Αφού είδαμε τις αφηγήσεις των ζωών των κοριτσιών...Από αυτό το κεφάλαιο και έπειτα ξεκινούν πολλά...θα δούμε τις ζωές τους να εξελίσσονται συναρπαστικά γεμάτες εξελίξεις και πολλά που αφορούν τα θέματα φιλίας τους και των διαπροσωπικών σχέσεων τους. Υπάρχει ερωτική σκηνή σε αυτό το κεφάλαιο και στο επόμενο, όποιος δεν νιώθει άνετα μπορεί να τις προσπεράσει.

» Πίστευα πως όλα τα άσχημα είχαν περάσει από τη ζωή μου και ότι έτσι μπορούσα και είχα όλο το χρόνο να αφοσιωθώ στη φιλία μου με τα κορίτσια. Τη Μίρκα και τη Σεσίλια. Τόσο διαφορετικές και τόσο όμοιες απέναντι στο δραματικό συμβάν που άλλαξε τις ζωές μας. Όμως  ήρθε ο εφιάλτης ξανά. »

         [...]

    Το σταθερό τηλέφωνο χτύπησε πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού και η Νταίζη το σήκωσε επιφυλακτική καθώς ο επίμονος ήχος καλέσματος την έβαζε σε σκέψεις.

« Γεια.» ακούστηκε μια γνώριμη αντρική φωνή που άγγιξε τις χορδές της Νταίζης και της χτύπησε την καμπάνα του συναγερμού.

« Εσύ; Από που τηλεφωνείς Ανδριανέ; Δεν θα έπρεπε να είσαι στη φυλακή;» τον ρώτησε εξαγριωμένη. Δεν έπρεπε να του δείξει τις φοβίες της για να μην τον κάνει ούτε στο ελάχιστο να πιστεύει ότι την είχε στο χέρι.

« Την πάτησες! » της αποκρίθηκε με σατανική χαιρεκακία ο Ανδριανός. «Νόμιζες πως θα με έχωναν βαθιά και οριστικά αλλά μάντεψε, πλήρωσα ένα δικηγόρο πολύ φιλαράκι μου και με ξελάσπωσε λέγοντας στην αστυνομία πως δεν ευθύνομαι για τους βιασμούς σου και το μόνο που επιβεβαίωσα ήταν ο οξύθυμος χαρακτήρας μου και το λιγοστό ξύλο που σου έδινα.»

« Το λιγοστό; Δεν με χαστούκιζες μόνο, με έσπαγες στο ξύλο καθόλη τη διάρκεια του γάμου μας! Τολμάς να μιλάς για 'λίγο'. »

« Ήταν εύκολο βλέπεις να καταθέσω ψευδώς με τη βοήθεια του φίλου μου, εσύ έλειπες και είχες φύγει στην Ανφήνα για τα καλά. Δεν μπορούσα να μάθω νέα σου το πρώτο χρόνο ήταν λες και πήγες εκεί με σκοπό να εξαφανιστείς. Όμως μάζεψα τις πληροφορίες μου με την συνδρομή του ντετέκτιβ που έβαλα να σε ψάξει σε όλη την υφήλιο, μέχρι να σε εντοπίσει και να σε παρακολουθήσει.»

« Που τα βρήκες τα λεφτά για το κάθαρμα δικηγόρο και τον ντετέκτιβ; Προφανώς τα πήρες χοντρά από κάποια παρανομία. »

« Αποκλείεις να τους πλήρωσα με τα λεφτά που έβγαλα με τον κόπο και τον ιδρώτα του τίμιου παντοπώλη σε όλο το χωριό;» πήρε δήθεν μελιστάλαχτο και αδικημένο ύφος.

« Φυσικά όχι, ικανό σε έχω να συνεργάστηκες με άτομα του υποκόσμου και της μαφίας για να σου δανείσουν και να κάνεις τις βρομοδουλειές σου ήσυχος και ελεύθερος! Κόπανε, μην τυχόν και βάλεις να με παρακολουθήσουν ξανά γιατί θα το πληρώσεις, δεν θα σε λυπηθώ καθόλου. »

« Ωω θα δείρεις τον ντετέκτιβ μου σε μία γωνιά έτσι μικρό λεπτοκαμωμένο κοριτσάκι που είσαι; Θα σε βάλει κάτω ρε είναι γίγαντας σιγά μην τον νικήσεις επειδή το παίζεις ζόρικη ενώ δεν ξέρεις τα βασικά από πολεμικές τέχνες.»

« Πίστεψε με κάτι έμαθα στη ζούγκλα της Ανφήνας προκειμένου να επιβιώσω » του είπε ωμά.

  Το απόγευμα τα κορίτσια μαζεύτηκαν στο σπίτι της Νταίζης και η κουβέντα που είχαν κατάφερε να την ηρεμήσει και να την κάνει να ξαναβρεί τη χαμένη της διάθεση.

« Τι έκανε λέει; Ποιος σε πήρε;»

« Το κάθαρμα ο πρώην σύζυγος μου κορίτσια,  όπως το ακούσατε και δεν θέλετε να πιστέψετε τι μου είπε. Έβαλε λέει κάποιον να με παρακολουθεί.»

« Νταίζη πρόσεχε, δεν θα λήξει αισίως αυτή η ιστορία το τρέμω» της ακούμπησε το χεράκι της η Μίρκα λαχανιασμένη και με τους παλμούς της καρδιάς της να αυξάνονται από την ανησυχία.

« Τίποτα δεν θα λήξει τραγικά και τίποτα δεν θα γίνει από αυτά που θέλει ο Ανδριανός. Θα τον νικήσω. Εγώ θα τον νικήσω και θα τον βάλω να σαπίσει στα λαγούμια της φυλακής. Αυτή η φορά θα έρθει σύντομα και οσονούπω κορίτσια μου φτάνει να το πιστέψουμε μέσα μας. Με τη δύναμη της πίστης μας το παν μπορεί να συμβεί.»

« Ναι σωστά λέει Μίρκα μην γίνεσαι φοβητσιάρα αμέσως. Αν δεν πιστέψουμε στις δυνάμεις μας έστω και λίγο καήκαμε. Θα μάθουμε να γίνουμε πιο γενναίες και εξελικτικές και επιβάλλεται μετά από ότι περάσαμε και είμαστε ακόμα όρθιες και ζωντανές.» είπε τη σίγουρη γνώμη της η Σεσίλια συμπληρώνοντας τον δυναμικό λόγο της Νταίζης.

« Έχετε δίκιο κορίτσια συγνώμη, καλό θα ήταν και πρέπει να μάθω και εγώ να γίνομαι σιγά σιγά το ίδιο δυναμική σαν εσάς. » τις κοιτούσε εναλλάξ με άγχος και θαυμασμό η Μίρκα.

« Μη ζητάς συγνώμη άκου εκεί πιο ευγενικό πλάσμα, σωστή 'μαθήτρια' από εσένα δεν έχω συναντήσει στη ζωή μου ειλικρινά σας το λέω.» έβαλε το χέρι της στη καρδιά της η Σεσίλια. Η Νταίζη σηκώθηκε πήγε για λίγα λεπτά στη κουζίνα και επέστρεψε με ένα δίσκο. Έψησε μπισκοτάκια με κομμάτια σοκολάτας και ο χρόνος προετοιμασίας τους είχε τελειώσει.

« Να τα μπισκοτάκια. Μόνη μου τα έφτιαξα για να σας γλυκάνω, να μην συζητάμε μόνο για πικρά πράγματα ». τις ενημέρωσε καλοπροαίρετα ενώ τοποθετούσε το δίσκο στο τραπέζι του σαλονιού.

« Φαίνονται πολύ λαχταριστά και νόστιμα έτσι φρεσκοψημένα καθώς μόλις βγήκαν. Θα πάρω παραπάνω από δύο γιατί τους έχω αδυναμία μου επιτρέπετε » είπε αστεία η Μίρκα.

« Μπράβο Νταίζη, και εγώ θα φάω αλλά σε λίγο, να κρυώσουν πρώτα. Δεν έχω αμφιβολία τα πέτυχες σίγουρα είσαι η πιο έμπειρη μαγείρισσα από τις τρεις μας. Εγώ αυγό μόνο έμαθα να βράζω και αυτό με το ζόρι. Τα υπόλοιπα δωρεάν μεσημεριανά γεύματα τα παραλαμβάνω από τη σχολή » σχολίασε η Σεσίλια.

« Γιατί δεν έμαθες να μαγειρεύεις; » τη ρώτησε ξαφνιασμένη η Μίρκα.

« Εμ ήταν και είναι πλουσιοκόριτσο βλέπεις » χαχάνισε η Νταίζη.

 « Εγώ τα έμαθα όλα από το πρώτο καιρό της μετακόμισης μου εδώ. Δεν γινόταν να μην μαγειρεύω για τους δύο μας, εμένα και τον Δομένικο. Αν το αναλάμβανε μόνο αυτός, θα θεωρούνταν αχαριστία.  Θεωρώ καλό είναι οι συγκάτοικοι να αλληλοβοηθούν και να συνεργάζονται στις οικιακές δουλειές » τόνισε η Μίρκα. Η Σεσίλια αφορμή έψαχνε και πιάστηκε από την αναφορά του ονόματος του Δομένικου.

« Πως τα πάτε; Αν δέχεσαι τη γνώμη μου κακώς κάνεις που δεν του δίνεις την ευκαιρία να σου δείχνει την αγάπη του πιο συχνά. Τον πληγώνεις έτσι, αλλά δεν το βλέπεις βέβαια » σχολίασε δηκτικά αλλά χωρίς καμία διάθεση να κάνει τη φίλη της να νιώσει άσχημα.

« Μην το λες, του έδινα ευκαιρίες »

« Απλά στο πολύ μακρινό παρελθόν » την διέκοψε κάνοντας χιούμορ.

