"Λοιπόν, κατάλαβες έτσι;" ρώτησε για δέκατη φορά και η Λόρεν ξεφυσησε

"Ναι , μένω μέσα μέχρι να γυρίσεις , δεν ανοίγω τη πόρτα σε κανένα και αν συμβεί κάτι θα σε πάρω τηλέφωνο. Αφού σου εξήγησα πως δεν είμαι καμία κοιμισμένη. Ηρέμησε και θα ειμαι καλά" της εξήγησε ανεβάζοντας τα πόδια της πάνω στο τραπεζάκι του καναπέ. Άνοιξε τη τηλεόραση και άρπαξε τα σνακ από το τραπέζι. Η Νάταλι ήθελε να πάει στο Σέρτζιο και να ξεκαθαρίσει τη θέση της μα από την άλλη, όσο κι αν πίστευε πως η Λόρεν ήταν αντράκι, έτρεμε στην ιδέα να την αφήσει ολομόναχη. Ίσως από ένστικτο, ίσως από φόβο για τα καινούρια δεδομένα...Δεν καταλάβαινε το λόγο.

"Εντάξει. Θέλεις να σου φέρω τιπορα μόλις γυρίσω;" Η Νάταλι έβαλε το παλτό της και η Λόρεν τη κοίταξε σκεπτική

"Θα έλεγα να βγω εγώ στο περίπτερο για τσιγάρα αλλά δε νομίζω να με αφήσεις σωστά; Αν και δεν έχεις λόγο να φοβάσαι επειδή είναι η πρώτη μέρα σε καταλαβαίνω. Μπορείς να μου φέρεις σε παρακαλω;"

"Ευχαριστώ που καταλαβαίνεις. Μπορώ.    Ότι χρειαστείς πάρε με καλά;"

"Ναι μωρέ Νάταλι. Ηρέμησε σε παρακαλω. Μεγάλο κορίτσι είμαι.."

Η Νάταλι έριξε μια τελευταία ματιά στο καθρέφτη, πήρε τα κλειδιά , κλείδωσε και έφυγε. Αν και είχαν συμφωνήσει τη πλήρη ελευθερία της , ένιωσε καλύτερα ξέροντας πως θα έμενε μέσα στο σπίτι. Ύστερα από τόσες μέρες, η οδήγηση για το κλαμπ της φαινόταν περίεργη. Της είχε λείψει εν μέρη μα από την άλλη δεν είχε και τις καλύτερες αναμνήσεις. Σε κάθε περίπτωση όμως ήταν η ζωή της τα τελευταία χρόνια. Πάρκαρε το αυτοκίνητο στη μπροστινή πλευρά και κατέβηκε. Ο μπράβος στη πόρτα τη χαιρέτησε εγκάρδια και εκείνη του εξήγησε πως δε πήγε για δουλειά μα για να δει το Σέρτζιο. Αν και ήξερε το δρόμο, μόλις την είδε ο Γκρέγκορ , ένας από τους προσωπικούς της μπράβους σαν χορεύτρια, τη συνόδεψε στο γραφείο του. Το άγχος της ήταν μεγάλο αφού δεν είχε κατασταλάξει ακόμα στη πρόταση που της έγινε. Η Νάταλι πήρε μια βαθιά αναπνοή, χτύπησε τη πόρτα και μπήκε.

"Βρε βρε βρε..." Ήταν οι πρώτες του κουβέντες κι εκείνη τον αγριοκοιταξε

"Άσε τα βρε βρε σε μένα! Πώς τόλμησες να μη με ενημερώσεις για τον Ναβάρο;;; Το έχεις χάσει εντελώς;" του είπε  επιθετικά βρίσκοντας το θάρρος της.

"Και τι ήθελες να έκανα; Να πάω κόντρα στο αφεντικό; Προσπάθησα να σου αφήσω σημάδια!" Δικαιολογήθηκε ο Σέρτζιο και πήγε κοντά της 

"Σημάδια;" του είπε απογοητευμένη "Όπως και να έχει ήρθα να μιλήσουμε. Θα αφήσω ασχολίαστο το γεγονός πως με έσπρωξες στο Κάνσας αφήνοντας με στα σκοτάδια"

"Εχεις ομορφύνει ή είναι ιδέα μου;" Η φωνή του χαμήλωσε και η Νάταλι απομακρύνθηκε και κάθισε στη πολυθρόνα

"Ήρθα για να ξεκαθαρίσω. Κόψε τις χαζομάρες  Σέρτζιο"

"Μα τώρα που δεν εργάζεσαι πλέον εδώ μπορώ κάλλιστα να σου τη πέσω. Ποιο το πρόβλημα;" εκείνη έμεινε να τον κοιτάζει. Ώστε αυτός ήταν ο λόγος της περίεργης συμπεριφοράς του. Τη γούσταρε...

"Δε θα πάρω. Και τώρα κάθισε σε παρακαλω" εκείνος αναστέναξε και κάθισε απέναντι της.

"Ωραία λοιπόν, λεγε" τη προέτρεψε γεμίζοντας δύο ποτήρια με ουίσκι. 

"Δε θα πιω" τον ενημέρωσε αμέσως

"Όπως αγαπάς. Λοιπόν;"

"Καταρχήν μπορεί να ακουστεί εντελώς ηλίθιο αλλά σε εμπιστεύομαι εν μέρη. Θέλω να δώσεις εκ μέρους μου κάποια χρήματα στο Ναβάρο..."

