"Μάλλον κάποια διακοπή είναι. Το κτήριο είναι απροσπέλαστο" έσπευσε να τη καθησυχάσει η Νάταλι μα η Λόρεν άρχισε να τρέμει σαν τον ψάρι.

"Όχι. Δε νιώθω καλά. Σίγουρα κάτι συμβαίνει" απάντησε τρομαγμένη

Η Νάταλι την αγνόησε και ξεκίνησε να ψάχνει στα σκοτάδια για το έπιπλο του σαλονιού. Ο Σεθ της είχε πει πως μέσα στα συρτάρια έχει φακό , και ένα όπλο αν χρειαστεί ενώ το κλειδί ήταν ένα συρτάρι πιο κάτω.

"Τι κάνεις εκεί ;"

"Ήρεμα Λόρεν. Ψάχνω να βρω ένα φακό και να βγούμε μετά στο διάδρομο. Πρέπει να κατέβω στο θυρωρό και..." Μια δυνατή κλωτσιά στη πόρτα της προκάλεσε έκπληξη. Όχι επειδή κάποιος κλώτσησε μα επειδή άνοιξε. Για να ανοίξει σημαίνει πως κάποιος κατάφερε να μπλοκάρει το ηλεκτρονικό σύστημα ασφαλείας άρα η Λόρεν είχε δίκιο.

"Θα μας σκοτώσουν!!!" τσιριξε και πάνω στο πανικό έπεσε προς τα πίσω.

"Μείνε εκεί !" Της ψιθύρισε η Νάταλι και κρύφτηκε πίσω από τη πολυθρόνα . Δεν ακουγόταν κάποιος ήχος εκτός από μερικά ήρεμα βήματα. Η Νάταλι ένιωσε τη Λόρεν να σέρνεται προς την αντίθετη κατεύθυνση και προσπάθησε να τη πιάσει πανικόβλητη. "Έχεις τρελαθεί; Που πας !"

"Πουθενά ! Ερχόμουν σε σένα !" Της είπε μα ένα χέρι εμφανίστηκε πάνω από τα κεφάλια τους . Άρπαξε τη Λόρεν από τα μαλλιά και η Νάταλι σηκώθηκε και όρμησε χωρίς ενδοιασμούς. Ο άντρας την έσπρωξε δυνατά προς τα πίσω μα όλα έγιναν υπερβολικά γρήγορα. Το παράθυρο του σαλονιού έσπασε και ένας άλλος μπήκε μέσα στοχεύοντας τον άντρα και όχι εκείνες. Προσπάθησε να τον αφοπλίσει και μόλις τα κατάφερε , πλησίασε τη Νάταλι και την άρπαξε από το μπράτσο. Η Λόρεν άρχισε να τσιριζει ώσπου ακούστηκαν δυνατές φωνές από το διάδρομο και πυροβολισμοί. Ο άντρας έβρισε και απελευθέρωσε τη Νάταλι.

"Δεν τελειώσαμε !" Είπε προς τη Λόρεν αυτή τη φορά και με ένα σάλτο, πήδηξε έξω από το παράθυρο προκαλώντας έκπληξη. Τόσο ο τρόπος που μπήκε όσο και που βγήκε ήταν ακατόρθωτος...

Τα φώτα επέστρεψαν και ένα έξαλλος Σεθ εμφανίστηκε στη πόρτα μαζί με τους άντρες του. Ήταν εμφανές πως είχε μόλις γυρίσει αλλά έδειχνε τρομερά εκνευρισμένος.

"Εσύ !" Είπε προς τη Λόρεν . "Τι σκατα κρύβεις επιτέλους ;;; Ποιος είναι πίσω από όλα ; Αυτός ο μπάσταρδος παραβίασε την ασφάλεια μου και σκότωσε 2 άντρες στον υπόγειο χώρο . Δεν ήταν μόνος !!" Τη κατηγόρησε κι εκείνη άνοιξε διάπλατα τα μάτια της και έβαλε τα κλάματα.

