Ακούγοντας τις κραυγές της , έδωσε μια δεύτερη ακόμα πιο δυνατή κλωτσιά στη πόρτα και μπαίνοντας μέσα, πυροβόλησε εξ επαφής το πρώτο άνθρωπο που βρέθηκε στο διάβα του. Εκείνος έπεσε νεκρός ενώ όσοι ήταν μαζί του , διέφυγαν γρήγορα από τον αεραγωγό. Ο Σεθ έριξε αρκετές  σφαίρες  προς το μέρος τους αλλά η κλίση ήταν τέτοια που δεν κατάφερε να πετύχει κανέναν.
"Νάταλι ;" Ψέλλισε τρομοκρατημένος και έσκυψε κοντά της. Προφανώς την είχαν χτυπήσει στο κεφάλι για να πάψει να φωνάζει και  βρισκόταν σε μια ημιλιποθυμη κατάσταση  μα η αιματολουσμενη εικόνα της, του προκάλεσε ρίγος και νεύρα . Όλα κυλούσαν ομαλά λίγη ώρα πριν και παρά την ανάγκη του να πάει πιο νωρίς στο μπάνιο , δε το έκανε. Ήταν θυμωμένος μαζί της . Πήγε όμως... Όταν η πρώτη βόμβα έσκασε στη κεντρική είσοδο και όλοι έτρεξαν προς τα εκεί, ο Σεθ ακολούθησε την αντίθετη κατεύθυνση και όρμησε στο μπάνιο. "Νάταλι ;" Ξανά είπε πιο δυνατά προσπαθώντας να ελέγξει το κορμί της για τυχόν πληγές ενώ την ίδια στιγμή , μπήκε στο μπάνιο και ο Στέφεν...

Παρόν

Το πρώτο πράγμα που αντιλήφθηκε καθώς ανοιγε σιγά σιγά τα βλέφαρα της , ήταν το σκοτάδι. Ένιωσε πως ξαπλωνε πάνω σε κάτι μαλακό αλλά δεν είχε αίσθηση του χώρου γύρω της. Έχοντας χάσει την αίσθηση του χρόνου μα και της κατάστασης στην οποία βρισκόταν από το προηγούμενο σοκ , προτίμησε να παραμείνει σιωπηλή και άπλωσε διστακτικά τα χέρια της προς το πλαι. Τίποτα. Έπιασε το κενό...

"Καλά ξυπνητουρια" η βαριά του φωνή, από τη μια έδιωξε το φόβο από την άλλη όμως της προκάλεσε μια αναπάντεχη ταχυκαρδία . Ανασηκώθηκε και ο Σεθ άναψε το φως. Ήταν καθισμένος σε ένα είδους ανάκλιντρο. Σε αντίθεση με το κοστούμι που εκείνη θυμόταν, φορούσε ανάλαφρα ρούχα . "Πώς αισθάνεσαι;" Ρώτησε πλησιάζοντας τη

"Σκατα...Πως θες να αισθάνομαι ;" Επιτέθηκε άνευ λόγου και αιτίας. "Τι διάολο έγινε εκεί πέρα ;" ρώτησε χωρίς περιστροφές . Η κίνηση του Σεθ να κάτσει πλάι της στο κρεβάτι , την αναστάτωσε όμως παράλληλα την αφύπνισε. Κοίταξε αμέσως τον εαυτό της και αντιλήφθηκε πως φορούσε μια αντρική μπλούζα , δική του κατά πάσα πιθανότητα και μια σκούρη βερμούδα. Ήταν τόσο συγχυσμένη που δε μπήκε καν στο κόπο να ρωτήσει για το τρόπο που άλλαξε ρούχα. "Τι ώρα είναι ; Ποιοι ήταν αυτοί και τι έγινε ; Θα μιλήσεις επιτέλους ; Και που βρίσκομαι;" Η Νάταλι προτίμησε να τον βομβαρδίσει με ερωτήσεις μα εκείνος γέλασε

"Ότι και να ρωτάς , ξέρεις ποιο είναι το πιο περίεργο από όλα ;" Της είπε ήρεμος
"Το κοκκίνισμα στα μάγουλα σου Μπρουκς ..." Η Νάταλι ξεροκαταπιε. "Ας μη σε φέρω κι άλλο σε δύσκολη θέση ...Λοιπόν , δεν ξέρω ποιοι ήταν αυτοί. Μπήκαν σύνολο 3 μικρές βόμβες σε κάθε μία από τις πτέρυγες του κτηρίου. Όταν ήρθα στο μπάνιο..."

