Tα πουλιά σιγήσαν απότομα και μια περίεργη ηρεμία απλωθηκε στο δάσος. Ακόμη και η οσμή των δέντρων καταλάγιασε , δίνοντας την θέση της μυρωδιάς σε μια νέα, περίεργη μυρωδιά και ερεθιστική. Υπήρχε η αίσθηση του κινδύνου αλλά και κάτι άλλο. Πρωτόγνωρο.

Kάτι που την έκανε να σταματά να φοβάται και την γέμιζε δύναμη. Μια πρωτόγνωρη, ξεχωριστή αίσθηση.

"Είμαι γενναία .είμαι γενναία .είμαι γενναία." επαναλαμβάνω δυνατά καθώς κλείνω τα μάτια μου σφιχτά. Προσπαθώ να μην κάνω εικόνα πως σε λίγο θα μου ορμήξει ο μεγάλος λύκος. Αυτό δεν θα βοηθούσε καθόλου στη γενναιότητα μου.

Να μου ορμήξει ο πιο τεράστιος λύκος που έχω δει ποτέ.

Κλείνω σφιχτά τα μάτια μου και αντί να νιώσω τα δόντια του πάνω μου ακούω γύρω μου ουρλιαχτά και κάτι σαν να σπάει..κάτι σαν κόκκαλα..και δεν είναι ο ήχος της μετάβασης ..είναι ο ήχος όταν..

Ανοίγω τα μάτια μου ελαφρώς. Και μισοκοιτάω.

Ναι είναι ο θόρυβος όταν κάποιος λύκος δαγκώνει με λύσσα ένα άλλο λύκο. 

Με πολύ μεγάλη λύσσα.

Κάνω ένα διακριτικό βηματάκι πιο πίσω για να μην λερωθώ με τα αίματα που εκτοξεύονται προς εμένα. 

Γενικά εγώ προτιμώ τη συζήτηση ως μέσο επίλυσης των διαφωνιών.

Ξεροκαταπίνω και ανοίγω και τα δυο μου ματάκια για να δω καλύτερα. Το θέμα είναι αποκρουστικό αν και έχει μεγάλο ενδιαφέρον απο τεχνικής απόψεως. Ο μεγάλος γκρίζος λύκος έχει σφιχτά στα δόντια του τον καφέ λύκο και να τον ταρακουνά πέρα δώθε σαν να είναι πούπουλο. Είναι πολύ πολύ δυνατός  λύκος. Του το αναγνωρίζω.

"Μήπως ..μήπως να συζητούσαμε τις διαφωνίες μας?" φωνάζω διστακτικά αλλά κανείς δεν μου δίνει σημασία.

Κοιτάω τον μεγάλο λύκο. Είναι πολύ πολύ δυνατός και..

Και ..και είναι και γοητευτικός. Έχει ωραία γούνα..και πολύ ωραία μάτια ..έτσι μπλε και..

Ξεροκαταπίνω ξανά.

Γουρλώνω τα μάτια μου.

Δεν μπήκε στον κόπο να τον σκοτώσει. Απλά τον έριξε με τόση βία κάτω στο έδαφος  που έσπασε ο λαιμός του. 

Δεν είναι πρώτη φορά που βλέπω λύκο να σκοτώνεται μπροστά μου. Είμαι λυκάνθρωπος και έχω δει μάχες απο ..μακριά βέβαια και συνήθως υπήρχε πάλη πριν σκοτωθεί κάποιος. 

Εδώ ο γκρίζος λύκος δεν πολεμά καν. Απλά σκοτώνει με μια κίνηση.

Τουλάχιστον δεν θα υποφέρω όταν θα με σκοτώσει. Ο τύπος είναι γρήγορος και μεθοδικός. Και για κάποιο λόγο ανατριχιάζει όλο το κορμί μου όταν σκέφτομαι τους κυνόδοντες του πάνω μου.

Εμ..τελείως ανώμαλο αυτό που σκέφτηκα.

Στέκεται για μια στιγμή ακίνητος πάνω απο το νεκρό σώμα και γυρίζει και με κοιτά. Η γούνα του έχει στάλες απο αίμα. Ανοίγει το στόμα του και βλέπω καθαρά τους τεράστιους κυνόδοντες του.

Και για κάποιο μυστηριώδη λόγο..του χαμογελώ.

Πολύ.

Η μύτη του σουφρώνει καθώς το στόμα του τραβιέται προς τα πίσω εμφανίζοντας ένα γρύλισμα σιγανό ίσα να με κάνει να κόψω το χαμογελό μου. Υποθέτω ήρθε η ώρα μου.

Αντίο ζωή .

Δεν πρόλαβα καν να βρω το ταίρι μου.

Με κοιτά με τα πιο γαλανά ανέκφραστα μάτια που έχω δει στην ζωή μου. Είναι σαν κρύσταλλο και σε κάνει να νιώθεις οτι μπορεί να διαβάσει κάθε αίσθημα της ψυχής σου. Είναι πολύ παράξενο αλλά ειλικρινά είναι ..νιώθω..σαν να διαβάζει τις σκέψεις μου. Είναι πολύ περίεργο.

