- '' Άρα βρήκες το πέπλο της Λορέιν παρατημένο στο δάσος και ήσασταν σίγουροι ότι την είχαν απαγάγει'' μου είπε ο ειδικός πράκτορας Τζέιμς Ρουν του FBI, με σοβαρό ύφος.

- '' Σωστά'' του απάντησα.

- '' Ήσουν αναστατωμένη'' με ρώτησε με ανακριτικό ύφος.

- '' Εσείς δεν θα ήσασταν;'' του απάντησα νευριασμένη

- '' Δεν μιλάμε για μένα αλλά για σένα. Μετά τι έκανες;'' με ρώτησε με αυστηρό ύφος.

- '' Ότι θα έκανε οποιοσδήποτε, πήγα στην αστυνομία!'' του απάντησα νευριασμένη.

- '' Στον...αρχηγό της αστυνομίας Άντρε Γουάλας;'' με ρώτησε.

Του έγνεψα καταφατικά δίχως να του απαντήσω.

- '' Δεν ακούγεσαι και πολύ χαρούμενη που πήγες σε αυτόν'' μου είπε προσπαθώντας να κρύψει ένα χαμόγελο που άρχιζε να φαίνεται στις άκρες των χειλιών του.

- '' Πιστέψτε με δεν ήμουν καθόλου χαρούμενη που πήγα σε αυτόν για να του δώσω τα στοιχεία που είχαμε βρει για την εξαφάνιση της Λορέιν, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή'' του απάντησα κοιτώντας κάτω.

Αμέσως μετά από την συζήτηση μου με την Ναόμι φύγαμε από το δάσος και πήγαμε προς το αυτοκίνητο της. Αποφασίσαμε ότι έπρεπε να παραδώσουμε τα στοιχεία στον αρχηγό της αστυνομίας, τον Άντρε. Πράγμα που δεν μου άρεσε καθόλου, δεν ήθελα για κανένα λόγο να πάω σε αυτόν, ήξερα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και δεν ήθελα να τρέξει ο Άντρε να τα πει του Αλεξάντερ.

Με το λερωμένο από λάσπη πέπλο της Λορέιν σφιχτά μέσα στο χέρι μου, εγώ και η αστυνόμος Ναόμι μπήκαμε μέσα στο τμήμα του Σαν Φρανσίσκο. Ήμουν σίγουρη ότι με τα καινούρια στοιχεία θα μπορούσα να πείσω τον Άντρε να ανοίξει μία διεξοδική έρευνα για την εξαφάνιση της Λορέιν. Το αστυνομικό τμήμα το περίμενα πολύ πιο μικρό αλλά τελικά αποδείχτηκε ένα μεγάλο κτίριο με χρωματιστά τούβλα απ ' έξω. Από μέσα, ήταν τεράστιο, με μεγάλες γυάλινες πόρτες και ψηλό ταβάνι.

Με το που μπήκαμε μέσα τα μάτια μου έπεσαν πάνω στον αστυνόμο Τζέφρι Λι ο οποίος στεκόταν στην γωνία πίνοντας τον καφέ του. Με είδε να τον κοιτάω και γύρισε σχεδόν αμέσως προς το μέρος μας.

- '' Ο αρχηγός...δεν..εε'' προσπάθησε να μας πει ο Τζέφρι αλλά τον αγνοήσαμε.

Περάσαμε από δίπλα του αγνοώντας την προσπάθεια του να φτιάξει μία πρόταση και προχωρήσαμε κατευθείαν προς το γραφείο του αρχηγού Άντρε. Μόλις μας είδε από το τζάμι το γραφείου τα μάτια του γέμισαν με έναν ανεξήγητο θυμό. Μπήκαμε στο γραφείο και ο Άντρε έμεινε για κάποια λεπτά να μας κοιτάει πριν μιλήσει.

- '' Εσύ ξανά;'' με ρώτησε νευριασμένος.

Η Ναόμι είδε το ύφος μου, ήξερε ότι θα άρχιζε καυγάς άμα δεν επέμβαινε, οπότε αποφάσισε να μιλήσει πρώτη.

- '' Κύριε, βρήκαμε καθαρά αποδεικτικά στοιχεία τα οποία μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η εξαφάνιση της Λορέιν δεν είναι τυχαία αλλά είναι απαγωγή'' του είπε με σοβαρό ύφος.

- '' Γιατί ερευνούσατε την έπαυλη Γουίλσον χωρίς την άδεια μου, είπα σε όλους να έρθουν πίσω στο αστυνομικό τμήμα μαζί με σένα Φίσερ'' φώναξε νευριασμένος.

- '' Ναι κύριε, αλλά η Σάρλοτ μοιράστηκε μαζί μου μία πληροφορία που..'' δεν πρόλαβε να τελειώσει αυτό που έλεγε, ο Άντρε την διέκοψε.