« Μίρκα μου έχει δίκιο η Σεσίλια, κρίμα δεν είναι να μην αναπτυχθεί ότι όμορφο πήγε να ξεκινήσει μεταξύ σας; Θα είχατε ένα υπέροχο ρομαντικό ειδύλλιο είμαι σίγουρη » της χάιδεψε τον ώμο γλυκά η Νταίζη.

« Κορίτσια, θέλετε το καλό και την ευτυχία μου το εκτιμώ και σέβομαι τις γνώμες και τις συμβουλές σας. Όμως την τελική απόφαση για τη στάση μου απέναντι στον Δομένικο θα την πάρω μόνο όταν νιώσω έτοιμη ».

« Μάλιστα » αναστέναξε η Σεσίλια.

« Σημασία έχει ότι το σκέφτεται η καλή μας Μίρκα, μην σε παίρνει από κάτω Σεσίλια » την ενθάρρυνε η Νταίζη με μια αστεία έκφραση στο πρόσωπο.

« Εμένα δεν με παίρνει από κάτω, απλά απαυδώ μερικές φορές με τη ξεροκεφαλιά της φίλης μας. Τέλος πάντων δικό της θέμα είναι, αυτή θα κληθεί να το χειριστεί. Εγώ την άποψη μου την είπα ». εξήγησε με ύφος έμπειρης η Σεσίλια ενώ ακόμα και η ίδια δεν μπορούσε να δώσει καλές συμβουλές, αφού ήταν και συνέχιζε να είναι άπειρη στον έρωτα. Όλες τους  βασικά, το ίδιο άπειρες ήταν συνειδητοποίησαν.

«Έχετε δίκιο σε ότι και αν λέτε »

 «Είδες, από τότε που ζούσατε στην Καμορσία εξάλλου δεν σου έδειχνε ο Δομένικος τα σημάδια του έρωτα που τρέφει για σένα; Σου έκανε και ρομαντική εξομολόγηση συναισθημάτων παράλληλα και μας είπες ότι ήταν το καλύτερο και πιο όμορφο πράγμα που είχες ακούσει... οπότε γιατί διαλύεις την ομορφιά του έρωτα του τώρα; »

«Σεσίλια μην γίνεσαι σκληρή, η Μίρκα δεν καταστρέφει τίποτα. Απλά βίωσε σοκ λόγω του βιασμού από εκείνο το υποκριτικό τέρας υποτιθέμενης καλοσύνης και της ήταν δύσκολο να εμπιστευτεί ξανά τη καρδούλα της σε οποιονδήποτε. Δυστυχώς παρέσυρε η μπάλα και τον Δομένικο. Καλά δεν λέω Μίρκα; »

«Ναι. Δεν μπορούσα το πρώτο καιρό να εμπιστευτώ και να του επιτρέπω  να βρίσκεται συχνά δίπλα μου, περνούσα ζόρικα. Όμως σεβόμουν την συγκατοίκηση και συμβίωση που καλούμασταν να περάσουμε. Του φέρθηκα αδίκως ψυχρά το τελευταίο διάστημα και τα πράγματα στράβωσαν από τότε. Πλέον μένει για μερικές μέρες στο δεύτερο σπίτι του και μιλάμε μόνο για τα ψώνια του σουπερ μάρκετ κάθε φορά που έρχεται σε εμένα». κατέληξε λυπημένη.

« Στο χειρότερο στάδιο βρίσκεστε, ούτε δύο εχθροί δεν μιλάνε για τόσο περιττά και ανούσια πράγματα. Από το τελευταίο καυγά σας μας λες ότι δεν καθίσατε να μιλήσετε και να ζητήσετε συγγνώμη ο ένας από τον άλλον; Δεν κάνατε μια ειλικρινή συζήτηση να ξεκαθαρίσετε τις διαφορές σας, αυτά που σας ενώνουν και σας χωρίζουν; Θα φτάνατε κάπου και θα νιώθατε πολύ καλύτερα μετά από τέτοια κουβέντα ».

« Όχι δεν κουβεντιάσαμε ποτέ ειλικρινά και ξεκάθαρα όπως λες. Τώρα που το σκέφτομαι αυτό έπρεπε να είχαμε κάνει. Ντρέπομαι και λυπάμαι τόσο πολύ για την κατάντια μας ». σκέπασε τα μάτια με τα χέρια της η Μίρκα. Έδινε δίκιο στις φίλες της και αναρωτήθηκε μήπως ήρθε η ώρα να ζητήσει συγγνώμη από τον Δομένικο ή να ζητήσουν ο ένας από τον άλλον ακόμα καλύτερα. Τον είχε στεναχωρήσει το τελευταίο διάστημα αλλά ήταν απαραίτητη μια πρόοδος στις σχέσεις τους και να προχωρήσουν μπροστά.

  Τα κορίτσια πήγαν για περίπατο στη παραλία δύο βδομάδες μετά και έμειναν να παρατηρούν το ηλιοβασίλεμα και να κάθονται σε ένα παγκάκι ή να περπατούν όλη τη μέρα. Το χάρηκαν με τη ψυχή τους γιατί την αληθινή φιλία εκτός από το να την εκφράζεις ανοιχτά και να την προσφέρεις, την νιώθεις στη καρδιά μέσα σου.

Η Μίρκα παρατήρησε πρώτη ένα σμήνος γλάρων να πετάνε στο ουρανό και σχολίασε λέγοντας πως όπως η τριάδα πουλιών που ξεχώριζε έτσι και οι ίδιες ξεχώριζαν από το πλήθος κόσμου που βρισκόταν εκείνη τη χρονική στιγμή. Προφανώς αυτά τα τρία πουλιά τα έδενε μια έντονη φιλία και το παρομοίαζε με το δικό τους δέσιμο.

« Κορίτσια δεν θέλω να σας χάσω ποτέ. Μου έφερε η ζωή ως δώρο εσάς τις δύο. Είστε ξεχωριστές και βασικές για μένα ».αγκάλιασε τις φίλες της η Μίρκα.

« Δεν θα μας χάσεις γλυκιά μου ». της υπογράμμισε με σιγουριά και σταθερότητα στη φωνή η Νταίζη.

« Δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω χωρίς εσάς. Είσαστε σπουδαία άτομα και τα μόνα αληθινά και άξια που γνώρισα ποτέ μου ». ακούστηκε να προφέρει τα λόγια της με τρυφερότητα η Σεσίλια που απέφευγε τις μεγάλες δηλώσεις μέχρι τότε, επειδή είχε απογοητευτεί πολύ από τους παλιούς φίλους και ειδικά από τους τελευταίους οι οποίοι της πρόσφεραν μια εμπειρία που δεν ήθελε να θυμάται. 

Η Νταίζη χαιρόταν και πίστευε ακράδαντα πως δεν έπαιξαν ρόλο μόνο οι συνεδρίες τους στους ψυχολόγους να ξεπεράσουν τις πληγές του βιασμού τους, αλλά η μεταξύ τους φιλία ενέργησε ευεργετικά και τους βοήθησε περισσότερο. Δυνάμωσε μέσα σε λίγους μήνες η φιλία τους και ήρθαν πιο κοντά. Δεν ένιωσαν έτσι με οποιοδήποτε άλλο άτομο. Θα έκαναν τα πάντα για να διατηρήσουν και να συνεχίσουν αυτήν την όμορφη φιλική σχέση.

Είδαμε να ξεδιπλώνεται η φιλία των κοριτσιών. Πως σας φάνηκε; Οι φίλες της Μίρκας τάσσονται υπέρ της ανάπτυξης δεσμού ανάμεσα σε εκείνη και τον Δομένικο, αγνοώντας τη περίπλοκη κατάσταση που αφορά εκείνον, την Μίρκα και τη Χλόη. Όμως και η Μίρκα δεν γνωρίζει ακόμα τίποτα και θα πικραθεί πολύ όταν μάθει τι συμβαίνει...

                [...]

Η Χλόη παρακολούθησε τον Δομένικο, μέχρι τη στιγμή που μπήκε στην πιλοτή της πολυκατοικίας του. Εκείνος την αντιλήφθηκε, μόλις έφτασαν στο διάδρομο έξω από το διαμέρισμα του και ξεφύσησε εκνευρισμένος.

« Τι είναι πάλι; Γιατί με παρακολουθείς τόσο επίμονα, τι θέλεις να κερδίσεις από αυτό; »

« Να δω πως είσαι. Μου λείπεις Δομένικε και σε νοιάζομαι ».

« Για μένα όμως ήσουν ένα πήδημα παρηγοριάς αφού γρήγορα σε έστειλα από εκεί που ήρθες ».

« Μαζί αποφασίσαμε να μην συνεχίσουμε παρακάτω » τον διόρθωσε τσαντισμένη η Χλόη.

« Ε ωραία αφού το δέχτηκες πρόθυμα γιατί...άλλαξες γνώμη ύστερα από δύο μήνες και σε βλέπω τώρα εδώ στη πόρτα μου; » της έθεσε την ερώτηση με δηκτικό και επικριτικό βλέμμα.

« Επειδή για μένα δεν θα είσαι ποτέ ένα απλό στεγνό, πήδημα. Αντιθέτως είσαι το λιμάνι αι ακρωτήρι της αληθινής μου αγάπης. Σε αγαπάω δυνατά  και θέλω να το δεις επιτέλους! Πότε θα μου δώσεις μια ακόμα ευκαιρία να στο αποδείξω; » αναφώνησε με πάθος και εκνευρισμό χαμηλής έντασης.

« Δεν θα σου δώσω και είχαμε συμφωνήσει να μην τα αναφέρεις αυτά που μου λες τώρα. Πήγαινε σε παρακαλώ ». Η Χλόη αποχώρησε φουρκισμένη αλλά δεν θα τον άφηνε με ευκολία για πολύ. Καθώς ξεμάκραινε με τα πόδια από τη πολυκατοικία δεν πρόσεξε τον νεαρό άντρα κρυμμένο πίσω από αμάξια και εντός της ανοιχτής πιλοτής της απέναντι πολυκατοικίας.