Χαμογελάω ξανά.

Είμαι περήφανη για μένα. Δεν φοβάμαι. Νιώθω έτοιμη για τα πάντα. Ελπίζω να διαβάσει και αυτή την σκέψη.

Σταματα να μου γρυλίζει και γυρνά ελαφρά το κεφάλι σαν να θέλει να με παρατηρήσει καλύτερα.

"Ελίζα με λένε" λέω ευγενικά και κάνω μια ελαφριά υπόκλιση. Είμαι σίγουρη οτι είναι κάποιος Άλφα ή Βήτα. Δεν γίνεται ένας τόσο μεγαλόσωμος λύκος να είναι Ωμέγα  σε κάποια φυλή. 

Με κοιτά και μου γρυλίζει ελαφρά αλλά με ξαφνιάζει οτι στρίβει αυτόματα το σώμα του και πηγαίνει προς τον δεύτερο λύκο , ο οποίος είναι στα 4 και κουνά την ουρά του κλαψουρίζοντας. Καθώς τον πλησιάζει αναπηδά απο την θέση του και αρχίζει να τρέχει προς το δάσος για να ξεφύγει.

Δεν προλαβαίνω να αναρωτηθώ γιατί ακόμη δεν με σκότωσε , όταν και οι τρεις λύκοι αρχίζουν να τρέχουν προς το δάσος. Εγώ δεν θα έτρεχα να ξεφύγω αν ήμουν στη θέση τους. Μάλλον είναι άδικος κόπος. Ο τύπος είναι σκληρός δολοφόνος.

Εμ...

Κοιτάω γύρω μου. Έχω μείνει μόνη. 

Εγώ τι να κάνω τώρα ? Να περιμένω? Να φύγω?

Θέλω να πω ποιός ο λόγος να φύγω..ο μεγάλος γκρίζος λύκος θα με πιάσει σίγουρα αφού σκοτώσει και τον τελευταίο λύκο. Και επίσης..

Ε..ήταν πολύ εντυπωσιακός ο γκρίζος λύκος. 

Και πολύ τεράστιος.

Και στην τελική αν και μου γρύλισε,  δεν μου επιτέθηκε. Ίσως να είναι καλός και να θέλει να γίνουμε φίλοι. 

Βέβαια έκανε σαν μανιακός όταν σκότωνε τον λύκο...άρα ..μπορεί να μην έχει διάθεση για φιλίες.

Στρώνω το μπλουζάκι μου καλύτερα . Το τζην μου έχει γεμίσει αίματα.

Ήταν το αγαπημένο μου.

Κοιτάω προς το δάσος που εξαφανίστηκαν όλοι τρέχοντας και δεν ακούω τίποτα.

Συγνώμη εμένα δηλαδή δεν θα με σκοτώσει? Μήπως με είδε μικρόσωμη και σκέφτηκε πως δεν αξίζει να ασχοληθεί μαζί μου? Θα ήταν πολύ αγενέστατο. Είμαι αδέσποτη στην τελική.

Αρχίζω να περπατάω προς μια τυχαία κατεύθυνση. 

..

Κάθομαι σε μια μεγάλη πέτρα και κοιτάω το ποτάμι. Πρέπει να έχουν περάσει δέκα λεπτά αλλά δεν ήρθε να με αναζητήσει κανείς. Υποθέτω όλο και κάποιος θα με σκοτώσει στη συνέχεια. Είναι επικύνδυνο να γυρνάω μόνη μέσα σε ξένες περιοχές και είναι επίσης επικύνδυνο να αναζητήσω την αγέλη μου. Άσε και που να ήθελα δεν έχω ιδέα προς τα που να πάω. Δεν είμαι καλή στο προσανατολισμό.

Νιώθω την κοιλιά μου να γουργουρίζει. Πεινάω αφόρητα.

Ακούω ένα γρύλισμα σιγανό και κοιτάω την κοιλιά μου. 

Πεινάω τόσο πολύ ή..

Γυρίζω και κοιτάω στο βάθος , διακρίνοντας τον μεγάλο γκρίζο λύκο.

Είναι ακίνητος και με κοιτά με το ίδιο ανέκφραστο ύφος.

"Θα με σκοτώσεις?" του λέω ευγενικά και τον πλησιάζω.

"Δεν χρειάζεται να με ταρακουνήσεις πέρα δώθε όπως τον καφέ λύκο, υπόσχομαι οτι δεν θα φέρω αντίσταση. Κατανοώ οτι είμαι αδέσποτη και πρέπει να με σκοτώσεις"

Τον πλησιάζω και προς έκπληξη μου τον βλέπω να κάθεται στα πίσω πόδια του.  Τώρα φαίνεται ακόμη πιο ψηλός και οι μύες του ξεπροβάλλουν κάτω απο την γούνα του. Επίσης το φύλο του..

