Σε μιά εποχή που όλοι ετοιμάζονται για τον χειμώνα οι ρυθμοί στο βασίλειο Λέκαρεν είναι γρήγοροι, ώστε όλες οι προετοιμασίες να είναι έτοιμες. Οι ηλιόλουστες ημέρες τελείωνουν και σιγά-σιγά θα πάρουν θέση αυτές με την μπόλικη ψύχρα και το χιόνι. Οι άνθρωποι είχαν μαζέψει όλες τις σοδείες τους, είχαν αποξηράνει τροφές και προετοίμαζαν τα σπίτια τους για να υποδεχτούν τα δύσκολα καιρικά φαινόμενα.

 Ο βασιλίας Μόρτον μόλις είχε γυρίσει από το μακρινό ταξίδι του. Μαζί με 20 γεμάτα πλοία από 200 άντρες το καθένα, ξεκίνησαν να πλέουν από το μικρό μας λιμάνι για κάποιο νέο έδαφος και ίσως κάποιο καινούριο βασίλειο. Υπήρχαν τα δυτικά βασίλεια που το Λέκαρεν είχε επικοινωνία, όμως η εμφάνιση αρκετών επιστολών με θέμα αναφοράς τις διάφορες επιδρομές στα μικρά παραθαλάσσια  χωρία οδήγησαν τον βασιλία να πλεύσει στα ανοιχτά του ωκεανού. 

Είχαν περάσει αρκετοί μήνες από τότε που έφυγαν και όσο περνούσε ο καιρός οι ανησυχίες όλο και περισσότερο ρίζωναν στο μυαλό και στις καρδιές όσων άφησαν πίσω. Μόλις φάνηκε το πρώτο πλοίο, με το οικόσημα του δέντρου, ήχησαν παντού οι μεγάλες σάλπιγγες φανερώνοντας τα χαρμόσυνα νέα. Όλοι έτρεξαν στα στο λιμάνι να υποδεχτούν και να δουν με τα ίδια τους τα μάτια την σημαία με το οικόσημο του βασιλείου να κυματίζει από τον αέρα. 

Στο κάστρο οι υπηρέτες άρχισαν να τρέχουν, ώστε να το ετοιμάσουν για το μεγάλο γλέντι που θα γινόταν προς τιμήν της επιστροφής του βασιλία Μόρτον. Οι σύμβολοι γρήγορα κλείστηκαν στις κάμαρες τους για να ντυθούν ευπρεπώς για την υποδοχή του βασιλιά. Η βασίλισσα Μιρσέλια του οίκου Μπόρνταμ διέταξε τις ακόλουθες της να την βοηθήσουν να φορέσει ένα από τα καινούρια της φορέματα και να την στολίσουν με τα σπάνια πετράδια που είχαν τα κοσμήματα της. Ένας πανικός χαράς κυριαρχούσε παντού, καθώς θα βλέπανε τα άτομα που είχαν πεθυμήσει τόσο πολύ.

Ωστόσο, η μόνη που δεν έτρεξε να ετοιμαστεί ήταν η πριγκίπισσα Σεκίλια. Μόλις ήχησαν οι σάλπιγγες σηκώθηκε αμέσως από την καρέκλα που καθόταν στην βιβλιοθήκη και έτρεξε στο παράθυρο. Αν και δεν μπορούσε να διακρίνει εύκολα το οικόσημα τους, ο ρυθμό που επαναλήφθηκε από τις σάλπιγγες την διαβεβαίωσε πως είχε γυρίσει ο πατέρας της. Ο Σάμουελ Κέραχαν, σύμβουλος της μικρής πριγκίπισσας και δίπλα της από την στιγμή που γεννήθηκε την πλησίασε και την ακούμπησε στον ώμο. 

