Ο Λουκάς και η Νόρα είχαν χαθεί στο πάθος τους, όταν ξαφνικά ο Λουκάς σταμάτησε σαν να του είχαν ρίξει απότομα ένα κουβά νερό.

«Τι έπαθες;» τον ρώτησε λαχανιασμένα η Νόρα.

«Αν δεν σταματήσουμε τώρα, δεν ξέρω αν θα μπορώ αργότερα. »

«Γιατί να σταματήσεις;»
«Το μωρό. . . » είπε και η Νόρα τον κοίταξε με απορία. «Μήπως του κάνουμε κακό;» εξήγησε.

«Άκουσέ με λίγο προσεκτικά σε παρακαλώ. » είπε σοβαρά και τον κοίταξε στα μάτια. «Και η γιατρός μου, αλλά και ο γιατρός του νοσοκομείου είπαν πως η εγκυμοσύνη προχωράει κανονικότατα. Αν δεν είχε συμβεί το ατύχημα, δεν θα γνωρίζαμε τίποτα ακόμα και θα συμπεριφερόμασταν κανονικά. »

Ο Λουκάς ήθελε όσο τίποτα να την πιστέψει, αλλά φοβόταν. Σημείωσε νοερά στο μυαλό του να πάει μόνος του να ρωτήσει ένα γιατρό την επομένη το πρωί, γιατί δεν ήξερε πόσο μπορούσε να αντέξει την στέρηση.

«Λουκά με ακούς;» τον ρώτησε μόλις είδε πως δεν αντιδρούσε στα λόγια της.
«Με πολύ προσοχή. » την διαβεβαίωσε αφηρημένα.
«Δεν το δείχνεις. . . » είπε εκνευρισμένη και απομακρύνθηκε από την αγκαλιά του.
«Φοβάμαι βρε Νοράκι ...» παραδέχτηκε και την τράβηξε ξανά κοντά του. «Όλο αυτό είναι πολύ καινούριο για μένα. »
«Πιστεύεις πως εγώ θα το διακινδύνευα; Εσένα σου ήρθε ξαφνικά, αλλά για μένα ήταν όνειρο ζωής αυτό το μωρό. Ένα μικρό θαύμα. . . Είχα αρχίσει να πιστεύω πως δεν μπορούσα να μείνω έγκυος. » ομολόγησε.

Το βλέμμα της ήταν θλιμμένο και παράλληλα σκεφτόταν με ποιον τρόπο θα μπορούσε να του εξηγήσει τι εννοούσε. Πήρε βαθιά ανάσα και βολεύτηκε στα πόδια του με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να τον κοιτάζει.

«Εγώ με τον Δημήτρη ήμασταν, όπως ξέρεις, πολλά χρόνια μαζί. Μόλις πέρασαν τα δυο πρώτα χρόνια, αφήσαμε τους εαυτούς μας ελεύθερους και προσπαθήσαμε να κάνουμε ένα μωρό. Για κάποιο λόγο αυτό δεν ήρθε και όταν πέρασε ένας χρόνος, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε να πάμε σε κάποιον γιατρό. Η γυναικολόγος μου δεν είδε κάτι ανησυχητικό και μας πρότεινε να κάνει ο Δημήτρης μια εξέταση, πριν με βάλει έμενα σε διαδικασία για πιο σοβαρές και επώδυνες εξετάσεις. Η εξέταση του Δημήτρη βγήκε πολύ καλή και έτσι εγώ έπεισα τον εαυτό μου πως το πρόβλημα ήταν δικό μου. Δεν ξαναπήγα στο γιατρό, γιατί φοβόμουν τι θα ακούσω. Ο Δημήτρης δεν με πίεσε ποτέ και τώρα που το σκέφτομαι μάλλον τον βόλεψε αυτή η κατάσταση, ενώ εγώ κλείστηκα στον εαυτό μου και έκλαιγα την μοίρα μου. »

Ο Λουκάς άκουγε με απόλυτη προσήλωση αυτά που του έλεγε, παρόλο που έβρισκε δύσκολο να την ακούει να μιλάει τόσο χαλαρά για τον πρώην της.

