Ήταν ένα σιωπηλό βράδυ Τρίτης. Το μόνο που μπορούσες να ακούσεις ήταν το θρόισμα των φύλλων που λικνίζονταν στον ρυθμό του ανέμου. Ο χειμώνας, που ήταν πια στα μέσα του, είχε κάνει για τα καλά την εμφάνιση του, δείνοντας ταυτόχρονα μια πιο ψυχρή όψη στο τοπίο, κάνοντας το να μοιάζει απόκοσμο. Οι κατοικοι εκείνου του χωριού είχαν αλήθεια πολλές κρύες νύχτες να θυμούνται σαν κι αυτή, μόνο που η συγκεκριμένη είχε κάτι το διαφορετικό. Ήταν τρομακτική. Κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει το γιατί, αλλά όλοι νιώθανε το ίδιο συναίσθημα... φόβο.Γι' αυτό κι εκείνη τη νύχτα όλοι οι κάτοικοι του μικρού εκείνου χωριού κλείστηκαν στα σπίτια τους. Κλείστηκαν μέσα, αμπάρωσαν καλά όλες τις πόρτες, λες και κάποιος εμπρόκειτο να μπει, κι έσβησαν τα φώτα, ώστε σ'όλα τα σπιτάκια απλώθηκε σκοτάδι. Σ'όλα εκτός από ένα. Εκτός από εκείνο το μικρό σπίτι στην άκρη του δρόμου, στους πρόποδες του βουνού, λίγο έξω από το χωριό. Μόνο το φως που δραπέτευε από τα κλειστά παραθυρόφυλλα του μαρτυρούσε ίχνος ζωής, ότι κάποτε αυτό το σπιτάκι κατοικούνταν. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε, και από μέσα βγήκε μια κοπέλα ντυμένη ζεστά, κρατώντας ένα σακίδιο στον ώμο, και μία άλλη "τσάντα" που το σχήμα της μαρτυρούσε οτι ήταν θήκη κιθάρας. Βγήκε έξω, έκλεισε την πόρτα -χωρίς να κλειδώσει- και απομακρύνθηκε περπατώντας μες την νύχτα, ποιος ξέρει ποιος ήταν ο προορισμός της, πάντως έμοιαζε να είναι μακριά χωρίς επιστροφή, αφού αποχαιρέτησε το σπίτι έχοντας δάκρυα στα μάτια. Ο λόγος για τον οποίο η πόρτα έμεινε ξεκλείδωτη, άγνωστος... ίσως σκέφτηκε ότι δεν είχε τίποτα να της κλέψουν ή την άφησε ανοικτή για να βρίσκουν καταφύγιο τα ζωάκια της περιοχής. Το μόνο σίγουρο είναι ότι για το παρόν η πόρτα έμελλε να γίνει έρμαιο στα χέρια του ανέμου, ο οποίος είχε δυναμώσει, και την χτύπαγε ανελέητα, κάνοντας κάποια στιγμή το ωραίο της ξύλο να λυγίσει.

Η ώρα περνούσε. Ήταν μεσάνυχτα πια όταν τη σιωπή του αέρα τρύπησε μια διαπεραστική, απόκοσμη κραυγή, που αντήχησε σε όλο το χωριό. Οι κάτοικοι τρόμαξαν και σηκώθηκαν από τα κρεβάτια τους περίεργοι να δουν τι ήταν αυτό που φώναξε έτσι, που έβγαλε αυτόν τον τόσο διαπεραστικό ήχο. Ντύθηκαν, οπλίστηκαν με τις καραμπίνες που όλοι είχαν στα σπίτια τους, και κίνησαν προς το κοντινό φαράγγι αφού από εκεί φαινόταν πως ήρθε η κραυγή. Μόνο λίγο πριν στρίψουνε, κάποιοι από αυτούς πρόσεξαν ότι το σπίτι στην άκρη του δρόμου ήταν άδειο κι έρημο. Χωρίς να χρονοτριβούνε μπήκαν μέσα κι αφού επιβεβαίωσαν την υποψία τους, συνέχισαν για το φαράγγι στρίβοντας αριστερά στον δρόμο και βγαίνοντας από το οπτικό πεδίο των συγχωριανών τους.

