Βαλένθια

Τίναξε στο πλάι το σεντόνι και κάθισε στο κρεβάτι. Τα ξυπόλητα πόδια της ακούμπησαν στα σανίδια και ασυναίσθητα γύρισε προς τα πίσω. Ο Κρίστιαν, κοιμόταν σαν μωρό. Η αγάπη ανάμεσα τους ήταν βαθιά και το ήξεραν και οι δύο αφού όταν πλέον αποκαλύφθηκε η αλήθεια για το παρελθόν οι τύψεις που ένιωσαν για τις λάθος τους επιλογές ήταν μεγάλες. Πάραυτα όμως, η Νάταλι δεν ενέδωσε στο φλερτ του. Ύστερα από όσα έγιναν στη Νέα Υόρκη, η απόφαση να φύγουν όλοι μαζί για κάποιο διάστημα πάρθηκε βεβιασμένα. Όσο αηδιασμένη όμως κι αν ένιωθε η Νάταλι με το Ναβαρο,  αυτό δεν λειτούργησε θετικά για τη σχέση της με τον Κρίστιαν ο οποίος , την πολιορκούσε χωρίς αναστολές.

Έπειτα από εκείνο το βράδυ και αφού κατάφεραν να ξεφύγουν με το βανακι, ο Κρίστιαν τους πήγε σε ένα απομονωμένο σπίτι λίγο έξω από τη Νέα Υόρκη. Εκεί, η Νάταλι όπως ήταν φυσικό ζήτησε εξηγήσεις. Ζήτησε να μάθει όλη την αλήθεια και ο κάθε ένας από αυτούς της είπε τη δική του. Ο Κρίστιαν την ενημέρωσε για όσα συνέβησαν από τότε που έφυγε, για όσα είχε ακούσει , για τη παρακολούθηση, ενώ δεν παρέλειψε να της πει πως την ίδια μέρα, λίγο πριν πάνε να την πάρουν, είχε πάει να σκοτώσει τη Κάσιντι. Εκείνη από τη πλευρά της, της παρουσίασε τη δική της "οπτική " ...

Η Κάσιντι ισχυρίστηκε πως εξ αρχής ο Ναβάρο την εκβίαζε. Πώς ήθελε τη περιουσία και πως όλα αυτά τα χρόνια ήταν αναγκασμένη να κάνει σεξ μαζί του. Ισχυρίστηκε επίσης ,πως ήταν τόσο άρρωστος ώστε πήρε την αθωότητα της Λόρεν με το ζόρι. Η Κάσιντι καθόλη τη διάρκεια έκλαιγε με λυγμούς. Της είπε ότι η σχέση που είχαν , ήταν ζωής και θανάτου. Πώς ο στόχος ήταν η ίδια η Νάταλι μετέπειτα. Δεν ήθελε να λερώσει τα χέρια του με αίμα οπότε αποφάσισε να στήσει ένα αρκετά θανατηφόρο παιχνίδι. Η Λόρεν ήταν μέσα σε αυτό αφού τον ερωτεύθηκε όπως ήταν φυσικό. Η Κάσιντι άρχισε να λέει με λεπτομέρειες , συμβάντα από τη ζωή της μαζί του και η Νάταλι είχε βγει εκτός εαυτού. Δεν δίστασε να της πει πως εκείνος σκότωσε ολόκληρη την οικογένεια της. Πώς την απειλούσε και ήθελε πάση θυσία να πάρει τη περιουσία. Η Νάταλι άκουγε προσεκτικά μα όταν ρώτησε "Για πιο λόγο να θέλει τόσα λεφτά αφού έχει πολλά ;" η Κάσιντι της είπε πως ήταν απλά άπληστος. Άρρωστος και επικίνδυνος.

