Ετρεξα σπιτι μου κατενθουσιασμενη για να τον παρω τηλεφωνο.

Πληκτρολογησα πολυ γρηγορα τον αριθμο και οσο χτυπουσε το τηλεφωνο για να το σηκωσει τοσο γρηγορα χτυπουσε και η καρδια μου.

-"Εμπρος? Ποιος ειναι?" ειπε.
-"Γεια σου Αγγελε η Αρτεμης ειμαι." ειπα ελπιζοντας να με καταλαβει.
-"Αα γεια σου Αρτεμης τι γινεται ολα καλα? Με ξαφνιασε το τηλεφωνημα σου!"
-"Ναι ολα καλα απλα σε πηρα για να σου προτεινω κατι αν θελεις φυσικα!"
-"Πες μου" ειπε ανυπομονος.
-"Ηθελα να σε προσκαλεσω για καφε με εμενα και την Ευα μας εχεις λειψει και θα χαρουμε πολυ να σε ξαναδουμε" ειπα περιμενοντας την απαντηση του.
-"Εγινε θα ερθω σπιτι της Ευας το Σαββατο να σας παρω απο εκει"
-"Οκ τα λεμε" του ειπα και εκλεισα το τηλεφωνο.

Μετα αρχισα να χορευω σαν τρελη μεσα στο δωματιο και ακουσα τη μαμα μου να φωναζει οτι το φαγητο ειναι ετοιμο.

Πραγματικα δεν μπορουσα να περιγραψω ποσο χαρουμενη και ενθουσιασμενη ημουν. Ηταν η καλυτερη μερα της ζωης μου χωρις υπερβολες!

Μετα η μερα ακολουθησε ομαλα. Εστειλα μηνυμα στην Ευα οτι θα ετοιμαστουμε μαζι και θα ερθει να μας παρει απο το σπιτι της.

Μεσα μου ομως ειχα ενα τεραστιο διλημμα και αναρωτιομουν μηπως επρεπε να της πω τα αισθηματα μου για εκεινον. Αλλα δεν ημουν αρκετα σιγουρη πραγματικα αν της το πω θα αρχισει παλι τα επιφωνηματα καθε φορα που τον βλεπω και ετσι θα το παρει ειδηση και ο ιδιος και δεν ημουν ετοιμη ακομα να το μαθει.