Η Νάταλι τέντωσε τα χέρια της και κοίταξε το ρολόι .

"Σεθ ξύπνα! Πιάσαμε μεσημέρι !" Τον σκουντηξε ελαφρά κι εκεινος μουγκρησε.

"Άφησε με να χαρείς. Έχω να πάω και στο κλαμπ σήμερα , πρέπει να οργανώσω και την έξοδο μας ... Λυπήσου με. Χρειάζομαι ύπνο..." Η Νάταλι έμεινε για λίγο σκεπτική.

"Ξέρεις κάτι ; Θα πάω εγώ στο κλαμπ. Νομίζω λίγος αέρας θα μου κάνει καλό ..." Αποκρίθηκε κι εκείνος άνοιξε αμέσως τα μάτια και πετάχτηκε

"Ξέχασε το. Δε βγαίνεις έξω μόνη !" Είπε τελεσίδικα

"Δε θα πάθω τίποτα. Γιατί δε με σκότωσε χθες; Κάτι ζητάνε Σεθ... Το σκέφτηκα πολύ καλά. Σε παρακαλώ... Άφησε με να πάρω λίγο αέρα..." Εκείνος αναστεναξε και ξάπλωσε ξανά προς τα πίσω...

"Θα έρθει μαζί σου και ο Στέφεν..." Αποκρίθηκε σοβαρός

"Έλα τώρα ! Μπορώ να βγω και χωρίς γορίλα έξω. Ίσως... Ίσως αν κάνω αυτό;" Ρώτησε πονηρά και βάζοντας το χέρι της κάτω από το σεντόνι , τον χάιδεψε .

Ο Κρίστιαν που παρακολουθούσε σαν γεράκι από τη κάμερα , έτριψε τις παλάμες του  εκνευρισμένος με το θέαμα αλλά ικανοποιημένος παράλληλα... Αυτή ήταν η τέλεια ευκαιρία για εκείνον και η Νάταλι του την έδωσε εν άγνοια της...

Το ίδιο απόγευμα ...

Η Νάταλι ήθελε να βρεθεί με τη Λόρεν αλλά ο Σεθ δε την άφησε. Διέταξε να φέρουν ρούχα στο διαμέρισμα του και της εξήγησε πως έπρεπε να πράξει έξυπνα. Αν η Λόρεν καταλάβαινε ότι κάτι ξέρει θα αγριευαν κι άλλο τα πράγματα. Η Νάταλι τον άκουσε μα σαν αναρχικό πνεύμα , του ζήτησε να πάει μόνη με το τζιπ στο κλαμπ. Θα έπαιρνε και ένα όπλο μαζί για προστασία. Του εξήγησε με τη σειρά της ότι ακόμα κι αν κάποιος τολμούσε να τη πλησιάσει στο κλαμπ, ήταν εκεί ο Σέρτζιο και ένα σωρό άντρες. Ο Σεθ συμφώνησε με τα χίλια ζόρια . Το απόγευμα έφτασε κι εκείνη ήταν ήδη καθοδόν για το κλαμπ. Της είπε να τον περιμένει εκεί. Πώς θα τελειώσει κάποιες δουλειές και θα πάει να τη βρει κι εκείνος.

Λίγο πριν πάρει τη στροφή για το κλαμπ, είδε στην άκρη του δρόμου ένα μαύρο σπορ αυτοκίνητο. Ο ιδιοκτήτης του είχε ανοιχτό το καπό και έδειχνε εκνευρισμένος. Αν και είχε γυρισμένη τη πλάτη, ένιωσε περίεργα... Τον προσπέρασε μα λίγα μέτρα πιο μακριά , ξεφυσησε και έκανε όπισθεν . Έφτασε μπροστά στο μαύρο αυτοκίνητο και κατέβασε το παράθυρο.