Στις μέρες που ακολούθησαν και αφού ενημερώθηκαν πως η αστυνομία τον συνέλαβε για τον θάνατο της Λόρεν , αποφάσισαν να φύγουν όλοι μαζί στην Ισπανία. Ο Λεξ είχε ένα σπίτι εκεί, και θα ήταν εύκολο να σταθούν στα πόδια τους. Η Νάταλι είχε βάλει την εκδίκηση πιο ψηλά από όλα. Χαιρόταν που η αδερφή της ήταν ζωντανή αλλά δεν έπαυε να αισθάνεται αηδιασμένη με τον εαυτό της. Όχι τόσο για όσα έμαθε αλλά γιατί κάπου εκεί βαθιά στα σωθικά της , πονούσε αφόρητα για τα αισθήματα της. Πόσο εύκολο είναι άραγε να σβήσεις έναν άνθρωπο μέσα σε μια στιγμή ; Κι αν το καταφέρεις , θα αφήσει βαθύ σημάδι ; Θα χαθεί με τη πάροδο του χρόνου η απλά η πληγή θα μεγαλώνει ;

Αναστεναξε και έριξε μια τελευταία ματιά στο Κρίστιαν. Το σπίτι είχε δύο κρεβατοκάμαρες. Στην αρχή εκείνη κοιμόταν με την αδερφή της αλλά τις τελευταίες εβδομάδες , η Κάσιντι ανέπτυξε μια πιο προσωπική σχέση με το Λεξ οπότε η Νάταλι, κοιμόταν με τον Κρίστιαν. Υπήρξαν βράδια που ένιωθε τα χέρια του να την αγκαλιάζουν σκεπτόμενος πως κοιμόταν... Η Νάταλι τραβιόταν διακριτικά ... Όχι πως ο Κρίστιαν ήταν άσχημος , ίσα ίσα είχε εξελιχθεί σε εναν από τους πιο όμορφους άντρες. Απίστευτα γοητευτικός και θελκτικος. Εκείνη όμως, δεν ήθελε να μπλεχτούν ξανά ερωτικά. Τουλάχιστον αυτή τη δικαιολογία έδινε στον εαυτό της.

Η ώρα ήταν επτά το πρωί. Συνήθως ξυπνούσαν κατά της 11 οπότε είχε αρκετή ώρα για να πιει ένα καφέ με την ησυχία της. Φόρεσε τα ρούχα της , βγήκε σιγανά από το δωμάτιο και έφτιαξε ένα ζεστό ρόφημα. Το σπίτι είχε θέα όλη τη παραλία. Αν και η γειτονιά ήταν αρκετά κακόφημη λόγω των Μαροκινών τσιγγάνων εκείνη δε φοβόταν. Αρκετοί από αυτούς την είχαν μάθει άλλωστε και αποτελούσε ένα είδος "προστατευμένο" για τις εγκληματικές τους ενέργειες. Δεν ήταν καλοί άνθρωποι , ως επί το πλείστον αλλά αρκετοί από αυτούς έχοντας σαν βάση το παρεμποριο ναρκωτικών και όπλων, μπορούσαν να γίνουν αρκετά επικίνδυνοι.

Έκλεισε τις κουρτίνες , φόρεσε μία φαρδιά φούτερ και με το καφέ στο χέρι αποφάσισε να βγει. Να πάει στη θάλασσα να καθίσει κάτω και να χαλαρώσει. Θα επέστρεφε πριν ξυπνήσουν και έτσι θα γλίτωνε και την υποτιθέμενη κατσαδα. Αν και ο Κρίστιαν ήταν δυνατός , και οι ικανότητες του εκπληκτικές , δεν έπαυε να φοβάται πως ο Ναβάρο τους αναζητάει. Εκτός αυτού ήταν εξίσου δυνατος. Πολλές φορές ανησυχούσε υπερβολικά και δε του άρεσε όταν η Νάταλι έφευγε για ώρες ολομόναχη εκτός σπιτιού.

Βγήκε από την παλιά οικοδομή και περπάτησε ώσπου έφτασε στην αμμουδιά. Είχε λίγο αεράκι αλλά της άρεσε. Φτάνοντας αρκετά κοντά, επέλεξε ένα από τα αγαπημένα της σημεία κοντά στα δυτικά βράχια και κάθισε κάτω. Έφτιαξε μια τρύπα στην αμμουδιά , τοποθέτησε τον καφέ της στη "βάση " και έβγαλε ένα τσιγάρο.