«Όταν σε γνώρισα νόμιζα πως κάποιος μου έκανε πλάκα. Ήμουν ερωτευμένη μαζί σου από την πρώτη στιγμή που είδα το πρόσωπο σου στην τηλεόραση. Διάβαζα όλες τις συνεντεύξεις σου και σε χάζευα. Ο Δημήτρης το είχε καταλάβει, αλλά πίστευε πως αποκλείεται οι δρόμοι μας να συναντηθούν ποτέ και έτσι δεν έδινε σημασία. Πού να ήξερε. . . Την πρώτη φορά που κάναμε έρωτα, δεν πέρασε καν από το μυαλό μου να πάρω προφυλάξεις και τώρα... τώρα έχουμε το θαύμα μας. »

Τον κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια μόλις ολοκλήρωσε την αφήγηση της και είδε πως και εκείνος είχε βουρκώσει. Έπιασε το πρόσωπο του με τα χέρια της, τον φίλησε απαλά στα χείλη και του ψιθύρισε: «Μετά από όλα αυτά που σου είπα, πιστεύεις πως θα έκανα κάτι να βλάψω αυτό το μωρό;»

Ο Λουκάς κούνησε το κεφάλι του αρνητικά, την αγκάλιασε σφιχτά και της ανταπέδωσε το φιλί με πάθος.

«Έχω μια ιδέα! Νυστάζεις;» την ρώτησε μόλις χώρισαν τα χείλη τους.
«Όχι πολύ. Γιατί;»
«Θέλω να πάμε κάπου. . . »
«Εννοείς. . . ;» ρώτησε με μάτια που έλαμψαν από έξαψη και όταν εκείνος ένευσε θετικά, έτρεξε να ετοιμαστεί.

Λίγη ώρα μετά ο Λουκάς σταματούσε το αυτοκίνητο του στην Παραλία τους. Την πήρε από το χέρι και προχώρησαν μαζί μέχρι την ακρογιαλιά.

«Εγώ, εσύ και το μωρό μας ...» ψέλλισε και την φίλησε τρυφερά στο μέτωπο.
«Λουκά; Τα εννοούσες αυτά που είπες στην εκπομπή;» τον ρώτησε και τύλιξε τα χέρια της στην μέση του.
«Εσύ τι λες; Ήξερα πως με έβλεπαν οι γονείς μας, οι φίλοι μας και τόσος κόσμος... Για πόσο χαζό με έχεις να πω ψέματα;» είπε θιγμένος.
«Μπορείς να μου τα ξαναπείς άλλη μια φορά εδώ; Στο δικό μας χώρο;»

Η έκφραση του άλλαξε ...γλύκανε με την παράκληση της. Ανασήκωσε το πρόσωπο της με το ένα του χέρι και με το άλλο χάιδεψε το ανύπαρκτο ακόμα φούσκωμα της κοιλίας της.

«Κυρία Δελλή θα ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου, αν μου κάνατε την τιμή να με παντρευτείτε και να με βάλετε και επίσημα στη ζωή σας. » είπε με κάθε επισημότητα.

Όταν του ζήτησε να της ξανακάνει την πρόταση δεν είχε κάτι στο μυαλό της. Ήθελε απλά να τον ακούσει να το λέει με μάρτυρα την Παραλία τους. Όμως όταν τον είδε να την αφήνει από τα χέρια του, να γονατίζει και να βγάζει ένα δαχτυλίδι από την τσέπη του, τα έχασε.

«Λουκά. . . »ψέλλισε.
«Μην μιλάς! Όχι ακόμα. . . » την μάλωσε και συνέχισε να μιλάει εστιάζοντας στην κοιλιά της. «Θα πείσεις τη μαμά να με παντρευτεί;» ρώτησε το μωρό και αφού άφησε ένα τρυφερό φιλί στην κοιλίτσα της, έπιασε το χέρι της και το δαχτυλίδι με το πετράδι στο χρώμα των ματιών της βρήκε την θέση του στο δάχτυλο της.

Η καρδιά της κόντευε να σπάσει από την συγκίνηση. Ένιωθε σαν ηρωίδα του σινεμά, αλλά αυτό που ζούσε ήταν τόσο αληθινό...

