Αλεξάντερ

Η Μάντις χάνεται απο μπροστά μου και την ίδια στιγμή ακούω το στρατιωτικό κομβόι απο τα τζιπ των Άλφα να σταματάνε στην μέση του δάσους. Ακούω πρώτα μια εκκωφαντική ησυχία και έπειτα φωνές. 

"ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ" 

Διακρίνω την φωνή του Άλφα Ντόμινικ να ουρλιάζει προς το μέρος μου , κατεβαίνω πηδώντας απο το τζιπ και τους βλέπω όλους αναστατωμένους να τρεχουν στο ίδιο σημείο.

"Η ΜΑΝΤΙΣ ΠΕΘΑΝΕ"

φωνάζω μα κανείς δε γυρνά να μου δώσει σημασία.

Γυρίζω το κεφάλι και βλέπω ψηλά αυτό που όλοι κοιτάζουν μαρμαρωμένοι. Μέσα στο σκοτάδι εμφανίζεται ένα πράσινο φωσφωρούχο σέλας, ένα φυσικό φαινόμενο που κανείς δεν είδε ποτέ σε αυτή την γενιά λυκανθρώπων.

"ΞΕΚΙΝΑΕΙ" ο πατέρας μου φωνάζει και έρχεται στο πλευρό μου " ο λύκος της φύσης παίρνει τις δυνάμεις της Μάντις"

Κοιτάω το σέλας και ξαφνικά η Σελήνη χάνεται απο μπροστά μας , ο ήλιος εμφανίζεται τόσο δειλά που το σελας χάνει την φωτεινότητα του και ο ουρανός μοιάζει σαν να απέκτησε καρδιά και δονείται. Ένας ήχος εκκωφαντικός ακούγεται λες και ξεκινά μέσα απο τα έγκατα της γης.

"Κάνει μετάβαση " ο Κάιντεν μιλά καθώς περιστρέφει το κορμί του και κοιτά τον ουρανό. "Είναι αργά για να την διεκδικήσουμε με την βια, έχει την δύναμη πια  αν θέλει να μας συντρίψει όλους μας σε μια στιγμή"

Και τότε πέφτω στα γόνατα, ένας ανεξέλεγκτος πόνος σφαδάζει το κορμί μου, ο Ντέμιαν τρέχει σε μένα και μαζί με τον πατέρα μου προσπαθούν να με σηκώσουν

"Νιώθει τους πόνους της μετάβασης της Ελίζας , ο δεσμός τους είναι ζωντανός και γίνεται ισχυρότερος" ακούω κάποιον να εξηγεί στους αλλους Άλφα

Προσπαθεί ο πατέρας μου να με σηκώσει και τραβιέμαι, νιώθω αφύσικα μεγάλο πόνο, ούτε στην δική μου μετάβαση ένιωσα έτσι, νιώθω τα κόκκαλα μου να σπάνε και να θρυμματίζονται, χωρίς όμως να αποκτώ τον λύκο μου

"Έπρεπε να ήμουν εκεί ..έπρεπε να είμαι στο πλευρό της εγώ" ψελλίζω καθώς αφήνω αγκομαχητά πόνου

"Πλέον σε νιώθει κι εκείνη , σε  λίγο θα νιώσει τον δεσμό σας και θα νιώσει τα ταίρια της" ο πατέρας μου γονατίζει δίπλα μου

Ιδρώνω και πονάω , δεν ξέρω τι να κάνω , αν και το μόνο που σκέφτομαι είναι η Λίζι, δεν γίνεται να πονά τόσο το κορίτσι μου

Και τότε απλώνεται μια εκκωφαντική ησυχία, σαν να σίγασε όλο το δάσος, σαν να μην υπήρξε θόρυβος ποτέ

"Τι συμβαίνει?" ψελλίζω στον πατέρα μου

 η φωνή μου ακούγεται δυνατή μέσα στο απόλυτο κενό της ησυχίας

"Η φύση θα προσκυνήσει τον λύκο της φύσης, τα πράγματα θα γίνουν επικίνδυνα ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΟΛΟΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΛΥΚΟ ΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΈΞΟΥΜΕ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΜΟΡΦΗ"

Ακούω τα κόκκαλα όλων να σπάνε  αυτόματα και μέσα απο το δάσος ακούγεται ένας θόρυβος σαν πολτός που κοχλάζει και πριν οι περισσότεροι αποκτήσουν το λύκο τους χιλιάδες πουλιά σαν ενωμένο σμήνος καλύπτουν τον ήλιο και τα πάντα σκοτεινιάζουν. Μέσα απο το δάσος ζώα κάθε λογής , μικρά και μεγάλα τρέχουν προς το μέρος μας αφηνιασμένα ακολουθώντας το αρχετυπικό ένστικτο τους