"Σταμάτα !!!" Του φώναξε δακρυσμένη

"Φτάνει Σεθ !" Επενέβη και η Νάταλι και την αγριοκοίταξε

"Κινδύνευσε η ζωή σου ξανά μέσα στο ίδιο μου το σπίτι και φτάνει ; " Ο Ναβάρο φώναζε έξαλλος ενώ κοιτούσε συνεχώς το χώρο γύρω του και το σπασμένο παράθυρο . Ξάφνου γύρισε και άρπαξε τη Νάταλι από χέρι τραβώντας την προς τα έξω.

"Ξέρεις που σκατα ήμουν ;" Της είπε κι εκείνη κατάλαβε πως δεν ήταν στο Κλαμπ. "Ήμουν στο τμήμα. Σε ένα φίλο που χρωστούσε και ξέρεις τι βρήκα ;" Συνέχισε και ανοίγοντας τη παλάμη της, εναπόθεσε στο εσωτερικό ένα μαγνητόφωνο

"Τι...Τι είναι αυτό ;"

"Έλα μαζί μου και θα δεις..." Απάντησε και ξεκλείδωσε τη πόρτα του διαμερίσματος του...

Λίγες ώρες μετά

Άναβε και έσβηνε τα τσιγάρα έξαλλη. Όλα πήγαιναν κατά διαόλου... Το σχέδιο ήταν τόσο απλό... Τόσο εύκολο να πραγματοποιήθει κι όμως εκείνος επέμενε να το χαλάει. Βρισκόταν τη κατάλληλη στιγμή εκεί και τα ανέτρεπε όλα.. Έσβησε το τσιγάρο της και πλησίασε στο καθρέφτη. Δεν υπήρχε μέρα που να μη φορούσε το αγαπημένο της κόκκινο κραγιόν. Εκτός αυτού του άρεσε...Έτσι τη γνώρισε και της είπε πως ήταν η ομορφότερη γυναίκα που είχε δει ποτέ του... Έτσι την αγάπησε...

"Δε θα τα καταφέρουμε ..." Ψέλλισε λυπημένη μαθαίνοντας τα τελευταία νέα. Εκείνος πάλι χάλασε τη στιγμή... Είχαν μελετήσει αμέτρητες φορές το σχέδιο μα εκείνον δεν τον είχαν υπολογίσει μέσα σε αυτό ενώ η εμμονή του με τη Νάταλι δεν της άρεσε καθόλου. Μέσα σε μια στιγμή άλλαξε ύφος. Πήρε εκείνο το σκοτεινό και γέλασε ...

"Θα τα καταφέρουμε. Θα τη σκοτώσει , μετά θα αυτοκτονήσει και θα πάρω τα λεφτά... Έπειτα απλά θα φύγουμε μακριά να γιορτάσουμε την επιτυχία μας..." μουρμουρησε κοιτάζοντας το άδειο της κρεβάτι. Ένα κρεβάτι που λίγες ώρες πριν, ήταν ξαπλωμένος με εκείνη πλάι του...

Το ίδιο βράδυ

"Που νομίζεις ότι πας ;" Της είπε σταματώντας τη . Είχαν περάσει ώρες από τη στιγμή που άκουσε το ηχητικό που της έδειξε . Πέρασε το πρώτο σοκ αλλά πλέον έδειχνε φοβερά εκνευρισμένη . Όσα άκουσε της άφησαν μια γεύση προδοσίας και είχαν θολώσει τη κρίση της. Σύμφωνα με το ηχητικό ντοκουμέντο, η Λόρεν μιλούσε με κάποιο άντρα. Του έλεγε ακριβώς κάθε φορά που βρίσκονταν με κάθε λεπτομέρεια και του εξέφραζε την αγάπη της με κάθε τρόπο.

"Πάω σε εκείνη. Ανέχτηκα αρκετά δε νομίζεις ; Πώς μπόρεσε ;" Του απάντησε εξοργισμένη

"Όχι τώρα. Δεν πρέπει να καταλάβει ότι ξέρεις κάτι. Κινδυνεύεις το καταλαβαίνεις ;" Ο Σεθ τη τράβηξε στην αγκαλιά του και εκείνη αναστεναξε βαθιά.

"Δε ζήτησα τίποτα από όλα αυτά. Ούτε τα λεφτά , ούτε τίποτα. Ζω στους δρόμους από μικρή. Δε τα έχω ανάγκη...Ας τα πάρει κι ας με αφήσει ήσυχη " αποκρίθηκε κι εκείνος της άφησε ένα φιλί στα μαλλιά.

