Λίγες ώρες πριν την αλλαγή του χρόνου ...

Ο Νικήτας μπήκε φουριόζος στο σπίτι και είδε την Δανάη να στέκεται μπροστά στο παράθυρο και να χαμογελάει με κάτι που σκεφτόταν. Η εικόνα της γυναίκας του πάντα τον ηρεμούσε. Την πλησίασε και την αγκάλιασε τρυφερά από πίσω και εκείνη έγειρε το κεφάλι της στο στήθος του.
«Πού ταξιδεύεις όμορφη;»
«Σκεφτόμουν το μέλλον μας».
«Και είναι τόσο όμορφο που σου προκάλεσε ένα τέτοιο χαμόγελο;»
«Πολύ πιο όμορφο από όσο φαντάζεσαι».
«Προσπαθείς να μου πεις κάτι;»

Η Δανάη τον κοίταξε τρυφερά και τον τράβηξε μέχρι την πολυθρόνα. Μόλις εκείνος κάθισε, έκατσε και εκείνη στα πόδια του και έδεσε τα χέρια της γύρω από τον λαιμό του.

«Έχω να σου πω κάτι πολύ ευχάριστο» του είπε και ο Νικήτας την κοίταξε με απορία. «Θα γίνουμε γονείς» ανακοίνωσε και το χαμόγελο της φώτισε το δωμάτιο.
«Περιμένεις μωρό;» την ρώτησε προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει αυτό που είχε μόλις μάθει.
«Περιμένουμε μωρό» τον διόρθωσε εκείνη.
«Δεν θα μπορούσες να μου κάνεις καλύτερο δώρο! Σου έχω πει πόσο πολύ σε αγαπώ;» είπε συγκινημένος και την έσφιξε στην αγκαλιά του.
«Έχω ώρα να σε ακούσω να το λες» του είπε γελώντας.

***

«Έτσι που λες. Το φαντάζεσαι; Χθες το βράδυ έβλεπα πως αυτή η γυναίκα προσπαθούσε να μου κάνει κακό και σήμερα την γνώρισα.»

Ο Λουκάς είχε μόλις τελειώσει την αφήγηση του ονείρου του στον Μάνο, που τον άκουγε προβληματισμένος και λιγάκι δύσπιστος. Βρίσκονταν στο σπίτι του πρώτου και ετοίμαζαν το χώρο για την αλλαγή του χρόνου όταν ο Λουκάς αποφάσισε να του μιλήσει.
«Τρομακτικό! Σαν να ζεις σε ένα παράλληλο σύμπαν!» σχολίασε.
«Και με την Έλλη που το συζήτησα μου είπε πως νιώθει περίεργα όταν βρίσκονται στον ίδιο χώρο».
«Μιας και ανέφερες την Έλλη, ξέρουμε τι ώρα περίπου θα έρθει;»
«Ξέρουμε. Θες να μου πεις την αλήθεια τώρα; Την αγαπάς;»

Ο Μάνος ανταπέδωσε το σοβαρό του ύφος και στάθηκε μπροστά του.

«Δεν ξέρω αν είναι αγάπη αυτό που νοιώθω για εκείνη. Είναι όμως κάτι πάρα πολύ δυνατό και σκέφτομαι να της ζητήσω να βγούμε και να το προσπαθήσουμε. Τι λες; Νέος χρόνος, νέα αρχή. Πιστεύεις πως έχω ελπίδες;»
«Κάνε την κίνηση σου και δεν θα χάσεις» τον συμβούλευε.
«Ξέρεις κάτι παραπάνω;»
«Πολλά ξέρω, αλλά μόνο αυτό μπορώ να πω. Για πες μου τώρα για τον ξάδελφο σου. Τι ώρα τους είπες να έρθουν;» ρώτησε δίνοντας τέλος στην συζήτηση. Άλλωστε όσα έπρεπε να πει για να βοηθήσει τον φίλο του τα είχε ήδη πει.

