Είχε πλέον ξημερώσει για τα καλά όταν έφυγε ο Στέφεν μα η Νάταλι ήταν προβληματισμένη . Από τη μια ήθελε να πάει δίπλα και να ξεκαθαρίσει τη κατάσταση μια και καλή από την άλλη, ένιωθε ένα περίεργο συναίσθημα στο στήθος. Της ήταν δύσκολο να αποδεχθεί πως πιάστηκε κορόιδο από ένα κορίτσι ενώ όσο κι αν οι άντρες επέμεναν για την ενοχή της μικρής εκείνη προσπαθούσε να δει τα πράγματα με άλλο μάτι.

"Θα κάθεσαι για πολύ ώρα σαν άγαλμα ;" Ρώτησε ο Σεθ επιστρέφοντας στο διαμέρισμα και κάθισε κοντά της. Τη τράβηξε πιο κοντά και την έβαλε να κάτσει στα πόδια του.

"Δεν είναι περίεργο αυτό; " Αποκρίθηκε που τη πήρε αγκαλιά .

"Θα συνηθίσεις. Γουστάρω...Αν γουστάρεις κι εσύ όλα είναι εύκολα. Λοιπόν ;" Ένα ακαταμάχητο χαμόγελο έσπασε ξανά τις άμυνες της. Ήταν πανέμορφος και μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα δεν της άφηνε περιθώρια αντίδρασης. Αντί να του απαντήσει , προτίμησε να του δείξει με πράξεις όσα ένιωθε και πλησιάζοντας απαλά τα χείλη του , τα φίλησε. Αυτό το φιλί ήταν αρκετό για να αναζωπυρώσει τη φλόγα και ανοίγοντας τα πόδια της κάθισε ολόκληρη πάνω του. Το φιλί τους έγινε πιο αισθησιακό και υγρό... Εγδυσαν ταχύτατα ο ένας τον άλλο και με εκείνη από πάνω, ο Σεθ παραδόθηκε... Η Νάταλι σηκώθηκε τόσο όσο ήθελε για να αγγίξει το μόριο του το κόλπο της και έπειτα ρουφωντας τα χείλη του , κατέβηκε προς τα κάτω αφήνοντας το μόριο του να βυθιστεί στο τέρμα.

"Δε θα μας βγει σε καλό..." Τον άκουσε να λέει ξεπνοα και αύξησε ρυθμο. Τα υγρά της άρχισαν να κατρακυλανε πάνω του ενώ σε κάθε του βογγητο, τα χέρια του χαιδευαν τα στήθη της και η γυναικεία της υπόσταση ερεθιζοταν στο μέγιστο βαθμό. "Σήκω..." Της ψιθύρισε αδύναμα μετά από λίγο μα σαν έκανε κίνηση να σηκωθεί , ο Σεθ τη γραπωσε από τη μέση και τη πίεσε πάνω του αφήνοντας τα υγρά του να τη κάψουν ...

Πέντε χρόνια πριν ...

"Δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου πιο όμορφο πρόσωπο..." Της είπε κι εκείνη κοκκίνισε ολόκληρη και του έδειξε με τρόπο τη βέρα στο δάχτυλο της.
"Απορώ πως μια γυναίκα σαν εσένα έμπλεξε με ένα τέτοιο μαλακα. Εσύ μωρό μου θέλεις ένα αρσενικό πλάι σου"

"Έπρεπε ...Κανόνες βλέπεις. Ο πατέρας μου ήθελε...Δεν τον ένοιαζε που είχε ήδη μια κόρη...Επέμενε να τον παντρευτώ"

"Γιατί το έκανες αυτό στον εαυτό σου Κάσιντι; " Αναρωτήθηκε χαϊδεύοντας με το ακροδαχτυλο του το μπούτι της κάτω από το τραπέζι. Η αίθουσα ήταν κατάμεστη από κόσμο μα ευτυχώς για εκείνη , ο πατέρας της ήταν μακριά και ο άντρας της μαζί του.

"Ξέρεις κάτι ; Θα έδινα τα πάντα για να ξεφύγω ... Να αλλάξω ζωή. Να ζήσω ελεύθερη...Ώρες ώρες ζηλεύω τόσο την αδερφή μου που κατάφερε να ξεφύγει. Έγινε αόρατη ..."

"Αυτό είναι εύκολο..."

"Όχι. Είναι δύσκολο. Δε μπορώ να ελευθερωθω με άντρα και παιδί. Η Λόρεν μπορεί να μην είναι δική μου αλλά δεν μπορώ. Νομίζεις πως περνάς απαρατήρητος κάθε φορά που σε βλέπω ; Μου αρέσεις...Και το βλέπω πως σου αρέσω κι εγώ. Ότι κι αν κάνουμε όμως δε θα ελευθερωθω ...εκτός κι αν...αν χωρίσω..."

"Θα σε ρωτήσω κάτι..."

"Ρώτα με "

"Θα έκανες τα πάντα για να φύγεις από δω ; Να ξεφύγεις από ένα τέτοιο γάμο και τους γονείς σου ...Να ζήσεις ελεύθερη " η Κάσιντι βουρκωσε...

