Ακολούθησαν την Αννέτα μέχρι λίγο πιο έξω από το Όουκλαντ σε ένα παραλιακό διόροφο κτίσμα.  Σταμάτησαν αρκετά μέτρα μακριά της και περίμεναν μέχρι να βγει από το αυτοκίνητό της. Το σπίτι φαινόταν ερημωμένο, και σίγουρα ήταν η τέλεια κρυψώνα. Είχαν πάρει ήδη στα χέρια τους τα κυάλια για να διακρίνουν καλύτερα το οποιοδήποτε πρόσωπο θα συναντούσε εκείνη.

Μετά από λίγο, εκείνη βγήκε από το όχημά της και κοίταξε διακριτικά την περιφέρεια γύρω της μήπως δει τίποτα περίεργο. Οι δύο άντρες έσκυψαν κατευθείαν τα κεφάλια τους για να μην τους αντιληφθεί, και μόλις εκείνη γύρισε την πλάτη της ξανασηκώθηκαν. Η Αννέτα χτύπησε την πόρτα τρεις φορές και κάποιος άνοιξε την κουρτίνα στο παράθυρο που ήταν πλάι στην πόρτα. Ύστερα, η πόρτα άνοιξε και η Αννέτα μπήκε μέσα. Ο Λεωνίδας έριξε μία ματιά τριγύρω στο σπίτι και το δρόμο, και μετά ακολούθησε κι αυτός την Αννέτα στο εσωτερικό του σπιτιού.

"Πιάσαμε λαβράκι!" είπε ο Γιώργος ψιθυριστά και το χαμόγελό του είχε φτάσει ως τα αυτιά του.

Ο Χρήστος έβγαλε το κινητό του και ειδοποίησε αμέσως τον Αρχηγό τους για την τοποθεσία τους. Οι ομάδες δράσης ήταν ήδη σε ετοιμότητα και δεν θα αργούσαν πολύ για να κάνουν την εμφάνισή τους.

"Αυτή τη φορά δε θα μας γλυτώσει!" αποκρίθηκε ο Χρήστος στον Γιώργο, αφού είχε τερματίσει την κλήση με τον Αρχηγό.

Οι δύο άντρες βγήκαν από το αυτοκίνητο και χωρίστηκαν για να μπορέσουν να εξερευνήσουν καλύτερα το σπίτι του Λεωνίδα. Έπρεπε να δουν όλον τον περιφερειακό και εξωτερικό χώρο και πιθανές εξόδους διαφυγής του. Ήθελαν να ήταν σίγουροι πως θα κάλυπταν κάθε εκατοστό του σπιτιού και πως ο δράστης δε θα μπορούσε να τους ξεφύγει αυτήν τη φορά.

Προχωρούσαν διακριτικά κατά μήκος του σπιτιού και ξανασυναντήθηκαν στην πίσω αυλή. Πέρα από την κεντρική είσοδο, την πίσω αυλή και τα τρία στενά που οδηγούσαν σε αυτή, δεν υπήρχε κάποιο άλλο μέρος για να ξεφύγει. Σίγουρα θα κάλυπταν όλους αυτούς τους χώρους και θα ήταν όλοι στις θέσεις τους όταν θα γινόταν η έφοδος μέσα στο σπίτι του.

Ξαναγύρισαν πίσω στο όχημα για να φορέσουν τα αλεξίσφαιρα γιλέκα τους. Παρόλο που δε γνώριζαν αν ο Λεωνίδας είχε στην κατοχή του κάποιο όπλο, η Αννέτα σίγουρα οπλοφορούσε και θα προσπαθούσε να σωθεί. Τα περιπολικά σταμάτησαν δύο στενά πριν το σπίτι του δράστη και ο Αρχηγός κατευθύνθηκε αμέσως προς το όχημα του Γιώργου. Μπήκε στα πίσω καθίσματα και περίμενε την αναφορά και εκτίμηση του χώρου από τους άντρες του.

"Ωραία θα έχω τέσσερις άντρες στην πίσω πόρτα της αυλής, από ένα περιπολικό σε κάθε στενό που οδηγεί σε αυτήν και εμείς οι τρεις θα μπούμε από την κεντρική πόρτα. Οι υπόλοιποι θα βρίσκονται σε ετοιμότητα εδώ μπροστά να επέμβουν αν συμβεί κάτι. Να είστε προετοιμασμένοι για όλα και να προσέχετε!" δήλωσε ο Αρχηγός και βγήκε από το αμάξι για να πάει πίσω στα περιπολικά και να δώσει οδηγίες και στους υπόλοιπους άντρες. Τα περιπολικά έκαναν τον κύκλο για να περικυκλώσουν όλο το σπίτι και οι τρεις άντρες κατευθύνθηκαν προς την κεντρική είσοδο του σπιτιού.