"Κάποιος πυροβόλησε το Γκονζάλες στο πρόσωπο ...θεέ μου !!!" Η Νάταλι επανέφερε τις μνήμες της και έβαλε τα κλάματα στην εικόνα που δημιουργήθηκε στο μυαλό της.

"Πρώτη φορά βιώνεις κάτι τέτοιο έτσι ;" Τη ρώτησε αγγίζοντας τη απαλά στο πηγούνι . Σήκωσε τόσο όσο ήθελε το πρόσωπο της και με τα δάχτυλα του , σκούπισε τα δάκρυα της. "Είσαι ασφαλής. Δεν ξέρω γιατί δε σε σκότωσαν ούτε τι θέλουν αλλά θα το μάθω. Τα έβαλαν με το λάθος άνθρωπο και έχουν άγνοια κινδύνου. Όσο για το που είμαστε , σε έφερα σπίτι μου. Σε καθάρισα και σου άλλαξα ρούχα..." Η φωνή του χαμηλωνε συνεχώς και η ατμόσφαιρα ηλεκτριστηκε. Τα δάκρυα της , είχαν πάψει να ρέουν και εκείνη ούτε που το κατάλαβε. Τα βλέμματα τους , ταξίδευαν από τα μάτια στα χείλη και ένα σκίρτημα ρίζωσε στο στέρνο της. Ο Σεθ ρίχνοντας ένα τελευταίο βλέμμα στα χείλη της , τράβηξε τα δάχτυλα του από το πηγούνι της και ξεροβηξε. "Μη νομίζεις ..." Ξεκίνησε να λέει καθώς σηκώθηκε "Σε κράτησα ζωντανη γιατί μου χρωστάς κάποιες πληροφορίες . Άχρηστες πλέον αφού είναι νεκρός ο Γκονζάλες αλλά πάραυτα θέλω να μάθω ..." Είπε πετώντας στη πυρά κάθε συναίσθημα που τόλμησε να δημιουργηθεί. "Είναι πέντε το ξημέρωμα. Θα σου φτιάξω όμως ένα καφέ και θα σε περιμένω στη κουζίνα. Έπειτα είσαι ελεύθερη να πας στο διαμέρισμα σου αν και καλό θα ήταν να περάσεις εδώ τη νύχτα για να μην καταλάβει κάτι η Λόρεν. Θα κοιμηθώ στο καναπέ " συνέχισε ξερά και βγήκε από τη κρεβατοκάμαρα

"Τι διάολο ήταν τώρα αυτό..." Μονολογησε αναφερόμενη στο τσίμπημα που ένιωσε η ίδια , μένοντας μόνη. Άγγιξε τη μπλούζα που φορούσε και έμεινε σκεπτική. Κάθε ασχημη εικόνα από πριν επισκιάστηκε  από το τρόμο της στιγμής που πέρασε ...Πέρασε και απλά χάθηκε...

Την ίδια στιγμή

"Μαλακα!" Είπε προς τον εαυτό του ανάβοντας τη καφετιέρα και κοπανησε τις παλάμες του στο πάγκο. Επέτρεψε στον εαυτό του να βιώσει μια στιγμή αδυναμίας απέναντι της και αυτό τον ξάφνιασε . Όχι πως όσο την άλλαζε κατάφερε να κρατηθεί στο ύψος του αλλά αυτό ήταν εντελώς διαφορετικό . Εκεί είχε ένα γυμνό κορμί ... Το αντιμετώπισε κατάλληλα. Αυτό που άλλαξε όμως όταν ξύπνησε τον τρόμαξε.  Ένα κάψιμο στο στήθος συνοδευόμενο από μια ταχυπαλμια που δεν είχε εξήγηση του προκάλεσαν νευρικότητα.

