Τον κοιτούσε επίμονα για πάνω από δέκα λεπτά έχοντας χάσει την αίσθηση του χρόνου... Κοιμόταν τόσο ήρεμος που έμοιαζε με αθώο μωρό ενώ οι εκφράσεις του προσώπου του άλλαζαν διαρκώς προσθέτοντας μια γλυκύτητα που δεν είχε ξύπνιος. Έξω είχε ήδη ξημερώσει αλλά εκείνη παρέα με μια κούπα καφέ που ζήτησε να της φέρουν κατά της 5 το χάραμα, καθόταν σκεπτική στη βελούδινη πολυθρόνα της κρεβατοκάμαρας. Θα μπορούσε κάλλιστα να επιλέξει κάποιο άλλο μέρος της σουίτας αλλά όχι , η Νάταλι ήθελε να τον κοιτάζει... Όσα έγιναν το προηγούμενο βράδυ σίγουρα δε θα της έβγαιναν σε καλό... Για πολλοστή φορά έφερε στο νου της τα λόγια του Πίτερσον «Λυπάμαι δεσποινίς Μπρούκς, η τελευταία διαθήκη που όρισε ο πατέρας σας λέει ξεκάθαρα πως μόνο κάποιο έγγαμο τέκνο του έχει δικαιοδοσία στη περιουσία» Η Νάταλι προσπάθησε πολύ να του εξηγήσει τη κατάσταση αλλά σαν βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος, κράτησε αρνητική στάση απέναντι της. Πρώτα, θεώρησε απρεπές που εναντιώθηκε στο πατέρα της και έφυγε πριν χρόνια ενώ μετέπειτα όταν πλέον έμαθε τη δουλειά της, έγινε ακόμα πιο στριφνός. Την ενημέρωσε πως όταν ο συμβολαιογράφος άνοιξε τη διαθήκη, οι όροι που υπήρχαν μέσα τροποποιήθηκαν λίγες μέρες πριν το γάμο της αδερφής της. Του φάνηκε περίεργο που η μόνη της έγνοια ήταν η ανιψιά της μπροστά στο θάνατο ολόκληρης της οικογένειας της αλλά δε μπήκε στο κόπο να του εξηγήσει... Δε θα καταλάβαινε...Πως να εξηγήσει σε ένα τέτοιο άνθρωπο τον ψυχολογικό εκβιασμό που της έκανε ο ίδιος της ο πατέρας; Ήταν σίγουρη πως ότι κι αν του έλεγε και πάλι θα του έδινε δίκιο. Όσο για το θρήνο που θα έπρεπε να διακατέχει την ίδια ήταν άφαντος ως ένα σημείο. Προσπάθησε να φέρει κάποιες εικόνες τους στο μυαλό της για να δώσει έστω και μια δικαιολογία που θα την οδηγούσε στο θρήνο μα δεν υπήρχε. Από πιτσιρίκι ήταν το μαύρο πρόβατο στο σπίτι. Οι γονείς δουλεύαν ενώ όταν ήταν στο σπίτι έπρεπε οι κόρες τους να είναι στην εντέλεια. Πάντοτε καθαρές, περιποιημένες και με ύφος αριστοκρατικό. Τα πιστεύω αλλά και οι πεποιθήσεις του τόσο για τη κοινωνία όσο και για τους ανθρώπους γύρω τους ήταν άκρως αντίθετα με τα δικά της. Η Νάταλι έψαξε να βρει στιγμές τρυφερότητας, αγάπης, χαράς...Και πάλι δε βρήκε πολλές. ήταν ελάχιστες συγκριτικά με τα χρόνια της ζωής της ενώ ψυχικά η καρδιά της είχε σκληρύνει αρκετά. Με το σκεπτικό πως κανένας γονιός δε πάει κόντρα στην ευτυχία του παιδιού του, θύμωνε που έπρεπε να δείχνει θλιμμένη και λυπημένη. Σε αντίθεση όλων αυτών των συναισθημάτων εκείνη κρατούσε ακόμα μέσα της ένα θυμό. Θυμό που έφυγαν έτσι και δε πρόλαβε να πει όσα έπρεπε να πει. Θυμό που δεν έδειξαν ίχνος μεταμέλειας. Που δεν έψαξαν να την βρουν ούτε καν που δε νοιάστηκαν για τη κατάσταση της. Σε κάθε του ερώτηση λοιπόν για τα συναισθήματα της η απάντηση ήταν μια. Θυμός.