"Νιώθω να πνίγομαι δε το βλέπεις ; Όλοι νομίζουν πως τον αγαπώ αλλά όχι. Αντί αυτού έχω μια κόρη που δεν είναι καν κορη μου και υποχρεώσεις...Και όλα αυτά για να έχει ο πατέρας μου μια επιτυχημένη συνεργασία ....Ανάθεμα την τη Νάταλι που γλίτωσε !!! Αν ήξερα εκείνον τον Κρίστιαν , θα του έλεγα μπράβο. Δυστυχώς δεν τον έχω δει ποτέ..."

"Ίσως δε χρειαζόταν να τον δεις..."

"Ίσως..."

Δύο χρόνια πριν....

'"Θέλω κι άλλο!!! Μη σταματάς ...Κι άλλο..." Ζήτησε λαχανιασμενη. Εκείνος άνοιξε τα πόδια της , εισχώρησε τα δάχτυλα του στο κόλπο της και άρχισε να τα κουνάει ρυθμικά απολαμβάνοντας τα βογγητα της. Το πρώτο στάδιο επιτευχθεί με επιτυχία και το γιόρταζαν...Ο άντρας της έχασε τη ζωή του από "ατύχημα". Έτσι είπαν... Βέβαια η Λόρεν έμεινε πίσω αλλά θα έβρισκε τρόπο να τη ξεφορτωθεί ... "Έτσι...Έτσι... τελειώνω ....!!!" Τσιριξε κι εκείνος έβγαλε τα δάχτυλα του και έβαλε μέσα της το μόριο του.

"Πάνω μου να σε νιώσω ...." Της ζήτησε κι εκείνη ούρλιαξε από ηδονή. Τη μέρα της κηδείας του πρώτου της άντρα, εκείνη έκανε σεξ με το δολοφόνο του...Το πρόβλημα ήταν , πως κάποιος τους έβλεπε...Πως κάποιος πάντοτε έβλεπε...

Ένα μήνα μετά ...

"Μπορώ να κάνω στο κορμάκι σου όσα κάνω σε εκείνη..."

"Έχεις τρελαθεί ; Μη με αγγίζεις !!!"

"Ωωω έλα τώρα μωράκι μου ...Άφησε με απλά να σε αγγίξω σε εκείνο το σημείο με τα δάχτυλα μου. Ξέρω πως το θέλεις..."

"Όχι ! Άφησε μας ήσυχες ! Ο παππούς θα τη παντρέψει ξανά σε λίγο καιρό και εσύ τι νομίζεις πως θα κάνεις ; Ξέρω πως ο πατέρας μου δεν πέθανε από ατύχημα ..."

"Πώς το ξέρεις ; "

"Εσύ τον σκότωσες έτσι ; Για να μπορείς να τη πηδάς!!!"

"Δυστυχώς όχι. Τη πηδούσα και ενώ ζούσε Λόρεν...Μην αντιστέκεσαι άλλο. Ξέρω πως μας παίρνεις μάτι..." Πλησίασε και στάθηκε πίσω της. Ανασηκωσε απαλά τη φούστα της και χάιδεψε το εσωτερικό των μηρών της. "Είσαι γυναίκα πλέον...Έχεις πατήσει τα 16...Δε θέλεις να νιώσεις πως είναι ;"

"Μη .. μη...μη με πιάνεις εκεί...μη..." Αντιστάθηκε μα δεν ήταν αρκετό. Μόλις την ακούμπησε και ένιωσε για πρώτη φορά ανδρικό χέρι στα απόκρυφα της έλιωσε ολόκληρη.

"Παρθένα υγρά...Τρελαίνομαι ..." Της ψιθύρισε στο αυτί και γυρίζοντας την απότομα τη σήκωσε σαν πούπουλο. "Η Κάσιντι λείπει...Νομίζω ήρθε η ώρα να πάμε στο κρεβάτι. Τι λες ;"

"Δεν...Δεν..."

"Έλα τώρα Λόρεν...Φαντάσου να μην υπήρχε εκείνη. Κάποτε σε έβλεπα σαν παιδί αλλά τώρα....Τώρα τη πηδάω και σε σκέφτομαι.... Δε θέλεις ;" Της είπε και πριν του απαντήσει , έτσι όπως τη κρατούσε αγκαλιά έκανε στην άκρη το εσώρουχο και έβαλε μέσα της δύο ολόκληρα δάχτυλα...

"Θε...Θέλω..." Τραυλισε με το ζόρι κι εκείνος πήρε αυτό ακριβώς που ηθελε από εκείνη... Χωρίς να βγάλει τα δάχτυλα του , αφού η μικρή ήταν πούπουλο , την οδήγησε στο κρεβάτι. Την ξάπλωσε και την εγδυσε. Ήταν τόσο δυνατός μπροστά της...

"Θα πονέσω ;" Τόλμησε να ρωτήσει βλέποντας τον να βγάζει το μποξερακι του...

"Καθόλου...Έχε μου εμπιστοσύνη..." Της είπε και ζωγραφίζοντας ένα χαμόγελο στα χείλη του , μπήκε και απόλαυσε τα ουρλιαχτά της ....

Σας φιλώ... Σύντομα θα ανανεωθεί το cast και όπως σας είχα πει θα μπούνε καινούρια πρόσωπα για να έχουμε την εικόνα τους . Αυτό εξυπηρετεί παρόν και παρελθόν ...