«Πολύ περίεργο» μουρμούρισε ο Ηρακλής. Αυτός που επισκεπτόταν συχνά στο συγκεκριμένο σπίτι θα ήταν κάποιος στενός της φίλος ή συγγενής; Δεν θυμόταν να έμενε κάποιος συγγενής της εδώ. Του είχε πει όσο είχαν μεταξύ τους σχέση-φάση ότι όλοι οι συγγενείς της έμεναν κυρίως στη κωμόπολη Καμορσία, ένα όμορφο ειδυλλιακό μέρος. Από τις λιγοστές αλλά σημαντικές περιγραφές της του έκανε εντύπωση και θα ήθελε να το επισκεφτεί στο μέλλον.

  Καθόταν στη πολυθρόνα μιας σικάτης καφετέριας μέχρι που ξεχάστηκε και αποκόπηκε από την διάθεση των φίλων της για κουβέντα και έφερε στο νου της τον παλιό της εραστή. Έτσι τον έλεγε τον Ηρακλή καθώς δεν της ήταν τίποτα σημαντικό. Τι τον θυμήθηκε τώρα, αντί να ευχαριστιέται που το ανώριμο ηλίθιο παιδί δεν ασχολείται μαζί της πάνω από δύο μήνες.

Ίσως επειδή, ανακάλεσε στη μνήμη της τα λόγια απειλής του στη τελευταία τους συνάντηση και αυτή η θύμηση της ξύπνησε φόβο. Πράγματι καλά έκανε το υποσυνείδητο της που ενεργοποιήθηκε φτιάχνοντας σενάρια, αφού λίγες μέρες μετά βρέθηκε αντιμέτωπη μαζί του. Περπατούσε ανέμελη πηγαίνοντας να συναντήσει τους φίλους της, όταν ένιωσε το αντρικό βαρύ χέρι να την αρπάζει και να την σέρνει πίσω από ένα τοιχάκι.

« Άσε με, με πονάς! Είσαι μανιακός ή μου φαίνεται » ξεροκατάπιε η Χλόη.

« Σσ σκάσε γιατί άλλη φορά δεν πρόκειται να σε προειδοποιήσω, θα τα βγάλεις πέρα μόνη σου όταν θα κληθείς να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες των πράξεων σου».

« Ξεφτίλα! Τίποτα δεν εμπέδωσες από την τελευταία μας κουβέντα » του είπε με αποστροφή.

« Εσύ ξευτιλίζεσαι περισσότερο καλή μου, αφού τρέχεις πίσω από έναν άντρα που αποδεδειγμένα δεν σε θέλει »

« Που τα ξέρεις εσύ αυτά; Δεν σου εκμυστηρεύτηκα σχεδόν τίποτα από τη ζωή μου και δεν έχεις δικαίωμα να με απειλείς με τα στοιχεία τα οποία συλλέγεις δεν ξέρω και εγώ πως ».

« Σε παρακολούθησα και βρήκα τον τρόπο να μάθω. Τώρα κοίτα να κάνεις ότι σου πω. Άσε τον Δομένικο ήσυχο και έτσι δεν θα του μιλήσω για τις δολοπλοκίες σου. » 

« Τολμάς να με απειλείς! Βλάκα. Πάνω που σχεδίαζα ένα εσκεμμένο ατύχημα για την Μίρκα » της ξέφυγε κατά λάθος.

« Θα σε συμβούλευα να μην το κάνεις, να μην προβείς στα άκρα. Κρίμα δεν είναι επι ευκαιρία να μάθει ο Δομένικος ότι του κατέστρεψες το ειδύλλιο με την κοπέλα που αγαπούσε; »

« Τι εννοείς; »

« Αυτό που καταλαβαίνεις, σκοπεύω να κανονίσω συνάντηση για να του μιλήσω κάποια στιγμή. Να του πω ότι εσύ κρυβόσουν πίσω από τη τελευταία διαφωνία με τη Μίρκα ».

« Δεν φταίω εγώ που οι δύο τους δεν τα βρίσκουν. Απλά η αφορμή υπήρξα, όχι η βασική αιτία. Αν αγαπιόντουσαν πραγματικά δεν θα έφταναν στο σημείο να απομακρυνθούν ».

« Όπως και να έχει φταις κοπέλα μου, έβαλες το χεράκι σου για να μην ευοδωθεί ο μελλοντικός δεσμός τους. Και εγώ δεν θα σε αφήσω να τους διαλύσεις περαιτέρω. Είναι άδικο και ανήθικο να μπαίνεις ανάμεσα σε ζευγάρι ακόμα και αν το συγκεκριμένο βρίσκεται στο αρχικό στάδιο της σχέσης ». Έτσι ακριβώς όπως τα έλεγε είχε κάνει η Χλόη. Πριν κάποιο χρονικό διάστημα, ο Δομένικος βρισκόταν στο σπίτι με τη Μίρκα-μία από τις ελάχιστες φορές που την επισκεπτόταν πλέον- και εκείνη έστειλε μήνυμα στον αριθμό του κινητού του, επίτηδες την ίδια στιγμή για να του πει ότι δεν ένιωθε καλά με σκοπό να τον κάνει να τρέξει κοντά της.

Πήγε να τη βρει και άφησε τη Μίρκα που στο μεταξύ είχε ετοιμάσει δείπνο και επιθυμούσε με αυτό το τρόπο να περνούσαν χρόνο μαζί. Αν ήταν να μην έμπαιναν σε βαθιές συζητήσεις δεν θα τη πείραζε, αρκεί να τον είχε δίπλα της. Όσο ο Δομένικος της περιποιούνταν το δήθεν γυρισμένο της αστράγαλο, η Χλόη του γέμιζε το μυαλό με ψέματα για τη Μίρκα. Του είπε τερατώδη ψέματα...συγκεκριμένα τον ενημέρωσε για πράγματα που η αθώα κοπέλα δεν θα διανοούνταν να κάνει ποτέ, όπως  να φύγει από την πόλη για πάντα δίχως να τον ενημερώσει.

Έγινε η αιτία να καταστραφούν τελείως οι όποιες προσπάθειες συμφιλίωσης της Μίρκας με τον Δομένικο...ή τουλάχιστον έτσι είχε καταφέρει για κάποιο χρονικό διάστημα.

Η Μίρκα είχε κανονίσει εκείνη την μέρα να επισκεφτεί το πατρικό της. Περίμενε στη στάση του λεωφορείου σε κεντρική λεωφόρο, όταν εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά της ο Δομένικος. Ταράχτηκε συθέμελα και ζήτησε να μάθει τον λόγο που τον είδε αναπάντεχα μπροστά της.

 « Τελικά δεν  είσαι τόσο ειλικρινής και αυθεντική όσο νόμιζα. Μάλλον πολύ εγωίστρια και επιπόλαιη. Προτιμάς να φύγεις για πάντα μακριά από εμένα. Ήσουν έτοιμη να με αφήσεις χωρίς να ενημερώσεις. Βρήκες χρόνο να ετοιμάσεις κανονική βαλίτσα και για εμένα δεν νοιάστηκες να βρεις λίγο χρόνο, έστω  ένα γραπτό μήνυμα όπου θα μου έλεγες τα σχέδια σου. Μην τυχόν και σε εμπόδιζα, φοβόσουν» της μίλησε με τελείως διαφορετικό ύφος από αυτό που συνήθιζε η κοπέλα να ακούει από εκείνον. Διέκρινε μια ψυχρότητα, δηκτικότητα και μια αίσθηση απογοήτευσης. Τα είχε χαμένα και δεν ήξερε πως να τον ηρεμούσε. Τα όσα άκουγε της φαίνονταν αδιανόητα παράξενα και αλλοπρόσαλλα.

« Ποιος σου είπε αυτό το αισχρό ψέμα για εμένα; Δεν θα μπορούσα να φύγω και να αφήσω τις κολλητές μου εδώ. Πως θα γινόταν κάτι τέτοιο, ύστερα από το μοναδικό δέσιμο μεταξύ μας;»

« Είναι τόσο σημαντικό να μάθεις; Τώρα που φεύγεις θυμήθηκες να νοιαστείς; Δεν φτάνει που με πίκρανες, περιμένεις το λεωφορείο και επιθυμείς να απομακρυνθείς  για πάντα από την ζωή μου...»

« Ποιος στο είπε, θέλω να μάθω! » απαίτησε  η κοπέλα.

Ο Δομένικος σκέφτηκε πως καλύτερα ήταν να μην μάθαινε ποιο ήταν το άτομο που κρυβόταν πίσω από την παρεξήγηση τους. Δεν είχε πειστεί ακόμα ότι ήταν παρεξήγηση. Θα το εξακρίβωνε ρωτώντας τις φίλες της Μίρκας.

« Τι να σου πω Μίρκα, έπεσες στα μάτια μου. Νόμιζα πως είχα να κάνω με ντόμπρο, ειλικρινές άτομο. Από ότι φαίνεται ξεγελάστηκα. Δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε τη συζήτηση, ούτε να μου εξηγείς περαιτέρω την ακατανόητη συμπεριφορά σου. Θα τα πούμε κάποια άλλη φορά. Καλό σου ταξίδι » έκλεισε την κουβέντα ενοχλημένος και της γύρισε την πλάτη. Η Μίρκα παρατηρούσε λυπημένη, απορημένη τις κινήσεις του...το πως βημάτιζε δυναμικά, έμπαινε στο αυτοκίνητο του και έβγαινε από το πεζοδρόμιο. Τον έβλεπε και δεν μπορούσε να καταλάβει τι στο καλό συνέβη. Όταν κουβέντιασε το θέμα με τις φίλες της, όλες μαζί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κάποια έστησε μια ολόκληρη επιτυχημένη παρεξήγηση. Ποια καλύτερη από την Χλόη;

                 [...]

