Δυο εβδομάδες μετά

Την ακούω στο πλευρό μου να γελά. Κοιτάζει την ταινία με ενθουσιασμό. Εγώ κοιτάζω γύρω μου την σκοτεινή αίθουσα. Αρχίζω να παρανοώ. Συνέχεια φοβάμαι οτι είναι εκείνος κάπου γύρω μας. Δεν έχω μιλήσει στην Ελίζα. Αλλά φοβάμαι μήπως συναντιούνται και δεν μου το είπε. 

Τσαλακώνω το κουτάκι της μπύρας νευρικά και το ρίχνω κάτω. Δεν έχει τελειωμό η ταινία. 

"Δεν είναι σωστό να πετάμε σκουπίδια κάτω" η Λίζ μου κάνει παρατηρηση και μουρμουρίζω ένα βιαστικό συγνώμη. Το αναζητάω κάτω στο σκοτεινό δάπεδο και το χώνω δίπλα στην κενή θέση για ποτήρια στο κάθισμα μου. Ξεφυσάω. Δεν μπορώ να πάρω ανάσα. Δεν πρέπει να αμφιβάλλω για εκείνη. Αν τον έβλεπε θα μου το έλεγε. 

"Τι έχεις?" μου ψιθυρίζει στο σκοτάδι . Φοράμε και οι δυο φόρμες. Ήθελε να πάμε για ποτό αλλά δεν είχα όρεξη. Εγώ πρότεινα την ταινία αλλά δεν σκέφτηκα πως θα είμαστε στο απόλυτο σκοτάδι. Αναπολώ τις στιγμές που είχα λύκο. Θα μπορούσα τώρα να τον οσμιστώ σε απόσταση ενος χιλιόμετρου και όμως τώρα κάθομαι αδυναμος και περιμένω ανα πάσα στιγμή να πεταχτεί μπροστα μας. Αν δεν το έχει ήδη κάνει και δεν μου το λέει.

"Τίποτα όλα καλά"

Της ψιθυρίζω και της πιάνω το χέρι. Το φέρνω στο ύψος των χειλιών μου και το φιλάω. 

"Συνέχεια λες οτι είσαι καλά αλλά σίγουρα δεν φαίνεσαι να είσαι. Έχει γίνει κάτι με την Ανδρομάχη? Με την δουλειά?"

Μπήγω  το κουτάκι της μπυρας με το αλλο μου χέρι ακόμη περισσότερο.

"Ξεκόλλα το μυαλό σου Λιζ σου είπα ήδη μια φορά όλα καλά"

"Καλά" μου απαντά με δυσανασχέτηση.

Της μίλησα απότομα?

Κοιτάω γύρω μου.

"Συγνώμη αν μίλησα έντονα..υποθέτω οτι ίσως νιώθω ..εμ..κάπως άρρωστος"

"Είσαι άρρωστος?" γουρλώνει τα μάτια και με κοιτά ξαφνιασμένα " πάμε σπίτι"

"Όχι όλα καλά σου είπα" 

Την βλέπω να κουνά νευρικά το πόδι της και τραβά το χέρι της απο το δικό μου. Την έχω τρελάνει. Αλλά κι εγώ είμαι στα όρια της τρέλας. 

Ζηλεύω και φοβάμαι. 

Την χαιδεύω στα μαλλιά και τραβιέται.

"Μην το κάνεις αυτό" την επιπλήτω και κοιτάω το προφιλ της . 

"Χρειάζομαι να σε αγγίζω ..να σε νιώθω" αφήνω το πρόσωπο μου στο λαιμό της την φιλάω και κλεινω τα μάτια μου

"Απλά δεν ξέρω τι συμβαίνει και δεν μιλάς. Θα βοηθούσε να μιλάμε ξέρεις , εμείς πάντα δεν τα λέμε όλα?"μου λέει τρυφερά. Η φωνή της ..άραγε του μιλούσε το ίδιο τρυφερά όσο ήταν κλεισμένη κάτω στο σπίτι του? Τον έκανε να νιώθει ξεχωριστό? Γέλασε μαζί του? Την φίλησε? Δεν την ρώτησα..δηλαδή μου είπε πως δεν έκαναν σεξ αλλά σίγουρα θα προσπάθησε να την φιλήσει. 

Γνέφω το κεφάλι . 

"Είναι ωραία η ταινία" κοιτάω αφηρημένα προς το πανί της προβολής.

Την κοιτάζω διστακτικά μέσα στο ημίφως. Κοιτά την ταινία αλλά την βλέπω για μια στιγμή να ολισθαίνει η ματιά της γύρω της. Κάτι ψάχνει. 

Σκατά. Μου λέει ψέμματα. Είμαι σίγουρος οτι συναντιούνται.

.....................