"Χρήματα; Θα έχεις τρελαθεί. Γιατί να το κάνω και δε τα δίνεις μόνη σου;"

"Γιατί δε γουστάρω να τον δω. Μπορείς ναι η όχι;" ο κοφτος της τρόπος, γιγαντωσε το πόθο που έκρυβε για εκείνη όλα αυτά τα χρόνια και Έγλυψε ασυναίσθητα τα χείλη του. Πάντοτε είχε έναν δυναμισμό μα πλέον κάτι πάνω της ήταν εντελώς διαφορετικό. Δεν ήξερε αν η περιουσία που κληρονόμησε την άλλαξε αλλά σίγουρα του άρεσε η καινούρια της εικόνα

"Μπορώ αλλά δε θα το κάνω" αρνήθηκε ξανά. Και να ήθελε εξάλλου ο Σεθ θα του έκοβε το κεφάλι. Τον είχε προειδοποιήσει όταν επέστρεψε πως αν η Μπρούκς του ζητήσει κάτι τέτοιο έπρεπε να αρνηθεί. Ήθελε να έρθει ο ίδιος αντιμέτωπος μαζί της.

"Δεν επιμένω. Κάτι μου λέει πως αν μπορούσες θα το έκανες..." συμπέρανε μόνη της κι εκείνος της έκλεισε το μάτι.
"Όσο για τη δουλειά..."

"Πες ναι!" Πετάχτηκε διακόπτοντας την

"Δεν ξέρω Σέρτζιο. Σίγουρα θα μπορέσω να προσφέρω στα κορίτσια μια παραπάνω ασφάλεια σαν μάνατζερ αλλά..."

"Πες ναι επιτέλους Νάταλι!" Συνέχισε κι εκείνη του χαμογέλασε.

"Εντάξει αλλά θα μπουν κανόνες!!!"

"Ότι γουστάρεις θα μπει μωρό μου..." της απάντησε πονηρά κι εκείνη κοκκινησε. Όχι πως ήταν άσχημος... Κάθε άλλο. Ο Σέρτζιο ήταν αρκετά γοητευτικός άντρας μα εκείνη εξ αρχής τον έβαλε σε άλλη λίστα. Προσωπικά και δουλειά ποτέ μαζί... Ξεροβηξε λιγάκι και σηκώθηκε.

"Ώραια λοιπόν. Αύριο το βράδυ θα ξεκινήσω. Δε νομίζω να χρειάζεται να ενημερωθώ για κάτι. Ξέρω απ έξω αυτό το μέρος..."

"Γιατί δε κάθεσαι για ένα ποτό; Τι άλλο έχεις να κάνεις;"

"Σέρτζιο σε παρακαλω. Έχω στο σπίτι την ανιψιά μου αν το θυμάσαι... Δεν έχει ιδέα από τη πόλη και δε θέλω να την αφήσω μόνη της"

"Γιατί δε τη παίρνεις τηλέφωνο να έρθει; Ίσως..."

"Το έχεις χάσει εντελώς;;" Θα φέρω ένα μικρό παιδί εδώ μέσα;;; Να δει τι;; Ημιγυμνες γυναίκες και ξαναμμενους ηλίθιους να παίζουν τα πουλιά τους; Ειλικρινά με κάνεις και απορώ ώρες ώρες"

"Αμάν μωρέ. Πάντα υπερβάλλεις..."

"Όχι Σέρτζιο και το ξέρεις. Εκτός αυτού από αύριο σκοπεύω να αλλάξω πολλά στον τροπο αντιμετώπισης των κοριτσιών"

"Όπως;" τη ρώτησε σκεπτικός

"Θα δεις... Και τώρα με συγχ.." Η φωνή της κόπηκε μαχαίρι όταν άκουσε το κινητό της να χτυπάει. Έριξε ένα βλέμμα τρόμου στο Σέρτζιο και αφήνοντας τη τσάντα στο γραφείο την άνοιξε ψάχνοντας σαν τρελή.

"Λόρεν;;;" απάντησε αμέσως στη κλήση

"Νάταλι!!! Νάταλι έλα γρήγορα!!!!" Η Λόρεν ούρλιαζε σχεδόν από μέσα και ο Σέρτζιο που άκουσε τη φωνή της, έβγαλε αμέσως τι όπλο από το συρτάρι.

"Τι συμβαίνει;" ρώτησε πανικόβλητη η Νάταλι

"Κάποιος ήταν στο σπίτι!!!!" Φώναξε η Λόρεν από την άλλη πλευρά

"Πήγαινε αμέσως στη ντουλάπα! Μέσα στο μαύρο μου το σάκο έχω ένα περίστροφο! Κρυψου κάπου μέχρι να έρθω !!!" Της είπε η Νάταλι

"Νομίζω ειναι ακόμα εδώ... με ακολουθεί!!! Νάταλι γρήγορα!!!" Η κοφτή ανάσα της Λόρεν κόπηκε μαζί με τη κλήση που τερματίστηκε. Η Νάταλι κοίταξε το Σέρτζιο που κουμπωνε το γεμιστηρα και έπαιρνε τα πράγματα του, τρομαγμένη...Σκέψεις χιλιάδες γεννήθηκαν στο μυαλό της και το κορμί της παρέλυσε.

"Θα έρθω μαζί , πάμε!!!" Της είπε και χωρίς πολλά πολλά την έπιασε και βγήκαν έξω...

Σας φιλώ...