"Τι εννοείς ότι δεν βρίσκεις σήμα ; Με Κοροϊδεύεις; Κάνε στην άκρη !" Ο Κρίστιαν παραμέρισε τον Λεξ και πήρε θέση στη καρέκλα. Έκλεισε το πρόγραμμα και το άνοιξε ξανά. Είχε πάει απόγευμα και η Νάταλι ήταν άφαντη ενώ κάθε προσπάθεια που έκαναν για τον εντοπισμό της , κατέληξε στο απόλυτο τίποτα. Δοκίμασαν να τη βρουν μέσω ενός πομπού που είχαν και οι τέσσερις στα παπούτσια τους αλλά δεν λειτουργούσε.  Νωρίτερα πήγαν σε κάθε μέρος που της άρεσε να χαλαρώνει ενώ το γεγονός πως έλειπαν μόνο τα τσιγάρα και το ζακετακι της, του έμοιαζε κακός οιωνός. Το κινητό της ήταν αφημένο στη κουζίνα και κλειστό.

Αν και ο Λεξ ήταν αυθεντία , ο Κρίστιαν δεν μπορούσε να κρατηθεί άλλο. Έτρεμε στην ιδέα να πάθει κάτι ενώ στη σκέψη πως ίσως βγήκε το χάραμα και την εντόπισαν του έκοβε την αναπνοή.

Άρχισε να πληκτρολογεί χωρίς σταματημό , να σβήνει, να βάζει στοιχεία , να ανοίγει καινούριες καρτέλες και να χρησιμοποιεί κάθε μέσο που ήξερε για να βρει κάποιο στοιχείο.

"Δεν γίνεται να άνοιξε η γη και να την κατάπιε!" Φώναξε ελαφρώς αναστατωμένη η Κάσιντι .

"Το ξέρω αγάπη μου. Σίγουρα θα επιστρέψει. Ίσως έβγαλε τα παπούτσια της ή ίσως μπήκε με αυτά στη θάλασσα και το σύστημα εντοπισμού έπαθε  βραχυκύκλωμα..." Την καθησυχασε ο Λεξ

"Δεν είναι χαζή !" Πήρε θέση ο Κρίστιαν κλείνοντας απότομα την οθόνη του λάπτοπ. "Κάτι άλλο συμβαίνει ... " Μουρμουρησε προβληματισμένος. Τους κοίταξε για μερικά δευτερόλεπτα και έπειτα άρπαξε το τζακετ του.

"Που πας ;" Τον σταμάτησε ο Λεξ πιάνοντας το μπράτσο του.

"Να ελέγξω πόσα από εκείνα τα παρακμιακά παραθαλάσσια μαγαζιά έχουν κάμερα Λεξ !! Έπειτα θα μπω στο κλειστό κύκλωμα και θα προσπαθήσω . Τι άλλο να κάνω ; Να περιμένω σαν το μαλακά ;" Απάντησε αγανακτισμένος και έφυγε από το διαμέρισμα.

Γουαδαλαχάρα. Μεξικό

"Και τι είπε ;" Ο Σεθ βολεύτηκε καλύτερα στη καρέκλα του και χωρίς να κοιτάζει το Στέφεν , άρχισε να ταξινομεί τα τελευταία φορτία που έφθασαν κατά προτεραιότητα.

"Όλα εντάξει. Τρία από τα 6 κλαμπ κρίθηκαν κατάλληλα οπότε με 12 χιλιάρικα τα κρατάμε όλα. Αν και ..." Ο Σεθ ανασηκωσε το κεφάλι ακούγοντας το προβληματισμό στη φωνή του και ο Στέφεν χτύπησε με την ανάποδη το τσιγάρο του στο τραπέζι και έπειτα το τοποθέτησε στα χείλη. Το άναψε και έγειρε προς τα πίσω.

