Καθώς προχωρούσα προς το νοσοκομείο είδα τον Λούκας να κάθεται σε ένα παγκάκι με τα χέρια του να καλύπτουν εντελώς το πρόσωπο του, τον πλησίασα γρήγορα και έκατσα δίπλα του.

- '' Τι συμβαίνει Λούκας; '' τον ρώτησα, προφανώς ανήσυχη.

- '' Σκεφτόμουν...νιώθω ότι δεν μπορώ να προστατέψω κανέναν, ούτε την Λορέιν ούτε την Άντι ούτε κανέναν. Ο δολοφόνος και ο απαγωγέας βρίσκονται έξω, ελεύθεροι να χτυπήσουν ξανά...και δεν νομίζω αυτή την φορά να είμαστε όσο τυχεροί ήμασταν με την Λορέιν '' μου απάντησε απογοητευμένος.

Αμέσως μετά, τον πήρα από το χέρι και του είπα να πάμε να δούμε την Λορέιν στο νοσοκομείο. Η αλήθεια είναι ότι και εγώ η ίδια ένιωθα ανήσυχη με όλη αυτή την κατάσταση, ήξερα ότι όλοι βρισκόμασταν σε κίνδυνο αλλά δεν υπήρχε κάτι που θα μπορούσα να κάνω. Μπήκαμε στο νοσοκομείο και πήγαμε κατευθείαν στο δωμάτιο που βρισκόταν η Λορέιν. Την βρήκαμε ξύπνια.

- '' Ήρθα πίσω φέρνοντας τον Λούκας αλλά και τα δώρα του Λούκας! '' της είπα γελώντας.

- '' Λούκας είμαι τόσο χαρούμενη που ήρθες! '' αναφώνησε η Λορέιν με δάκρυα στα μάτια.

Ο Λούκας πήγε κοντά στην Λορέιν αγκαλιάζοντας την και δίνοντας της αμέσως μετά τις πολύχρωμες τουλίπες που είχε κρυμμένες πίσω από την πλάτη του. Μόλις η Λορέιν είδε τα λουλούδια το πρόσωπο της φώτισε με χαρά και ενθουσιασμό αλλά ίσως και συγκίνηση.

- '' Είναι πολύ όμορφα '' αναφώνησε η Λορέιν καθώς χάιδευε ελαφρώς τα πέταλα της τουλίπας.

Ο Λούκας έτρεξε στα γρήγορα μέσα στο μπάνιο για να βάλει νερό σε ένα ποτήρι ώστε να βάλουμε μέσα τα λουλούδια. Πριν προλάβει να βγει από το μπάνιο ο Λούκας, η πόρτα του δωματίου της Λορέιν άνοιξε με δύναμη χτυπώντας στο έπιπλο δίπλα. Ο Λούκας έτρεξε έξω, όλοι αντικρίσαμε την γνωστή τριάδα αστυνομικών, τον αρχηγό της αστυνομίας Άντρε, τον βοηθό του Τζέφρι και φυσικά την Ναόμι η οποία στεκόταν από πίσω τους. Γύρισα και κοίταξα το πρόσωπο του Άντρε, ήταν αγριεμένος και το μόνο σίγουρο ήταν ότι δεν είχε έρθει για καλό.

- '' Κύριε, πρέπει να ξεκού... '' προσπάθησε να πει η Ναόμι αλλά δεν πρόλαβε αφού ο Άντρε την διέκοψε απότομα.

- '' Ναι που χρειάζεται ξεκούραση! Το μόνο που χρειάζεται είναι να εξασφαλίσουμε την παραμονή της στις φυλακές σε ένα όλο δικό της κελί '' φώναξε νευριασμένος κοιτώντας απειλητικά την Λορέιν.

- '' Κύριε..σας παρακαλώ...μπορεί..δηλαδή..μπορεί να μην ξέρει για τον..Ντάνιελ '' είπα σιγανά ο Τζέφρι.

- '' Να ξέρει; Πόσο ηλίθιος είσαι; Εκείνη τον σκότωσε '' φώναξε δυνατά ο Άντρε νευριασμένος.

- '' Αστυνόμε Άντρε! Όχι! '' του φώναξα νευριασμένη αλλά και ανήσυχη. Κοιτώντας από την μία την Λορέιν και από την άλλη τον αστυνόμο Άντρε.

