Κατέβηκα από το ταξί και αμέσως αντίκρισα την Ναόμι να με περιμένει στην είσοδο του σπιτιού της. Το σπίτη βρικόταν στο κέντρο ενός δάσους, γύρω γύρω είχε πάρα πολλά πράσινα δέντρα. Το σπίτι της ήταν ξύλινο και ο κήπος της ήταν γεμάτος χρωματιστός λουλούδια. Ήταν τόσο όμορφα και ήρεμα, μπορούσα να καταλάβω γιατί η Ναόμι ζούσε εδώ.

Άρχισα να περπατάω προς το μέρος της εισόδου, η Ναόμι με περίμενε με ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο της.

- " Σάρλοτ" είπε λίγο στεναχωρημένη λόγω του ότι είχε χάσει την δουλειά της.

Αμέσως την αγκάλιασα σφιχτά, άπλωσα τα χέρια μου και την κράτησα στην αγκαλιά μου όσο πιο πολύ μπορούσα, ήξερα ότι το χρειαζόταν. Είχαμε περάσει πολλά τον τελευταίο καιρό και ειλικρινά δεν ήξερα τι αλλο μας περίμενε.

Μπήκαμε μέσα στο σπίτι και η Ναόμι μου έδειξε τον δρόμο προς το σαλόνι. Το σπίτι της ήταν ακόμα πιο όμορφο από μέσα, ήταν όλο ξύλινο και κάτω υπήρχε ένα μεγάλο κόκκινο μάλλινο χαλί. Υπήρχε ένα μεγάλο τζάκι στην άκρη του σαλονιού.

- " Λυπάμαι Ναόμι...νιώθω ότι όλο αυτό είναι δικό μου λάθος" της είπα απολογητικά.

- " Είχα πάρει την απόφαση μου και δεν το μετανιώνω, ήθελα να σας βοηθήσω" μου είπε βάζοντας το χέρι της στον ώμο μου. " Έγινα αστυνομικός επειδή πιστεύω στην δικαιοσύνη, επειδή πιστεύω ότι πρέπει να παλεύουμε για το δίκιο μας. Δεν μπορούσα να κάτσω άπραγη και να αφήσω τον Άντρε να κουκουλώνει την αλήθεια. Ο Άντρε θέλει να αφήσουμε τον δολοφόνο να κυκλοφορεί ελεύθερος. Προτιμώ να χάσω την δουλειά μου παρά να σταθώ δίπλα του"

- " Αυτό είναι υπέροχο Ναόμι"

- " Σε ευχαριστω...κρίμα που το «υπέροχο» δεν πληρώνει τους λογαριασμούς" είπε κοιτώντας κάτω η Ναόμι.

- " Όταν ανακαλύψουμε την αλήθεια θα πούμε τα πάντα για το πως ο Άντρε πληρώνεται από τους Γουίλσον. Θα τα φτιάξουμε όλα" της είπα ενθαρρυντικά.

- " Αυτό είναι μία καλή σκέψη αλλά τα πράγματα της παραπάνω φορές δεν είναι τόσο δίκαια και τόσο απλά.." είπε πέφτωντας στον καναπέ. " Οι καλοί δεν νικάνε συνέχεια και η δικαιοσύνη σεν θριαμβεύει πάντα. Μερικές φορές οι κακοί...νικάνε και δεν τους πιάνει ποτέ κανείς"

- " Ίσως...αλλά όχι στην περίπτωση μας Ναόμι"

- " Ο Άντρε σε φώναξε στο αστυνομικό τμήμα;" με ρώτησε κουρασμένη.

- " Μου είπε να φύγω από την Καλιφόρνια, απείλησε ότι θα με συλλάβει άμα δεν φύγω" κοίταξα κάτω χωρίς να ξέρω τι άλλο να πω, βρισκόμουν σε αδιέξοδο.

- " Αυτός ο..." αναφώνησε νευριασμένη η Ναόμι.

- " Σκέφτηκα ότι μπορεί να μπλοφάρει αλλά δεν πρόκειται να πάω πουθενά μέχρι να βρούμε και να πιάσουμε τον δολοφόνο. Πρέπει να αθωωθεί η Λορέιν. Μόνο τότε θα είμαι ήρεμη" είπα αποφασιστηκά.

- " Σάρλοτ...πρέπει να καταλάβεις...ότι όλα αυτά δεν είναι εύκολα. Δεν έχουμε τίποτα. Κανένα στοιχείο και καμία βοήθεια"

Αμέσως μετά την συζήτηση μας έφυγα από το σπίτι της Ναόμι και πήγα πίσω στο ξενοδοχείο μου, ήθελα να σκεφτώ για λίγο, να ξεκαθαρίσω τα πράγματα, να τα βάλω σε μία σειρά.