   Η Νταίζη περπατούσε στο δρόμο και κάποια στιγμή έστριψε σε ένα ήσυχο στενό χωρίς καθόλου κόσμο τη μεσημεριανή ώρα. Είχε αψηφήσει τον κίνδυνο που παραμόνευε για την ώρα φυλαγμένος. Όμως όταν στάθηκε μια στιγμή για να ψάξει το κινητό της μέσα στη τσάντα της, έδωσε άθελα της το έναυσμα στον επικίνδυνο που την άρπαξε άγαρμπα από το λαιμό και την έσυρε μέχρι τη γωνιά ενός τοίχου κοντά σε σκουπιδοτενεκέδες, εκεί όπου δεν είχε τη δυνατότητα να τους δει κανείς.

Η κοπέλα δεν είχε προλάβει να πάρει ανάσα όταν μια λάμα μαχαιριού έκανε την εμφάνιση της από τις τσέπες του παλτού εκείνου του μισητού και μοχθηρού άντρα. Ο κάτοχος του μαχαιριού έκανε ξεκάθαρη την ταυτότητα του εκτός από την απειλή του. « Είμαι ο Λεονάρντο ο ντετέκτιβ που σε παρακολουθεί επί δύο μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων έγινα η σκιά σου και πάλεψα να μην ξεφύγεις από τα μάτια μου. »

« Ο βαλτός του Ανδριανού θεέ μου, δεν περίμενα το θράσος σου  όπως και το δικό του να φτάσει ποτέ μέχρι αυτό το σημείο. »

« Εντολές από τον Ανδριανό παίρνω, αν δεν σε σύρω σηκωτή μέχρι το χωριό και στη κατοχή του Ανδριανού, ετοιμάσου να πεθάνεις εδώ κοντά στους σκουπιδοτενεκέδες σαν ορισμένα κατατρεγμένα αδέσποτα, όταν δηλητηριάζονται ή χτυπιούνται θανάσιμα από αμάξια και πετάνε τα ψοφίμια τους εδώ όπου δύσκολα τα βρίσκουν. Έτσι και εσύ το ίδιο. Με ακολουθείς τώρα ή σε μαχαιρώνω διάλεξε.» 

« Δεν σε ακολουθώ πουθενά, μόνος σου θα φύγεις, πάρε το μαχαίρι της απειλής σου και ξεκουμπίσου.» του απάντησε οργισμένη με φλογισμένα μάτια η Νταίζη.

« Μου φαίνεται κορίτσι μου δεν κατάλαβες τη θέση σου και ότι δεν έχεις το πλεονέκτημα να διατάζεις, εγώ το έχω. Η θέση η δικιά σου είναι μειονεκτική, διότι βρίσκεσαι στο έλεος μου. »

« Νομίζεις, για τόλμα να κάνεις οτιδήποτε και θα σου πω τι θα γίνει.» Ο ντετέκτιβ εξαγριώθηκε και πήγε να τοποθετήσει το μαχαίρι στο λαιμό της με σκοπό να της τον κόψει, αλλά δέχτηκε την δυνατή επιθετική κλοτσιά της κοπέλας στα γόνατα του με αποτέλεσμα να καταρρεύσει στο έδαφος. Σφάδαζε από πόνο λες και είχαν σπάσει τα κόκαλα του ,τόσο βαριά του φάνηκε η κλοτσιά.

Η αποστολή του απέτυχε εν ολίγοις και τώρα έπρεπε να επικοινωνήσει με τον Ανδριανό -για την αποτυχημένη έκβαση της εκτέλεσης του σχεδίου- ο οποίος θα γινόταν έξαλλος με το δίκιο του και θα τον έβριζε αλύπητα. Έτσι ο άτυχος ντετέκτιβ θα έχανε το γενναίο ποσό που πάσχιζε με κόπο να κερδίσει από αυτήν την συμφωνία και θα κατέληγε κακόμοιρος άπορος, ή ένας απλός χαμηλόμισθος υπάλληλος σε κάποια επιχείρηση αν του χαμογελούσε η τύχη.

Εκτός και αν φρόντιζε να γίνει καλύτερος και έμπειρος στη δουλειά του ντετέκτιβ, οπότε θα μπορούσαν να τον εμπιστευτούν και να του αναθέσουν καινούριες έρευνες με υψηλό αντίτιμο.

  Η Χλόη κατάφερε να κάνει τον Δομένικο να την δει με ευνοική ματιά και να τη συμπαθήσει πάλι. Συγκεκριμένα μετά από μια τυχαία συνάντηση τους έξω από ένα πολυκατάστημα του έπιασε τη κουβέντα. Παραδέχτηκε με υποκριτικό μελαγχολικό και καλοσυνάτο ύφος πως κατάλαβε ότι η συμπεριφορά της ήταν παράλογη και κακή και ότι δεν έχει δικαίωμα να ανακατεύεται στη ζωή του. Ο Δομένικος έμεινε έκπληκτος από τα λόγια της και τελικά συμφώνησε να υιοθετήσει μια φιλική στάση απέναντι της.

Της επέτρεψε να ξαναμπεί στη ζωή του απρόσμενα και καταλυτικά που για τη Χλόη λειτούργησε υπέρ της καθώς όταν θέλει κανείς κάτι και το προσπαθεί μπορεί να το επιτύχει. Είχε δίκιο η αδελφή του, η Μίρκα δεν ήταν η κατάλληλη για να γίνει σύντροφος του, καθώς πολλά τραύματα του παρελθόντος τη κρατούσαν έρμαια στους φόβους και στις αρνήσεις της να υποκύψει ερωτικά, κατέληξε σκεπτόμενος μια μέρα ο Δομένικος. Η Χλόη ήταν καλύτερη επιλογή και ο ίδιος την έκρινε άδικα για αρκετό καιρό. Η έλξη που είχε για αυτήν ακόμα, τον παρακίνησε εξίσου να της δείξει τη συμπάθεια του και να επιχειρήσει να τη ξανακερδίσει.

 Ο Δομένικος κάλεσε τη Χλόη από το κινητό του και κανόνισαν  να συναντηθούν. Εκείνη έτρεξε σαν σφαίρα στο σπίτι του. Κουβέντιασαν για κάτι γενικά και αόριστα, ήπιαν λίγο κρασί στο καθιστικό μέχρι που εκείνη άρχισε να απορεί για το τι θα έκαναν αργότερα.

Οι φίλοι του που όπως της είπε προηγουμένως θα έρχονταν για να βγουν όλοι μαζί  για περίπατο, δεν μπόρεσαν να έρθουν και ακύρωσαν τη βόλτα. Αυτό το μικρό χρονικό περιθώριο παραμονής της κοπέλας στο σπίτι του θα της έδινε ευκαιρία να τον πλησιάσει και να έρθει πιο κοντά του.

« Είμαι μόνος το σημερινό απόγευμα, δεν θα έρθουν τελικά οι φίλοι με τους οποίους κανόνισα.» της τόνισε μειλίχια και την ξάφνιασε ευχάριστα πριν από λίγο μόλις εκείνη κατέφτασε στο σπίτι. Η Χλόη κάθισε στο καναπέ, της πρόσφερε το ποτήρι με το γαλλικό κρασί και συζήτησαν πολύ ευδιάθετα.

« Να ξέρεις Χλόη αναθεώρησα την άποψη μου για σένα. Δεν είσαι κακός χαρακτήρας απλώς γίνεσαι που και που, ανάλογα με το άτομο που έχεις απέναντι σου. Εμφανίζεις δύο πλευρές. Πότε την ήσυχη και ήπια, πότε την φουρτουνιασμένη και μαινόμενη θεομηνία. Δεν πιστεύω όμως ότι δεν υπάρχουν μέσα σου δείγματα καλοσύνης. Τα έχεις ψάξει ποτέ; Έχεις προσπαθήσει; » τη ρώτησε ο Δομένικος ενώ σηκώθηκε για να αφήσει το ποτήρι του σε ένα άλλο τραπέζι.

« Ναι κάπου κάπου εκφράζω μια καλή πλευρά. Όμως έχω σκληρύνει αρκετά τα τελευταία χρόνια. Μόνο με εσένα νομίζω γίνομαι καλύτερη και ήπια » του ομολόγησε και εκείνος σκέφτηκε αν του μιλούσε ειλικρινά έστω αυτή τη φορά.

 Τη κοίταξε βαθιά στα μάτια και έκανε ένα βήμα κοντά της, επιδιώκοντας να την προσκαλέσει στη διάθεση του χείμαρρου των αισθήσεων.

« Εκείνο που δεν σου τόνισα είναι το ότι καταφέρνεις και γίνεσαι διεγερτική...πράγμα που με ενδιαφέρει πολύ...» δεν ολοκλήρωσε το υπονοούμενο  του λόγου του.

« Ε τότε τι περιμένουμε, γιατί χάνουμε χρόνο; » η Χλόη έβγαζε ήδη τη ζακέτα και τη πλεκτή μπλούζα της ενώ τραβούσε από το κεφάλι του Δομένικου το φούτερ του. Εκείνος χαρούμενος και συνεπαρμένος της έδωσε αχόρταγα το φιλί του. Πέρασαν στη κρεβατοκάμαρα του και γύμνωσαν τα κορμιά τους με φούρια. Ξάπλωσαν στο κρεβάτι με τη φλόγα στα κύτταρα των οργανισμών τους να τους πυρπολεί. Ήταν υπέροχο και επιτέλους ζούσε αυτό που ήθελε, αυτό που ονειρευόταν. Ακάλυπτη, παραχωρήσιμη με τα 'δώρα' του πλούσιου ερωτικού και αισθηματικού της κόσμου-το πανέμορφο σώμα της και η εκδήλωση των αισθημάτων της τα οποία ήταν πρόθυμη να προσφέρει στον άντρα που έμαθε να αγαπά αληθινά.

Αποφάσισαν να συνάψουν σχέση και η Χλόη βιάστηκε να του ρίχνει ερωτήσεις απανωτές για τη πορεία και το μέλλον του δεσμού τους ενθουσιασμένη. « Τι σκέφτεσαι να κάνεις με τη Μίρκα; » τον ρώτησε την ώρα που τον χάιδευε στη πλάτη. Ήταν μισοντυμένοι και χαλάρωναν στο κρεβάτι.

