Cover by SomeKindOfDrug

Δεν θέλω να δείξω οτι φοβάμαι αλλά δεν βοηθάει το μέρος. Μυρίζει υγρασία έντονα και οι πετρόχτιστοι τοίχοι είναι γεμάτοι λειχήνες. Η μυρωδιά του δάσους ίσα που φτάνει ως εμάς απο το φεγγίτη . Θα έδινα τα πάντα να μπορούσα να τρέξω ξυπόλητη στο δάσος. Θα έδινα τα πάντα να άφηνα τον λύκο μου ελεύθερο. Μου φαίνεται σαν ψέμα πως πριν λίγες μέρες ήμουν στο δωμάτιο μου. Τέτοια ώρα θα ήμουν δίπλα στην Μάντις και θα μου δίδασκε ορφισμό. Τίποτα δεν προμήνυε την καταστροφή που θα ερχόταν.

  Όλα αρχίζουν και μοιάζουν σαν όνειρο. Το υπόγειο που μας έχουν κλεισμένες είναι σαν να μου θολώνει τις αναμνήσεις.

Αν δεν είχα ακούσει την Τζο , αν είχα αφήσει τον λύκο μου να μας προστατέψει τίποτα απο αυτά δεν θα συνέβαιναν. Δεν καταλαβαίνω γιατί μου έδωσε η θεά ένα τέτοιο δώρο αν δεν μπορώ να το χρησιμοποιήσω. Όλοι είναι σίγουροι πως μόνο δεινά θα φέρει η μετάβασή μου. 

Δεν είμαστε γεννημένες για κακό Λιζ.

"Ελίζα σταμάτα να σκέφτεσαι, οτι έγινε έγινε. Δεν γίνεται να διορθώσουμε κάτι. Ας συγκεντρωθούμε στο πως θα ξεφύγουμε απο εδώ μέσα"

Κοιτάω ψηλά τον φεγγίτη. Είναι πολύ μικρός. Αν προσπαθούσα ίσως και να χωρούσα ,είμαι αρκετά μικρόσωμη, αλλά η Τζο είναι πολύ σωματώδης. Κι εγώ δεν πάω πουθενά χωρίς την Τζο.

"Χωράς να περάσεις" η Τζο απαντά στις σκέψεις μου . 

"Όχι Τζο είμαστε μαζί σε αυτό. Σου χρωστάω"

"Δεν μου χρωστάς τίποτα. Είναι το καθήκον μου να σε προσέχω." Η Τζο θα έδινε και την ζωή της για εμένα. Το ξέρω. Ελπίζω η μητέρα Σελήνη να της φέρει γρήγορα το ταίρι της στην ζωή της. Της αξίζει να αγαπηθεί. Ξέρω πως δείχνει σκληρή , έτσι όπως ντύνεται με τα δερμάτινα και με όλα αυτά τα μαχαίρια που κουβαλά αλλά κατά βάθος ξέρω πως θα ήθελε να βρει την αδελφή ψυχή της.

Κάθε βράδυ προσεύχομαι στην Μητέρα Σελήνη για την Τζο. Επίσης προσεύχομαι να είναι πολύ ψηλός γιατί η Τζο μισεί τους κοντούς. Μου είπε οτι είναι μικροί στο ταλέντο. Δεν κατάλαβα γιατί γελούσε όταν το έλεγε. Εγώ πάντως  διαφωνώ. Γιατί το ύψος να καθορίζει το ταλέντο? Κι εγώ κοντούλα είμαι.

Δεν έχω βέβαια ταλέντο σε κάτι..αλλά φταίει που δεν με αφήνουν να δείξω το λύκο μου. Ίσως να ήμουν φοβερή πολεμίστρια!Σαν την Τζο!

Ή τουλάχιστον περίπου σαν την Τζο.

Την κοιτάω διακριτικά. Έχει μια μεγάλη ουλή κάτω απο το μάτι της που φτάνει ως το σαγόνι της. Είναι υπέροχη ουλή. Όλοι οι λυκάνθρωποι έχουν ουλές. Εγώ δεν έχω ούτε μια. Αφού δεν πολέμησα ποτέ. Τελείως γλυκούλα φαίνομαι λες και είμαι ακόμα έφηβη. 