Παλαιότερα δεν κάπνιζε τόσο αλλά πλέον είχε γίνει ανάγκη. Όπως και η ανεύρεση του Σεθ. Ήταν σαν ένα κυνηγητό. Ήξερε πως ήταν επίμονος και πώς θα έψαχνε και εκείνος. Σκεπτόμενη λοιπόν πως θέλει να την βρει και να την σκοτώσει , τόσο εκείνη όσο και την αδερφή της , η καρδιά της θύμωνε. Τους είχε πει αμέτρητες φορές να σταματήσουν να κρύβονται και να τον αντιμετωπίσουν κατά πρόσωπο μα και τα δικά του ίχνη, ακόμα και για τον Λεξ που ήταν άσσος στους υπολογιστές, ήταν άφαντα.

"Τι κάνει μια τόσο όμορφη κοπέλα ολομόναχη πρωί πρωί στη θάλασσα ;" Άκουσε αξαφνα και γυρίζοντας το κεφάλι προς το πλαι, είδε έναν μελαχρινό άντρα να στέκεται λίγα μέτρα μακριά της. Στο χέρι κρατούσε κι εκείνος ένα καφέ. Ήταν ντυμένος με απλά καθημερινά ρούχα ενώ γύρω από το λαιμό , είχε περασμενα ακουστικά. Έδειχνε κοντά στην ηλικία της αλλά η Νάταλι δίστασε να απαντήσει.

"Σχεδόν κανένας δεν έρχεται εδώ τα πρωινά. Συγγνώμη αν σε τρόμαξα. Ήρθα φέτος εδώ και κάθε πρωί βγαίνω για περπάτημα. " Συνέχισε και τη πλησίασε.

"Δεν με τρόμαξες " αρκέστηκε να του πει και σηκωθηκε

"Μη φεύγεις. Δεν ήθελα να σε κάνω να νιωσεις άσχημα. Κάθεσαι στο αγαπημένο μου σημείο ξέρεις..." Η Νάταλι τον κοίταξε καλά καλά.. ήταν και το δικό της αγαπημένο σημείο μα τέτοια ώρα δεν είχε πάει ποτέ εκεί έτσι ώστε να τον δει. "Λοριάν..." Της συστήθηκε χαμογελαστός και έτεινε το χέρι του προς το μέρος της.

"Νάταλι." Απάντησε ξερά ανταποδίδωντας τη χειραψία. "Χάρηκα μα πρέπει να φύγω.."

"Τόσο γρήγορα ; Δεν πειράζει. Εύχομαι κάποιο πρωινό να σε δω ξανά..." Της είπε χαμηλόφωνα.

"Ίσως..." Αρκέστηκε να του απαντήσει και λίγο πριν φύγει γύρισε και τον κοίταξε. Είχε ήδη καθίσει κάτω, είχε φορέσει τα ακουστικά και δεν κοιτούσε εκείνη αλλά τη θάλασσα. Όλες οι φοβίες που προσπαθούσε να της δημιουργήσει ο Κρίστιαν , ξύπνησαν μέσα της. Εκτός από αυτές όμως , ξύπνησε και η αμφιβολία... Κι αν ήταν όντως άντρας του Σεθ ; Αν την ανακάλυψε ; Ίσως θα μπορούσε να αποτελέσει εισιτήριο για εκείνη... Ίσως το ποντίκι, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη φάκα για να φτάσει στη γάτα... Να φτάσει και να αντιστρέψει τους ρόλους ...

Η Νάταλι χαμογέλασε. Έκανε μεταβολή , πήγε κοντά και κάθισε πλάι του.. μόλις εκείνος την αντιλήφθηκε έβγαλε αμέσως τα ακουστικά.

"Νομίζω πως μου χρειάζεται λίγο ακόμα καθαρός αέρας..." Του είπε και εκείνος χαμογέλασε ...

Σας φιλώ ...