***

Η Νόρα κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη ενθουσιασμένη με την αλλαγή. Η κοπέλα που την κοίταζε δεν είχε καμία σχέση με την γνώστη Νόρα. Κόκκινα μαλλιά, έντονα βαμμένο πρόσωπο, κολλητό μίνι φόρεμα και ψηλοτάκουνες γόβες, ήταν σίγουρα μια εικόνα που ήταν ξένη μέχρι πρότινος για εκείνη. Όμως αυτή η κοπέλα της χαμογελούσε ενθαρρυντικά. Τα μάτια της γυάλιζαν και ακτινοβολούσαν ελπίδα.
Πήρε το παλτό και την τσάντα της από την κρεμάστρα και βγήκε από το σπίτι έτοιμη να κάνει μια καινούρια αρχή στην ζωή της, όπως είχε ήδη κάνει με την εμφάνιση της.

***
Πρώτη έφτασε στο σπίτι του Λουκά η Έλλη και ο Μάνος ένιωσε την ανάσα του να κόβεται μόλις την αντίκρισε.

«Λοιπόν αγόρια, εγκρίνετε;» τους ρώτησε και έκανε μια στροφή για να δουν το φόρεμα της.
Ο Λουκάς σφύριξε επιδοκιμαστικά, ενώ ο Μάνος ακούμπησε στον τοίχο, γιατί ζαλίστηκε.

«Γλυκέ μου Λουκά, σε ευχαριστώ» είπε και τον αγκάλιασε.
«Αυτά είναι τα τυχερά μου» σχολίασε εκείνος γελώντας και ανταπέδωσε την αγκαλιά.

Ο Μάνος ξερόβηξε και η Έλλη τον κοίταξε.
«Έπαθες κάτι Μάνο;»

«Σε είδα και έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου» απάντησε εκείνος με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Ο Λουκάς έφυγε διακριτικά από το δωμάτιο, αφήνοντας τους χώρο να μιλήσουν.
«Τι εννοείς;»
«Πάντα είσαι όμορφη, αλλά σήμερα... είσαι εκθαμβωτική» είπε και την πλησίασε.
«Δεν είδα τον Λουκά να του κόβεται η ανάσα» τον προκάλεσε η Έλλη χωρίς να γνωρίζει πως ο Μάνος ήταν αποφασισμένος να ρισκάρει αποκαλύπτοντας την αλήθεια.

«Ο Λουκάς δεν είναι ερωτευμένος μαζί σου» είπε χωρίς να μασήσει τα λόγια του και η Έλλη τα έχασε. Δεν μπορούσε να πιστέψει αυτά που άκουγε.
«Τι λες Μάνο;»
«Λέω πως είμαι ερωτευμένος μαζί σου και θέλω να είμαστε μαζί».

Τα μάτια του δεν άφησαν τα δικά της όση ώρα της μιλούσε. Ήθελε να της δώσει την ευκαιρία να δει μέσα του. Την αλήθεια τον λεγομένων του. «Τι λες λοιπόν;»
Στέκονταν ήδη αρκετά κοντά, αλλά η Έλλη τον πλησίασε κι άλλο και ακούμπησε τα χέρια της στο στήθος του, πριν σηκώσει το πρόσωπο της για να τον κοιτάξει στα μάτια.

«Λέω... γιατί περίμενες τόσο καιρό να μου το πεις;»
«Δηλαδή, θέλεις;»
«Αν πω ναι, θα με φιλήσεις;» απάντησε και κόλλησε περισσότερο πάνω του.
«Αν συνεχίσεις να μου κολλάς έτσι. δεν θα είμαι υπεύθυνος για τις πράξεις μου» της απάντησε βραχνά.
«Λόγια, λόγια...» ξεκίνησε να λέει, αλλά δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει τη φράση της αφού ο Μάνος σφράγισε το στόμα της με το δικό του.