"Αν και ;" ρώτησε στενευοντας το βλέμμα

"Δεν ξέρω. Νομίζω πως πλέον δεν χρειαζόμαστε τίποτα στη Νέα Υόρκη. Δεν έχουμε ανάγκη τα λεφτά από εκεί και εκτός αυτού πλέον η βάση μας είναι εδω. Θεωρώ πως θα έπρεπε να τα κλείσεις. Μην ξεχνάς πως ύστερα από τη φυλάκιση σου για το θάνατο της μικρής δεν είσαι πλέον ο φαντομας που όλοι έψαχναν Σεθ.. για εκείνους έχεις πρόσωπο. Έχεις στιγματιστεί. Όχι πως με τρομάζει κάτι. Τόσα χρόνια δεν μας έχει ενοχλήσει κάποιος αλλά όπως και να έχει γιατί να ρισκάρουμε; Όσο πιο πολλά έχουμε τόσους περισσότερους άντρες θέλουμε και ως αποτέλεσμα μειώνεται σημαντικά η ασφάλεια στα κεντρικά. Πιστεύω πως πρέπει να μιλήσουμε με τον Σέρτζιο. Να μεταφέρει εδώ τους πιο καλούς εργαζόμενους όπως έκανε με την Χεδερ και να τελειώνουμε..."

Ο Σεθ καθυστέρησε κατά πολύ να μιλήσει... Ο Στέφεν είχε δίκιο εν μέρη. Ίσως έβγαζαν κάποια παραπάνω χρήματα αλλά στην ουσία ήταν άχρηστα. Το είχε σκεφτεί και ο ίδιος αλλά πόσο εύκολο ήταν να κλείσεις 6 μαγαζιά ;

"Θα το σκεφτώ. Με το άλλο; Είχαμε κάποιο νέο ; Ειμασταν αρκετά κοντά..." Αρκέστηκε να πει.

"Κάτι είχαμε... " Αποκρίθηκε ελαφρώς πονηρά. "Έχεις σκεφτεί τι θα κάνεις ακριβώς μαζί της ; Πόσο μακριά θα φτάσεις για να την εκδικηθείς που μπήκες φυλακή Σεθ ; Και στη τελική αν θέλεις τη γνώμη μου ..."

"Δε τη θέλω. Ξέρω τα λάθη μου. Ξέρω τι έχω κάνει και ξέρω να πληρώνω . Ήμουν μαλακας; Πολύ. Εκείνη δεν κάθισε να ακούσει. Ίσως έπρεπε ίσως όχι. Μη με ζαλίζεις άλλο. Είχα δύσκολη μέρα σήμερα... Βγες και φώναξε τη Χεδερ μέσα. Όσο για τα κλαμπ... Κατά πάσα πιθανότητα θα τα κλείσω"

"Όπως αγαπάς. Πάρε μια απόφαση , ηρέμησε και ξεκουράσου. Θα τελειώσει... Δεν έμεινε πολύ..." Ο Στέφεν σηκώθηκε για να φύγει και κοντοσταθηκε "Ένα χρόνο τώρα, ζητάς συνέχεια τη Χεδερ... Δεν θέλεις καμία άλλη για αλλαγή ; Δεν λέω, η μεταφορά της από το κλαμπ που δούλευε η Νάταλι ήταν εξαιρετική αλλά δε βαρέθηκες ;"

"Όχι..." Απάντησε κοφτά και μάζεψε τα χαρτιά από το γραφείο.

"Όπως επιθυμείς... Σε πέντε λεπτά θα σου τη στείλω ..."

Ο Στέφεν έφυγε και εκείνος μένοντας πλέον μόνος , προετοίμασε τον εαυτό του... Έβγαλε το αλκοόλ, το άφησε στο τραπέζι και χαλάρωσε . Του άρεσε η Χεδερ... Ήταν ντροπαλή αρκετές φορές και οπτικά ήταν μια αρκετά όμορφη γυναίκα . Ακόμα και τα κουνήματα της, εξέπεμπαν ηρεμία..

Η πόρτα χτύπησε. Εκείνος έδωσε το σήμα και μόλις την είδε να μπαίνει , χαμήλωσε το φως...