« Θα την αποφύγω. Δεν ξέρω πότε θα της μιλήσω για εμάς. Θα της έρθει απότομο και ξαφνικό οπότε καλύτερα να περιμένουμε να περάσει λίγος καιρός. Αλλά θα της το πω οπωσδήποτε, δεν θα την αφήσω να έχει ελπίδα ότι θα ξαναγυρίσω σε αυτήν ».

« Ωραία χαίρομαι, αυτό μας έλειπε να έχει και ελπίδες τρομάρα της. Πρέπει να της ξεκαθαρίσεις και να της κόψεις τα φτερά γιατί έτσι ρομαντική που είναι θα νομίζει πως θα επιστρέψεις σε εκείνη εύκολα ανεξάρτητα από το κάθε εμπόδιο και φουρτούνα που περνάτε στη καθημερινότητα σας. Δεν το θέλουμε αυτό. Δεν αξίζει την αγάπη ούτε το σεβασμό και τις ενοχές σου Δομένικε ». τον σκούντησε ελαφρά με βλέμμα αυτοπεποίθησης μόλις διέκρινε τη λύπη που εμφανίστηκε στιγμιαία στο πρόσωπο του. 

Ο άντρας προτίμησε να μην σχολιάσει και να μην παραδεχτεί τις τύψεις που άρχιζαν να βγαίνουν στην επιφάνεια και να τον γυροφέρνουν για αυτό που πήγαινε να κάνει στη Μίρκα. 

« Γνωρίζεις πολύ καλά τη Μίρκα ». της εξέφρασε τον εντυπωσιασμό του μετά από μια σύντομη σιωπή.

« Ναι...δεν ήμασταν ποτέ κοντά στο σχολείο, υπήρξε η μεγαλύτερη αντίζηλος και εχθρός μου αλλά πάντα μάζευα πληροφορίες από τρίτους για εκείνη και την έχω ψυχολογήσει καλά ».

Ο  Δομένικος δεν έβρισκε το κουράγιο να μιλήσει στη Μίρκα για το δεσμό του. Μια φορά τον κάλεσε από το σταθερό και εκείνος το σήκωσε διστακτικά. « Καλησπέρα Δομένικε. Τι κάνεις; Φτιάχνω σαλάτα του Καίσαρα και είπα να σε προσκαλέσω να φας εδώ το απόγευμα αν δεν έχεις κάτι καλύτερο στο σπίτι σου να κάνεις. Θα με βοηθούσες αν ήθελες, να πακετάρω ένα κουτί με πράγματα που δεν χρειάζομαι για να τα στείλω στους δικούς μου, παράλληλα ». του πρότεινε γλυκά.

« Όχι Μίρκα δεν μπορώ! Δεν έχω χρόνο και άλλες φορές μην με παίρνεις για περιττά αχρείαστα πράγματα». της μίλησε κάπως στεγνά και με λιγότερη ζεστασιά και ευγένεια.

« Ακούγεσαι κάπως, έχεις κάτι; »

« Ναι έχω δουλειές στο γραφείο μου και πνίγομαι αυτή τη στιγμή. Δεν μπορώ να σε ακούω να μου ζητάς τόσο ασήμαντα πράγματα. Είναι αδύνατον να δώσω χρόνο. Ούτε δεν χρειάζεται να μου μαγειρεύεις λες και είμαι μικρό παιδί. Θα βρω κάτι στο σπίτι μου. Να με καλείς για πιο σημαντικές εκκρεμότητες, αυτό θέλω να πω. Καλή συνέχεια ». της έκλεισε το τηλέφωνο.

Η Μίρκα ένιωσε άβολα και παρεξηγήθηκε. Κάτι συνέβαινε στον Δομένικο αλλιώς γιατί ακουγόταν τόσο ψυχρός, σχεδόν αγενής μαζί της; Δεν θα επέμενε να μάθει πάντως, αφού οι σχέσεις τους ήταν ήδη τεταμένες.

Ο Δομένικος αντλούσε ευχαρίστηση από το δεσμό του με τη Χλόη. Έκαναν νέα προσπάθεια να δοκιμάσουν πως τα πάνε ως ζευγάρι και περνούσαν πολύ χρόνο μαζί. Ένα απόγευμα, βόλταραν κατά μήκος μιας πλατείας και ο ίδιος ταράχτηκε. Ζήτησε από τη Χλόη να φύγουν γρήγορα και να γυρίσουν σπίτι.

« Γιατί θέλεις να φύγουμε τόσο νωρίς; »

« Σε τούτη τη πλατεία, η Μίρκα έρχεται που και που. Δεν χρειάζεται να μας πετύχει καταλαβαίνεις...δεν θέλω να μας δει ακόμα μαζί »

« Κατάλαβα, δεν την ενημέρωσες καθόλου » γκρίνιαξε η Χλόη.

« Καλή μου, μην μουτρώνεις. Θέλει χρόνο για να γίνει αυτό. Προτιμώ να προετοιμαστώ λίγο όταν θα έρθει η στιγμή να της μιλήσω. Έλα, το ξέρεις ότι σε αγαπώ » την αγκάλιασε από το μπράτσο ο δικός της και τη φίλησε με θέλγητρο. Η Χλόη κατά τα άλλα ένιωθε ότι πιο ευτυχισμένη δεν μπορούσε να γίνει.

Κυκλοφορούσε με τον αγαπητικό της όπου αλλού ήθελε. Γύρισαν αρκετά μέρη και τοποθεσίες μαζί.  Οι φίλες της από το πανεπιστήμιο την επισκέφτηκαν μια φορά στο διαμέρισμα της και εκείνη δεν σταματούσε να τους περιγράφει αναλυτικά την ευχάριστη τροπή της καθημερινότητας της: « Δεν το πίστευα στην αρχή, το πως έγινε αυτό που ήθελα διακαώς. Όμως πλέον το ζω και δηλώνω ευτυχισμένη. Δεν θα αφήσω την σχέση μας να κινδυνέψει ούτε και οποιονδήποτε να μπει ως εμπόδιο και χαλάστρα .

                  [...]

 Κάποια στιγμή, η Μίρκα σκέφτηκε να περάσει στο σπίτι του Δομένικου και να του ζητήσει να επιστρέψει στο δικό τους. Η ίδια δεν είχε θέμα πια μαζί του και μάλιστα θα του ζητούσε συγνώμη για τον άδικο τρόπο με τον οποίο τον αντιμετώπιζε πριν μήνες. Ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει και μπορεί εκείνος να της έδειχνε ψυχρότητα γιατί θα τα είχε ακόμα χαμένα, αλλά τουλάχιστον θα γινόταν η πρώτη αρχή διασφάλισης της συμφιλίωσης τους. Δεν ήθελε να είναι μεταξύ τους τσακωμένοι και να παραμένει η ατμόσφαιρα τεταμένη.

Απορούσε με τον εαυτό της για το πως του φέρθηκε, εκείνος υπήρξε κύριος και σωστός απέναντι της. Της παρείχε στέγη, τις πλήρωνε τα έξοδα διαμονής, την έπαιρνε που και που σε βόλτες μαζί του για να της μάθει τη μεγαλούπολη. Όλα αυτά τα έκανε με πολλή υπομονή και προπαντών αγάπη. Εκείνη αντί να τον εκτιμήσει και να τον σεβαστεί του έδειχνε τις φοβίες, τις ανασφάλειες της και σαν να μην έφταναν τούτα τσακωνόταν κάποιες φορές μαζί του και τον έβγαζε φταίχτη και 'κακό'. Οι πληγές της μετά το βιασμό δεν είχαν επουλωθεί εκείνη τη περίοδο ακόμα και την έκαναν καχύποπτη αλλά και πάλι δεν του άξιζε η συμπεριφορά της.

Μακάρι να πήγαιναν όλα ομαλά, να δεχόταν τη συγγνώμη της και να γυρνούσε άμεσα στο σπίτι τους. Ειδικά τώρα που ξεκίνησε να τον βλέπει διαφορετικά και να νιώθει τον έρωτα της να μεγαλώνει για αυτόν. Η καρδούλα της και πάλι χτυπούσε και ήταν έτοιμη να δώσει την άδεια της να ξαναχαρεί αυτό το υπέροχο συναίσθημα, χωρίς τους φόβους του παρελθόντος.

Με τούτες και με εκείνες τις σκέψεις δεν συνειδητοποίησε πόσο γρήγορα έφτασε στη πολυκατοικία. Χτύπησε το κουδούνι και περίμενε υπομονετικά. Ο Δομένικος έκπληκτος δεν υπολόγισε την επίσκεψη της και πάλεψε να βρει τι να της πει όταν την είδε στο κατώφλι του.

« Γεια σου Δομένικε...πως είσαι; Δεν σε διακόπτω ελπίζω από κάτι; » τον ρώτησε διακριτικά και με γλυκύτητα η Μίρκα.

« Γεια σου Μίρκα, καλά είμαι. Είναι λίγο ακατάστατο το σπίτι καλύτερα θα ήταν να μην περάσεις μέσα. Ας μιλήσουμε στη πόρτα ».

« Μην ντρέπεσαι για λίγο θα περάσω μέσα για να μην στέκομαι. Θέλω να σου πω κάποια πράγματα, το έχω μεγάλη ανάγκη ». του είπε με μάτια αθωότητας και ο άντρας λυπόταν και ένιωθε άσχημα για τον εαυτό του καθώς από στιγμή σε στιγμή τα μάτια της κοπέλας θα γέμιζαν από απογοήτευση, στεναχώρια πόνο για τη ματαίωση της επιθυμίας της να του εκφραστεί.

Ο Δομένικος ήξερε περίπου τι ήθελε να του πει η κοπέλα και μάλωνε τον εαυτό του που θα αναγκαζόταν να της στερήσει τη χαρά. Προσπάθησε να κερδίσει χρόνο αλλά...