***

«Είσαι σίγουρος πως εδώ είναι;» αναρωτήθηκε η Δανάη μόλις έφτασαν έξω από την φωτισμένη μονοκατοικία.
«Αυτή τη διεύθυνση μου έδωσε ο Μάνος. Χτύπα το κουδούνι!» την προέτρεψε και εκείνη το έκανε, για να έρθουν αντιμέτωποι με ένα χαμογελαστό Λουκά, που τους άνοιξε την πόρτα.
«Καλησπέρα. Είμαι ο ξάδελφος του Μάνου. Νικήτας Ζέρβας και από εδώ η γυναίκα μου» είπε ευγενικά ο Νικήτας αλλά ο Λουκάς την κοιτούσε ήδη σοκαρισμένος.
«Δανάη;» ψέλλισε εκείνος και η Δανάη τον κοίταξε με απορία.
«Γνωριζόμαστε;» αναρωτήθηκε η κοπέλα μόλις τον άκουσε να λέει το όνομα της.
«Μπορείς να το πεις και έτσι.» μουρμούρισε εκείνος. «Περάστε μέσα. Συγγνώμη, ξεχάστηκα. Λουκάς Μαυρίδης.» συστήθηκε και έτεινε το χέρι του σε μια χειραψία που ο Νικήτας ανταπέδωσε.
«Ο γνωστός Λουκάς Μαυρίδης; Δεν το πιστεύω!» σχολίασε η Δανάη και τον κοίταξε λίγο πιο προσεκτικά. Μα πώς δεν τον αναγνώρισε αμέσως;
Ο Λουκάς απόρησε με την αντίδραση της, αλλά δεν πρόλαβε να πει κάτι γιατί τους πλησίασε ο Μάνος.
«Καλώς τον Νικήτα!» είπε και τον αγκάλιασε. «Δανάη μου τι κάνεις;»
«Καλά, νομίζω... Νικήτα;» ψέλλισε και έπιασε ελαφρά το χέρι του Νικήτα για να στηριχτεί.

«Κορίτσι μου είσαι καλά;» ρώτησε εκείνος ανήσυχος και την έπιασε από την μέση.

«Ζαλίζομαι...»
«Ας την βάλουμε κάπου να κάτσει. Έλλη φέρε λίγο νερό. Γρήγορα!»
Η Δανάη τους χαμογέλασε καθησυχαστικά και ήπιε λίγο από το νερό που της έφεραν.
«Συγγνώμη για την αναστάτωση. Είμαι καλύτερα. Αυτά είναι συνηθισμένα στις εγκυμοσύνες.» τους ενημέρωσε.

Η απλή αυτή δήλωση ευτυχίας της Δανάης, την έκανε επίκεντρο της προσοχής και αποδέκτη ευχών από όλους.

Ο Λουκάς αφού ευχήθηκε στο ζευγάρι απομακρύνθηκε και χάθηκε στις σκέψεις του, μέχρι που τον εντόπισε η Έλλη.

«Πού ταξιδεύεις;»
«Σκεφτόμουν... Πόσο πιθανό είναι να γνωρίσεις την ίδια μέρα, τρία άτομα που έχεις δει το προηγούμενο βράδυ στον ύπνο σου;»

Η Έλλη τον κοίταξε στην αρχή μπερδεμένη και μετά γούρλωσε τα μάτια και έφερε το χέρι στο στόμα για να κρύψει την έκπληξη της.

«Εννοείς... ο Νικήτας με τη Δανάη;» ρώτησε χαμηλόφωνα και μόλις ο Λουκάς της το επιβεβαίωσε χτύπησε τα χέρια της ενθουσιασμένη. «Αυτό είναι! Ρώτα την Δανάη για την Νόρα. Είπες πως ήταν κολλητές στο όνειρο σου. Ίσως έχει την απάντηση που ψάχνεις».