Σήμερα ήταν η μέρα της ακρόασης της Λορέιν, για μία στιγμή το είχα ξεχάσει εντελώς. Σήμερα θα καθοριζόταν εάν η Λορέιν θα έβγαινε από την φυλακή με εγγύηση. Μακάρι ο Λούκας να κάνει τα μαγικά του και να ελευθερώσει την Λορέιν. Ξέρω ότι είναι καλόα δικηγόρος, θα κάνει ότι μπορεί. Η Λορέιν αξίζει να έρθει σπίτι, πρέπει να έρθει σπίτι ειδικά μετά από όλα αυτά που έχει περάσει. Δεν μπορεί να μένει στο βρώμικο κελί που την έχουνε πετάξει.

Ντύθηκα στα γρήγορα και κάλεσα ένα ταξί για να με πάει μέχρι το δικαστήριο. Κατέβηκα αργά τα σκαλιά του ξενοδοχείου μου γιατί ήθελα...ήθελα να αργήσω όσο μπορώ. Δεν ήθελα να αντικρίσω την αλήθεια. Δεν θα άντεχα κανένα άλλο χτύπημα.

Το ταξί με πήγε αρκετά γρήγορα στο δικαστήριο, μόλις έφτασα κατέβηκα και μπήκα μέσα ψάχνοντας για το που ήταν η αίθουσα της ακρόασης. Ευτυχώς βρισκόταν μία δικηγόρος εκεί και με βοήθησε. Μόλις μπήκα μέσα στην αίθουσα το βλέμμα μου έπεσε πάνω στον Μέισον. Καθόταν σε μία καρέκλα γεμάτος άγχος, ξεφυσούσε συνεχώς. Πήγα αμέσως κοντά του.

- " Πως είσαι;" τον ρώτησα ανήσυχη.

- " Αν σκεφτούμε ότι αυτό το μέρος απλά μου φέρνει τις χειρότερες αναμνήσεις...δεν ξέρω"

Κάθισα δίπλα του και του έσφιξα το χέρι.

- " Είμαι εδώ για σένα Μέισον"

- " Σε ευχαριστώ.." μου είπε αγκαλιάζοντας με σφιχτά. " Εντομεταξύ ξέχασα να σου πω, βρήκα τον Τόνι Ρέζ, κοιμόταν στο διαμέρισμα του"

- " Τι σου είπε; Πιστεύεις ότι είχε κάποια σχέση με τον θάνατο του Μπράις;"

- " Μου είπε ότι δεν είχε καμία σχέση...και τον πιστεύω. Ντύθηκε σερβιτόρος στο γκαλά μήπως και καταφέρει να κλέψει τίποτα από τους καλεσμένους".

- " Τώρα καταλαβαίνω γιατί έτρεξε όταν τον είδα".

Ξαφνικά ο ήχος της πόρτας διέκοψε την συζήτηση μας. Ο Λούκας με την Λορέιν και κάποιους αστυνομικούς μπήκαν μέσα στην αίθουσα. Έκανα νόημα της Λορέιν αλλά ούτε καν που με πρόσεξε, φαινόταν χάλια, τα μάτια της σκοτεινά και η μορφή της αδύναμη. Ήταν απόμακρη από όλους.

- " Θεέ μου...έπρεπε να την δούμε να παντρεύεται..όχι να καταδικάζεται" τα μάτια μου είχαν γεμίσει δάκρυα.

- " Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι όλο αυτό συμβαίνει" είπε ο Μέισον. Χάλια ήταν και αυτός και όλοι μας...

Ο δικαστής είχε μπει μέσα στην αίθουσα χωρίς να το καταλάβουμε. Όλοι σηκωθήκαμε από τις θέσεις μας για να υποδεχτούμε τον δικαστή.

- " Αυτή η ακρόαση θα καθορίσει εάν η Λορέιν Σμίθ θα βγει με εγγύηση από την φυλακή. Επίσης, θα καθοριστεί και το ποσό της εγγύησης" είπε ο δικαστής με σοβαρό ύφος. " Μπορείτε να καθίσετε. Όποτε είστε έτοιμος μπορείτε να ξεκινήσετε"

Όλοι πήραν την θέση τους και η ακρόαση θα άρχιζε από λεπτό σε λεπτό. Ο Λούκας σηκώθηκε από την θέση του δείχνοντας γεμάτος αυτοπεποίθηση...στο στοιχείο του.

- " Σεβαστό δικαστήριο, η Λορέιν Σμίθ ήταν το θύμα ενός τρομερού εγκλήματος και τώρα κατηγορείτε με ψεύτικες κατηγορίες. Το μόνο λάθος της κυρίας Σμίθ ήταν που εμπιστεύθηκε την οικογένεια Γουίλσον και τον Ντάνιελ Γούιλσον. Αυτό το λάθος της κόστισε ακριβά"

Έσκυψα να πω κάτι του Μέισον καθώς συνέχιζε να μιλάει ο Λούκας.