Την βλέπω να περιφέρεται με μια πετσέτα μόνο γύρω απο το γυμνό κορμί της. 

"Στεγνώνω και μαγειρεύω κάτι να φάμε" 

Δεν με κοιτά. Την βλέπω να αναζητά την βούρτσα των μαλλιών της και μετά να στέκεται μπροστά απο τον καθρέπτη του μπάνιου και να χτενίζεται.

"Μην μαγειρέψεις άσε να παραγγείλουμε. Τελείωνε και έλα εδώ"

Είμαι ξαπλωμένος στο στρώμα. Φοράω μόνο το μποξεράκι μου. Κανονικά κάνουμε μαζί πάντα μπάνιο αλλά δεν μπορούσε . Μιλούσε συνέχεια στο τηλέφωνο με την Λίνα για τα εγκαίνια της οργάνωσης. 

Ο Ντόμινικ λέει πως ο Σαμαήλ είναι ακόμη στην Νέα Υόρκη. 

"Η Λίνα λέει πως θα ήταν ωραίο να κάνουμε τα εγκαίνια  την επόμενη βδομάδα που είναι η παγκόσμια μέρα ζώων"

Μου μιλά συνέχεια .

"Ναι" απαντάω δυνατά σε αυτά που μου λέει όταν βγαίνει απο τον μπάνιο για να τσεκάρει αν την ακούω.

"Είσαι καλά?"

"Ναι Ελίζα"

Της απαντάω κοφτά καθώς την βλέπω να παίρνει μια αλλαξιά ρούχα και να ρίχνει κάτω την πετσετα της. Στον λαιμό της έχει τα σημάδια απο τα δόντια μου. Αν και δεν είμαι λυκάνθρωπος είναι το αγαπημένο μου σημείο να την γλύφω και να την δαγκώνω. Μου φωνάζει πάντα γιατί αναγκάζεται να κυκλοφορεί με ζιβάγκο. 

Εκτός αν έχει ζόρι μην την δει ο άλλος.

Σκατά. Δεν πρέπει να σκέφτομαι έτσι.

Ανάβω τσιγάρο και συνεχίζω να την κοιτάω επίμονα

"Σίγουρα ξέρεις να με κάνεις να νιώθω αμήχανα Άλεξ" μου λέει κοκκινισμένα καθώς σηκώνει το εσώρουχο της πάνω  καλύπτοντας το φύλο της.

"Γιατί σε κάνω να νιώθεις αμήχανα?" 

Γλύφω τα χείλη μου και ρουφάω μια δυνατή τζούρα , αφήνω την στάχτη να πέσει στο τενεκεδάκι της μπύρας. Το κορμί της με αναστατώνει. Ο τρόπος που κινείται, η χροιά της φωνής της.

"Ρωτάς γιατί με κάνεις να νιώθω αμήχανα?"

Γελάει λοξά και φοράει ένα δικό μου μακό. Έρχεται σε εμένα με γρήγορα βήματα και γονατίζει στο στρώμα.

Αγοράσαμε σεντόνια, μια κουβέρτα αλλά ακόμη δεν έχουμε πάρει κρεβάτι. 

"Μην καπνίζεις στο κρεβάτι" μου παίρνει το τσιγάρο απο το στόμα και το ρίχνει στο τενεκεδάκι.

Την βλέπω να γέρνει πάνω μου και να με φιλά. Τα χείλη της είναι σαρκώδη και κόκκινα. Νιώθω τα χείλη της να με αγγίζουν στο στήθος καθώς το χέρι της χαιδεύει τους κοιλιακούς μου.

Είναι οτι πιο όμορφο έχω δει. Δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου απο πάνω της.

"Δεν έχεις όρεξη?" μου ψιθυρίζει καθώς σταματά το φιλί που ολοένα χαμήλωνε.

"Έχω ..πάντα έχω.."

Ξεκινά να με χαιδεύει και πάλι. 

Τον είχε αγγίξει? Έστω να τον χάιδεψε σε μια στιγμή αδυναμίας?

"Τι σκέφτεσαι ? Είσαι σαν να είσαι στον κόσμο σου"

Παίρνω μια μεγάλη ανάσα.

"Σε φίλησε?" 

Απομακρύνει το σώμα της ελάχιστα χιλιοστά απο τα δικά μου.

"Ποιός?"

Με κοιτά μπερδεμένη

"Ήταν πολλοί και δεν θυμάσαι? Μιλάω για τον τύπο που ήσουν κλεισμένη σπίτι του επι μήνες. Τι κάνατε τόσο καιρό? Μόνο πιάνο σου έπαιζε? Δεν επιχείρησε να σε φιλήσει?"

Με κοιτά σαστισμένα.

"Τώρα αυτό που κολλάει?"