« Δομένικε έκανα λάθος στο τρόπο που σου φέρθηκα και γενικά σε πολλά πράγματα. Όμως τώρα είμαι εδώ και θέλω να σου ζητήσω μια μεγάλη συγνώμη...» τον κοιτούσε και η αθωότητα της γλυκύτητας της πάγωσε όταν τα μάτια της μετατοπίστηκαν από τα δικά του στο σημείο της Χλόης που πετάχτηκε την πιο ακατάλληλη στιγμή.

Αυτό το θέαμα που είδε δεν θα το ξεχνούσε ποτέ. Τη πλήγωσε βαθύτατα. Δεν ήταν πληγή μόνο, δίκοπο μαχαίρι κανονικό ήταν. Η εικόνα με το χαλαρό άσπρο πουκάμισο της Χλόης να περπατά με άνεση και φυσικότητα να αποκαλεί 'αγάπη μου' τον Δομένικο και να τον φιλά στο μάγουλο ήταν κάτι που θα της έμενε .

« Τι κάνεις εσύ εδώ; » ρώτησε σαστισμένη η Μίρκα.

« Τι κάνω » αναρωτήθηκε ειρωνικά με υποτιθέμενη αθωότητα «είμαι στο σπίτι με τον καλό μου και περνάμε υπέροχα. Εσύ κανονικά δεν έχεις δουλειά εδώ και σε διατάζω να φύγεις » της μίλησε με εμφανής κακία.

« Εσείς οι δύο έχετε σχέση; Πόσο καιρό πίσω από τη πλάτη μου παίζετε το παιχνίδι σας; » εξακολουθούσε να είναι σοκαρισμένη η Μίρκα.

« Ναι έχουμε σχέση! Αυτό ήρθες να μάθεις; Ορίστε σου έδωσα την επίσημη πληροφορία για να τελειώνουμε και τώρα φύγε αμέσως από εδώ » συνέχισε επιθετικά η Χλόη.

« Μα πως; Γιατί Δομένικε, γιατί δεν μου είπες τίποτα εδώ και δύο βδομάδες; Για αυτό ήσουν απόμακρος και απέφευγες να έρχεσαι στη μονοκατοικία μας; Το άρωμα που βρήκα τυχαία στο μπάνιο μας και είπες ψέματα πως ήταν της αδερφής σου ήταν αυτηνής στη πραγματικότητα; » στράφηκε στον άντρα απελπισμένη η Μίρκα.

« Ναι με τη Χλόη... έχω δεσμό πια Μίρκα. Σε παρακαλώ αποδέξου το όσο απότομο και βαρύ αν σου φαίνεται ως εικόνα » της είπε με δυσκολία, ενώ δεν εννοούσε τα λόγια του και δεν επιθυμούσε με τίποτα να βρεθούν σε αυτή τη κατάσταση. Η Μίρκα πήγε να πει κάτι τελευταίο για να λυθεί μια απορία της ακόμα και δεν πρόλαβε γιατί η Χλόη δεν την άφησε.

« Ξεκουμπίσου από το σπίτι του Δομένικου! Το οποίο πλέον θα γίνει δικό μου μιας και έχουμε σοβαρή σχέση. Πάψε να μπαίνεις στη ζωή μας. Ήταν ερωτευμένος μαζί σου, αλλά εσύ δεν τον ήθελες ποτέ πραγματικά, οπότε τα έφτιαξε μαζί μου τι να κάνουμε; Τώρα εσύ αποφάσισες και τον θυμήθηκες. Είναι όμως αργά. Δεν το καταλαβαίνεις πως δεν σε θέλει; Δεν υπάρχει ίχνος έρωτα στα μάτια του για εσένα. Εγώ τον κέρδισα, είναι ολοκληρωτικά δικός μου. Τίποτα δεν θα καταφέρεις εσύ να κάνεις πλέον. Για αυτό άσε μας και μην τυχόν ξανάρθεις εδώ »  την έπιασε βίαια από τους ώμους και την ταρακούνησε η Χλόη.

Η Μίρκα τρόμαξε και αγανάκτησε με τη μοχθηρία της κοπέλας. Ο Δομένικος εν τω μεταξύ είδε για πρώτη φορά τη μανία της Χλόης και κατάλαβε το αληθινό της πρόσωπο. Συνειδητοποίησε πως δεν ήθελε να περάσει τη ζωή του δίπλα σε αυτή τη κοπέλα μόνιμα. Αυτό θα ήταν αληθινό και φοβερό μαρτύριο, αν διέπραττε το σφάλμα.

« Που πας; » ρώτησε η Χλόη  όταν είδε τον Δομένικο να ανοίγει με βία τη πόρτα.

« Να μην σε νοιάζει, κάτσε ήσυχα και μην τυχόν με ακολουθήσεις. Χάλια τα έκανες όλα! » της έκανε νόημα με το δείκτη του να σωπάσει και να μην ξεστομίσει τίποτα παραπάνω.

  Η Μίρκα ήδη περπατούσε στη πιλοτή όμως ο Δομένικος τη πρόλαβε, την έπιασε από τον αγκώνα και την έστρεψε στο μέρος του.

« Αγάπη μου σε παρακαλώ άφησε με να σου εξηγήσω, δεν είναι έτσι τα πράγματα ». την παρακαλούσε .

« Πως είναι δηλαδή; Είναι ξεκάθαρο, έκανες σχέση μαζί της και μου έλεγες πότε ψέματα ότι τα πράγματα ανάμεσα μας θα φτιάξουν όπως παλιά και πότε με άφηνες στον αέρα με την απόμακρη συμπεριφορά σου και τα αινίγματα σου. Έτσι έκανες τον τελευταίο καιρό. 

Εντάξει πες ότι έχεις δικαίωμα να κάνεις ότι θέλεις στη ζωή σου από τη στιγμή που δεν είμαστε κανονικό και επίσημο ζευγάρι, αλλά μέσα στις τρεις βδομάδες σου ήταν τόσο δύσκολο να με πλευρίσεις μια φορά και να μου πεις για τη σχέση σας; »

« Έχεις δίκιο, όμως κατάλαβε τη δυσμενή θέση μου. Θα στεναχωριόσουν και θα το έπαιρνες βαριά αν το μάθαινες νωρίς. Για αυτό το ανέβαλλα συνέχεια παίρνοντας τις προφυλάξεις και τα μέτρα για να μην σε πετυχαίνω εύκολα στους δρόμους όποτε έβγαινα με τη Χλόη και αραίωσα τις επισκέψεις μου στο σπίτι. Απέφευγα να σου μιλάω στο τηλέφωνο επίσης όπως και πρόσεξες. Ή γινόμουν απόμακρος και κοφτός στις ομιλίες μας. Κατάλαβα στο διάστημα που απομακρυνθήκαμε, ότι η Χλόη με αισθανόταν, με κατανοούσε καλύτερα και αρχίσαμε να επικοινωνούμε πάλι πιο στενά μέχρι που την ερωτεύτηκα. Ή νόμιζα πως έγινε έτσι.

Εσύ με απέρριπτες και εγώ προσπαθούσα να πιαστώ από κάπου, από μια υποστήριξη. Τώρα όμως δεν νιώθω τίποτα απολύτως για εκείνη μετά τον τρόπο που σου φέρθηκε, μόνο απώθηση και σιχασιά». Ήθελε να συνεχίσει να της πει κάτι παραπάνω και η Μίρκα νομίζοντας ότι πήγαινε να της ρίξει το φταίξιμο για την κατάντια τους  τον εμπόδισε. Του έκανε σαφές πως η ίδια είχε το δικαίωμα στον λόγο.

« Όχι Δομένικε λυπάμαι, αλλά δεν είμαι μόνο εγώ η φταίχτρα  που απαξίωσε την αγάπη σου πριν λίγο καιρό και αδιαφόρησε για τα ραγισμένα σου αισθήματα επειδή δεν ανταποκρινόταν στον έρωτα σου. Εσύ είσαι υπεύθυνος για την κατάσταση μας στη συγκεκριμένη περίπτωση. Και για να μην συνεχίζω να σου μιλάω άλλο, αποχωρώ » έκλεισε την συζήτηση και πήγε να φύγει τρέχοντας.

Βιαζόταν να απομακρυνθεί και να φτάσει όσο πιο μακριά γινόταν για να μην βλέπει το πρόσωπο του και να μην του επιτρέψει να δει την πικραμένη της ζωγραφισμένη έκφραση στο πρόσωπο της. Έτοιμη ήταν σχεδόν να κλάψει με οδύνη και να καταρρεύσει. Ο Δομένικος κατάλαβε πολύ καλά πως ένιωθε η κοπέλα και τη λυπήθηκε, αφού και ο ίδιος αισθάνθηκε συντετριμμένος.

Ήταν όμως πολύ αργά τώρα για να τα ξαναβρούν και αυτό οφειλόταν στη πανούργα και απαράδεκτη Χλόη που φρόντισε να καταστρέψει τη στιγμή τους.

 Θα μπορέσει άραγε να καταφέρει να επανασυνδεθεί με τη Μίρκα ο Δομένικος; Τι λέτε;

Η Χλόη αδιαφορώντας για την εξέλιξη της σχέσης της με τον Δομένικο απέφευγε να πηγαίνει στο σπίτι του για λίγο μέχρι ωσότου ηρεμήσει και της ζητήσει να ξανάρθει. Μια μέρα περπατώντας σε ένα ήσυχο σοκάκι ένιωσε κάποιον να βαδίζει πίσω της και ταράχτηκε στιγμιαία. Γύρισε το κεφάλι της και είδε τον Ηρακλή.

« Χλόη επιτέλους στράφηκες! Έχεις χρόνο να με ακούσεις;»

« Αν είναι να με βρίσεις ή απειλήσεις, θα φύγω αυτή τη στιγμή  και μπορεί να φωνάξω την αστυνομία» τον προειδοποίησε στεγνά.

