Ποιος μπορεί να ελέγξει την σκέψη;

Πες μου μόνο έναν ή μία.

Εσύ μπορείς να ελέγξεις την σκέψη σου;

Αν ναι, σε προκαλώ, μάθε μου κι εμένα να το κάνω.

Γιατί δεν αντέχω άλλο.

Η σκέψη μου συνεχώς ξεστρατίζει

Σε μονοπάτια που είναι από καιρό ξεχασμένα

Σε μονοπάτια που δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν.

Σε μονοπάτια που θα έπρεπε να έχουν σβηστεί από του μυαλού τους χάρτες.

Κι όμως η σκέψη βρίσκει τρόπο και τα ξετρυπώνει
Από όποια σκοτεινή γωνιά κι αν προσπαθήσω να τα καταχωνιασω

Και ξέρω που οδηγούν

Φυσικά και ξέρω

Όλα αυτά τα ξεχασμένα, κρυμμένα μονοπάτια οδηγούν πάντα σε ένα σημείο

Πάντα σε μία σκέψη

Βρίσκεσαι πάντα εκεί στο τέλος του μονοπατιού και με περιμένεις

Όμως μόλις σε βλέπω αποχωρώ

Δεν αφήνω ποτέ τον εαυτό μου να μάθει αν κάποιο από αυτά τα μονοπάτια έχει κάποια συνέχεια ή αν απλώς τελειώνουν εκεί

Στην αγκαλιά σου

Σε εκείνη την μία και μοναδική στιγμή που επιτρέπω στον εαυτό μου να νιώσει.