Ο Πίτερσον της παρέδωσε μια φωτοτυπία από το πόρισμα του ιατροδικαστή εξηγώντας της παράλληλα πως κάθε ένας από τους νεκρούς πέθανε από την ίδια ουσία. Ήταν ένα τραγικό γεγονός για τη πόλη πόσο μάλλον για την Λόρεν η οποία έμεινε ολομόναχη. Η Νάταλι όταν πλέον είχαν προχωρήσει αρκετά του έθεσε και την ερώτηση που τη βασάνιζε σχετικά με τη Λόρεν και την αδερφή της τη Κάσιντι. Τόσο η ηλικία της όσο και ο τίτλος της ανιψιάς, δεν ταίριαζαν στην ηλικία της ίδιας. Όταν έφυγε από το σπίτι η αδερφή της δεν είχε καν παντρευτεί πόσο μάλλον να έχει μια κόρη 17 ετών. Η Νάταλι είχε προσπαθήσει πολύ στο ταξίδι να θάψει την περιέργεια της και να μείνει συγκεντρωμένη στο γεγονός πως είχε μια ανιψιά μα ο Πίτερσον τουλάχιστον φρόντισε να της εξηγήσει με κάθε λεπτομέρεια την υπόθεση. Της είπε πως η Κάσιντι έχασε το πρώτο της άντρα σε ατύχημα και η Λόρεν ήταν δική του κόρη. Ήταν αρχιτέκτονας και πέθανε κατά την επίβλεψη ενός έργου. Πάραυτα οι σχέσεις τους κάθε άλλο παρά κακές ήταν. Η Λόρεν λάτρευε την αδερφή της και η δική της μητέρα αποδείχθηκε πως ήταν μια χαρτοπαίχτρα που την παράτησε όταν ήταν μόλις λίγων μηνών και έφυγε από το σπίτι. Αυτός ήταν και ο λόγος που είδε στο πρόσωπο της Κάσιντι μια μάνα. Τρία χρόνια μετά, γνώρισε τον Στιούαρτ ο οποίος ήταν συνεργάτης του πατέρα της. Περίμεναν να περάσει το καλοκαίρι και να παντρευτούν αλλά όπως αποδείχθηκε δεν τα κατάφεραν ποτέ. Η Λόρεν γλίτωσε από θαύμα το θάνατο αφού από παιδί σιχαινόταν το ψάρι. Δοκίμασε βέβαια έπειτα από προτροπή της μητέρας της αλλά η ποσότητα της προκάλεσε μια ελαφριά δηλητηρίαση σε σχέση με τους άλλους. Βρισκόταν υπό την επίβλεψη της πρόνοιας και ήθελε άλλους 4 μήνες περίπου μέχρι να κλείσει τα δεκαοχτώ , χρόνο που θα περνούσε στο ορφανοτροφείο από τη στιγμή που η Νάταλι κρίθηκε πως δε μπορούσε να αναλάβει τη κηδεμονία της. Μόλις έκλεινε τα δεκαοχτώ και αφού δεν υπήρχαν κάποια μέλη της οικογένειας που θα πληρούσαν τις αντίστοιχες προϋποθέσεις η περιουσία της οικογένειας θα περνούσε σε κάποιον ειδικό που θα όριζε το κράτος μέχρι η Λόρεν να κλείσει τα εικοσιπέντε όπου και θα μπορούσε να τη διαχειριστεί. Όταν τον ρώτησε για τα περιουσιακά στοιχεία της είπε ότι δεν ήξερε κάτι παραπάνω εκτός από το ότι η Κάσιντι είχε κινήσει κάθε νόμιμη διαδικασία έτσι ώστε η Λόρεν να γίνει μια Μπρουκς και της έδωσε τη κάρτα του δικηγόρου της οικογένειας και του συμβολαιογράφου.

