" Λοιπόν είστε πολύ καιρό μαζί? Την ..την αγαπάς? Μαζί μένετε σε αυτό το σπίτι?"

"Και αυτό είναι το σπίτι μου" μου λέει αμήχανα χωρίς όμως να μου απαντά στην ερώτηση μου.Δεν με έχει αφήσει απο την αγκαλιά του ακόμη . Με μεταφέρει παντού σαν νύφη.

"Τώρα μπορείς να με αφήσεις" του λέω μουτρωμένα και κοιτάω γύρω μου. Δεν μπορώ να το κρύψω..έχω πεθάνει απο την ζήλεια μου που βρήκε κοπέλα. 

Το σπίτι είναι ακατάστατο. Λες και έγινε μάχη λυκανθρώπων. Παντού τενεκεδάκια μπύρας, ένα στρώμα αφημένο στο πάτωμα -που ιου αρνούμαι να με αφήσει εκεί- και ρούχα πεταμένα ..παντού. Είναι πολύ μικρό αλλά έχει όμορφη θέα. Είναι συμπαθητικό το σπίτι αν εξαιρέσεις οτι ερχόταν εδώ άλλη γυναίκα.

"Αν ήξερα τι μέρα με περίμενε θα είχα φτιάξει το σπίτι" κοιτάει γύρω του και ενώ με έχει ακόμη αγκαλιά κλωτσάει τα ρούχα που είναι μπροστά του. Με το άλλο του χέρι μαζεύει τα τενεκεδάκια μπύρας. " Βασικά αν το ήξερα θα αγόραζα σπίτι , αυτό είναι μικρό δεν περίμενα οτι ..ξέρεις" μου χαμογελά διάπλατα και κάνουν εμφάνιση τα δυο λακάκκια του που μου έχουν λείψει τόσο. Είναι κουκλί. Δείχνει ευτυχισμένος.

"Η κοπέλα σου ..βολευόταν πάντως εδώ μέσα"

Εχω νεύρα όμως.

Γελάει.

Πού ειναι το αστείο ? ομιτζι θα τον χτυπήσω.. με κοροιδεύει ενώ..πονάει ..το ποδαράκι μου.

"Θα σε αφήσω στο κρεβάτι..δηλαδή στο στρώμα"

Έχει πάνω του ένα ξέστρωτο σεντόνι , ένα τζην παντελόνι και ένα δερμάτινο μπουφάν πεταμένα.

"Εάν έκανες σεξ μαζί της εδώ πάνω εγώ δεν ξαπλώνω" 

Μου χαμογελάει αμήχανα. " εμ..συγνώμη..δηλαδή.." 

"Λοιπόν.." κοιτά σκεφτικός το στρώμα. Γονατίζει μαζί με εμένα στην αγκαλιά του και χωρίς να χάσει την ισοροπία του πιάνει την άκρη του στρώματος και το γυρνά τούμπα απο την άλλη.

"Σεντόνι άλλο δεν έχω"
κοιτά στο πάτωμα λες και ψάχνει ένα να βρει.

"Τέλοσπαντων άσε με κάτω" μου έρχεται τόσο να τον χτυπήσω. 

Με αφήνει μαλακά στο στρώμα . Με κοιτάει. Με κοιτάει σαν να του έλειψα πολύ. Με κοιτά απο πάνω ως κάτω σαν να μην πιστεύει οτι με έχει απέναντι του. Κι εμένα μου έλειψε. Οι τελευταίοι μήνες ήταν δύσκολοι. Ήθελα να έρθω σ'εκείνον πιο γρήγορα αλλά δεν ήταν τόσο εύκολο να απαρνηθώ τον λύκο μου. Έπρεπε πρώτα να ξεκαθαριστεί το θέμα της διαδοχής. Και απο την στιγμή που ο Άλεξ ήταν άνθρωπος απαγορευόταν να τον πλησιάσω και να του μιλήσω για θέματα της φυλής.