Ξεφυσάω. Είμαι σίγουρη πως αν μια μέρα βρω κι εγώ το ταίρι μου θα ντραπεί πολύ για μένα. Ελπίζω, αν δεν πεθάνω φυσικά ,κάποτε να αποκτήσω κι εγώ μια ουλή σαν την Τζο. Μια έτσι..πιο μικρούλα βέβαια..δεν θέλω να πονέσω πολύ.

Ακούγεται ξαφνικά ο κρότος της σιδερένιας κλειδαριάς. Μαζεύομαι αυτόματα κοντά στην Τζο. Ίσως αυτό να είναι το τέλος. Δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη. Δεν είμαι δειλή αλλά δεν θέλω να πεθάνω.

Θέλω να πω..είμαι μόλις 20 χρονών. Ήθελα να ζήσω τόσα..και δεν πρόλαβα τίποτα. Και όλα αυτά εξαιτίας του χαρίσματος μου. Το οποίο ποτέ δεν ζήτησα σε αντίθεση με αυτό. Μου στέρησε την οικογένεια μου, τους φίλους μου και τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα στο ιερό, κρυμμένη απο κάθε κίνδυνο.

Η πόρτα ανοίγει και το φως χύνεται και φτάνει ως τα πόδια μας. Τα μαζεύω πίσω στο σκοτάδι λες και αυτό θα μπορούσε να με προφυλάξει.

Ξέρω όμως οτι είναι αργά για εμένα. Έχω ακούσει ο Άλφα Αλεξάντερ τι κάνει στους αδέσποτους λύκους σαν εμένα. Τα μισά απο αυτά που άκουσα για εκείνον αν είναι αλήθεια , είμαι καταδικασμένη.

Ο άντρας απέναντι μας είναι αρκετά νέος . Τον θυμάμαι. Είναι ένας απο εκείνους που μας έπιασαν στο δάσος. Είναι ψηλός και γυμνασμένος, όπως όλοι οι άντρες του είδους μας. Όπως και οι γυναίκες. Εκτός απο εμένα. 

Υπερβολικά κοντή για λυκάνθρωπος. Μετά βίας φτάνω το 1,63.

"Σηκωθείτε αδεσποτάκια. Θα σας δει ο Βήτα και θα αποφασίσει αυτός τι θα κάνει με εσάς"

Οχ.

Η Τζο σηκώνεται κατευθείαν. Είμαι σίγουρη οτι νευρίασε που την αποκάλεσε έτσι. Ανέκαθεν ήταν πιστή οπαδός της ιεραρχίας και όλη την ζωή της υπηρέτησε την αγέλη της προκαλώντας τον θαυμασμό ακόμη και του Άλφα Κάιντεν. Γι αυτό και αποφάσισε να είναι εκείνη που θα με προστάτευε.

"Πρόσεχε κουτάβι πως μιλάς" η Τζο ειναι εκπληκτική στο να προσβάλλει.

Αστραπιαία το χέρι του πέφτει στο μάγουλο της και απο το χείλος της ξεπροβάλλει αίμα.

Είμαι σίγουρη τι θα ακολουθήσει. Κανείς δεν χτυπά την Τζο. 

Οχ.

"Τζο σε παρακαλώ"

Μπαίνω ανάμεσα τους για να προλάβω να του χιμήξει. 

"Σε παρακαλώ Τζο μπορεί ο Άλφα της αγέλης να μας αφήσει ελεύθερες αν του εξηγήσουμε οτι ήρθαμε απο το ιερό. Αν τον σκοτώσεις δεν νομίζω να μας συμπαθήσει ιδιαίτερα"

Του γρυλίζει και τα μάτια της έχουν γίνει μαύρα. Ξέρω πως ο λύκος της έχει αφηνιάσει . Είναι απο τους πιο εύθικτους λύκους που έχω γνωρίσει.

"Δεν νομίζω σκύλα οτι μπορείς να μου κάνεις τίποτα, αλλά δοκίμασε θα έχει πλάκα"

Αυτό είναι. Δεν τον σώζει τίποτα.