"Εμ...Έχω τα ρούχα μου ;" Ακούγοντας τη γύρισε ολόκληρος προς το μέρος της. Τα μαλλιά της έπεφταν ατσαλα γύρω από τους ώμους , το πρόσωπο της είχε ακόμα εκείνο το κοκκινισμα και ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή , άναψε ολόκληρος βλέποντας τη με τα ρούχα του, όρθια.

"Και τα δικά μου δεν είναι άσχημα" ψέλλισε σιγανα

"Τι είπες ;" Ρώτησε διστακτικά η Νάταλι μπαίνοντας στη κουζίνα.

"Λέω , τα ρούχα σου είναι γεμάτα αίματα. Τα πέταξα " της απάντησε γυρίζοντας τη πλάτη του και σέρβιρε σε δύο κούπες καφέ. Τις άφησε στο τραπέζι και κάθισε βιαστικά κοιτάζοντας τη συνεχώς. Προσπαθούσε τόσο να καταλάβει τι ακριβώς ήταν αυτό αφού αρνιόταν πεισματικά να δεχθεί το γεγονός πως την έβλεπε με διαφορετικό μάτι. Δεν ήταν κανένας ηλίθιος άντρας που δεν είχε επίγνωση των συναισθημάτων του μα το βετο που έθεσε  εξ αρχής στον εαυτό του για τις γυναίκες , δεν ήθελε να το δει να καταρρίπτεται από ένα θηλυκό που θέλησε να σκοτώσει ουκ ολίγες φορές.

"Σεθ ;" την άκουσε να λέει ψιθυριστά και βγήκε από τις σκέψεις του. Τα δάχτυλα της, έβγαιναν έξω από τα μακριά μανίκια της μπλούζας ενώ ο τρόπος που είχε ανεβασμένα τα πόδια της καρέκλα και κρατούσε τη κούπα με το καφέ , δε τον βοηθούσε καθόλου. Ήταν ωραίο να βλέπει τον άγριο εαυτό της μα ακόμα πάλευε να ξηλώσει την συνεσταλμένη εικόνα που είχε μπροστά του. Κάθε της κίνηση , κάθε βλέμμα , ακόμα και οι μικρές ανάσες που έβγαιναν από τα χείλη της τον προκαλούσαν ενώ στη σκέψη να την έχει να τριγυρίζει μέσα στο σπίτι του με αυτή την ενδυμασία , τρομοκρατήθηκε.

"Σεθ ;" Ξανά είπε πιο μαλακά εκείνη

"Τι σκατα θες ; Ακούω δεν είμαι κουφός !" Επιτέθηκε φωναχτά προστατεύοντας τον εαυτό του και σηκώθηκε. "Πήγαινε στο διαμέρισμα σου. Αύριο θέλω τα ρούχα μου. Δεν έχω όρεξη να αναλύσω όσα έγιναν είναι αργά"  εκείνη άνοιξε διάπλατα τα μάτια της μη πιστεύοντας την αντίδραση του. "Τελείωνε !" της είπε πιο δυνατά και
κίνησε για να βγει από τη κουζίνα μα η Νάταλι τον σταμάτησε.

"Ξέρεις κάτι ;" Είπε στενευοντας τα μάτια της. "Η πρώτη εντύπωση τελικά είναι η αληθινή.... Είσαι μεγάλος μαλακας !" είπε και δίνοντας του μια δυνατή σπρωξιά στο στήθος τον κοίταξε θυμωμένη "Ο Γκονζάλες όντως σε κορόιδευε και καλά έκανε ! Τελειώσαμε με όλα τα σκατα. Φεύγω αύριο και άντε γαμησου !!!" τσιριξε μέσα στα μούτρα του και γύρισε για να φύγει μα δεν πρόλαβε να κάνει ούτε μισό βήμα....

"Με έχεις γαμησει..." ήταν τα λόγια του λίγο πριν τη σηκώσει και συνθλίψει τα χείλη του στα δικά της...

Σας φιλώ ....