« Όχι δεν ήρθα να κάνω τίποτα από αυτά που φαντάζεσαι. Μόνο να σου ζητήσω συγνώμη γιατί ήμουν υπερβολικός. Και σε αυτό με βοήθησε να το καταλάβω ο έρωτας που σου έχω ακόμα »

« Συγγνώμη; Το κατάλαβες λόγω του έρωτα που όπως ισχυρίζεσαι έχεις για εμένα. Τι γλυκό » τον ειρωνεύτηκε στεγνά.

« Χλόη μη γίνεσαι σκληρή και μην το παρατραβάς, είπαμε δεν ξαναγυρνάμε στα παλιά. Ναι είμαι ερωτευμένος μαζί σου το ομολογώ και σε νοιάζομαι πράγμα που δεν με αφήνει να συνεχίσω τα εκδικητικά μου σχέδια εναντίον σου...επειδή στράφηκα σε πιο αγνά και καλοσυνάτα αισθήματα σαν του έρωτα »

Η Χλόη τον κοιτούσε ανέκφραστη και ερωτηματικά. Δεν ήξερε αν έπρεπε να τον πιστέψει, παρότι ένιωθε για κάποιο περίεργο λόγο όμορφα ακούγοντας τέτοια λόγια. Ο Δομένικος δεν παραδέχτηκε ποτέ το πως νιώθει πραγματικά για αυτήν, εκείνη τον πίεζε για να της αποκαλύψει τα αισθήματα του.

Μα γιατί έκανε τέτοιες ανόητες εξωφρενικές σκέψεις, είναι δυνατόν να επιτρέψει σε αυτό το ανώριμο παιδί να εισχωρήσει στο μυαλό ή στη καρδιά της; Όχι μόνο τον Δομένικο ήθελε και θα τον ήθελε για πάντα.

           [...]

Η Χλόη χτύπησε τη πόρτα του σπιτιού του Δομένικου αλλά εκείνος δεν της άνοιξε. Έβραζε μέσα της και χτυπούσε το πόδι της στο χαλάκι της εισόδου του σπιτιού νευρικά για τρία ολόκληρα λεπτά. Τελικά έβγαλε ένα δεύτερο κλειδί, καθώς μόνο έτσι είχε ελπίδα και πιθανότητα να μπει.  Αφού το ήξερε πως ήταν μέσα... γιατί δεν έλεγε να της ανοίξει. Μίλησαν στο τηλέφωνο πριν μια ώρα και εκείνη του δήλωσε ότι θα ερχόταν και δεν την ενδιέφεραν οι εξηγήσεις του περί αδιαθεσίας και κακής διάθεσης.

Επιθυμούσε τόσο πολύ να τον δει πάλι, να μιλήσουν και να κάνουν έρωτα παθιασμένα ξανά και ξανά. Μόνο με αυτόν αισθανόταν γυναίκα και είχε σκοπό να τον κατακτήσει. Δεν θα τον άφηνε σε καμία Μίρκα και σε καμία άλλη αν τυχόν έμπαινε στη ζωή του.

« Επιτέλους άνοιξε πιο νωρίς βρε Δομένικε!» του είπε ανυπόμονα και αυστηρά. « Μπήκα με το άλλο  κλειδί αναγκαστικά. 

« Χαίρομαι από τη μία που ήρθες αλλά από την άλλη, πονάει το κεφάλι μου σε παρακαλώ δεν είμαι για πολλές κουβέντες ».

« Ωραία δεν είσαι αλλά εγώ είμαι αποφασισμένη να μιλήσουμε. Για αυτό ήρθα από την  περιοχή μου, πήρα το μετρό, ένα λεωφορείο και μη σου πω ότι θα πήγαινα με τα πόδια αν δεν έβρισκα κενές θέσεις στα μεταφορικά λόγω των ωρών αιχμής. Προφασίστηκα ολόκληρο ψέμα πως δήθεν έχω ραντεβού για ιατρικές εξετάσεις αλλιώς θα σου' λεγα πόσο εύκολα θα με άφηνε να φύγω από τη δουλειά το στρυφνό αφεντικό μου. Ξέρεις τι μου έδωσε κίνητρο να τρέξω σε εσένα; Η δύναμη της αγάπης.»

« Χλόη μη συνεχίζεις σε παρακαλώ. Κόφτο πια και σταμάτα να λες ότι με αγαπάς.  Νομίζω ότι καλά έκανες που ήρθες για να ξεκαθαρίσουμε μερικά τελευταία πράγματα προτού αποχωρήσεις. Δεν είναι αγάπη αυτό που νιώθεις για μένα, δεν ψάξαμε ενδόμυχα στα βάθη των χαρακτήρων μας το πόσο ταιριάζουμε...τα θέλω, τις ανάγκες μας και τόσα άλλα που μαθαίνουν σταδιακά τα ζευγάρια ».

« Υπήρξαμε ζευγάρι και εμείς ».

« Για πολύ λίγο καιρό και σε αυτό το διάστημα, δεν μάθαμε αυτά που άλλοι χρειάζονται  ένα χρόνο κα περισσότερα για να τα εμπεδώσουν ».             

« Μπορούσαμε να προσπαθήσουμε τώρα αν ήθελες!» τον πλησίασε αποφασιστικά και αμετακίνητα αλλά εκείνος δεν μεταπειθόταν.

« Σου είπα δεν θέλω! Κατάλαβε το και μην φέρεσαι παιδιάστικα και ανώριμα » της έμπηξε τις φωνές, αλλά μετά χαμήλωσε την ένταση του τόνου του: « Σε παρακαλώ στο ζητώ ήρεμα, απλά φύγε όπως ήρθες. Μην επιχειρήσεις να επικοινωνήσει μαζί μου ξανά. Δεν θέλω να έχω σχέση με μία γυναίκα η οποία φέρθηκε τόσο άσχημα και άσπλαχνα σε μία αθώα που δεν της έφταιξε σε τίποτα ».

Η Χλόη έγινε έξαλλη επειδή κατάλαβε ότι αναφέρθηκε στη Μίρκα και συγκράτησε με κόπο το νέο κύμα οργής.

« Ήσουν άδικος και δεν μου ταίριαζε αυτό. Αυτή η συμπεριφορά » του γύρισε τελευταία φορά τη πλάτη της για να τον δει πριν ανοίξει τη πόρτα.

« Το τι σου ταιριάζει δεν θα το αναλύσουμε τώρα, σε παρακαλώ άνοιξε τη πόρτα και φύγε » τη πρόσταξε και ανάσανε ανακούφιση όταν άκουσε το κλείσιμο της πόρτας. Η κοπέλα υπήρξε κακιά, μοχθηρή και άδικη απέναντι στη Μίρκα και χαιρόταν που δεν είχε πλέον καμία δουλειά μαζί της.

'' Με πίκρανες αλλά θα το μετανιώσεις. Δεν θα περάσει πολύ χρονικό διάστημα και θα βρεθείς στην ανάγκη μου...θα με ξαναπάρεις τηλέφωνο και θα παρακαλέσεις  σαν απελπισμένος δούλος να σου δώσω το χρόνο μου για να ακούσω την καταθλιπτική σου διάθεση. Εγώ η βασίλισσα, η αυτοκράτειρα που έμαθε να λαμβάνει αυτό που επιθυμεί πάντα, θα ξαναδεχτεί βέβαια να σε ακούσει γιατί σε αγαπάει. Μόνο εσένα έχει στο κόσμο δεν υπάρχει άλλος για αυτήν σημαντικός πια.

Τους γονείς μου τους έχω δεδομένους και γραμμένους ταυτόχρονα διότι δεν νοιάστηκαν ποτέ πέρα από την εικόνα της άψογης μαθήτριας που επιθυμούσαν να είμαι'' κατέληξε μελαγχολικά και πικρά. Τον επιθυμούσε τον Δομένικο δυνατά. Είχε πάθει ερωτικό παροξυσμό και τούτος την οδηγούσε στην μανία και την εμμονή με μαθηματική ακρίβεια.

Έφτασε η στιγμή του χωρισμού  τους και φαινόταν οριστικός. Ο Δομένικος κατάφερε να καταλάβει την αληθινή ψυχή της Χλόης και να απαλλαχτεί από εκείνη. Άραγε πως θα ενεργήσει εκείνη;

Η Σεσίλια διάλεγε πράγματα στο σουπερ μάρκετ μέχρι που σκόνταψε με το καρότσι παραλίγο σε έναν συμπαθητικό σαραντάρη κύριο. Μόλις τον περιεργάστηκε κάπως παραπάνω, αναγνώρισε στο πρόσωπο του τον δημοφιλή σκηνοθέτη ταινιών και θεατρικών έργων Μάρκο Αμαξοντόπουλο.

Εκείνος με τη σειρά του αναγνώρισε τη Σεσίλια, επειδή την είχε δει σε μια παράσταση που ανέβασε η ομάδα του θεατρικού εργαστηρίου στην οποία ήταν μέλος, πριν δύο χρόνια όσο ζούσε στη μικρή πόλη. Και τώρα δεν υπήρχε περίπτωση να την αφήσει να ξεγλιστρήσει. Θα την έκανε μέλος της θεατρικής οργάνωσης της οποίας ήταν υπεύθυνος και θα της έδινε ένα βασικό ρόλο στο καινούριο  έργο που προετοίμαζε με ζήλο.

Της δήλωσε χαρακτηριστικά την ώρα της κουβέντας τους ότι αναγνώρισε το ταλέντο της και δεν επιθυμούσε ταλέντα σαν το δικό της να πηγαίνουν χαμένα ή να υπονομεύονται. Μια φορά την είδε τον καιρό που έκανε περιοδείες στη Ντρίτια και αναζητούσε νέα φρέσκα αστέρια  στον χώρο της υποκριτικής, αλλά ήταν αρκετή αυτή η μία φορά για να εντυπωσιαστεί, να την κρίνει θετικά και να επιθυμήσει να την εντάξει στην ομάδα του και στις παραστάσεις του.