"Κάνε λίγο υπομονή. Σίγουρα κάτι ετοιμάζουν. Αν την αφήσεις έτσι θα είσαι πάντα σε κίνδυνο ! Κάτι έχω σκεφτεί..." Η Νάταλι τον κοίταξε περίεργα

"Όπως ;"

"Θα οργανώσω μια εξωτερική εξόρμηση. Θα σας πάρω μαζί. Σίγουρα θα έρθουν για σένα και τότε θα τους καθαρίσω όλους !!!" Ο Σεθ έκανε ένα βήμα μακριά της και της χαμογέλασε "Δε θα αφήσω κανένα να σε αγγίξει. Δεν ξέρω πως γίναμε έτσι αλλά να είσαι σίγουρη πως στο τέλος , όλα θα πάνε καλά. Είμαι εδώ..." Συνέχισε και πιάνοντας το χέρι της την οδήγησε στο καναπέ. Την έβαλε να καθίσει στα πόδια του και χάιδεψε τη μέση της.

"Μου έλειψες όλη μέρα..." Είπε σιγανά κι εκείνη χώθηκε στην αγκαλιά του.

"Σεθ ; Δεν είναι η στιγμή για..." Ξεκίνησε να λέει μα εκείνος της έκλεισε τα χείλη με τα δάχτυλα του...

"Μη μιλάς. Χαλάρωσε και όλα θα πάνε καλά. Θέλω απλά να σε νιώσω..." Ζήτησε μαλακά κι εκείνη ενέδωσε , φιλώντας απαλά τα χείλη του...

Την ίδια στιγμή

"Πόσο μακριά θα φτάσουμε ;" Ρώτησε ο Λεξ κι εκείνος χαμογέλασε

"Πήρε ένα μάθημα σήμερα πως δεν είναι ανίκητος. Θα φτάσουμε στα άκρα. Έμαθες τίποτα από το σύστημα ;"

"Εμ... Ναι... "

"Τι έμαθες ;"

"Ίσως δεν ήταν καλή ιδέα να κάνουμε αντιπερισπασμό και να βάλουμε κάμερες στο διαμέρισμα του..."

"Λέγε Λεξ !!!"

"Θα οργανώσει μια εξόρμηση. Παγίδα..."

"Παγίδα ε; Για ποιον όμως...άνοιξε τη κάμερα να δω ..."

"Όχι Κρίστιαν !" Αμύνθηκε εκείνος βάζοντας το κινητό στη τσέπη.

"Δώσε μου αυτό το πράγμα να δω...!!!" Απαίτησε έξαλλος

"Είπα όχι. Δε χρειάζεται. Είδα και άκουσα όσα ..." Ο Κρίστιαν όρμησε προς το μέρος του. Πήρε τη συσκευή και πάτησε αμέσως στη εφαρμογή . Ο Λεξ αναστεναξε και άναψε ένα τσιγάρο βλέποντας συνεχώς την έκφραση του Κρίστιαν να αλλάζει...

Η Νάταλι έκανε έρωτα με το Ναβάρο...

Ο Κρίστιαν κράτησε τη ψυχραιμία του . Άφησε τη συσκευή πάνω στο γραφείο , σέρβιρε ένα ποτό και το ήπιε μονοκοπανια.

"Αλλαγή σχεδίου..." Αποκρίθηκε και ο Λεξ ξαφνιάστηκε.

"Τι εννοείς ;" ρώτησε ξέροντας καλά τη τρέλα που κουβαλάει ο φίλος του.

"Θα τους παρακολουθείς στενά για λίγες μέρες ..."

"Αυτό το κανουμε ήδη Κρίστιαν"

"Ναι.. Μόνο που αυτή τη φορά , θα έρθω σε επαφή μαζί της από το πουθενά...Σαν ένα παλιός , παλιός φίλος...." Ο Λεξ τρομοκρατήθηκε

"Το έχεις χάσει ;"

"Καθόλου...Ήρθε η ώρα να με δει "καταλάθος" ...Όχι σαν εχθρό... Μα σαν Κρίστιαν..." Του απάντησε και σαν διάολος έδωσε μια δυνατή γροθιά ακριβώς δίπλα από το κινητό τηλέφωνο του Λεξ...

Σας φιλώ ...