Το πρόσωπο της Λορέιν ξαφνικά σκοτείνιασε, μπορούσα να δω το μπερδεμένο αλλά ταυτόχρονα πονεμένο ύφος της. Δεν ήξερα τι να πω ή πως να αντιδράσω. δεν έπρεπε να το μάθει έτσι...και αυτή την στιγμή αμφέβαλλα και για τον αν όντως έπρεπε να το μάθαινε τόσο νωρίς μετά από όλα αυτά που είχε περάσει.

- '' Τι.....τι λες... '' αναφώνησε μπερδεμένη η Λορέιν. '' Σάρλοτ, τι συμβαίνει; '' με ρώτησε κοιτώντας με στα μάτια. '' Ο Ντάνιελ...δεν..δεν είναι...''

- '' Μην το παίζεις αθώα σε μένα, είσαι μία δολοφόνος '' της φώναξε ο αστυνόμος Άντρε κάνοντας μερικά βήματα προς το μέρος της.

- '' Όχι! Όχι!'' φώναξε η Λορέιν με αυστηρό ύφος. '' Γιατί το λες αυτό; Δεν μπορεί να είναι νεκρός, λες ψέματα! '' του φώναξε αγανακτησμένη.

Η Λορέιν άρχισε να κοιτάει επίμονα τον αστυνόμο Άντρες, εκείνος δεν της απάντησε, απλά την κοιτούσε. Ήμουν σίγουρη ότι η Λορέιν είδε στα μάτια του Άντρες ότι δεν της έλεγε ψέματα...ίσως για αυτό τον λόγο γύρισε κοιτώντας εμένα, την καλύτερη της φίλη που ποτέ δεν θα της έλεγε ψέματα και όμως τώρα το είχε κάνει. Την απογοήτευσα...έψαχνα μέσα στην ματιά της να βρω την ανακούφιση που αποζητούσα αλλά δεν μπορούσα. Η Λορέιν έτρεμε όπως ένα φύλο το φθινόπωρο, όταν το χτυπάει ο αέρας ξανά και ξανά και είναι έτοιμο να πέσει, να αφεθεί. Δεν θα ήμουν εγώ αυτή που θα την ανακούφιζα...αυτή που θα της πρόσφερε αυτό που αποζητούσε, μία απάντηση..ότι όλα ήταν ψέματα.

- '' Σάρλοτ...είναι αλήθεια; Ο Ντάνιελ είναι νεκρός; '' με ρώτησε με δάκρυα στα μάτια.

Δεν ήξερα τι να απαντήσω, την κοιτούσα χωρίς να μπορώ να ανοίξω το στόμα μου, δεν μπορούσα να...τι έπρεπε να πω; Αυτή η ερώτηση γυρόφερνε μέσα στο μυαλό μου καθώς προσπαθούσα να βρω τι να πω. Θαρρείς...για έναν δημοσιογράφο είναι αρκετά εύκολο να βρει και να πει τις κατάλληλες λέξεις...αλλά δεν...δεν...

- '' Συγνώμη...δεν ήθελα να το μάθεις έτσι...'' της απάντησα κοιτώντας κάτω. Μετά από τόση σκέψη, μόνο αυτό μπόρεσα να πω.

Η Λορέιν αμέσως μετά, με μία νευρική κίνηση έβαλε το πρόσωπο της ανάμεσα στα χέρια της καθώς έκλαιγε με λυγμούς.

- '' Θα σου το έλεγα..απλά ήθελα να περιμένω μέχρι να αναρρώσεις πλήρως...'' της είπα σιγανά...ίσα-ίσα έβγαινε η φωνή μου.

Το μικρό σώμα της Λορέιν έτρεμε από τους λυγμούς. Έτρεξα κοντά της και την αγκάλιασα σφιχτά, ήλπιζα να ελαφρύνω τον πόνο της αλλά αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί. Ξαφνικά ακούστηκε το ξεφύσημα του Άντρε, είχε αρχίσει να χειροκροτάει αργά.