Φευγαλέα το κοιτάω και μου γρυλίζει ελαφρά.

"Δεν..δεν κοίταξα κάτι, δηλαδή τα συγχαρητήρια μου..είστε τεράστιος λύκος"

Εμ..κοκκινίζω. 

Προς έκπληξη μου και πάλι καθώς τον έχω πλησιάσει πολύ γονατίζει κάτω και κατεβάζει τα αφτιά του. Η ουρά του κουνιέται ελαφρά.

Τα μάτια μου λαμπυρίζουν.

"Λύκε δεν έχεις σκοπό να με σκοτώσεις έτσι δεν είναι?"

Μου γνέφει ελαφρά και του χαμογελώ.

"Σ'ευχαριστω πολύ που με έσωσες τότε αν και ήταν περιττό σε λίγο όλο και κάποιος θα με βρει και θα με σκοτώσει"

Μου γρυλίζει αν και νιώθω πως γρύλισε στη σκέψη οτι κάποιος θα με σκοτώσει.

"Αωωω είσαι πολύ γλυκός , αν κάνεις μετάβαση θα μπορούσαμε να γίνουμε φίλοι" του λέω χαρούμενα και σκύβω να του χαιδέψω το σημείο πίσω απο τα αφτιά του που ξέρω οτι αρέσει στους λύκους.

Κοιτά το χέρι μου ανέκφραστα αλλά δεν κάνει κίνηση να με δαγκώσει.

Περνώ το χέρι μου ανάμεσα απο την γούνα του. Είναι τόσο μαλακή και ζεστή και την τρίβω ακόμη πιο δυνατά.

"Έχεις τόσοοοο ωραία γούνα" ψιθυρίζω καθώς αφήνω ένα αναστεναγμό απο τα χέιλη μου. Τον βλέπω να ξαπλώνει τελείως κάτω στο χώμα , επιτρέποντας με να τον χαιδέψω περισσότερο.

Και τον χαιδεύω γύρω απο τα αφτιά και στην ράχη..τον βλέπω να έχει κλειστά τα μάτια και νομίζω πως μόλις..

"Γουργούρισες απο χαρά μόλις? Αωωωω τι γλυκούλης λύκος"

Αυτόματα σηκώνεται στα 4 πόδια του επιβλητικός και μου γρυλίζει πολύ πολύ άσχημα.

"Π-παρεξηγήθηκες? εγώ γλυκούλι απλά σε -"

Μου γρυλίζει τώρα τόσο πολύ που οι κυνοδοντές του είναι λίγα εκατοστά μακριά απο το λαιμό μου.

"Εμ..συγνώμη? Αλλά είσαι κι εσύ ευέξαπτος , ούτε ένα καλό λόγο δεν  δέχεσαι-"

Πριν αποσώσω όμως την φράση μου βλέπω τον μεγάλο λύκο να στρέφει τα νώτα του και να τρέχει μέσα στο δάσος.

Δεν ξέρω γιατί αλλά νιώθω μεγάλη λύπη.

Θα ήθελα να παίξω με τον λύκο του.

Αν δεν ήταν τόσο οξύθυμος.

..

Προσπαθώ να καταλαγιάσω την πείνα μου τρώγοντας κάτι μικρούς κόκκινους καρπούς απο ένα ποώδες θάμνο. Αλλά όσο και να τρώω πεινάω αφόρητα πολύ. 

Και σκοτεινιάζει.

Δεν μου αρέσει το σκοτάδι.

"ΕΛΙΖΑ"

Γυρίζω το κεφάλι μου και μέσα στο μισοσκόταδο ξεχωρίζω την καλή μου φίλη Τζο.

"ΤΖΟΟΟΟΟΟ"

"ΒΡΕ ΒΛΑΜΜΕΝΟ ΓΙΑΤΙ ΕΦΥΓΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΕΙΣ?"

"ΤΖΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ" τρέχω με φόρα στην αγκαλιά της και την φιλάω παντού ενώ σκουπίζει συγχρόνως τα μάγουλα της και με σπρώχνει, αλλά σαν μέδουσα βεντουζάρω πάνω της και την φιλώ ασταμάτητα.

"Δυσκολεύτηκες να με βρεις?"

"Αφού ζήτημα να απομακρύνθηκες 500 μέτρα απο την αγέλη ρε Ελίζα, δεν είσαι καθόλου καλή στο προσανατολισμο"

500 μέτρα? Ήμουν σίγουρη οτι έτρεξα πολύ περισσότερο!

"Ο Άλφα με έδιωξε Τζο, δεν γίνεται να γυρίσω"

"Εννοείς τον ίδιο σκληρό τύπο που πριν απο δέκα λεπτά με διέταξε να σε μαζέψω απο το δάσος?"

Μου λέει κλείνοντας μου το μάτι.

Αχ θα τρελαθώ! Με αφήνει να μείνω στην αγέλη!

Ξαναπέφτω στην αγκαλιά της Τζο και κλαίω απο συγκίνηση. 

Θα φάω επιτέλους!!!!