"Aαααχ τα μάτια σου έγιναν χρυσά είναι τόσο πολύ-"

"ΣΤΟ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟ ΘΑ ΑΠΕΥΘΥΝΕΣΑΙ ΣΤΟΝ ΑΛΦΑ"

Τα μάτια του κατευθείαν αρχίζουν να χάνουν την χρυσή λάμψη και επανέρχονται στο γκρίζο χρώμα τους. Μια μικρή φλέβα πάλλεται στο μέτωπο του , μάλλον γιατί σφίγγει τα δόντια του τόσο πολύ.

"Σ-συγνώμη αλλά -"

"Σκύψε το κεφάλι σου αδέσποτη. Απαγορεύεται να με κοιτάς στα μάτια, είσαι το τίποτα εδώ μέσα και πρέπει να θυμάσαι πάντα την θέση σου"

Κοιτάω για ακόμη μια φορά το πρόσωπο του, τις γωνίες του, το υπέροχο λαιμό του ..

"Είπα κάτω το κεφάλι" μουρμουρίζει γρυλίζοντας και σκύβω το κεφάλι . Έχει απίστευτα γυμνασμένους κοιλιακούς και πρέπει να κάνει προπόνηση απο πολύ μικρός , φαίνεται σαν να είναι όλα σκληρά πάνω του και επίσης..

ΚΑΛΕ ΟΜΙΤΖΙ

Το πουλί του..μέσα στο σλιπάκι..εμ..

"Σταμάτα να με κοιτάς" ακούω την αυταρχική φωνή του αλλά δεν μπορώ να ξεκολλήσω. Συμβαίνει κάτι πολύ παράξενο!

"Είπα σταμάτα να με κοιτάς"

"Μα δεν σας κοιτάω στα μάτια Άλφα "

Τι πρόβλημα έχει?

Λοιπόν..το εξόγκωμα απο το σλιπάκι του όσο το κοιτάω αρχίζει να μεγαλώνει..

Ο Άλφα κάτι έχει πάθει!

Σηκώνω το κεφάλι μου πίσω σ'εκείνον με κίνδυνο της ζωής μου αλλά εδώ είναι ιατρικό το θέμα.

"Άλφα σας μεγαλώνει νομίζω, νιώθετε καλά?" είμαι αναστατωμένη και δεν έχω ιδέα απο πρώτες βοήθειες.

"Είσαι ηλίθια?"

"Είσαι αγενέστατος?"

Μου γρυλίζει σιγανά και αυτοδιορθώνομαι.

"Είστε αγενέστατος? Αφού κάτι πάει στραβά το ..αποαυτό σας κάτι παθαίνει !"

Το ξανακοιτάω έντρομη αλλά βλέπω οτι το εξόγκωμα ξαναμίκραινε.

ΟΜΙΤΖΙ ΜΑΜΑ ΣΕΛΗΝΗ ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ?

Γυρίζω το βλέμμα μου πάλι σ'εκείνον και τον ακούω να του φεύγει ένας αναστεναγμός σαν να τον έχω κουράσει.

"Γιατί κάθε φορά που σε βλέπω σχολιάζεις τον πούτσο μου?"

Πούτσος?

Του έβγαλε όνομα! Αωωω γλυκούλης!

Διπλώνει τα χέρια του μπροστά στο στήθος του και οι μύες απο τα μπράτσα του φαίνονται ακόμη πιο μεγάλοι. Για όνομα! Είναι τεράστιος !

"Έχω εγώ ξανασχολιάσει τέτοιο πράγμα? Και γενικά είμαι διακριτική αλλά βλέπω οτι δεν είστε καλά..τι να κάνω? να σας αφήσω να πεθάνετε μπροστά μου?"

Τον βλέπω να μου γυρνά την πλάτη του και πηγαίνει προς το γραφείο του. Πάω κι εγώ απο πίσω του αλλά μισογυρίζει και μου γρυλίζει και ακινητοποιούμαι στα μισά του δωματίου.