Δείχνει να θυμώνει.

"Κολλάει στο γεγονός οτι δεν παίρνω ανασα. Κολλάει στο γεγονός πως έμεινα στο χιόνι παρατημένος και εσύ έφυγες μαζί του"

Ρίχνει το σώμα της με φόρα πίσω στο στρώμα. Κοιτά το ταβάνι.

"Πάλι? Αλήθεια πάλι θα το κάνουμε αυτό? " 

Ανασηκώνεται.

"Δεν το συζητήσαμε? Δεν επέλεξα εσένα?"

Ανασηκώνομαι κι εγώ " Σε φίλησε ? Πες μου μόνο αυτό"

"Σε τι βοηθάει αυτή η συζήτηση?" μου φωνάζει.

Την φίλησε είμαι σίγουρος.

Πάει να σηκωθεί και την πιάνω απο τον καρπό.

"Εσύ ανταποκρίθηκες ? Σου άρεσε?"

"Άσε μου το χέρι" τρβιεται και πηγαίνει στο παράθυρο. Δείχνει να κρυώνει καθώς τα μαλλιά της υγρά βρέχουν το μπλουζακι της.

"Θα κρυώσεις" της λέω

Σκατά τα κάνω. Δεν πρέπει να ζηλευω.

"Ναι με φίλησε" κοιτάει έξω

Τι είπε?

"Τι είπες?"

Γυρίζει και με κοιτά θυμωμένα.

"Σε αυτό το στρώμα πήδηξες μια άλλη γυναίκα εκατό φορές και κάνεις θέμα που με φίλησε ο -"

"Δεν ήταν πάνω απο δέκα φορές και δεν συγκρίνεται με τον -"

"Σταμάτα. Απλά σταμάτα να μιλας"

Σηκώνομαι πάνω.

"Πες μου μόνο αν σου άρεσε που σου φίλησε και δεν ξαναρωτάω τίποτα"

Δαγκώνει τα χείλια της .

"Είμαι εδώ , τι αλλο θέλεις?"

"Να μου πεις γαμώτο οτι σε φίλησε και τραβήχτηκες, οτι δεν τον γούσταρες , δεν σκεφτόσουν ποιόν να επιλέξεις οτι ήξερες οτι θέλεις μόνο εμένα . ΕΜΕΝΑ ΜΟΝΟ ΛΙΖ"

Με κοιτά χωρίς να μου μιλά . Δάκρυα βγαίνουν απο τα μάτια της.

"Το ήξερα" της γρυλίζω μέσα απο τα δόντια μου και μαζεύω το τζην μου απο κάτω.

"Ήσουν μαζί του στην τρύπα και όλη μέρα σε άγγιζε και γούσταρες"

"Δεν κάναμε σεξ, δεν τον επέλεξα , δεν ήμουν ερωτευμένη μαζί του" μου φωνάζει αλλά δεν της δίνω σημασία.

Την φίλησε την άγγιξε γαμώ και εκείνη δεν είπε όχι.

Φοράω ένα φούτερ και αναζητάω το πορτοφόλι μου.

"Που πάς? μην φύγεις"

"Πάω να πάρω αέρα"

Δεν μπορώ να την κοιτάω. Δεν μπορώ να δεχτώ οτι την άγγιξε. Δεν μπορώ να βγάλω απο το μυαλο μου οτι συναντιούνται στα κρυφά.

"Ποιο είναι το πρόβλημα σου Αλεξάντερ?"

Παίρνω τα κλειδιά στο χέρι μου

"Απλά πρέπει να πάρω αέρα να κάνω μια βόλτα . Όλα καλά"

"Όλα καλα?" μου φωνάζει θυμωμένα.

Κατεβάζω το βλέμμα μου. 

Ανοίγω την πόρτα και την κλείνω με φόρα ακούγοντας μέσα απο το σπίτι κάτι να σπάει. Κοντοστέκομαι. Αλλά αποφασίζω να πάω απέναντι στο μπαρ και να πιω. Απο εκεί μπορώ να βλέπω την είσοδο του κτιρίου άλλωστε.

........

Γυρίζω μεθυσμένος.

Δεν κατάφερα να βγάλω απο το μυαλό μου την εικόνα της να την αγγίζει.

Βλέπω στο σκοτάδι την μορφή της. Είναι κουλουριασμένη στο στρώμα. 

Ξαπλώνω δίπλα της. 

"Μυρίζεις τσιγάρο και αλκοολ" μου λέει με κουρασμένη φωνή χωρίς να γυρίσει να με κοιτάξει.

Την παίρνω αγκαλιά απο πίσω.

"Συγνώμη Λίζ"

Δεν μιλάει.