"Χρειάζεσαι μήπως βοήθεια ;" Ρώτησε διστακτικά μα σαν γύρισε εκείνος και τον είδε, ασπρισε ολόκληρη. "Κρι..Κρίστιαν ;" αναρωτήθηκε φωναχτά και σε δευτερόλεπτα έβγαλε τη ζώνη της. Άναψε τα αλαρμ και βγήκε τρέχοντας από το όχημα. Το κορμί της αντέδρασε ενστικτωδώς και χωρίς να του αφήσει περιθώρια , όρμησε και τον αγκάλιασε σπάζοντας κάθε φραγμό . "Θεουλη μου ...Εσύ είσαι !!" Φώναξε χαρούμενα και τον έσφιξε πιο πολύ. Ο ίδιος βρέθηκε σε σοκ από την αντίδραση της . Έκανε χιλιάδες σκέψεις μα δε περίμενε τέτοια αντίδραση από εκείνη. Το πιο πιθανό σενάριο , την ήθελε απλά να φεύγει όταν θα τον αντίκρυζε... Με αυτή τη σκέψη ήταν χρόνια ολόκληρα ... Πώς η Νάταλι έπαιζε μαζί του και απλά εξαφανίστηκε. Εικόνες από εκείνο το απόγευμα που τον επισκέφθηκε ο πατέρας της στο πατρικό του ζωντάνεψαν και ο Κρίστιαν σφίχτηκε. Ήταν τότε που τον απείλησε ότι θα σκοτώσει τη μάνα του αν ψάξει για τη Νάταλι. Του είπε επίσης πως ήταν ένα παιχνίδι για τη κόρη του και μάλιστα φτωχό... Ο Κρίστιαν δεν έμαθε ποτέ τον αληθινό λόγο που η Νάταλι εξαφανίστηκε και όταν την εντόπισε ήταν αργά. Το μόνο που έκανε ήταν εικασίες και η μόνη αλήθεια που ήξερε ήταν τα λόγια του πατέρα της.

Η Νάταλι ένιωσε πως ήταν παγωμένος και ντροπιασμένη έκανε ένα βήμα πιο πίσω. Ο Κρίστιαν έμεινε να τη κοιτάζει. Δεν είχε καμία σχέση με τις άλλες φορές που φορούσε τη κουκούλα του. Τώρα ξέρεις πως τα μάγουλα της έγιναν κόκκινα επειδή κοίταζε τον ίδιο.

"Με συγχωρείς...δεν...
Μεγάλωσες...άλλαξες.." αποκρίθηκε χαμηλά

"Νάταλι Μπρουκς..." Της είπε μόνο και εκείνη ακούγοντας τον να προφέρει το όνομα της , ένιωσε τα τρέμει. Πρόσεξε τα κάστανα του μαλλιά και έκανε εικόνα τα χέρια της ανάμεσα τους. Του είπε ότι άλλαξε μα εκτός από τα ρούχα και λίγες ρυτίδες γοητείας , όλα τα άλλα ήταν ίδια. Ειχε μπροστά της έναν άντρα που δεν έμαθε ποτέ τι απέγινε. Έναν άντρα που στη τελευταία τους συνάντηση πριν εκείνος εξαφανιστεί , του ορκιζόταν πως θα πέθαινε για χάρη του αν ποτέ χρειαζόταν. Κι όμως... Όταν ο πατέρας της την έδιωξε της παρουσίασε αρκετά στοιχεία όπως ο Κρίστιαν ήθελε μόνο τη περιουσία της. Και πάλι δεν κατάφερε να τον μισήσει...

Ήταν ο πρώτος της. Σε όλα... Στη φιλία , στην αγάπη , στον έρωτα...

"Εμ..." Τον κοιτούσε χωρίς να μπορεί να μιλήσει. Ήθελε να του πει τόσα πολλά άλλα φωνή δεν έβγαινε

"Πέρασαν χρόνια " αποκρίθηκε εκείνος ξαφνικά "Άλλαξες κι εσύ..."

