Λίγες μέρες αργότερα ....

"Είσαι εντελώς ηλίθιος ; Σου ζήτησα κάτι απλό ανάθεμα σε ! Και εσύ επιμένεις να πιστεύεις πως έπραξες τι σωστό ! Τον αφήσαμε και τη πήρε μέσα από τα χέρια μας το καταλαβαίνεις ;" Ο Κρίστιαν έπιασε το κεφάλι του βγάζοντας ακανόνιστα την ανάσα του και έπειτα χτύπησε το χέρι στο τραπέζι. "Εχω τους καλύτερους...Υποτίθεται..." Αποκρίθηκε κοιτάζοντας τους άντρες μπροστά του έναν προς ένα...Και τι έκανε αυτός ο καριολης ; Κατάφερε και τη πήρε από εκείνο το γαμημενο μπάνιο  γιατί το βάλατε στα πόδια !"

"Μπορείς να μη φωνάζεις; Κάναμε ότι ήταν εφικτό ! Νομίζεις ήταν εύκολο να της κλείσω το στόμα ; Ουρλιαζε το όνομα του ! Θέμα χρόνου ήταν να σπάσει η καταραμένη πόρτα ! Πώς να την έβαζα στον αεραγωγό σε αυτή τη κατάσταση ;" Απολογήθηκε ο υπεύθυνος της αποστολής αλλά και πιο στενός του φίλος.

"Και η μικρή ; Το κτήριο ήταν απροσπέλαστο όταν πήγα. Δε κατάφερα να σπάσω την ασφάλεια του ορόφου . Εκτός αυτού ο Ναβάρο παραλίγο να με καταλάβει. Δεν είναι εύκολο αυτό ζητάς Κρίστιαν !" Πετάχτηκε ένας ακόμα.

"Οργάνωσα αυτή την αποστολή με εξαιρετική ακρίβεια..." Παραμιλησε κοιτώντας τα σχέδια μπροστά του "Έπρεπε να την έχω στα χέρια μου τώρα !!! Αυτός ο πουστης είναι έξυπνος. Έπρεπε να τον βγάλω από τη μέση όταν έμαθα τη τοποθεσία της και να μην περίμενα να πάει στο Κάνσας... Κι εκείνη ; Εκείνη τον πήρε μαζί !!! Θα τη σκοτώσω... Θα τη πιάσω και θα την καθαρίσω με τα χέρια μου !" Ο Κρίστιαν είχε βγει εκτός εαυτού και όλοι άρχισαν να τρέμουν ...Όλοι εκτός από τον Τζόνι που τον ήξερε από πολύ παλιά. Τότε που τον βρήκε να προσπαθεί να επιβιώσει ...Ήταν σκληρές εποχές. Ο Κρίστιαν έχασε τη μάνα του αλλά κατάφερε να χτίσει έναν ολόκληρο υπόκοσμο . Έμαθε να κινείται στις σκιές και έγινε ένας εντελώς διαφορετικός άντρας. Είχε λεφτά , είχε υπόσταση. Είχε κύρος... Ο στόχος όμως όλα αυτά τα χρόνια ήταν ξεκάθαρος...Όπως εκείνος έγινε σκιά , το ίδιο έγινε και η Νάταλι. Δυσκολεύτηκε να την εντοπίσει  ενώ ακόμα και λίγο πριν τη μαζική δολοφονία των δικών της, τα ίχνη της ήταν άφαντα. Είχε ρωτήσει τη Λόρεν  αρκετές φορές αλλά δεν κατάφερε να πάρει πληροφορίες . Κανένας δεν ήξερε. Τώρα όλα ήταν διαφορετικά. Το μόνο πρόβλημα ήταν ο Σεθ. Ο Ναβάρο ήταν καλά προστατευμένος και πλέον τις είχε και τις δύο...

"Απόψε..." Είπε χαμηλά μετά από λίγο. "Απόψε θα μπούμε στο κτήριο. Θέλω τη μικρή πρώτα αλλά αν καταφέρουμε να πάρουμε και τη Νάταλι έχουμε τελειώσει...Παίζονται πολλά σήμερα και σας θέλω όλους δυνατούς. Κατανοητό ; Πηγαίνετε για ύπνο και το βράδυ ραντεβού εδώ"

"Εσύ δε θα κοιμηθείς ;" Ρώτησε ο Τζόνι μόλις οι άντρες άρχισαν να φεύγουν.

Ο Κρίστιαν χαμογελασε σαν τον διάολο και άνοιξε ένα μπουκάλι βότκα.

"Όχι. Μέχρι να την έχω στα χέρια μου , όχι..." Του απάντησε κοφτά και άναψε ένα τσιγάρο

"Νομίζω πως δεν είναι τόσο εύκολο όσο τότε Κρίστιαν. Όπως άλλαξες εσύ άλλαξε κι εκείνη. Είναι εξίσου πανέξυπνη...Δεν είναι σαν την ηλιθια την αδερφή της ούτε σαν τη Λόρεν. Μήπως πρέπει να σταματήσεις ;"

"Φύγε Τζόνι. Θέλω να μείνω μόνος. Θα σας δω το βράδυ. Πρέπει να πάω και στην άλλη κάποια στιγμή ..." Αρκέστηκε να του απαντήσει και έπειτα βυθίστηκε στα άδυτα των σκέψεων του...

Λίγες ώρες μετά...