- '' Πολύ συγκινητικό, αλήθεια. Θα μπορούσες άνετα να κάνεις καριέρα σαν ηθοποιός '' φώναξε ο Άντρε νευριασμένος καθώς χειροκροτούσε. '' Αλλά αυτή η παράσταση που έδωσες δεν πρόκειται να δουλέψει σε εμάς. Έχουμε πολλά αποδεικτικά στοιχεία εναντίον σου αγαπητή μου'' της είπε ειρωνικά.

- '' Με όλο τον σεβασμό κύριε, η Λορέιν είναι το θύμα της υπόθεσης. Την βρήκαμε βαριά ναρκωμένη στο υπόγειο ενός σπιτιού '' είπε η Ναόμι προσπαθώντας να κρύψει τον θυμό της.

- '' Ναι, και αν είχες ασχοληθεί για μία φορά με τα θέματα της αστυνομίας θα είχες βρει και εσύ τις αποδείξεις Ναόμι '' της είπε αυστηρά ο Άντρε. '' Όλα τα αποδεικτικά στοιχεία ήταν στο υπόγειο από όπου την σώσατε. Δείξε σε όλους Τζέφρι '' είπε ο Άντρε χαμογελώντας.

- '' Ναι..ναι..κύριε. Τα έχω όλα εδώ '' απάντησε ο Τζέφρι.

Ο Τζέφρι έφερε μέσα στο δωμάτιο μία σακούλα με ένα μαχαίρι γεμάτο αίματα.

- '' Αυτό εδώ το μαχαίρι είναι το μαχαίρι που χρησιμοποιήθηκε για την δολοφονία του Ντάνιελ Γουίλσον. Το αίμα πάνω του...ανήκει στον Ντάνιελ '' είπε ο Άντρε. '' Και τα αποτυπώματα πάνω στο μαχαίρι είναι δικά της '' είπε νευριασμένος ο Άντρε.

- '' Δεν το πιστεύω..'' αναφώνησε ο Λούκας.

Σχεδόν είχα ξεχάσει ότι βρισκόταν στο δωμάτιο, δεν είχε μιλήσει καθόλου κατά την διάρκεια όλων αυτών των γεγονότων. Ο Άντρε τράβηξε βίαια την σακούλα από τα χέρια του Τζέφρι και την πήγε κοντά στο πρόσωπο της Λορέιν.

- '' Το θυμάσαι, έτσι δεν είναι αγαπητή μου; '' την ρώτησε ειρωνικά ο Άντρε. '' Αυτό είναι το μαχαίρι που χρησιμοποίησες για να κόψεις τον λαιμό του Ντάνιελ '' φώναξε δυνατά.

Η αντίδραση της Λορέιν δεν ήταν καλή...ούρλιαξε και έβαλε τα χέρια της μπροστά στο πρόσωπο της καλύπτοντας το στόμα της καθώς δάκρυα έτρεχαν από το πρόσωπο της.

- '' Άντρε '' του φώναξα. '' Η Λορέιν χρησιμοποίησε το μαχαίρι για να υπερασπιστεί τον εαυτό της όταν ο απαγωγέας την κρατούσε ναρκωμένη και κλειδωμένη στο υπόγειο, σε μία προσπάθεια της να αμυνθεί '' του φώναξα εκνευρισμένη. '' Το μαχαίρι ήταν ήδη κρυμμένο μέσα στο υπόγειο από τον ίδιο τον απαγωγέα ''

- '' Πολύ βολική αυτή η ιστορία, δεν νομίζεις; '' με ρώτησε ειρωνικά ο Άντρε. '' Έχουμε το αντικείμενο που χρησιμοποιήθηκε στην διάπραξη της δολοφονίας του Ντάνιελ αλλά έχουμε και κίνητρο'' μου είπε. '' Τζέφρι, γιατί δεν τους δείχνεις τις φωτογραφίες;'' είπε ο Άντρε. '' Για να δούμε μετά ποιος θα μπορέσει να διαφωνήσει μαζί μου'' είπε κοιτάζοντας με επίμονα.

- '' Εεε..οι φωτογραφίες είναι λίγο...απρεπής..'' ψιθύρισε ο Τζέφρι.

Ο Τζέφρι μου έδωσε έναν φάκελο με προφανές ντροπιασμένο βλέμμα. Πήρα τον φάκελο στα χέρια μου ανοίγοντας τον διστακτικά, τράβηξα τις φωτογραφίες από μέσα και...με μία γρήγορη ματιά...είδα τον Ντάνιελ και την Άντι σε ερωτικές περιπτύξεις.