"Μου έλειψες Λίζι" νιώθω τον αέρα της ανάσας του πάνω στα χείλη μου. Νιώθω να με διαπερνά ένα ρίγος αναστάτωσης. Νομιζα οτι ..θα ένιωθα έτσι μόνο ως λυκάνθρωπος αλλά προφανώς και ως άνθρωπος ο Αλεξάντερ μπορεί να κάνει το σώμα μου να τρελαθεί. Νιώθω να κοκκινίζω ολόκληρη. 

"Πεθαινω να διαβάσω τις σκέψεις σου" μου λέει καθώς γέρνει δίπλα μου.

"Αρκετά έκανες βόλτες στο νου μου , να ένα καλό που είμαστε άνθρωποι"

Του είμαι θυμωμένη όμως ακόμη. Ξέρω πως δεν έχω το δικαίωμα. Στην τελική εγώ ήμουν αυτή που εδώ και μήνες είχα εξαφανιστεί απο την ζωή του. Είχε κάθε δικαίωμα να κάνει κάτι με άλλη κοπέλα. Απλά πεθαίνω και τρελαίνομαι στην ιδέα πως τον άγγιξε.

Με κοιτά λες και διαβάζει τις σκέψεις μου. 

"Λοιπόν..για να μην το σκέφτεσαι σου λέω πως ..ήταν μόνο σεξ και έγινε μερικές φορές..δεν ήταν οτι είχαμε σχέση κι επίσης..όχι οτι καμαρώνω γι αυτό..αλλά" με αγγίζει με την ανάστροφη του χεριού του το μάγουλο μου " αλλά δεν υπήρξε φορά που να την άγγιξα και να μην σκέφτηκα εσένα"

Κοκκινίζω.

"Καθόλου σωστό για την κοπέλα"

Δεν ξέρω τι να πω.

"Καθόλου σωστό" μου λέει αργά και περνά το χέρι του κάτω απο την μπλουζα μου, νιώθω να ασθμαίνω πιο γρήγορα και να μουδιάζουν τα γόνατα μου.

"Αχ.." αφήνω ένα μικρό ήχο αναστάτωσης και τραβιεται απο κοντά μου.

"Ξέρω πως έχουμε πολλά να πούμε..πρώτα όμως.." με κοιτά σοβαρός " πεινάς?"

Τι ερωτήσεις είναι αυτές? εννοείται πεινάω.

...............................

Δυο  ώρες μετά

"Λοιπόν ..δεν είχε πολλά παράθυρα στο παλάτι και γενικά ως Λίλιθ τριγυρνούσα ακόμη και στο σπίτι, ξέρεις μου ήταν απίστευτο να έχω λύκο και να τρέχω στο δάσος και μπορούσα να κάνω απίστευτα πράγματα ..και να σου εξηγήσω δεν θα καταλάβεις..έχει απίστευτη δύναμη ο λύκος της φύσης"

"Εντάξει κι εγώ στους κραταίους λύκους ήμ-"

"Και την ημέρα ημασταν στο παλάτι του Σαμαήλ και μιλούσαμε , αν και δεν μιλάει πολύ ήταν γενικά έτσι πολύ αμίλητος αλλά έπαιζε πολύ ωραίο πιάνο και ααχ μου έμαθε να παίζω την κλίμακα του Ντο"

Μου γρυλίζει και παρατά κάτω το κινέζικο.

"Δεν θα φας άλλο? Χόρτασες?"

Παίρνω το δικό του χάρτινο κουτί και ξεκινάω με το τσοπστικ μου να τσιμπολογάω τα λαχανικά του.

"Και ντυνόταν πολύ επίσημα πάντα, ξέρεις με κουστούμια και εγώ φορούσα φορέματα"

Τα λαχανικά είναι τελεια.

Τον ακούω να ξεφυσά. Έχει κοκκινίσει, Αλλά ακόμη και κοκκινισμένος είναι πανέμορφος. 

"Σόδα?" του προτείνω γιατί βοηθά στο φούσκωμα. Δύσκολο να είσαι άνθρωπος .

"Και για να φτάσουμε στο κυριότερο σημείο, πως αποφάσισες να αφήσεις το πιάνο και να με θυμηθείς?"

Παίζει νευρικά το πόδι του και ανακάθεται στο στρώμα.

Μασάω αργά . Είναι σωστό και καλό για την υγεία να μασάμε αργά.

"ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ?"

"Θα πνιγώ καλε"

Ανυπόμονος.

"Και γενικά ..μια φορά που του είπα αν εκείνος θα γινόταν άνθρωπος για να με κερδίσει..-μασάω-.. αν χρειαζόταν, η απάντηση του δεν ήταν καθόλου ευγενική και ούτε προς όλο το ανθρώπινο είδος."

Δαγκώνει τα χείλη του νευρικά.

"Και είπες ας πάω στον άλλον που μέχρι και λύκο θυσίασε για την πάρτη μου αφού ο τυφλοπόντικας γούσταρε την Λίλιθ μόνο"

"Και μένα ήθελε. Πολύ μου το είπε"

Βαριανασαίνει.

"Μάλιστα.." 

Κοιτάει απογοητευμένα το πάτωμα. Με τον αντίχειρα του ξεφτίζει το σκισμένο τζην του . 

Αωω πεθαίνω..είναι κουκλι και τα μαλλιά του είναι μπερδεμένα και πανέμορφα.

Με κοιτά διστακτικά και πάλι γρήγορα κατεβάζει το βλέμμα του. Συνεχίζει να ξηλώνει το τζην του νευρικά. Νιώθω πως κάτι τον βασανίζει.

"Τι έγινε Άλεξ?"

"Τίποτα" μου απαντά μουτρωμενα και πάω να του σηκώσω με το δάχτυλο μου το πηγούνι του αλλά τραβιέται.

Γυρίζει απότομα και με κοιτά.

"Τι έγιν-" πάω να ρωτήσω αλλά με κόβει. Τα μάτια του έχουν σκοτεινιάσει.

"Σε άγγιξε Ελίζα ? Ξέρεις..ως άντρας ..του επέτρεψες να.." χαμηλώνει το βλέμμα πάλι.

Πάω κοντά του.

"Δεν μπορούσα να τον αφήσω να με αγγίξει"

Γυρίζει και με κοιτάζει αναστατωμένος. Η ανάσα του βγαίνει γρήγορη.

"Δεν σε άγγιξε?"

"Όχι" του απαντώ κοφτά και την ίδια στιγμή με ρίχνει κάτω. Με καβαλά και με κοιτά απο πάνω ως κάτω. Δεν μπορώ να κινηθώ απο κάτω του. Πάω να γελάσω αλλά το ύφος του ειναι τόσο αναστατωμένο που σοβαρεύω στη στιγμή.

"Γιατί δεν σε άγγιξε?"

Δεν νομίζω να τον έχω δει πιο σοβαρό στη  ζωή του. Κάνει λες και η ίδια η ζωή του κρέμεται απο αυτή την ερώτηση.

"Ήταν επιλεγόμενο ταίρι σου..είμαι σίγουρος οτι ένιωθες έλξη για εκείνον"

Του χαμογελάω.

"Άλεξ..τι θέλεις να ακούσεις?"

Μου παίρνει το χέρι και το σέρνει κάτω απο την μπλούζα του. Κοκκινίζω.

"Νιώθεις την καρδιά μου Λίζι? "

Χτυπά δυνατά.

"Γιατί δεν σε άγγιξε σε ρωτάω"

"Γιατί..είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί σου Αλεξάντερ για να επιτρέψω να με αγγίξει άλλος"

Πέφτει με φόρα και κλείνει το στόμα μου με τα χείλη του. Περνά τα χέρια του κάτω απο την μπλούζα μου και μου την περνά πάνω απο το κεφάλι.

"Πες το ξανά Λίζ"

"Νόμιζα οτι το ήξερες"

Με κοιτά με παράπονο καθώς κρύβει το κεφάλι του στο στήθος μου.

Μου τα φιλά.

"Τίποτα δεν ήξερα Λίζ..δεν ζούσα μακριά σου"

Κατεβάζει το τζην του.

"Άσε με να σου δείξω πόσο πολύ μου έλειψες Λίζι" μου ψιθυρίζει καθώς νιώθω να τρίβει το κορμί του πάνω στο δικό μου. Με το γόνατο του μου ανοίγει τα πόδια. 

"Αχ Άλεξ.."