"Εδώ F.B.I. του Σαν Φρανσίσκο. Λεωνίδα και Αννέτα Παπάζογλου, το σπίτι είναι περικυκλωμένο. Βγείτε έξω με τα χέρια ψηλά και παραδοθείτε. Αν δεν το κάνετε εσείς τότε είμαστε αναγκασμένοι να μπούμε μέσα εμείς και να σας συλλάβουμε!" φώναξε ο Χρήστος και αντάλλαξε ένα γρήγορο βλέμμα με τον Αρχηγό.

Εκείνος του έκανε νόημα, και τότε ο Χρήστος έδωσε μία κλωτσιά στην πόρτα κι αυτή άνοιξε διάπλατα. Μπήκαν αμέσως μέσα και χωρίστηκαν στα δωμάτια. Ο Αρχηγός πήγε στον πάνω όροφο ενώ ο Γιώργος κάλυπτε τον κάτω χώρο. Ο Χρήστος κατευθύνθηκε προς την κουζίνα για να βγει στην πίσω αυλή.

Ακούστηκαν πυροβολισμοί από την αυλή και ο Χρήστος έτρεξε προς τα εκεί. Ο Γιώργος ακολούθησε πίσω του, και ο Διοικητής το ίδιο. Είδαν πράκτορες μαζεμένους σε δύο ξεχωριστές μεριές, που σήμαινε πως κάποιος δικός τους είχε τραυματιστεί επίσης. Ο Χρήστος είδε την Αννέτα τραυματισμένη στο έδαφος να της περνάνε χειροπέδες όμως δεν πήγε σε αυτήν. Στράφηκε προς την άλλη μεριά κι έκανε να πάει προς το μέρος του πράκτορα που είχε τραυματιστεί, τον οποίο δεν μπορούσε να διακρίνει, όμως ένας πράκτορας του έκανε νόημα πως ήταν εντάξει, και πως ο Λεωνίδας προσπάθησε να ξεφύγει και του έδειξε προς το στενό που έτρεξε εκείνος.

Χωρίς να το σκεφτεί, ο Χρήστος ακολούθησε εκείνο το στενό αμέσως, και πίσω του έτρεξε και ο Γιώργος. Βρήκαν το Λεωνίδα πεσμένο στο έδαφος με άλλους δύο πράκτορες από πάνω του, ο ένας να τον σημαδεύει όσο ο άλλος του περνούσε τις χειροπέδες. Αφού ένιωσαν τεράστια ανακούφιση που πλέον είχαν πιάσει τα δύο τελευταία μέλη της σπείρας, άρχισαν να ανησυχούν για τον πράκτορα που είχε τραυματιστεί.

"Μείνε εσύ εδώ. Σιγουρέψου πως αυτήν τη φορά θα μεταφερθεί στο Τμήμα δίχως απρόοπτα κι εγώ πάω να δω τι συνέβη με τον άλλον πράκτορα. Για οτιδήποτε, ειδοποίησέ με." είπε στον Γιώργο ο Χρήστος και του έκλεισε το μάτι για τη νίκη τους.

Ο Γιώργος του επέστρεψε ένα χαμόγελο ανακούφισης και ευχάριστης και συνέχισε το δρόμο του για το περιπολικό και το Λεωνίδα. Ο Χρήστος γύρισε την πλάτη του και ξεκίνησε για την πίσω αυλή. Οι πράκτορες που ήταν στη μεριά της Αννέτας, και η Αννέτα δεν βρίσκονταν πλέον εκεί. Υπήρχαν μόνο κάποιοι, πάνω από τον τραυματισμένο πράκτορα.

"Είναι εντάξει, μην ανησυχείς. Η σφαίρα την βρήκε στο αλεξίσφαιρο, όμως δεν έχει συνηθίσει τον πόνο, ήταν η πρώτη της!" γέλασε ένας πράκτορας μα ο Χρήστος πλησίασε περισσότερο για να δει σε ποια αναφερόταν.

Περνώντας από το πλήθος πρακτόρων, έφτασε στον ξαπλωμένο στο έδαφος πράκτορα και ένιωσε σαν κάποιος να του πέταξε ένα κουβά με πάγο στο κεφάλι με αυτό που αντίκρισε.

"Μέλανι, τι στο καλό;" ρώτησε παραξενεμένος εκείνος κι ένιωθε πως κάποιος του έκανε πλάκα.