά δεν έβρισκε καθόλου χρόνο για να τα κοιτάξει. Έφερε στη σκέψη της τον Δομένικο. Είχαν να μιλήσουν και να βρεθούν καιρό, όμως εκείνη δεν σταμάτησε να τον νοιάζεται για το αν ήταν καλά και να αναρωτιέται για το τι κάνει, με τι ασχολείται...

Η μαμά της κάποια στιγμή ήρθε και πήρε θέση δίπλα της στο κρεβάτι. Είχε σκοπό να ξεκινήσει μια συζήτηση και η Μίρκα για κάποιο περίεργο λόγο άρχιζε να αισθάνεται τρεμάμενο το σώμα της, σαν να μην ήταν έτοιμη για την κουβέντα και για όλα όσα θα άκουγε.

« Ξέρεις Μίρκα μου, έμαθα από έναν καθηγητή σου που σε νοιάζεται πέρα από το να σου βάζει τους καλύτερους βαθμούς στο μάθημα του, ότι πρόσφατα σημειώθηκε ένα ακόμα περιστατικό εκφοβισμού με δέκτη εσένα » της μίλησε προσεκτικά περιμένοντας υπομονετικά να νιώσει έτοιμη η κοπέλα να συνεχίσει να της περιγράφει την συγκεκριμένη κατάσταση.

« Ναι μαμά έγινε όντως απλά δεν το θεώρησα σημαντικό και για αυτό δεν στο ανέφερα. Να μην αναγκάζεσαι συνεχώς να πηγαίνεις στον διευθυντή και να ζητάς και από εκείνον να επέμβει ενεργά. Όμως βρήκες τρόπο να το μάθεις ήδη από τον καθηγητή μου, οπότε κατάλαβα πως είναι μάταιο να σου κρύβω ορισμένα βασικά πράγματα όπως αυτό το περιστατικό » έσκυψε το κεφάλι της η Μίρκα νιώθοντας λίγο άβολα για το γεγονός ότι την 'έπιασε' η μαμά της και δεν μπορούσε να της κρύβεται τόσο εύκολα όσο ήλπιζε.

«Να μου τα λες όλα αγάπη μου, μην διστάζεις να τα μοιράζεσαι. Θα νιώσεις καλύτερα »

« Μανούλα μου, τι καλά που σε έχω. Τι θα έκανα ώρες-ώρες δίχως εσένα; Πως θα τα κατάφερνα; Σε ευχαριστώ πολύ για όλες τις συμβουλές που μου δίνεις και την συμπαράσταση σου »πήγε κοντά της και την αγκάλιασε με πολύ αγάπη και χαριτωμένη τρυφερότητα. Μαμά και κόρη είχαν πάντα ενδυναμωμένη τη μεταξύ τους σχέση. Όχι ότι αγαπούσε λιγότερο τον μπαμπά της η Μίρκα, αλλά οι υποχρεώσεις του τον καθιστούσαν πολυάσχολο με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να περνά χρόνο μαζί της όσο η γυναίκα του.

« Άντε λοιπόν, θα μου δείξεις το θερμοκήπιο που είδες σε εικόνες του περιοδικού και θέλεις να το επισκεφτείς; Θα κανονίσω με τον μπαμπά σου για να επιχειρήσουμε μια οικογενειακή εκδρομή » της υποσχέθηκε με γλυκιά ειλικρίνεια και χαμόγελο.

Και η Μίρκα πλήρως ενθουσιασμένη βιαζόταν να της δείξει μέσα από το περιοδικό που διαφήμιζε τις εικόνες, μερικά από τα είδη φυτών που θα έβλεπαν... Η εκδρομή πραγματοποιήθηκε με τους γονείς της Μίρκας να συμμερίζονται τη τιμή τους για την χαρά της κόρης τους και εκείνη να παρατηρεί τα δεκάδες φυτά και λουλούδια με θέμα : 'θέλεις να φυτέψεις το ουράνιο τόξο;'

Η Χλόη χαιρόταν πολύ για το επιτυχημένο ραντεβού της με τον Δομένικο και στη θετική εξέλιξη ότι διατηρούσαν επικοινωνία μέσω τηλεφωνημάτων που και που. Θα κανόνιζαν καινούριο ραντεβού σύντομα ήταν σίγουρη. « Δεν σας έλεγα ότι θα τα κατάφερνα;» ρωτούσε τους φίλους της με υπερήφανο ύφος, ενώ ακουμπούσαν τις πλάτες τους πίσω στις κουφάλες ενός δέντρου. Είχαν επιλέξει το πάρκο της πόλης για την απογευματινή έξοδο τους.