"Πέρασα ...Πέρασα κάπως δύσκολα στο παρελθόν..." Του απάντησε διστακτικά "Έφυγες..." συνέχισε βάζοντας αμήχανα μια τούφα μαλλιών πίσω από το αυτί της

"Έφυγα ; Αν εγώ έφυγα εσύ τι έκανες ;" Της απάντησε ανεβάζοντας ελαφρώς το τόνο της φωνής του κι εκείνη αντέδρασε

"Εγώ έμεινα μόνη ! Τα παράτησα όλα γιατί δεν με άφησαν να είμαι μαζί σου ! Κι εσύ... Εσύ με ήθελες για τα λεφτά !" Τα πνεύματα είχαν αγριεψει ανάμεσα τους και το παρελθόν άρχισε να βγάζει προς τα έξω ένα παράπονο ετών και από τις δύο πλευρές.

"Στα αρχιδια μου τα λεφτά !!! Έχω πιο πολλά από όλους αυτή τη στιγμή και πάλι τα βάζω φωτιά και τα καίω !!! Εσύ είσαι αυτή που τα βλέπεις σαν θεό σου !!! Έγινες άραγε πόρνη από επιλογή ; Γιατί δε σου έλειπαν !!" Ο Κρίστιαν ξεπέρασε τα όρια και η Νάταλι σήκωσε το χέρι και τον χαστούκισε δυνατά .

"Θα πέθαινα για σένα...Πέθανα για σένα που να πάρει !!! Έζησα στο δρόμο για σένα !!! Πόνεσα και ακόμα..." Ξαφνικά η δυνατή της φωνή καταλάγιασε και δάκρυα έλουσαν τα μάτια της. "Ακόμα...εγώ... Εγώ..." Ο Κρίστιαν δεν της άφησε περιθώρια. Την άρπαξε με το ένα χέρι από τη πίσω πλευρά του κεφαλιού και βάζοντας δύναμη , της σφράγισε το στόμα με ένα φιλί ...

"Πάψε..." ψιθύρισε πάνω στα υγρά της χείλη "Απλά πάψε..." Η Νάταλι έβγαλε όλο της το παράπονο και αντί να πάψει έκλαψε δυνατά.. Δε περίμενε ποτέ να τη φιλήσει και το γεγονός πως τον άφησε να το κανει ύστερα από όσα έγιναν με τον Σεθ , της προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα. Ένιωσε πως τον πρόδιδε .

"Μη κλαίς..." Ζήτησε μαλακα κι εκείνη τον κοίταξε μέ τα μεγάλα της μάτια. Ο Κρίστιαν  σκούπισε τα δάκρυα της ένα προς ενα...
"Ναταλι; Κινδ..."Ξεκίνησε να λέει μα δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει.... Ένα μαύρο τζιπ , έστριψε απότομα στη στροφή και το βλέμμα του σκοτείνιασε. Χωρίς περιστροφές , της άφησε ένα φιλί στο μέτωπο και κλείνοντας το καπό μπήκε στο αμάξι του. Πάτησε τέρμα το γκάζι και μόλις το μαύρο τζιπ πλευρισε τη Νάταλι , οι πορτες άνοιξαν και βγήκε έξω ο Στέφεν με το όπλο στο χέρι.

"Είσαι καλά ; Είχα εντολές να σε παρακολουθώ από απόσταση μα είδα το αμάξι σταματημένο αρκετή ώρα και ανησύχησα" της εξήγησε "Ποιος ήταν αυτος ; Σε πείραξε ;" Εκείνη είχε πάθει σοκ...

"Καλά...Είμαι καλά... " Ψέλλισε λυπημένη . Καταλάβαινε την ανησυχία του Σεθ αλλά μόλις της στερήθηκε μια ευκαιρία να μάθει για το παρελθόν και δεν είχε ιδέα αν θα ξαναδεί ποτέ το Κρίστιαν.

"Αυτός ; Ο Σεθ σου είπε να προσέχεις ! Δε ξέρουμε ποιοι είναι πισω από όλα αυτά..!"

"Φτάνει Στέφεν ! Είμαι καλά ! Ήθελε απλώς βοήθεια με το αμάξι !" Του απάντησε εκνευρισμένη και μπήκε στο αυτοκίνητο της. "Ραντεβού στο κλαμπ..." Του είπε ψυχρά και εβαλε μπρος τη μηχανή...

Σας φιλώ ...