Βαλένθια , Ισπανία

Τα φώτα του σπιτιού έκλεισαν... Η Κάσιντι πήγε στη κρεβατοκάμαρα με τον Λεξ μα ο Κρίστιαν έμεινε μόνος στο μπαλκόνι. Οι ώρες πέρασαν και εκείνη ήταν άφαντη. Δεν βρέθηκε ίχνος της πουθενά εκτός από το ποτήρι με τον καφέ της που ανακάλυψε ο ίδιος όταν βγήκε για να ψάξει ξανά. Πλέον για τον ίδιο , όλα είχαν μαυρίσει και ένα τρομερό συναίσθημα φόβου παρέλυσε τη ψυχή του. Εναπόθεσε τα χέρια του στο κιγκλίδωμα και κοίταξε τη θάλασσα . Έξω επικρατούσε σκοτάδι και κάθε του σκέψη , ήταν εξίσου σκοτεινή .

"Που είσαι Νατ; " Μονολογησε σφίγγοντας δυνατά το σίδερο στο χέρι του "Όπου κι αν είσαι , υπόσχομαι να σε βρω... Κι αν κάποιος τόλμησε και σε ακούμπησε θα τον σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια. Στο ορκίζομαι..." Συνέχισε έχοντας ένα άγριο βλέμμα και έπειτα έκλεισε τα μάτια του. Πήρε μια βαθιά ανάσα και μπήκε μέσα. Έβαλε πάλι τον υπολογιστή σε λειτουργία και παρέα με το ουίσκι , ξεκίνησε την έρευνα για πολλοστή φορά...

Μαδρίτη , ξημερώματα

"Ήμουν σίγουρος για την επιτυχία. Συγχαρητήρια σε όλους σας ! Δεν θέλω να φαντάζομαι τι θα γινόταν αν αποτυγχάναμε ξανά. Πώς θα του το λέγαμε ;" Ο άντρας έβγαλε τη καμπαρντίνα του και την άφησε στο διπλανό κάθισμα του αεροπλάνου.

"Εγώ έκανα όλη τη δουλειά. Νομίζω θα χρειαστώ ανταμοιβή αλλά δεν είναι της παρούσης. Όπως και να έχει , ελπίζω μετά από αυτό να τελειώσουμε. Μην ξεχνάς ποιος κάνει κουμάντο. Δεν είμαι ένας από τους άντρες σου Γκίλμπερτ. Είμαι η αρχή. Η ιδέα. Η διαδικασία , η πράξη αλλά και το αποτέλεσμα." Άκουσε μια απάντηση από το απέναντι κάθισμα και γύρισε ολόκληρος.

"Τόσο δύσκολο είναι να με αποκαλείς πατέρα Λοριάν;" Του απάντησε γυρίζοντας προς το μέρος του.

"Αρκετά. Και τώρα κάτσε κάτω •πατέρα•. Σε λίγα λεπτά πετάμε . Εκείνη είναι πλέον στα χέρια μας και δε θα υπάρξει άλλη αποτυχία. Θα μπορούσες να ζητήσεις τη βοήθεια μου εξ αρχής και να μη προσπαθείς μόνος αλλά είσαι τόσο ξεροκέφαλος. Γι'αυτό σε άφησε και η μάνα μου..."

Ο άντρας δεν απάντησε... Κάθισε κάτω, έδεσε τη ζώνη του και έριξε ένα βλέμμα προς τα μπροστινά καθίσματα. Κάπου εκεί, ανάμεσα σε δύο άλλους άντρες, η Νάταλι κοιμόταν βαθιά.... Πολύ βαθιά για να ξέρει τι ακριβώς έρχεται...

Σας φιλώ...

Θα ήθελα να ενημερώσω, πως οι Εβενινες Πνοες, δέχθηκαν αναφορά σήμερα. Δεν ξέρω γιατί , αλλά αυτός που το κάνει ψάχνει τρόπους να κατεβάσει κάποιο από τα βιβλία μου ... Δυστυχώς για εκείνον το κείμενο πέρασε τον έλεγχο και αφαιρέθηκαν μονάχα κάποιες εικόνες... Συγχαρητήρια... Για μια ακόμα αποτυχημένη προσπάθεια...