Της έδωσε τη κάρτα με τα στοιχεία του για να επικοινωνήσουν εντός των ημερών και η κοπέλα του υποσχέθηκε πως θα το σκεφτόταν. Λογικά θα δεχόταν την ευκαιρία... δεν έπρεπε να πάει χαμένη αφού δεν θα της προσφέρονταν πάντα.

        [...]

Το ίδιο βράδυ η Χλόη συνάντησε στο δρόμο για την επιστροφή της στο σπίτι, κάποιο απρόσμενο πρόσωπο. Τον Ηρακλή. Αλλά σάμπως δεν συναντιόντουσαν συχνά τελευταία, οπότε γιατί τον χαρακτήριζε απρόσμενο;

« Γεια σου Ηρακλή, μια στιγμή μην φεύγεις! Θέλω να συζητήσουμε μερικά πράγματα » του μίλησε γλυκά η Χλόη πρώτη φορά ύστερα από καιρό.

« Τι θέλεις να κουβεντιάσουμε στις έντεκα τη νύχτα; Εγώ πήγαινα σπίτι μου, είμαι κουρασμένος και αύριο δουλεύω νωρίς » της δήλωσε με εξαντλημένο και κατσουφιασμένο βλέμμα.

« Πάμε για ένα ποτό; Σε παρακαλώ για λίγο, έχω ανάγκη να πω μερικές κουβέντες  με κάποιον πρόθυμο να με ακούσει. Καταλληλότερο από εσένα δεν πρόκειται να βρω » τον παρακάλεσε πιάνοντας τον από τον αγκώνα.

Ο Ηρακλής επηρεασμένος από τον έρωτα του για εκείνη δέχτηκε να πάνε σε κοντινό εστιατόριο-μπαρ του κέντρου όπου κάθισαν στο εσωτερικό του και παρήγγειλαν κόκκινο κρασί με ελαφρύ ορεκτικό.
Η Χλόη του ανοίχτηκε και του εξομολογήθηκε τα πάντα που την αφορούσαν: ξεκίνησε με λίγα λόγια για τη ρουτίνα της ζωής της και έφτασε στο θέμα της σχέσης της που έληξε ατυχώς πρόσφατα. Ωστόσο είχε την ισχυρή πεποίθηση ότι θα τα ξαναέβρισκε με τον Δομένικο, ότι θα τον έπειθε να της δώσει νέα ευκαιρία.

« Να σου πω τη γνώμη μου και αν τη θες...δεν νομίζω πως θα έχει συνέχεια η ιστορία σας ».

« Τι; Γιατί το λες αυτό, τρελάθηκες; » τον ρώτησε έκπληκτη η Χλόη.

« Ο Δομένικος  είναι ερωτευμένος με άλλη...εσύ το είπες » τη κοίταξε με νόημα και συνέχισε το σκεπτικό του: « με εσένα ουσιαστικά σύναψε δεσμό για να τη ξεπεράσει, να την απομακρύνει από κοντά του πράγμα αδύνατο, αφού κατά βάθος την αγαπά...δεν είμαι σίγουρος για το ακριβές κίνητρο του αλλά εγώ ως άντρας αυτό το συμπέρασμα βγάζω. Σε χρησιμοποίησε Χλόη, αλλά μήπως δεν είχε ένα δίκιο όπως και η άρνηση του να σε βλέπει στη ζωή του πια όταν κατάλαβε το αληθινό ποιόν σου;

Εσύ  έπαιξες με πολλούς άντρες σαν εμένα και τον Δομένικο, οπότε έπαθες αυτό που έπαθες τώρα. Πήγαινες γυρεύοντας παλιοθήλυκο, έχεις έλλειψη τιμιότητας και αυτό δεν θα σε οδηγήσει σε καλό στη ζωή σου » της τα έψαλλε με ύφος επικριτή δασκάλου.

« Εε άντε από εκεί φταίω αν σου χύσω πάνω σου το ποτήρι με το κρασί τώρα; » πήγε να πιάσει το ποτήρι της η Χλόη αλλά σταμάτησε: « Πλάκα κάνω δεν θα στο έχυνα. Απλά περίμενα να με καταλάβαινες και να μην με έκρινες λες και εσύ είσαι ο πιο ηθικός και σωστός άνθρωπος του κόσμου ». 

« Δεν είμαι ο πιο σωστός και έντιμος, δεν είπα ποτέ κάτι τέτοιο για τον εαυτό μου. Απλά σε σύγκριση με εσένα δεν θα έμπαινα ποτέ ανάμεσα σε ζευγάρι όπως έκανες εσύ στον Δομένικο και τη Μίρκα ».

« Ο Δομένικος δεν ήταν ποτέ με τη Μίρκα ουσιαστικά, δεν θεωρώ ότι μπήκα και διατάραξα το ταίριασμα τους. Δεν έχουν ολοκληρώσει καν τη σχέση τους φαντάσου. Τέλος πάντων έχω τη γνώμη μου και δεν αλλάζει ».

« Δεν χρειάζεται να έχει απαραίτητα ερωτική σχέση ένα ζευγάρι για να θεωρηθεί κάποιος  εισβολέας της ευτυχίας τους. Αλλά και πλατωνική, αγνή σχέση να είχαν πάλι κακώς που μπήκες ανάμεσα τους. Τους διέλυσες σαν οδοστρωτήρας. Μοιράζονταν κάτι όμορφο που είχε προοπτική και μέλλον να εξελιχθεί και εσύ τους το χάλασες ».

« Εντάξει ας μην μιλάμε άλλο τέλος η συζήτηση εδώ. Να πληρώσουμε και να φύγουμε να πας σπίτι σου για να μην αργήσεις να κοιμηθείς; » του πρότεινε.

« Κάτσε λίγο ακόμα. Δεν φτάνει που με ξύπνησες για τα καλά θες να με ξεφορτωθείς! Τι είμαι, ψυχολογικός σύμβουλος μία ώρα με χρησιμοποίησες και θες να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια τώρα; Ας πούμε κάτι πιο ευχάριστο...» κάθισαν μισή ώρα παραπάνω και χάζευαν το εσωτερικό του περίτεχνου μαγαζιού με τη θέα της βραδινής πόλης από το τζάμι, ενώ συζητούσαν για ανάλαφρα θέματα και τους στόχους που θέλουν να βάλουν στα επαγγελματικά.

Ο Ηρακλής σκόπευε να φύγει από την εταιρεία του χρόνου και να πάει σε άλλη με υψηλότερο μισθό. Ομοίως και η Χλόη δεν άντεχε να υπομένει τα δύστροπα κακιασμένα αφεντικά της. Δούλευε ως μαθητευόμενη σύμβουλος δημοσίων σχέσεων σε μια μικρή εταιρεία, γιατί είχε την ανόητη φαεινή ιδέα να μαζέψει κάποια χρήματα προκειμένου να νιώθει περισσότερο άνετη οικονομικά.

Όμως η συγκεκριμένη  επαγγελματική συνεργασία αποδείχτηκε μέτρια εξαιτίας της έλλειψης οργανωμένου κλίματος και του χαμηλού μισθού που της έδιναν. Αν είχε διαλέξει να εργαστεί σε μια μεγάλη εταιρεία, δεν θα είχε έρθει αντιμέτωπη με όλα αυτά.

Μόλις οι δύο νέοι κατάλαβαν την χαλάρωση από το κρασί να επιδρά στον οργανισμό τους, πήραν το δρόμο της επιστροφής με τα πόδια. Ο Ηρακλής πρότεινε στη Χλόη να περάσει το βράδυ στο σπίτι του μιας και το δικό της ήταν μακριά, να μην την έχει έννοια και να μην ανησυχεί για την ακεραιότητα της. Σε λίγο βρέθηκαν εκεί. Ο νεαρός με το που έβγαλε το μπουφάν και το κρέμασε στο καλόγερο,  ακούμπησε με τη πλάτη του στο καναπέ και άφησε το σώμα του ελεύθερο να χαλαρώσει στο μαλακό έπιπλο μετά από την εξαντλητική μέρα.

Η Χλόη πήρε το θάρρος, κούρνιασε στην αγκαλιά του και σκέφτηκε πόσο όμορφα ζεστά και γαλήνια ήταν. Το ίδιο και αυτός. Έμειναν όλη τη νύχτα έτσι αγκαλιασμένοι και ο ήλιος του επόμενου πρωινού σκορπούσε τις ηλιαχτίδες του πάνω τους, καθότι ξέχασαν να κλείσουν το παντζούρι. 

Δύο χρόνια είχαν περάσει και σε αυτό το πέρασμα, τα τρία κορίτσια μεγάλωσαν, ωρίμασαν και επανεξέτασαν διάφορα καινούρια δεδομένα και αλλαγές στη ζωή τους...

Η Νταίζη κατάλαβε πως έπρεπε να βρει νέα δουλειά μετά την παραίτηση από τη προηγούμενη λόγω ενός απάνθρωπου αφεντικού, όμως  σκόνταφτε σε αδιέξοδα. Μέχρι που πήρε στα χέρια της τη κάρτα που της άφησε εκείνος ο μαυροντυμένος άντρας, θυμήθηκε την εργασία που της πρότεινε και κατάλαβε πως είναι η μοναδική ευκαιρία να ορθοποδήσει πάλι οικονομικά. Και ας μην της άρεσε το περιβάλλον των πλουσίων στο οποίο θα αναγκαζόταν να εργαστεί και να συναναστραφεί...

Παρατηρήσαμε τον Ηρακλή και την Χλόη να έρχονται κοντά... πως πιστεύετε ότι θα πάει η πορεία της σχέσης τους; Θα έχει ευοίωνη-θετική κατάληξη; Νέα μπλεξίματα για τη Νταίζη τι λέτε θα της συμβεί;  Γενικώς ακολουθούν πολλές καταιγιστικές εξελίξεις στις ζωές των ηρώων...