«Τι έγινε Μαυρίδη; Δεν έπιασαν όλα τα άλλα και έβαλες τα μεγάλα μέσα;» τον πείραξε, προσπαθώντας να καμουφλάρει την συγκίνηση της, ενώ τα δάκρυα είχαν ήδη αρχίσει να τρέχουν.
«Εγώ δεν σε έπεισα. Η μητέρα μου δεν σε έπεισε. Το ότι έγινα ρεζίλι σε όλο τον κόσμο δεν κατάφερε τίποτα. . . Τι να κάνω κι εγώ; Με αναγκάζεις να χρησιμοποιήσω ότι μου απέμεινε. » απάντησε εκείνος στον ίδιο τόνο, ελπίζοντας πως δεν θα έτρωγε την μεγαλύτερη χυλόπιτα της ζωής του, αφού παρά την συγκίνηση της το ύφος της δεν μαρτυρούσε τίποτα.

«Για κάνε μια στροφή. »
«Τι λες;» αναρωτήθηκε μπερδεμένος.
«Κάνε μια στροφή είπα!» επέμεινε εκείνη και ο Λουκάς υπάκουσε χωρίς να καταλαβαίνει τι την είχε πιάσει ξαφνικά.

«Καλός είσαι. Μάλλον θα σε κρατήσουμε κύριε Μαυρίδη. » είπε τελικά και του χαμογέλασε γλυκά.
«Είσαι τρελή, το ξέρεις;» τη ρώτησε εκείνος, ενώ παράλληλα την έσφιγγε στην αγκαλιά του.
«Και ακόμα δεν έχεις δει τίποτα. » του είπε γελώντας.
«Το υπόσχεσαι;»
«Εγώ εσύ και το μωρό μας ...»
«Για πάντα. . . »
«Θα σε αγαπώ. . . »
«Και θα σε φροντίζω. . . »
«Και θα με ανέχεσαι. . . »
«Και θα με ανέχεσαι. . . »
«Για πάντα. . . »/ «Για πάντα...»

Τα χείλη τους ενωθήκαν σε μια υπόσχεση ζωής, την στιγμή που ένα αστέρι έπεφτε.
Οι ευχές πραγματοποιούνται αν τις κάνεις τη σωστή στιγμή. Τη στιγμή που ο ουρανός είναι ανοιχτός και ακούει.

Το επόμενο πρωινό βρήκε την Έλενα να ξυπνά στο σπίτι του Παύλου. Τεντώθηκε για να ξεπιαστεί και... βρέθηκε στο πάτωμα. Κοίταξε γύρω της μπερδεμένη και θυμήθηκε πως την είχε πάρει ο ύπνος στον καναπέ του. Σηκώθηκε όρθια τρίβοντας τον πισινό της και βρίζοντας σιγανά και τότε πρόσεξε πως ο Παύλος την κοιτούσε και χαμογελούσε.

«Έπεσα. . . »
«Το είδα. » παραδέχτηκε προσπαθώντας να συγκρατήσει το γέλιο του για να μην την φέρει σε δύσκολη θέση.
«Με πήρε ο ύπνος. » συνέχισε να λέει το προφανές από την αμηχανία της.
«Το χρειαζόσουν. Δεύτερη πόρτα δεξιά είναι το μπάνιο. Πήγαινε να πλυθείς και έλα να πιούμε καφέ. » της πρότεινε και εκείνη βγήκε σχεδόν τρέχοντας από το δωμάτιο.

Μόλις είδε τον εαυτό της στον καθρέφτη, της ήρθε να βάλει τα κλάματα. Τα μαλλιά της ήταν ανακατεμένα, το μακιγιάζ της είχε μετατραπεί σε μια τεράστια μουτζούρα και το όμορφο φόρεμα της ήταν τσαλακωμένο. Προσπάθησε να σουλουπωθεί όσο ήταν δυνατό και μόλις ένιωσε λίγο καλύτερα με την εικόνα της, βγήκε από το μπάνιο και πήγε να βρει τον Παύλο.

Όση ώρα η Έλενα ήταν στο μπάνιο, ο Παύλος έφτιαχνε πρωινό και προσπαθούσε να αγνοήσει το γεγονός πως αυτή η κοπέλα μπορούσε πολύ εύκολα να διαλύσει τις άμυνες του.

«Τι μυρίζει τόσο ωραία;» την άκουσε να ρωτά.
«Αρωματικός καφές φίλτρου» απάντησε χωρίς να την κοιτάξει και αφού γέμισε δυο κούπες, της έδωσε την μια και έβγαλε ένα κέικ που είχε στο ντουλάπι. « Είναι έτοιμο αλλά δεν έχει λήξει. » την ενημέρωσε και το έβγαλε από την συσκευασία, βάζοντας το σε μια πιατέλα.

