Είχε κύμα σήμερα στην ακροθαλασσιά.
Άπλωσα την πετσέτα μου, ξάπλωσα με τα ρούχα και έκλεισα τα μάτια.

Ο ήχος των κυμάτων με νανουριζε.
Με έφερε σε μια κατάσταση ενδιάμεση.
Σε μία καλύτερη πραγματικότητα από αυτή που ζούσα.

Μία στιγμή όπου δεν θα ήμουν πια περιτριγυρισμένη από αγνώστους αλλά από την δική σου μόνο μυρωδιά και ζέση.

Μία στιγμή όπου τα λόγια σου θα χάιδευαν τους λεπτούς διαδρόμους του μυαλού μου, ακριβώς όπως τα χείλη σου θα έστελναν μικρά κύματα απόλαυσης στο κορμί μου.

Μία στιγμή όπου μόνο εσύ, εγώ και ο ήχος των κυμάτων θα είχαν σημασία.