<Πρέπει να πας να ετοιμαστείς> Της τόνισε, αλλά εκείνη τον απέφυγε γυρνώντας και κάθισε πάλι στο τραπέζι συνεχίζοντας να διαβάζει από το σημείο που είχε αφήσει το βιβλίο με τα οικόσημα των βασιλείων. <Πριγκίπισσα...> επανέλαβε, όμως η Σεκίλια σήκωσε το χέρι της κάνοντας του νόημα να σωπάσει. <Από την ώρα που θα πατήσει το πόδι του στην γη θα με αναγκάσουν να φοράω εκείνα τα στενά φορέματα με τα γοβάκια Σάμουελ> Έκανε μια παύση και βάζοντας ένα χαρτί στην σελίδα που βρισκόταν έκλεισε το τεράστιο παλιό βιβλίο. <Για αυτό μην προκαλείς την τύχη σου να μας διασκεδάσεις εσύ απόψε και όχι ο γελωτοποιός> Σήκωσε το βλέμμα της από το βιβλίο και τον κάρφωσε με τα καστανά της μάτια

Αν και ήταν μόλις 10 ετών, η μικρή έδειχνε μια πυγμή που δεν την έβρισκες συχνά. Ήξερε ότι τώρα που θα ερχόταν πάλι ο πατέρας της θα άρχιζαν ξανά οι ψίθυροι στο αφτί του για εκείνη. Τα πρώτα που θα του έλεγαν θα ήταν οι αταξίες της και ότι η συμπεριφορά της και ο λόγος της δεν αρμόζουν σε μία πριγκίπισσα της  ηλικίας της. Στην συνέχεια, όσο θα περνούσε ο καιρός θα ξεκινούσαν οι ψίθυροι ότι δεν είναι δική του και θα απομακρυνόταν για ακόμα μία φορά από κοντά της. Όμως, ο καιρός είχε περάσει και η δοκιμασία πλησίαζε όλο και περισσότερο κάτι που την τρόμαζε και έμενε κλειστή στον εαυτό της προσπαθώντας να βρει λύση πριν φτάσει εκείνη η στιγμή.

Όλοι οι πρόγονοι της είχαν μία ξεχωριστή δύναμη, κάτι που θα έπρεπε να είχε κληρονομήσει και η ίδια. Όλοι οι πρωτότοκοι και διάδοχοι του θρόνου είχαν σκοτώσει έναν άνθρωπο χωρίς να έχουν πιάσει καμία φορά στο παρελθόν όπλο. Αν και ήταν η πρώτη γυναίκα διάδοχος η δοκιμασία αποδοχής είχε την ίδια ισχύ. Ο μητέρα της προσπαθούσε να το καθυστερήσει όσο περισσότερο μπορούσε, αλλά οι ψίθυροι την υπερνικούσαν με αποτέλεσμα οι αμφιβολίες του βασιλιά να αυξάνονται. 

Δεν είχε πιάσει όπλο στα χέρια της ποτέ. Ήταν ο πιο αυστηρός κανόνας και τώρα που έφτασε ο βασιλιάς, ο χρόνος προετοιμασίας άρχισε να μειώνεται. Αν το ταξίδι τους δεν είχε κάποια επιτυχία, οι σύμβουλοι θα ξεκινούσαν άμεσα να συζητάνε για το πότε θα ετοίμαζαν την αρένα της μάχης της. 

Η Σεκίλια σηκώθηκε από την καρέκλα της και χωρίς να ανταλλάξει καμία άλλη κουβέντα με τον Σάμουελ αποχώρησε για το δωμάτιο της, έχοντας πάντα δύο φρουρούς να την ακολουθούν. Αν και ήταν ένα ήσυχο βασίλειο χωρίς να έχουν κάποιον κίνδυνο, εκείνη λειτουργούσε σαν απειλεί για τον βασιλιά. Αν στην δοκιμασία αποτύχεις, το μόνο που μπορείς να κάνεις και να κρατήσεις την τιμή σου είναι να πεθάνεις, καρφώνοντας κάποιο όπλο στην καρδιά σου με το δικό σου το χέρι να το κρατάει. Ο βασιλιάς δεν είχε καταφέρει να κάνει άλλα παιδιά και ο θάνατος μου θα δήλωνε το τέλος του οίκου μας.