Η Μίρκα έτυχε να κάθεται με μερικούς σχολικούς φίλους στο παγκάκι παρά δίπλα. Το είχαν διαλέξει για να παρατηρούν τις πάπιες που κολυμπούσαν στη μικρή λιμνούλα μπροστά τους. Η αντίζηλος της τη κοίταξε με ένα βλέμμα που φανέρωνε όλο της το μίσος.

Η Μίρκα αναστατώθηκε μόλις την αντιλήφθηκε η Χλόη αλλά ήταν αργά για να κρυφτεί κάπου. Μάλιστα τα πράγματα έγιναν χειρότερα όταν η κοπέλα που την εχθρευόταν όσο τίποτα άλλο, κουνήθηκε από τη θέση της και βημάτισε προς αυτή.

« Παριστάνεις την αθώα περιστερά πολύ καλά »

« Δεν κατάλαβα...τι λες ;» τη ρώτησε έντρομη και απορημένη η Μίρκα.

« Ένα θα σου πω και να το θυμάσαι καθαρά...ο Δομένικος θα γίνει δικός μου. Μην τρέφεις ελπίδες πως θα γίνεις εσύ το κορίτσι του. Εγώ θα τον κατακτήσω!» ανέβασε τη φωνή της για να την τρομάξει περισσότερο. Η Μίρκα έχασε τη μιλιά της από το σοκ. Τόσο ήταν το σοκ που δεν άκουσε παραλίγο το όνομα του Δομένικου.

« Τι ήταν αυτά που έλεγε τώρα; » ρώτησε έντρομη η Μίρκα.

«Βλακείες μη το συλλογιέσαι περισσότερο ήδη έχεις ταραχτεί Μιρκα μου. Πάμε να φύγουμε » την παρακινούσε η φίλη της πιάνοντας την από τον ώμο.

Παρότι η Μίρκα χανόταν από το οπτικό της πεδίο σε σημείο που να φαίνεται σαν κουκίδα, της Χλόης το μίσος θέριευε περισσότερο και τη βύθιζε στη σκοτοδίνη του.

Η Χλόη ξύπνησε κυριευμένη από το έντονο όνειρο. Κρίμα που δεν έγινε πραγματικότητα ακόμα καθώς ο Δομένικος προσπαθούσε να κρατά κρυφή τη παράλληλη ζωή του και το ότι βρισκόταν ανάμεσα στις δύο κοπέλες. Η Μίρκα δεν γνώριζε τίποτα σχετικά με την επικοινωνία του με τη Χλόη και το πόσο...θα προχωρούσαν σε υψηλό επίπεδο μάλιστα.

Μέσα στη βδομάδα, η Χλόη μόλις ξαναείδε στους ιστορικούς δρόμους του κέντρου της πόλης, τον Δομένικο και τη Μίρκα πιασμένους χέρι-χέρι απελπίστηκε και οργίστηκε άγρια. « Τη μισώ που μου τον πήρε. Αυτόν τον άντρα τον θέλω και θα τον κατακτήσω ακούς Λαμπρινή; Τίποτα δεν θα αφήσω να χαθεί έτσι απλά. Τίποτα δεν τελείωσε » έλεγε με έμφαση γυρνώντας προς το μέρος της φίλης της.

Πως σας φάνηκε η εξομολόγηση του Δομένικου προς τη Μίρκα ονειρεύεστε και εσείς τέτοια αντίστοιχη από το αγόρι των ονείρων σας; Εγώ πάντως ναι.