- '' Ποια στο καλό είναι η Σάρλοτ;'' ρώτησε νευριασμένος.

- '' Εγώ είμαι..'' του είπα όσο πιο ήρεμα μπορούσα.

- '' Γιατί επεμβαίνεις στις έρευνες μου Σάρλοτ;'' με ρώτησε κάνοντας ένα βήμα πιο κοντά μου.

Δεν ήμουν σίγουρη για το πως έπρεπε να του απαντήσω. Από την μία ήθελα να του πω ότι δεν υπάρχει καμία έρευνα, επειδή απλούστατα δεν ενδιαφέρεται και ακολουθεί τις εντολές του Αλεξάντερ. Πως μπορεί να λέει ότι επεμβαίνω στις έρευνες του ενώ είναι ανύπαρκτες;

- '' Ανησυχώ για την φίλη μου'' του είπα, ρίχνοντας ένα ψεύτικο χαμόγελο.

- '' Κοίτα, ξέρω ότι ανησυχείς για την φίλη σου και για το δράμα που άφησε πίσω της. Αλλά πρέπει να φύγεις και να σταματήσεις να σκαλίζεις την υπόθεση και να μας αφήσεις να κάνουμε την δουλειά μας'' φώναξε νευριασμένα.

- '' Δεν υπάρχει λόγος να γινόμαστε αγενής κύριε Άντρε, η Σάρλοτ απλά ανησυχεί'' είπε η Ναόμι.

- '' Σαν φίλη και σαν δημοσιογράφος'' του είπα κοιτώντας τον απειλητικά.

- '' Πρέπει να δείτε τα νέα στοιχεία'' είπε η Ναόμι.

Σήκωσα το χέρι μου και του έδειξα το λερωμένο πέπλο της Λορέιν. Κάτω από τα φώτα του αστυνομικού τμήματος φαινόταν τόσο λαμπερό...η Λορέιν θα ήταν στα σίγουρα πολύ όμορφη νύφη.

- '' Είναι το πέπλο της Λορέιν, το βρήκαμε βαθιά μέσα στο δάσος δίπλα από την έπαυλη των Γουίλσον'' του είπα κοιτώντας κάτω.

Ο Άντρε έκανε μία αργή κίνηση και πήρε το πέπλο από τα χέρια μου.

- '' Το βρήκαμε δίπλα σε ίχνη από λάστιχα αυτοκινήτου, υπήρχαν και σημερινά ίχνη'' είπε η Ναόμι με σοβαρό ύφος.

- '' Δεν βλέπετε; Η Λορέιν έχει πέσει θύμα απαγωγής. Κάθε δευτερόλεπτο που χάνουμε μετράει'' είπα με αυστηρό ύφος.

Ο Άντρε πέρασε το χέρι του μέσα από το πέπλο κοιτώντας το σκεπτικός και ξαφνικά γέλασε.

- '' Όσο και να εκτιμώ την προσπάθεια σου μπορώ να βρω μία πολύ πιο λογική εξήγηση''

- '' Σοβαρά; και ποια είναι αυτή;'' τον ρώτησα νευριασμένη.

- '' Δεν είναι πασιφανές; Η νύφη το έσκασε μαζί με άλλον άντρα. Συναντήθηκαν στο δάσος για να μην τους δει κανείς αλλά ούτε και να έρθει αντιμέτωπη με τις συνέπειες των πράξεων της ή τους Γουίλσον'' είπε χαμογελώντας. '' Το πέπλο πρέπει να τις έπεσε την ώρα που θα έφευγε η θα έτρεχε, δεν βλέπω κάτι ύποπτο εδώ''

- '' Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι κύριε, μόνο να κάνουμε εικασίες'' είπε η Ναόμι, προφανώς νευριασμένη.

- '' Κύριε Άντρε τουλάχιστον στείλτε μία ομάδα στο δάσος να ψάξουν μήπως βρουν κάποια άλλα στοιχεία''

- '' Μου σπαταλάς τον χρόνο άδικα. Έλα και δήλωσε την εξαφάνιση της πρώτα και βλέπουμε, μέχρι τότε θα σου ζητήσω να φύγεις και να αφήσεις τους αστυνομικούς μου ήσυχους και να μας αφήσεις να κάνουμε την δουλειά μας'' μου φώναξε ο Άντρε.

- '' Φεύγω...αλλά αν συμβεί κάτι στην Λορέιν το φταίξιμο θα είναι όλο δικό σου, να θυμάσαι τα λόγια μου, εγώ είμαι από το Λονδίνο και θα φροντίσω να μην βρεις πουθενά δουλειά και να χάσεις και αυτή που έχεις και ναι μπορείς να το πάρεις σαν απειλή'' του φώναξα και γύρισα για να φύγω.