- " Ξέρεις τον αντίδικο;"

- " Ναι..ας πούμε ότι..είναι γνωστός πελάτης στο σπίτι των Γουίλσον"

- " Λοιπόν κύριε Χόρμπι, ξεκινήστε σας παρακαλώ" είπε ο δικαστής.

- " Με μεγάλη ευχαρίστηση σεβαστό δικαστήριο. Ο συνάδελφος μου έχει ζωγραφίσει μία πολύ αθώα και πονεμένη εικόνα της κυρίας Σμίθ. Αλλά η εικόνα που δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου είναι το πτώμα του Ντάνιελ Γουίλσον...με τον κομμένο λαιμό από την μέλλουσα σύζυγο του η οποία ζήλευε" είπε με θεατρικό ύφος.

Τα χέρια του Μέισον σχημάτισαν γροθιές, κατάλαβα αμέσως πόσο νευριασμένος ήταν. Όλα ήταν στημμένα γύρω μας, η οικογένεια Γουίλσον κινούσε τα νήματα σε όλη την Καλιφόρνια.

- " Τα σχέδια της άρχισαν νωρίς. Μεγάλωσε στην λάθος πλευρά της πόλης ανάμεσα σε ανθρώπους που έκαναν...όχι και τόσο νόμημα πράγματα. Η κυρία Σμίθ συνεχώς θα ήθελε παραπάνω πράγματα δεδομένου του ότι μεγάλωσε στην κακή πλευρά της πόλης όπως προανέφερα. Ο Ντάνιελ Γουίλσον ήταν ένας ακαταμάχητος στόχος. Τόσο έξυπνη ήταν η κυρία Σμίθ ώστε έπλεξε έναν ιστό γεμάτο ψέματα και έκανε ότι κάνει καλύτερα. Προσπάθησε να σημαδέψει τον καλύτερο στόχο"

Έπιασα και έσφιξα το χέρι του Μέισον όσο πιο πολύ μπορούσα. Ένιωθα ότι θα σηκωνόταν από λέπτό σε λέπτό.

- " Ήρεμα..." του ψυθίρισα.

- " Φαίνεται ότι η κυρία Σμίθ είχε πετύχει τον στόχο της μέχρι που...ο Ντάνιελ Γουίλσον έχοντας τα ένστικτα του, σαν μία γαζέλα που προσπαθεί να σωθεί από ένα λιοντάρι...άρχισε να τρέχει όσο πιο μακριά της μπορούσε. Ξεκίνησε σαν μία εξωσυζυγική σχέση...ο Ντάνιελ Γουίλσον καταλάβε ότι η Άντι Έμερσον ήταν η γυναίκα με την οποία ήθελε πραγματικά να είναι"

Ο αντίδικος σταμάτησε να μιλάει για λίγα λεπτά, γύρισε και άρχισε να κοιτάει γύρω γύρω στην αίθουσα. Μόλις εντόπισε την Άντι συνέχισε.

- " Εκείνη είναι η γυναίκα με την οποία ήθελε να είναι ο Ντάνιελ. Η πριγκίπισσα που περίμενε τόσο καιρό...αλλά η Λορέιν έμαθε ότι ο Ντάνιελ θα πέταγε το παραμύθι και τα σχέδια της στα σκουπίδια. Οπότε ο Ντάνιελ έπρεπε να πληρώσει...με την ζωή του. Αλλά πως θα εξαφάνιζε τα ίχνη της; Έπρεπε να παίξει το θύμα, μία τέχνη που την κατείχε πολύ καλά"

Ο αντίδικος γύρισε με θεατρικό τρόπο κοιτώντας το ακροατήριο, στα μάτια του υπήρχε μία ψεύτικη θλίψη για τον θάνατο του Ντάνιελ.

- " Η Λορέιν Σμίθ έστησε την απαγωγή της για να γλιτώσει από το τρομερό έγκλημα που διέπραξε" φώναξε.

- " Λεέι την ιστορία που έλεγαν και οι Γουίλσον, εκείνοι τον έχουν βάλει να πει όσα είπε" ψυθίρισα στον Μέισον.

- " Το ξέρω" μου απάντησε νευριασμένος.

- " Κάποιος τόσο κακός και πονηρός άνθρωπος αποτελεί κίνδυνο για όλους μας. Για αυτό το λόγο, αιτούμαι η Λορέιν Σμίθ να παραμείνεο στην φυλακή χωρίς εγγύηση μέχρι την δίκη της"

- " Θα ήθελα να προβάλλω μία διαφορετική γνώμη από τον αντίδικο καλώντας έναν μάρτυρα" είπε ο Λούκας συνεχίζοντας να έχει αυτοπεποίθηση.