"Συγνώμη απλά ζηλέυω και φοβάμαι ..οτι θα σε χάσω"

Γυρίζει και με κοιτάζει στα μάτια. Έκλαιγε. Τα μάτια της είναι κόκκινα.

Αφήνω μια αργή ανάσα να φύγει απο μέσα μου.

"Έκλαιγες..όταν το μόνο που θέλω είναι να σε βλέπω χαρούμενη..είμαι απαίσιος σύντροφος και τα κάνω όλα σκατά " 

Ναι τα κάνω σκατά. Στην τελική μπορεί να μην ήρθε  εδώ για εκείνην. Μπορεί να μην βλέπονται. Όσο για το φιλί τους..ήταν άραγε πολλά φιλιά? Αναστέναζε το όνομα του όπως κάνει με το δικό μου?

Σκατά δεν βοηθάει όλο αυτό.

"Ξέρω οτι σ'αγαπώ και οτι προσπαθώ να είμαι ο άντρας που σου αξίζει"

Δεν με αγγίζει. Είναι θυμωμένη? Τα γάμησα όλα συγχαρητήρια .

"Πάω να κάνω ένα ντουζ να μην μυρίζω και ..έρχομαι .."

Κοντοστέκομαι απο πάνω της .Δεν μου απαντά. Σφίγγω τις μπουνιές μου.

Σηκώνομαι βιαστικά και πετάω τα ρούχα μου κάτω. Μπαίνω την ντουζιέρα και αφήνω το ζεστο νερό να πέσει στο κεφάλι μου. Αφήνω το νερό να κάνει αυτό που δεν έκαναν τα έξι ποτά. Να με χαλαρώσει και να με ηρεμήσει. Την έχω στο δίπλα δωμάτιο. Έχασε τον λύκο της για εμένα. Δεν πρέπει να αμφιβάλλω. 

Το νερό καυτό δημιουργεί ατμους. Δεν ξέρω πόση ώρα στέκομαι κάτω απο το νερό. Προσπαθώ να μην σκέφτομαι. Απλά θέλω να μου πει κάποιος οτι όλα θα πάνε καλά. Θέλω να μου το πει εκείνη ..απλά να με κοιτάξει στα μάτια και να μου πάρει τους φόβους μου απο το ηλίθιο κεφάλι μου.

Ακούω την γυάλινη συρόμενη πόρτα της ντουζιέρας να ανοίγει και αιφνιδιάζομαι. Την βλέπω γυμνή να μπαίνει αποφασιστικά κάτω απο το νερό μαζί μου. Τρέμει. Την μπερδεύω και δεν το αξίζει. Δεν της αξίζω. Είμαι μαλάκας. 

"Λιζ.." πάω να απολογηθώ αλλά με κόβει.

"Όλα καλα Αλεξάντερ..απλά ηρέμησε.."

Μου λέει και πριν προλάβει να μου πει κάτι άλλο την πιάνω σφιχτά και την σηκώνω στην αγκαλιά μου. Ακουμπώ την πλάτη της στα ζεστα πλακάκια του μπάνιου καθώς της κλέβω την ανάσα. 

"Πες το " 

Την ικευτεύω . Την παρακαλάω. Την διατάζω.

Εγώ ο Αλεξάντερ που κάποτε διοικούσα μια αγέλη και σκοτωνα χωρίς σκέψη, εγώ που ποτέ δεν φανταστηκα την ζωή μου να παίρνει τετοια τροπή, πως θα κατέστρεφα σε μια στιγμή οτι είχα χτίσει για μια γυναίκα και θα το έκανα ξανά και ξανά σε κάθε ζωή που θα μου δινόταν

"Το χρειάζομαι να μου το λες συνέχεια απόψε το βράδυ ενώ σου κάνω έρωτα"

"Σ'αγαπάω Αλεξάντερ" η τρυφερή χροιά της φωνής της ηρεμεί το σώμα μου. Αυτό χρειάζομαι. Πάντα αυτό χρειαζόμουν για να ηρεμήσω. Εκείνη κι εγώ ένα.

Την φιλάω καθώς βρεγμένοι και οι δυο , την μεταφέρω στο στρώμα μας . Χωρίς να την αφήσω απο την αγκαλιά μου την φέρνω πάνω μου να κάτσει βάζοντας τα πόδια της ανοιχτά δεξιά και αριστερά απο το κορμί μου.

Με αγγίζει χαμηλά , είμαι σκληρός για εκείνη. Και συγχρόνως τόσο αδύναμος.

"Πες το ξανά" 

"Σ'αγαπάω" μου λέει ξανά και ξανά καθώς νιώθω τα κορμιά μας να εναρμονίζονται .

"Απλά κάνε με να μην φοβάμαι" της ψιθυρίζω καθώς μου χαιδευει το κορμί μου που λιώνει απο κάτω της για εκείνη.