Τον βλέπω να κάθεται πάνω στο μεταλλικό γραφείο και με κοιτάει απο απόσταση.

"Κατέβασε τα μάτια σου. Την επόμενη φορά που θα το κάνεις θα νιώσεις τα δόντια μου πάνω σου"

Κοκκινίζω υπέρμετρα πολύ. Δεν ξέρω γιατί .

Δαγκώνω το χειλάκι μου και χαμηλώνω το βλέμμα μου.

"Με δουλεύεις?" πάλι τον ακούω θυμωμένο.

Κοιτάω τα σταράκια μου και συνοφρυώνω τα φρύδια μου.

"Αν εννοείτε οτι κάνω πλάκα μαζί σας , όχι Άλφα έχω μεγάλο και βαθύ σεβασμό στο αξίωμα σας"

Βλάκα. Καθόλου δεν σε συμπαθώ. Εγώ φταίω που ήθελα και να σε βοηθήσω. Αγενέστατε.

"Ξέρεις οτι αν θέλω διαβάζω τις σκέψεις σου?"

Ξεροκαταπίνω.

"Ε..συγνώμη?"

Τον ακούω να ξεφυσά και να παίρνει μια μεγάλη ανάσα σαν να του τελείωσε όλος ο αέρας.

Εν τω μεταξύ μυρίζει πολύ υπερφανταστικά το δωμάτιο του. Καμιά μέρα που θα έρθω να κάνω τις δουλειές στο δωμάτιο του θα τρυπώσω στο μπάνιο του να μυρίσω το αφρόλουτρο του. Αχ μυρίζει θεικά ..αν ήταν σε φαί αυτό , ειλικρινά θα το προσκυνούσα"

"Πρώτος κανόνας. Απαγορεύεται να ψάχνεις τα πράγματα μου"

Τώρα δηλαδή το είπες αυτό γιατί άκουσες τι σκέφτομαι?

Μόνο όταν σκέφτεσαι κάτι έντονα.

Πάω να τον κοιτάξω με έκπληξη αλλά θυμάμαι οτι με απείλησε και κατεβάζω το κεφάλι.

"Μπράβο αδέσποτη. Αυτό θέλω απο εσένα να είσαι υπάκουο κουταβάκι"

Βλάκα.

Εεεεεμ..συγνώμη Άλφα.

"Δεύτερον. Θα μαθαίνεις το πρόγραμμα μου απο τους Βήτα μου. Θα μου μαγειρεύεις αλλά δεν θέλω να σε πετύχω στην κουζίνα, θα καθαρίζεις το δωμάτιο μου αλλά δεν θα σε πετύχω ποτέ εδώ μέσα. Θα κάνεις τα ψώνια της εβδομάδας , θα έχεις δικό σου αυτοκίνητο και θα πλένεις. Όπως καταλαβαίνεις ματώνω πολλά ρούχα και θα έχεις πολύ δουλειά. Επίσης θα κοιμάσαι στο σπιτάκι στο δάσος. Επίσης σου απαγορεύεται να ξανακοιτάξεις την προπόνηση των αντρών και.."

Πατάω το ένα σταράκι μου πάνω στο άλλο αμήχανα.

Γιατί νιώθω αμήχανα όταν είμαι μαζί του?

Τον ακούω να ξεφυσά ξανά και σε λίγο κατεβαίνει απο το τραπέζι και με πλησιάζει. Αλλά στα τρία μέτρα πριν έλθει κοντά μου,σταματά .

"Και σου απαγορεύεται να πιάσεις φιλίες με τους λυκάνθρωπους της φυλής . Αν κάτι πρέπει οπωσδήποτε να ρωτήσεις, θα απευθύνεσαι ΜΟΝΟ στους Βήτα μου ή σε κάποια γυναίκα λυκάνθρωπο. Αν πλησιάσεις άντρα θα σε τσακίσω"

Το γεγονός οτι μου μιλά τόσο εκνευρισμένα ενώ δεν του έχω κάνει τίποτα με ξεπερνάει. Εγώ στην τελική δεν έχω πρόβλημα να είμαστε φίλοι αλλά είναι πολύ κομπλεξικός . Μήπως όλοι οι πολύ ωραίοι άντρες έχουν κόμπλεξ?