Ο Σεθ κουνήθηκε και η Νάταλι αναστέναξε. Εκτός από τα προβλήματα που έπεσαν πάνω στο κεφάλι της σαν κεραμίδες είχε προστεθεί ένα ακόμα... Ο Ναβάρο. Ο λαιμός της έκαιγε από το προηγούμενο βράδυ. Η Νάταλι όχι μόνο κράτησε επιθετική στάση απέναντι του μα πήρε ολόκληρη φωτιά. Όσα της είπε, ακόμα και οι απειλές του για τη κηδεμονία της ανιψιάς της , την ώθησαν σε ένα άλλο ακόμα πιο αντιδραστικό εαυτό. Ο Σεθ απελευθέρωσε το λαιμό της μόνο όταν εκείνη ήταν έτοιμη να λιποθυμήσει από την πίεση. Του ξεκαθάρισε πως δε θέλει τη βοήθεια του και πως θα του επιστρέψει το ποσό πίσω στο διπλάσιο αρκεί να την αφήσει ήσυχη. Ο Σεθ τη κορόιδεψε μέσα στα μούτρα της λέγοντας της πως δε θα καταφέρει ποτέ να τον ξεπληρώσει αλλά εκείνη κράτησε το κεφάλι ψηλά και δεν ενέδωσε στον εξευτελισμό που θέλησε να διαπράξει εις βάρος της. Για κάποιο λόγο έπειτα από έναν πολύωρο καυγά ανάμεσα τους ο Ναβάρο δέχθηκε εν τέλει το διπλασιασμό του αρχικού ποσού. Δεν παρέλειψε βέβαια να τη προειδοποιήσει πως τη τρίτη φορά που θα έπεφτε κάποια συμφωνία στο τραπέζι, οι συνέπειες θα ήταν ακόμα χειρότερες και από τη πρώτη αλλά εκείνη ήταν σίγουρη πως δε θα υπάρξει τρίτη φορά. Δε θα έπεφτε για κανένα λόγο στην ανάγκη του. Έχοντας περάσει από το νεύρο στη νηνεμία, της είπε ένα ξερό καληνύχτα και κλείστηκε στη κρεβατοκάμαρα οπού και κοιμήθηκε σε αντίθεση με εκείνη που προσπαθούσε να βρει λύση στο πρόβλημα της.

«Σου έχω πει πως δε μου αρέσει να με κοιτάνε...» της είπε ξαφνικά και ανασηκώθηκε. Εκείνη άλλαξε εντελώς στάση. Δε θα τον άφηνε να τη δει προβληματισμένη ούτε ταραγμένη ξανά.

«Αναρωτιόμουν πως γίνεται να είσαι τόσο γουρούνι και να πιάνεις όλο το κρεβάτι. Δε σε κοιτούσα γιατί είσαι όμορφος» του απάντησε σοβαρή κρύβοντας καλά το φόβο για τη χθεσινοβραδινή απόφαση της

«Έχεις πλάκα» αρκέστηκε να της πει ήρεμος «Τόση που άνετα αντί για χορεύτρια σε βάζω για μασκότ έξω από το κλαμπ. Βέβαια χθες βράδυ έλαβα ένα μήνυμα που δε θα σου αρέσει...» συνέχισε στο ίδιο ύφος

«Μήνυμα; Από ποιον και γιατί να με αφορά;» ρώτησε περίεργα

«Αυτό δε μπορώ να το αποκαλύψω. Και τώρα με συγχωρείς γλυκιά μου αλλά θέλω να πιώ καφέ» σηκώθηκε απαξιώνοντας για εκείνη και κάνοντας να τη προσπεράσει η Νάταλι τον έπιασε από το χέρι και τον σταμάτησε

«Μη παίζεις μαζί μου Ναβάρο! Δε σου ανήκω μη το ξεχνάς! Και τώρα λέγε τι έμαθες» απαίτησε εκνευρισμένη

«Τώρα εσύ πιστεύεις πως με αυτή τη συμπεριφορά θα σου πω; Είσαι αστεία Μπρουκς! Πίνω ένα καφέ και επιστρέφω πίσω. Βγάλτα πέρα μόνη σου αλλά μη ξεχνάς ένα και μόνο πράγμα...» ο Σεθ έκλεισε την απόσταση μεταξύ τους και έπιασε στη χούφτα του το πηγούνι της «Η τρίτη συμφωνία θα είναι και η τελευταία σου...Δε θα θέλω να σε σπάσω τότε Μπρουκς , θα σε διαλύσω κομμάτι κομμάτι έτσι για το γαμώτο» η Νάταλι τραβήχτηκε ενοχλημένη και εκείνος έφυγε από κοντά της γελώντας δυνατά και αφήνοντας την με καινούρια ερωτήματα στο μυαλό...

Σας φιλώ... Καλή μας χρονιά ! Αγάπη και υγεία σε όλους!♥️