Από πίσω μου έτρεξε η Ναόμι.

- '' Συγνώμη..'' μου είπε.

Δεν ήθελα να απαντήσω, απλά γύρισα και έφυγα. Άκουσα την Ναόμι να μου φωνάζει '' Θα βρούμε την Λορέιν''. Γύρισα και της χαμογέλασα ελαφρά και συνέχισα να περπατάω. Πάνω που ήμουν έτοιμη να καλέσω ταξί, ένα μαύρο ακριβό αυτοκίνητο σταμάτησε ακριβώς μπροστά μου. Ο Μπράις κατέβηκε με θυμωμένο ύφος και μου είπε να μπω αμέσως μέσα στο αυτοκίνητο. Τον είδα αρκετά νευριασμένο για να του φέρω κάποια αντίρρηση, έτσι και αλλιώς ήθελα να του μιλήσω μήπως μπορέσω να μάθω κάτι παραπάνω.

- '' Και μην σκεφτείς να αρχίσεις πάλι να ρωτάς ερωτήσεις, η Λορέιν καταστρέφει την οικογένεια μου αυτή την στιγμή. Μπες μέσα'' μου είπε και με έσπρωξε μέσα στο αυτοκίνητο.

Πριν προλάβω να μιλήσω είχε μπει και αυτός μέσα στο αυτοκίνητο και είχε αρχίσει να τρέχει στον μεγάλο δρόμο που οδηγούσε στην έπαυλη.

- '' Σου φαίνεται αστείο; να δημιουργείς παραπάνω προβλήματα στην οικογένεια μου;'' με ρώτησε αυτή την φορά κάπως στεναχωρημένος.

- '' Να δημιουργώ πρόβλημα; Η Λορέιν είναι εξαφανισμένη εδώ και μέρες και φαίνεται ότι είμαι η μόνη που ενδιαφέρετε''του φώναξα νευριασμένα.

- '' Έφυγε όταν είδε ότι δεν μπορούσε να αντέξει όλα αυτά που ερχόντουσαν. Η υπόθεση έκλεισε Σέρλοκ'' μου είπε προσπαθώντας να κρατήσει σοβαρό ύφος.

- '' Εγώ και η αστυνόμος Ναόμι βρήκαμε..''

- '' Αν ήθελα να ακούσω τις θεωρίες σου για την εξαφάνιση της Λορέιν, πίστεψε με θα σε ρώταγα αλλά δεν έχω χρόνο για τέτοια''

- '' Μπορώ τουλάχιστον να ρωτήσω που με πας η ούτε αυτό επιτρέπεται; τον ρώτησα.

- '' Ο πατέρας θέλει να σου μιλήσει'' μου είπε με σοβαρό ύφος.

Δεν μίλησα, δεν ήξερα τι να πω, ήμουν αγχωμένη και παράλληλα περίεργη να μάθω τον λόγο που με ήθελε ο Αλεξάντερ. Ίσως να θέλει να συζητήσουμε για την εξαφάνιση της Λορέιν ή για τον τρόπο που του μίλησα την τελευταία φορά. Όπως και να έχει, εγώ ήμουν αποφασισμένη να μάθω όσες πιο πολλές πληροφορίες μπορώ.

Ένιωσα το αμάξι να αρχίζει να κόβει ταχύτητα και να σταματάει μπροστά από μία είσοδο που δεν είχα δει ποτέ ξανά. Ο Μπράις μου είπε γρήγορα να τον ακολουθήσω και αυτό έκανα. Ο Μπράις με οδήγησε μέσα από διάφορα δωμάτια τα οποία οδηγούσαν σε ένα μεγάλο γραφείο που απ' ότι κατάλαβα ήταν του Αλεξάντερ.

Μέσα στο γραφείο υπήρχε μία τεράστια βιβλιοθήκη και ένα μεγάλο γραφείο από μαόνι με μία δερμάτινη μαύρη καρέκλα από πίσω. Το δωμάτιο είχε πολύ λίγο φως, σχεδόν καθόλου. Στο πλάι του γραφείου υπήρχαν πολλά ξύλινα ράφια τα οποία είχαν πάνω γυάλινα μπουκάλια σε διάφορα σχήματα και σχέδια που είχαν μέσα διάφορα καράβια που θύμιζαν πολύ παλιά. Ήταν μία συλλογή που σίγουρα ήθελε χρόνια για να γίνει τόσο μεγάλη σε ποικιλία.