***

Το μπαράκι του Παύλου ήταν το στέκι της Νόρας και της Δανάης από τότε που σπούδαζαν. Ήταν ένα πολύ όμορφο μέρος, με ένα ιδιαίτερο ύφος, αλλά αυτό που το έκανε ακόμα πιο ξεχωριστό για τα κορίτσια ήταν ο ιδιοκτήτης του.
Ο Παύλος ήταν μερικά χρονιά μεγαλύτερος τους και πάντα τις πρόσεχε σαν μεγάλος αδελφός.

Η Νόρα αισθανόταν ασφάλεια δίπλα του και για αυτό είχε αποφασίσει να πάει εκεί. Μπορεί να ήταν μόνη της αλλά θα ήταν σε ένα μέρος που ήξερε πως δεν θα κινδύνευε.
Προχώρησε προς το μπαρ και του χαμογέλασε γλυκά.

«Χρόνια πολλά Παύλο μου!» ευχήθηκε δυνατά για να ακουστεί.

Εκείνος την κοίταξε στην αρχή με απορία και μετά γούρλωσε τα μάτια από την έκπληξη.

«Νόρα! Τι φοβερή αλλαγή είναι αυτή;»
«Εγκρίνεις ;»τον ρώτησε γελώντας, ικανοποιημένη με την αντίδραση του. Άλλωστε ήταν ο πρώτος γνωστός της που την έβλεπε μετά την αλλαγή που είχε κάνει και η αντίδραση του ήταν άκρως ενθαρρυντική.
«Θα πρέπει να σε προσέχω σήμερα. Οι άλλοι που είναι;»
«Πήγαν σε έναν ξάδελφο του Νικήτα. Α, η Δανάη είναι έγκυος.» τον ενημέρωσε.
«Τέλεια! Άντε Νοράκι και εσύ με ένα καλό παιδί.» της ευχήθηκε και έβαλε μπροστά της το αγαπημένο της ποτό.
«Εσύ πότε θα αποκατασταθείς;» τον ρώτησε και ήπιε μια γουλιά από το ποτό της.

«Καλομελέτα και έρχεται» της είπε και της έδειξε μια ξανθιά κοπέλα στο βάθος που ερχόταν προς το μέρος τους.
«Καλησπέρα αγάπη μου. Δεν πιστεύω να άργησα.» του είπε και κοίταξε κάπως περίεργα την Νόρα.
«Καθόλου, αλλά ξέρεις πως όταν είσαι μακριά μου δεν περνά η ώρα» απάντησε εκείνος και τεντώθηκε πάνω από την μπάρα για να την φιλήσει.

Η Νόρα προσπαθώντας να φανεί διακριτική, άρχισε να χαζεύει τον κόσμο στο μπαρ.

«Δεν θα με συστήσεις στην κοπέλα;» ρώτησε λίγο καχύποπτα.
«Αυτή είναι η φίλη μου η Νόρα. Σου έχω μιλήσει για αυτήν και τη Δανάη. Θυμάσαι; Και αυτή Νόρα, είναι η Έλενα. Η κοπέλα μου.» έκανε τις συστάσεις και η Έλενα χαλάρωσε αμέσως, αφού με όσα της είχε πει ο Παύλος για τα κορίτσια ήταν σαν να γνωρίζονταν χρόνια.

***

Μια ώρα πριν την αλλαγή του χρόνου, ο Λουκάς αποφάσισε να ρισκάρει και να πλησιάσει τη Δανάη.

«Θα σε ρωτήσω κάτι που ίσως σου φανεί παράξενο, αλλά για μένα έχει τεράστια σημασία.» είπε χωρίς περιστροφές και η Δανάη τον προέτρεψε να συνεχίσει. «Γνωρίζεις κάποια Νόρα Δελλή;»

Η Δανάη πνίγηκε με το πότο της και τον κοίταξε με απορία.

«Είναι η κολλητή μου. Εσύ πού την ξέρεις;»
«Δεν την ξέρω. Την ονειρεύτηκα όμως.» απάντησε με απόλυτη ειλικρίνεια.

{{Ένα βήμα πιο κοντά στην αλήθεια τους ...

Καλό βράδυ!!}}