Περπατούσα μέσα στους διαδρόμους του κάστρου αδιαφορώντας για την αναστάτωση που επικρατούσε. Ο χρόνος για εμένα είχε ξεκινήσει να κυλά αντίστροφα και αυτό το αναθεματισμένο βασίλειο από την ηρεμία που βρίσκεται μπορεί άμεσα να ξεσηκωθεί και να φλέγεται από μίσος και οργή. Κάθε φορά που έβγαινε από το κάστρο δεχόταν τέτοια βλέμματα μίσους από τους ανθρώπους. Οι ψίθυροι είχαν βγει έξω από το κάστρο και ο κόσμος ζητούσε την αλήθεια. Η μητέρα μου όσο πικρόχολα σχόλια κι αν άκουγε πάντα παρέμενε με το κεφάλι ψηλά και στεκόταν στο πλευρό του βασιλιά όπως έπρεπε να κάνει κάθε βασίλισσα. Την είχα ρωτήσει πολλές φορές αν ήμουν παιδί άλλου, αλλά εκείνη δεν μου απαντούσε. Έβλεπα τα μάτια της να βουρκώνουν, αλλά δεν ήθελα να πιστέψω ότι μπορεί να είναι αλήθεια όλα όσα ψιθυρίζουν πίσω από την πλάτη μου.

Μπήκα μέσα στην κάμαρα μου κι εκεί ήταν μία υπηρέτρια που μου είχε ετοιμάσει το μπάνιο. Με ξέντυσε και ξεκίνησε να τρίβει το σώμα μου με ένα σκληρό σαπούνι. Δεν μιλούσα σε κανέναν εκτός από τον Σάμουελ, για αυτό και είχα τόσο θάρρος μαζί του. Με τους υπηρέτες δεν αντάλλασσα κουβέντα, παρά μόνο τους κοιτούσα με αυτό το βλέμμα της απειλείς. Εκείνοι ευθύνονταν για ότι είχε βγει έξω από το κάστρο και εκείνοι ήταν που έβαζαν όλο και περισσότερα λόγια. Είχαν κατηγορήσει πολλές φορές ότι ο Σάμουελ ήταν ο εραστής της μητέρας μου, αλλά ο βασιλιάς το αρνήθηκε κατηγορηματικά, γνωρίζοντας ότι ο παιδικός του φίλος που πέρασαν μαζί μάχες και δυσκολίες δεν θα τον πρόδιδε με αυτόν τον τρόπο. 

Είχα μάθει να κρατάω μέσα μου τα πάντα. Δεν μιλούσα σε κανένα για το ποσο πολύ ήθελα να ουρλιάξω ότι δεν φταίω σε τίποτα για όσα μπορεί να έγιναν στο παρελθόν. Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα τον εαυτό μου να καίγεται από οργή για όλους. Το αίμα μου έβραζε γιατί αυτοί οι ψίθυροι δεν σταματούσαν ποτέ, αλλά όσο μεγάλωνα μεγάλωναν και με κυνηγούσαν ακόμα περισσότερο.  

Καλησπέρα σας και καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές! Είχα να γράψω ξανά ιστορία ή έστω κάποιο κεφάλαιο μήνες τώρα. Ίσως να έγινε ένα μικρό χριστουγεννιάτικο θαύμα και τα δάχτυλα μου ξεκίνησαν πάλι να πληκτρολογούν προσπαθώντας να εκφράσουν τα σενάρια φαντασίας που έχει το μυαλουδάκι μου. 

Πρόκειται για μια καινούρια ρομαντική ιστορία φαντασίας. Δεν ξέρω σε πόσουν οι βασιλιάδες και η εξουσία, για αυτό θα περιμένω την γνώμη σας. Ελπίζω το πρώτο κεφάλαιο να σας άρεσε και σύντομα έρχεται και το δεύτερο. 

Καλά σας Χριστούγεννα αγαπημένοι μου αναγνώστες. Εύχομαι αυτές οι ημέρες να είναι γεμάτες με ζεστασία και αγάπη!