Μισή ώρα μετά βρίσκονταν στο φαράγγι, ψάχνοντας για κάτι που θα τους βοηθούσε να ανακαλύψουν το μυστηριώδες πλάσμα. Κανένα ίχνος όμως δεν φαινόταν πουθενά. Λίγο πριν τα παρατήσουν και γυρίσουν εξουθενωμένοι στα σπίτια τους, ο παντοπώλης του χωριού, ένας μεγαλόσωμος άντρας με πολύ κοφτερό μυαλό γύρω στα σαράντα, ανακάλυψε ένα κασκόλ, σε μωβ χρώμα, παγιδευμένο σε ένα θάμνο, ενώ από δίπλα υπήρχαν ανθρώπινες πατημασιές αλλά και πατημασιές ζώων, που μάλλον ήταν λύκοι. Χωρίς να χάσει χρόνο το ξέμπλεξε από το θάμνο και πήγε να το δείξει στους συγχωριανούς του. Εκείνοι το πήραν, το επεξεργάστηκαν, και παρατηρώντας το καλά διαπίστωσαν ότι είναι το κασκόλ που πάντα φορούσε η κοπέλα στην άκρη του δρόμου, έτσι τη λέγανε όλοι, αφού δεν ξέρανε τίποτα παραπάνω από το ότι έμενε εκεί κι ήταν ορφανή. Καλά καλά ούτε το όνομά της δεν ξέρανε, μόνο τα αρχικά της, Ε.Μ. , με τα οποία την φώναζαν όλοι κι ήταν σημειωμένα πάνω στο κασκόλ, ώντας αδιάψευστο στοιχείο για την αποκάλυψη της ταυτότητας του ιδιοκτήτη του. Ναι το γνώριζαν αυτό το κασκόλ, το είχε πλέξει μόνη της πριν χρόνια και το φορούσε συνέχεια, ήταν άλλωστε το μόνο που είχε. Εξετάζοντας και τις πατημασιές που είχαν αφήσει τα γυμνά πόδια της στο χιόνι, ( ούτε αυτό τους έκανε εντύπωση καθώς χρόνια τώρα τριγυρνούσε χωρίς παπούτσια, μην με ρωτησετε γιατι κανεις δεν της εδωσε ποτε , ή γενικως γιατι κανεις δεν την βοηθησε ποτε, δεν ξερω, δεν καταλαβαινω, ουτε εκεινη καταλαβαινε τοτε, αργοτερα ομως θα νιωσει σιγουρα στο πετσι της ποσο κακος ειναι ο κοσμος και οι λεξεις "Εισαι Μονη Σου" θα χαρακτουν με ανεξιτηλο χρωμα στην μνημη της ), κατεληξαν λοιπον στο συμπερασμα οτι αφου κυνηγηθηκε απο κοπαδι λυκων επεσε απο τον γκρεμο και πεθανε. Στο ιδιο συμπερασμα αλλωστε δεν βιαστηκε να καταληξει κι η αστυνομια στην οποια δεν παρεληψαν να καταγγειλλουν το περιστατικο. Στις ερωτησεις που τους εκαναν δεν μπορουσαν να απαντησουν αφου εκτος απο τα αρχικα της δεν ηξεραν τιποτα αλλο γι αυτη, ουτε την ηλικια της. Παρ'ολου που ποτε δεν βρεθηκε το πτωμα της, ολοι την θεωρησαν νεκρη και μετα απο δυο 24ωρα ερευνων στην περιοχη ψαχνωντας για καποιο στοιχειο, κατι που να δειχνει οτι υπαρχει πιθανοτητα να ζει, τα παρατησαν και με την πεποιθηση οτι ολα ειχαν τελειωσει γυρισαν στα σπιτια τους.

Κανείς δεν συζήτησε περαιτέρω το περιστατικό, κανείς δεν μίλησε ξανά ποτέ γι' αυτήν, άλλωστε δεν την ξέρανε καθόλου, δεν τους είχε μιλήσει ποτέ, δεν γνώριζαν τον ήχο της φωνής της. Κάποιοι υποστήριζαν ότι ήταν μουγκή, ενώ κάποιοι άλλοι την αποκαλούσαν τρελή ή δαιμονισμένη. Η παρουσία της στο χωριό τους ήταν ανύπαρκτη, στα τόσα χρόνια μια δυο φορές την είχαν δει να κυκλοφορεί στους δρόμους του χωριού. Η ζωή της δεν εμπλέκονταν καθόλου με την δική τους, δεν είχαν λοιπόν κανέναν λόγο να ξαναναφερθούν σ'αυτή. Το περιστατικό με τα χρόνια ξεχάστηκε, όπως ξεχάστηκε κι αυτή κι οι περισσότεροι την έσβησαν από την μνήμη τους. Κι έμεινε το σπιτάκι της, έρημο και μόνο στους πρόποδες του βουνού και το κασκόλ της στην ντουλαπα καποιου να θυμιζουν οτι καποτε ζουσε εκει μια κοπελα που τα αρχικα της ηταν Ε.Μ. και χαθηκε στο κοντινο φαραγγι. Εκεινη την νυχτα μαζι με τα ιχνη της που εσβησαν απο το χιονι, εσβησε και καθε ιχνος στην καρδια τους. Τα χρονια περνουσαν και κανεις δεν περιμενε οτι αυτη η κοπελα θα ξαναερχοταν για να εισβαλλει στις ζωες τους με τροπο που δεν θα περνουσε απαρατηρητη.
Ηταν ομως παντα η παρουσια της ή η απουσια της τοσο αδιαφορη σε ολους;
Και ποιος ηταν ο λογος της μυστηριωδους εξαφανισης της εκεινο το βραδυ;
Σίγουρα αυτά ήταν ερωτήματα που κάποιους δεν τους απασχόλησαν ποτέ.
Κι ίσως να μην μάθουμε ποτέ.
Θα είναι όμως έτσι;

----------------------------------------------------------

Η πρώτη μου ιστορία!
Ελπίζω να σας αρέσει!
Θα χαρώ να διαβάσω τις σκέψεις σας στα σχόλια!

Enjoy the story!😂💜

Please rate!