"Να θυμάσαι ένα. Ζεις εξαιτίας μου, άρα μου ανήκεις, σε σπάω , σε χαλάω , σε κάνω οτι θέλω . Με κατάλαβες?"

Δεν πρέπει να του θυμώνω , η Τζο είπε οτι έγινε πολύ θλιμμένος όταν έχασε την Λούνα του, ίσως να θέλει μόνο αγάπη και πολλές αγκαλιές.

"Σκατά.." τον ακούω να ψιθυρίζει ανάμεσα στα δόντια του και να ξεφυσά για ακόμη μια φορά.

"Φύγε αδέσποτη . ΤΩΡΑ."

Κουνάω το κεφάλι μου σαν υπόκλιση και χωρίς να τον κοιτάξω..υποθέτω πήρα μάτι τα ξυπόλητα πόδια του τα οποία και αυτά πολύ ωραία..και οι γάμπες του..έχει τατουάζ πολλά..αλλά κολώνω να τον κοιτάξω καλύτερα

"ΦΥΓΕ" μου φωνάζει ξανά και κάνω μεταβολή ενώ όταν πάω να ανοίξω την πόρτα με προφταίνει και μου κλείνει την πόρτα με δύναμη.

Είναι πολύ κοντά μου..και ..δεν ξέρω τι κάνει...δεν μπορώ να σηκώσω και το βλέμμα μου σε εκείνον..

"Αλήθεια είσαι τόσο αθώα?"

Ακούω σαν ψίθυρο τι βραχνή φωνή του , σαν να ξεστόμισε κάτι που δεν ήθελε αλλά τελευταία στιγμή δεν συγκρατήθηκε και ξεχείλησε απο μέσα του.

"Τι εννοείς ? Εννοείτε?Δηλαδή..έχω πολλές εμπειρίες εγώ..και "

Τι εννοεί αθώα? Οτι δεν έχω σκοτώσει ποτέ?

Τον ακούω να ξεφυσά καθώς κάνει ένα βήμα προς εμένα. Νιώθω να αγγίζει μια τούφα απο τα μαλλιά μου απαλά και την βάζει πίσω απο το αφτί μου.

Στη στιγμή νιώθω σαν να με διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα, το ρίγος εξαπλώνεται σε όλο μου το σώμα και νιώθω χαμηλά..

Εμ...

ΟΜΙΤΖΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ ΧΑΜΗΛΑ?

Κάνει ένα βήμα πιο μακριά μου .

"Μείνε μακριά μου. Πολύ μακριά μου"

Μου λέει ήρεμα και μου κάνει νόημα να φύγω.

Υποκλίνομαι ξανά και βγαίνω απο το δωμάτιο του.

Αλλά η Ελίζα εκείνο το απόγευμα της ζωής της δεν θα πήγαινε στη Τζο να της πει τα νέα της όπως όταν ήταν παιδί.

Εκείνο το απόγευμα κάτι έσπασε μέσα της και έλαμψε κάτι νέο στα βάθη της ψυχής της .Κάτι απροσδιόριστο που δεν έβρισκε τις σωστές λέξεις να το εκφράσει. Άρχισε να τρεχει μέσα στο δάσος , γρήγορα χωρίς να αφήνει το νου της να σκεφτεί τίποτα, καθώς το συναίσθημα της στιγμής ήταν τόσο απόλυτο που την έκανε να τρέμει.

Ένιωθε κάτι νέο και πρωτόγνωρο.

Κάτι τόσο ξεχωριστό που την έκανε να νιώθω περίεργα ευτυχισμένη.

Και θλιμμένη.

Η καρδιά της χτυπούσε μπερδεμένα τώρα πια.