- '' Δεν υπάρχει λόγος να δείξουμε τις φωτογραφίες σε σένα Λορέιν, αφού εσύ τις τράβηξες '' είπε ο Άντρε θυμωμένος.

Η Λορέιν είχε μία έκφραση έκπληξης.

- '' Εγώ...εγώ...'' ψιθύρισε η Λορέιν.

- ΄΄ Θα πρέπει να σε βασάνισε αρκετά, να τους βλέπεις να πηγαίνουν στο γιοτ του Ντάνιελ, την κουμπάρα σου και τον μέλλοντα άντρα σου '' είπε ο Άντρε.

Η Λορέιν κουνούσε το κεφάλι της ξανά και ξανά σαν να μην μπορούσε να μιλήσει πια.

- '' Αλλά μπράβο σου, έφτιαξες τρομερό άλλοθι '' της είπε ο Άντρε. '' Να σκηνοθετήσεις την ίδια σου την απαγωγή περιμένοντας μέχρι όλοι να έχουν πειστεί ότι κάτι σου είχε συμβεί, για να μπορέσεις αργότερα να πάρεις την εκδίκηση σου '' είπε ο Άντρε χειροκροτώντας.

- '' Σταμάτα! Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αλήθεια '' φώναξα στον Άντρε.

- '' Ειλικρινά Άντρε...δεν μπορείς πραγματικά να τα πιστεύεις όλα αυτά..'' αναφώνησε ο Λούκας.

- '' Κύριε, πιστεύω ότι πρέπει να αφιερώσουμε και άλλο χρόνο στην υπόθεση'' είπε η Ναόμι στον Άντρε.

Ο Άντρε όμως προσποιείται λες και κανένας μας δεν είχε πει τίποτα.

- '' Διάβασε της τα δικαιώματα της Τζέφρι '' είπε με αυστηρό ύφος ο Άντρε.

- '' Τι; Αυτό δεν γίνεται να συμβαίνει '' είπα σοκαρισμένη.

- '' Αποκλείεται να έχεις επαρκή αποδεικτ...'' προσπάθησε να πει ο Λούκας.

- '' Έχεις το δικαίωμα να μην μιλήσεις...'' είπε ο Τζέφρι διστακτικά.

- '' Έχω μία νικηφόρα υπόθεση εδώ κύριε Έμερσον, είστε δικηγόρος και ξέρετε '' είπε ο Άντρε με σοβαρό ύφος. '' Τώρα...Ναόμι..καθάρισε την σκηνή'' είπε ο Άντρε.

- '' Αα..Αρνούμαι..'' απάντησε διστακτικά η Ναόμι.

Ο Άντρε την κοίταξε έκπληκτος.

- '' Θα το κάνω μόνος μου τότε '' είπε θυμωμένος.

- '' Αν δεν μπορείς να πληρώσεις για δικηγόρο θα σου παρέχουμε εμείς έναν..'' είπε ο Τζέφρι.

Ο αστυνόμος Άντρε μας έσπρωξε όλους, προσπάθησα να αντισταθώ αλλά ο Λούκας με τράβηξε κουνώντας το κεφάλι του απογοητευμένος.

- '' Μην αντιστέκεσαι Σάρλοτ...το μόνο που καταφέρνεις είναι να κάνεις τα πράγματα χειρότερα'' μου είπε απογοητευμένος. '' Θα τον νικήσουμε στο δικαστήριο, το υπόσχομαι'' είπε ο Λούκας αποφασισμένος.

Γύρισα κοιτώντας την Λορέιν η οποία έτρεμε κλαίγοντας από το σοκ...της πέρασαν χειροπέδες...Ο Τζέφρι και ο Άντρε μας έσπρωχναν όλους έξω από το δωμάτιο της Λορέιν. Πριν βγούμε φώναξα της Λορέιν '' Θα βρούμε τον πραγματικό δολοφόνο Λορέιν, θα καθαρίσουμε το όνομα σου..στο υπόσχομαι''.

Τις πέρασαν χειροπέδες...πως...δεν το πιστεύω ότι γινόταν αυτό....δεν γίνεται...