«Μια χαρά είναι. » τον διαβεβαίωσε και έκατσε στην μια από τις δυο καρέκλες που πλαισίωναν το τραπέζι. «Συγγνώμη που με πήρε ο ύπνος ενώ εσύ ήθελες να μιλήσουμε. » απολογήθηκε αφού ήπιε μια γουλιά από τον καφέ της.
«Ίσως να είναι καλύτερα που έγινε έτσι. Θα τα ακούσεις με ξεκούραστο μυαλό. » είπε σοβαρά και τον κοίταξε μπερδεμένη.

Της έκανε νόημα να φάει κάτι και το ίδιο έκανε και αυτός. Μόλις ο καφές τους σχεδόν τέλειωσε, ο Παύλος πήρε μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησε να μιλάει.

« Όταν αποφασίσαμε να κάνουμε τη συνέντευξη στο Λουκά, με είχες ρωτήσει αν υπήρχε κάποιος λόγος που δεν ήθελα να ανακατευτώ, τουλάχιστον φανερά. Υπήρχε. Τον Λουκά και την Ζέτα τους ήξερα από παλιά. Τον Λουκά φανερά, την Ζέτα όχι. Η Ζέτα πίστευε πως τη γνώρισα τυχαία λόγο της δουλειάς, αλλά εγώ την ήξερα χρόνια πριν και την παρακολουθούσα. Ήταν η κοπέλα του αδελφού μου. »
«Δεν ήξερα πως έχεις αδερφό. » σχολίασε προβληματισμένη.
«Ελάχιστοι το γνωρίζουν. Έχει πεθάνει εδώ και πέντε χρόνια. »

Άπλωσε το χέρι της και έπιασε το δικό του.

«Λυπάμαι πολύ. » είπε σοκαρισμένη.

«Ήταν πολύ καλό παιδί. Ήσυχος και πολύ εύπιστος. Καμιά σχέση με μένα... Ήταν η περίοδος που δούλευα στο εξωτερικό, αλλά ήξερα πως είχε σχέση με μια κοπέλα που την αγαπούσε πολύ. Επειδή ήξερα τι άνθρωπος είναι ο αδελφός μου, αποφάσισα να μάθω μερικά πράγματα για εκείνη, αλλά αυτά που έμαθα με έκαναν να ανησυχήσω πολύ και έτσι παραιτήθηκα από τη δουλειά μου και γύρισα πίσω. Ήταν αργά όμως. Η κοπέλα του αδελφού μου ήταν μπλεγμένη με περίεργους τύπους. Παράλληλα με τον αδελφό μου είχε σχέση με ένα εκδότη περιοδικού και είχε παρτίδες με ανθρώπους του υπόκοσμου. »

Η Έλενα άκουγε με προσοχή αυτά που της έλεγε ο Παύλος και έβλεπε τον πόνο και την οργή που ήταν ζωγραφισμένα στο πρόσωπο του.

«Πώς πέθανε ο αδελφός σου;»
«Ναρκωτικά. Είπαν πως είχε πάρει υπερβολική δόση. Η αλήθεια είναι πως του έδωσαν να πάρει κάποια καινούρια χάπια που είχαν κυκλοφορήσει. Τον έκαναν πειραματόζωο. Ο αδελφός μου δεν ήταν χρήστης. Έβαλα να του κάνουν κάποιες ειδικές εξετάσεις και έδειξαν πως ο οργανισμός του ήταν παρθένος σε αυτές τις ουσίες. Μου είπαν πως μάλλον του τα είχαν δώσει εν άγνοια του.» κατέληξε με το πρόσωπο παραμορφωμένο από την ένταση της θύμησης.
«Και τώρα η Ζέτα χάθηκε με τον ίδιο τρόπο. » σχολίασε η Έλενα και τα μάτια της γούρλωσαν με την αμέσως επομένη σκέψη της. «Παύλο; Πες μου πως δεν έχεις καμιά σχέση με τον θάνατο της... » τον ικέτεψε σχεδόν, σοκαρισμένη.

{{ Καλησπερα!

Οπως εχω ενημερωσει και απο το προφιλ μου, η ιστορια αυτη θα αρχισει να ανεβαινει ξανα με συχνοτητα δυο με τρια κεφαλαια την εβδομαδα.

Καλη αναγνωση σε ολους , να περνατε ομορφα και να προσεχετε τους εαυτους σας !!!}}