"Εδώ και δέκα λεπτά κουνάς τι κουταλάκι στο καφέ και δε μιλάς..." παρατήρησε η Λόρεν και έπειτα κούνησε τα χέρια της προς το πρόσωπο της Νάταλι.

"Δεν καταλαβαίνω ..." είπε αξαφνα "Ποιος μας ψάχνει ; Τι διάολο θέλει επιτέλους εμάς ;" Αναρωτήθηκε φωναχτά και τη κοίταξε. Αν και ο Σεθ ήταν σίγουρος πως η Λόρεν απέκρυπτε κι άλλα , η Νάταλι δεν ήθελε να περάσει σε απευθείας επίθεση . Θεωρούσε πως αν καταφέρει να τη κάνει να νιώσει τύψεις , θα μιλούσε από μόνη της.

"Δεν ξέρω ...Σου είπα όσα ήξερα. Αν είναι αυτός που μιλούσα , δε βλέπω το λόγο να τα κάνει όλα αυτά...Εκτός κι αν πιστεύει πως είμαι κληρονόμος και θέλει να με βγάλει από τη μέση για τα λεφτά. Δεν έχω άλλη εξήγηση Νάταλι..."

"Για να γίνει αυτό θα πρέπει να σε βάλει να υπογράψεις ...Δε νομίζεις πως είναι αρκετά επικίνδυνο να βρεθείς νεκρή αφού αφήσεις την περιουσία σου σε κάποιον άλλο ; Ίσως τα κίνητρα να είναι ερωτικά. Κάποιο απωθημένο ίσως ; Ερωτικό ; Ίσως πάλι ανακάλυψε πως υπάρχω και θέλει εμένα...Δεν ξέρω Λόρεν. Όλα είναι πολύ περίεργα..." Η μικρή κατέβασε το κεφάλι προς τα κάτω και σηκώθηκε.

"Ούτε εγώ ξέρω...Λυπάμαι πολύ για την κατάσταση ... Ειλικρινά ...." Είπε και έφυγε στο δωμάτιο της. Κάτι στη φωνή της έβγαζε πολύ λύπη και αυτό δε πέρασε απαρατήρητο από την Νάταλι που ένιωσε για πρώτη φορά ότι ο Ναβάρο έχει απόλυτο δίκιο. Γιατί όμως να λυπόταν ; Δε το ήθελε ; Η απλώς έπαιζε θέατρο ; Η Νάταλι ένιωσε το κομπο στο λαιμό να σφίγγει όλο και πιο πολύ ενώ όσα έγιναν ανάμεσα σε εκείνη το Σεθ , της δημιουργούσαν πονοκέφαλο. Μέσα σε όλη αυτή τη κατάσταση , το σεξ μαζί του έκανε τα πράγματα χειρότερα. Όχι πως δε το ήθελε... Απλώς ένιωθε άσχημα που τον έμπλεξε σε αυτή τη τρέλα. Ύστερα από οσα έγιναν ανάμεσα τους , της ξεκαθάρισε πως αν κάποιος πείραζε μια τρίχα από τα μαλλιά της , θα τον σκότωνε εν ψυχρώ. Κρατούσε αρνητική στάση προς τη Λόρεν όμως... κάτι που δεν άρεσε στη Νάταλι. Εκείνη ακόμα κι αν η μικρή ήταν μπλεγμένη θεωρούσε ότι το έκανε καθαρά από έλλειψη εξυπνάδας. Δεν μπορούσε να δει το κακό στα μάτια της.

"Θα πάω να κάνω ένα μπάνιο και μετά θα βγω λίγο !" Φώναξε προς τη Λόρεν γιατί δεν ήθελε να μπει στο δωμάτιο της. Ο Σεθ έλειπε καθώς προέκυψε ένα ζήτημα με το Σέρτζιο στο κλαμπ αλλά της είπε πως αν το ήθελε , θα υπήρχε ένας φρουρός και ένα αυτοκίνητο κάτω για εκείνη. Της άφησε και ένα περίστροφο καλού κακού μέχρι να επιστρέψει και έφυγε νωρίτερα.

"Θα βρέξει από ότι φαίνεται !" Απάντησε η Λόρεν ανοίγοντας τη πόρτα... "Μείνε μέσα σήμερα...Ισως μπορούμε να δούμε μια ταινία ..."

"Ταινία με όλα αυτά που γίνονται ; Θέλω να πάρω λίγο αέρα Λόρεν..."

"Όχι. Θα μείνεις μαζί μου.. Φοβάμαι μόνη μου ..." Η μικρή βουρκωσε και ή Νάταλι αναστεναξε

"Εντάξει...Κέρδισες για απόψε. Εκτός αυτού θα πάω δίπλα όταν έρθει ο Σεθ για να συζητήσουμε κάποια πράγματα..." Η μικρή στένεψε τα μάτια της

"Εμ...είστε ζευγάρι ;" Ρώτησε η Λόρεν διστακτικά και η Νάταλι άνοιξε την απέναντι πόρτα για να πάρει τις πιτζάμες της.

"Δε ξέρω Λόρεν...Δεν είναι η στιγμή για ερωτες..."

"Εχεις δικιο είναι η αλήθεια ... Και δεν τον εμπιστεύομαι πολύ ..." Της απάντησε έχοντας μια περίεργη έκφραση στο πρόσωπο . Κάπως πονηρή ...

"Όπως και να έχει. Πάω να αλλάξω και περίμενε με στο σαλον...."

Ξάφνου, τα φώτα από το διαμέρισμα έσβησαν ....

Σας φιλώ...