Με βιαστικές κινήσεις βγάζω το βραχιόλι μου. Δεν είναι ώρα να σκεφτώ αν κάνω καλά. Έχω χρόνια να το αφαιρέσω. 

Την αγγίζω αποφασιστικά στο χέρι. 

Αυτόματα τα μάτια της επανέρχονται στο σκούρο πράσινο. Ο λύκος της ηρεμεί , το νιώθω.

Πολλές φορές αμφιβάλλω αν έχω ακόμη αυτή την ικανότητα. Η Μάντις μου απαγόρευε να αγγίζω τους άλλους χωρίς τα βραχιόλια μου. Αλλά δεν είναι εδώ τώρα. 

"Βάλε το βραχιόλι σου" την ακούω να μου λέει ανέκφραστα.

Την υπακούω ενώ ο άντρας μας σπρώχνει έξω απο το υπόγειο.

............

"Άσε να μιλήσω εγώ. Εσύ θα δείξεις μόνο το τατουάζ σου για να πειστούν οτι είσαι ιέρεια της θεάς"

Απορώ πως πάντα δείχνει τόσο σκληροτράχηλη. Το έχω κι εγώ προσπαθήσει μπροστά απο τον καθρέπτη μου αλλά νομίζω πως δεν πείθω. Επειγόντως θέλω μια ουλή. 

"Γιατί δεν είναι κανείς εδώ Τζο? Λες να έρθει ο Άλφα Αλεξάντερ? Και αν .."

"Σταμάτα να μιλάς όλα θα πάνε καλά. Μείνε πίσω μου για καλό και κακό και πρόσεχε μην πεις..ε..ξέρεις για ποιό θέμα"

Γνέφω καταφατικά. Δεν είμαι ανόητη.

Αυτό δεν θα το έλεγα ποτέ.

Κοιτάω γύρω μου . Το δωμάτιο που βρισκόμαστε δεν θυμίζει τίποτα στην ατμόσφαιρα του υπογείου που ήμασταν. Το σπίτι φαίνεται τεράστιο. Πρέπει να μένουν όλα τα μέλη της αγέλης εδώ. Το δωμάτιο που είμαστε έχει λίγα έπιπλα αλλά φαίνονται πολύ ακριβά. Δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Είναι όλα μαύρα και στο κέντρο υπάρχει ένα μεγάλο γυάλινο γραφείο με μια μεγάλη δερμάτινη καρέκλα. Σίγουρα είμαστε στο γραφείο του Άλφα Αλεξάντερ.

Κοιτάω απέναντι απο το γραφείο τον μεγάλο γκρι τοίχο. Έχει έναν πίνακα με έντονο κόκκινο χρώμα. 

"Ελίζα το μυρίζεις αυτό?" μου λέει η Τζο αναστατωμένη και τρέχει προς την πόρτα.

"Δεν μυρίζω τίποτα. Τι συμβαίνει?" λέω χωρίς να φύγω απο την θέση μου. Η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή.

"Μου μυρίζει βανίλια και..μέντα?" μου λέει με γουρλωμένα μάτια και κάνει αυτόματα ένα βήμα πίσω.

Και τότε γίνεται το απίστευτο. Αυτό που ποτέ στα τόσα χρόνια που ξέρω την Τζο δεν έχει ξαναγίνει.

Η Τζο κατεβάζει τα μαλλιά της απο το σφιχτό κότσο που τα έχει δεμένα και με γρήγορες κινήσεις χτενίζεται.

"Σκατά.." την ακούω να λέει αναστατωμένη και την βλέπω να τσεκάρει την αναπνοή της.

"ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ? ΓΙΑΤΙ ΧΤΕΝΙΖΕΣΑΙ?"

Τώρα ειλικρινά αγχώθηκα. Κάτι δεν πάει σίγουρα καλά. Η Τζο φέρεται παράξενα..κάνει..σαν ..κορίτσι!

"Πως σου φαίνομαι ? Ωραία?" μου λέει αναστατωμένη και την βλέπω να έχει κοκκινίσει.

Απλά αυτά δεν μπορεί να συμβαίνουν.

"Τι έπαθες? Ναι είσαι καλή.."

"Μόνο καλή?" μου λέει έντρομα και κάνει ένα βήμα πίσω.