Κάποια στιγμή ο Μπράις μου είπε να '' περιμένω εδώ'' αλλά ήταν λες και τα λόγια του ήταν τόσο μακρινά, είχα απορροφηθεί από την υπέροχη συλλογή του από καράβια, από την τεράστια βιβλιοθήκη με τα διάφορα δερματόδετα χρωματιστά βιβλία. Δεν μπορούσα να μην θαυμάσω τις αντίκες που υπήρχαν στο γραφείο εκτός από τα καράβια. Στην άλλη μεριά υπήρχε μία μεγάλη γυάλινη ντουλάπα που είχε διάφορα πιστόλια και βιβλία που ήταν χρονολογημένα σίγουρα πριν το 1700. Αναρωτιόμουν που θα μπορούσε να τα έχει βρει όλα αυτά ο Αλεξάντερ. Δεν ξέρω με τι οικογένεια έχω να κάνω αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν παύουν να εκπλήσσουν κάθε μέρα. Τις σκέψεις μου διέκοψε η λεπτή φωνή του κύριου Αλεξάντερ.

- '' Γεια σου Σάρλοτ'' μου είπε χαμογελώντας μου και εκτείνοντας το χέρι του προς το μέρος μου για να του το σφίξω, όπως και έκανα.

Αμέσως μετά γύρισε και πήρε ένα συγκεκριμένο καράβι από την βιβλιοθήκη του και το έφερε μπροστά μου.

- '' Βλέπω αυτό σου έχει τραβήξει την προσοχή'' μου είπε χαμογελώντας για ακόμα μία φορά.

Όντως, ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο καράβι. Ήταν ένα ξύλινο καράβι με μπλε κυματιστές γραμμές που τόνιζαν την ομορφιά του. Είχε περίεργα τριγωνικά πανιά και μία μικρή επιγραφή που δεν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγε. Ένα όμορφο καράβι με υφασμάτινα πανιά, τιμόνι που γυρίζει, άγκυρα που ανεβοκατεβαίνει, κανόνι και πρύμη που ανοίγει. Μπροστά του μαγευόσουν!Το μπουκάλι στο οποίο ήταν το πλοίο, ήταν γυάλινο με μία λαμπερή κόκκινη κορδέλα δεμένη στο στόμιο.

- '' Είναι ένα μοντέλο που υπάρχει στην πραγματικότητα, ο πρόγονος μου Μάγκνους Γουίλσον ήταν ο καπετάνιος του πλοίου'' μου είπε χαμογελώντας μου.

- '' Φαίνεται ότι η ιστορία των Γουίλσον πάει πίσω πολλά χρόνια'' του είπα επιστρέφοντας το χαμόγελο.

- '' Μόλις σε είδα ήξερα ότι ήσουν ξεχωριστή, η Λορέιν θα είχε κερδίσει πολλά από την φιλία σας, αν δεν είχε γίνει όλο αυτό''

- '' Ελπίζω να μην έχει πάθει κάτι'' του είπα κοιτώντας κάτω.

- '' Είμαι σίγουρος ότι θα εμφανιστεί σύντομα. Δεν σκέφτεται πριν πράξει, όπως ήδη ξέρεις'' μου είπε με αυστηρό ύφος.

Την συζήτηση μας διέκοψε ένα δυνατό χτύπημα στην πόρτα του γραφείου.

- '' Ναι;''ρώτησε ενοχλημένος που μας διέκοψαν.

Η Μάργκαρετ Γουίλσον μπήκε μέσα μέσα γνέφοντας πρώτα προς το μέρος μου και αμέσως μετά γυρνώντας προς τον άντρα της κάπως αναστατωμένη.

- '' Αλεξάντερ, κάτι προέκυψε..με τον Ντάνιελ, είναι αρκετά σοβαρό'' είπε αναστατωμένη.

- '' Πόσο ηλίθιο από μέρους μου να πιστεύω ότι έχω έναν γιο στον οποίο μπορώ να στηριχτώ..'' είπε νευριασμένα. Σε παρακαλώ, συγχώρεσε με Σάρλοτ, θα πρέπει να συζητήσουμε κάπου πιο εμπιστευτικά'' μου είπε κοιτώντας την Μάργκαρετ. '' Είμαι σίγουρος ότι μπορείς να βρεις την έξοδο μόνη σου''

- '' Φυσικά, ελπίζω ο Ντάνιελ να είναι καλά'' του είπα χαμογελώντας του γλυκά ακουμπώντας το χέρι του.

Μόλις έφυγαν έμεινα μόνη μου μέσα στο γραφείο του Αλεξάντερ, απόλυτη σιωπή επικράτησε για λίγα λεπτά αλλά αμέσως μετά άρχισε το βλέμμα μου να πηγαίνει μία στα διάφορα ντουλάπια, στα συρτάρια, στα ράφια. Κοιτούσα σε όλες τις γωνίες και σε όλα τα μέρη που θα μπορούσε να κρύβεται κάτι. Θα μπορούσα να ρίξω μία γρήγορη ματιά γύρω-γύρω, ποιος ξέρει τι μπορεί να βρω..