"Θέλω να πω είσαι πολύ καλή. Τζο τι συμβαίνει?"

Με κοιτά στα μάτια . 

Γιατί έχει λαχανιάσει? Η Τζο ποτέ δεν λαχανιάζει.

"Πλησιάζει το ταίρι μου Ελίζα τον μυρίζω, ήρθε η στιγμή μου."

Έχω μείνει άφωνη. Είναι ο Άλφα Αλεξάντερ το ταίρι της?

Συγκινούμαι! Βέβαια το ταίρι της είναι ένας αμείλικτος δολοφόνος..αλλά μπορεί με την αγάπη της να τον αλλάξει!

Τρέχω προς εκείνη και πάω να την αγκαλιάσω αλλά τραβιέται σαν να την χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα.

"Τι κάνεις ? τρελάθηκες? μην με ρεζιλεύεις ! σταμάτα να με αγκαλιάζεις!"

Καθώς με χτυπά στο μπράτσο για να απομακρυνθώ , ανοίγει η πόρτα.

Μέσα μπαίνει ένας ψηλός άντρας γύρω στα 28 . Φοράει δερμάτινα και έχει μια μεγάλη ουλή κάτω απο το μάτι του.

Αχ είναι τόσο ρομαντικό! έχουν την ίδια ουλή!

"Με λένε Τζοάνα και έρχομαι απο το ιερό της Θεάς Σελήνης" 

Είναι τόσο σοβαρή και νομίζω οτι τον..τσεκάρει ανελέητα απο πάνω ως κάτω.

Είναι και ψηλός! Εισακούστηκαν οι προσευχές μου!

"Δική μου" ακούγεται ανάμεσα απο ένα γρύλισμα και τότε γίνεται το απίστευτο. 

Εμ..πόσο βαθιά της έχει βάλει την γλώσσα?

Μήπως να παρέμβω?

Θα την πνίξει.

Βήχω διακριτικά αλλά δεν με ακούνε.

Την έχει ακινητοποιήσει πάνω στο τοίχο και την φιλάει ασταμάτητα.

"Εμ..Τζο.." λέω ευγενικά και την βλέπω να τον σπρώχνει.

Τα μάτια και των δυο ακτινοβολούν σαν χρυσάφι.

"Είσαι αδελφή ψυχή μου.." την ακούω να λέει.

Είμαι τόσο συγκινημένη. Η Τζο μου βρήκε το ταίρι της.

Κι επίσης δεν νομίζω να μας σκοτώσουν τώρα που έχουμε κονέ τον Άλφα!

"Αδελφή ψυχή μου" της απαντά σοβαρός. Την κοιτάει με απίστευτη λατρεία. Αχ θέλω κι εγώ να γνωρίσω το ταίρι μου. Σίγουρα θα είναι πολύ γλυκούλης ο λύκος του το νιώθω.

Αναπηδώ απο την θέση μου όταν για δεύτερη φορά η πόρτα ανοίγει. Ένας ψηλός άντρας που μοιάζει απίστευτα στον πρώτο κοιτά αναστατωμένος την Τζο.

"ΔΙΚΗ ΜΟΥ!" γρυλίζει και πάει με γρήγορα βήματα προς εκείνη.

"Αδελφή ψυχή μου!" αναφωνεί η Τζο για δεύτερη φορά σοκαρισμένη κοιτώντας τον δεύτερο άντρα.

"ΔΥΟ?" αναφωνώ σοκαρισμένη. Δεν ήξερα οτι γινόταν!

Καλά ..αυτή η Μάντις τελικά δεν μου τα είπε όλα.

Επίσης τώρα αυτοί που αγκαλιάζονται και οι τρείς σημαίνει οτι ζευγάρωσαν? Νομίζω οτι η Μάντις έτσι μου είπε οτι γίνεται η ολοκλήρωση του δεσμού.

"Παιδιά θα ζευγαρώνετε ώρα? Πείνασα!"

τους φωνάζω και για έναν περίεργο λόγο με κοιτάνε έκπληκτα και οι τρεις.

............................................................................................................................................

Ας με λυπηθεί κάποιος και να μου φτιάξει εξώφυλλο για το βιβλίο!