Πηγαίνουν να προσκυνήσουν τον λύκο της φύσης

Ο πατέρας μου μιλά στο νου μου , 

Τα τελευταία χιλιόμετρα θα τα τρέξουμε ως λύκοι

Τον κοιτάω διστακτικά, στη διαδρομή υπάρχουν άνθρωποι θα μας δούνε

Αυτό είναι το μικρότερο πρόβλημα μας αυτή την στιγμή  

Ξεκινάμε να τρέχουμε ως αγέλη ενωμένοι προσπαθώντας να μην σπάσει ο κλοιος που σχηματίσαμε απο τα υπόλοιπα ζώα, τρέχω με όση δύναμη έχω , τρέχω να την συναντήσω όταν ξαφνικά ο Άλεφ σταματά 

Τι συμβαίνει? Τρέξε παιδί μου

Ο πατέρας μου με σπρώχνει με την μουσούδα του

Του γρυλίζω και συγκεντρώνομαι πάλι στην φωνή που νομίζω οτι άκουσα στο νου μου

Μια φωνή  διαπερνά το νου μου και την αναγνωρίζω, είναι μια φωνή θυμωμένη γεμάτη οργή, μια χροιά που ποτέ δεν είχα ακούσει να βγαίνει απο το στόμα της

"Α Λ Ε Ξ Α Ν Τ Ε Ρ"

Η Ελίζα..η Ελίζα χρησιμοποιεί τον δεσμό και μου μιλά

Ξέρει οτι είμαι επιλεγόμενο ταίρι της..σκατά δεν πρόλαβα να της μιλήσω..να της εξηγήσω..να-

"ΨΕΥΤΗ" 

Ακούω την λέξη στο νου μου σαν ουρλιαχτο και την ίδια στιγμή η γη σείεται, τα δέντρα αναταράσσονται και τα ζώα όλα μένουν στη θέση τους. Ένας αφύσικος αέρας που μοιάζει να ξεκινά απο τη γη σηκώνεται πάνω , συστρέφεται και σχηματίζει έναν κυκλώνα, ξεριζώνει τα πάντα και πολλά ζώα τα σηκώνει ψηλά στον αέρα

Ο λύκος του Άλφα Ντομινικ με κοιτά 

"Το ταίρι σου μάλλον έχει πολλά νεύρα με κάποιον κι επίσης δεν ξέρει ακόμη να ελέγχει τη δύναμη της .Κακός συνδυασμός" 

 μου λέει στο νου μου και γρυλίζω

"ΕΛΙΖΑ" 

ουρλιάζω το όνομα της και πρώτος ξεκινώ να τρέχω προς τον κυκλώνα που εμποδίζει την πορεία μας

"Θα σε συναντήσω με κάθε κόστος "

Της μιλώ και ελπίζω να με ακούει

Ο πατέρας μου με σταματά , βάζει τον λύκο μπροστά απο το δικό μου

Θα σκοτωθείς

Του γρυλίζω , του δείχνω τους κυνόδοντες μου, κανείς δεν θα με σταματήσει , ιδίως αυτός

"Αλεξάντερ οτι έκανα το έκανα γιατί..αν σε μεγάλωνα με αγάπη δεν θα γινόσουν τόσο δυνατός όσο ο γιος του Λουσιέν..με καταλαβαίνεις? έπρεπε  ο λύκος σου να έχει μέσα στην καρδιά και το σκοτάδι αλλιώς δεν θα επιβίωνες απο τον Σαμαήλ, απλά ..δεν..Έκανα λάθος σε πίεσα περισσότερο..δεν ζήτησα ο γιος μου να είναι ο λύκος της φωτιάς, δεν ήξερα ποιός είναι ο σωστός τρόπος να σε ανδρώσω για το πεπρωμένο σου"

Ο σεισμός τραντάζει τη γη και την ανοίγει στα δυο. 

ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣΤΆ ΜΟΥ

του γρυλίζω, δεν με ενδιαφέρουν οι τύψεις του

Οι λύκοι των Άλφα πισωπατάνε , δεν υπάρχει πια δρόμος. Αν πηδήξουμε μπορεί να βρεθούμε στα έγκατα της γης.

Πηδάω το χάσμα χωρίς δεύτερη σκέψη και συνεχίζω να τρέχω πλεον μόνος χωρίς να κοιτάω πίσω μου.

Απλά πρέπει να την βρω .

Ο λευκός λύκος της Ελίζας μένει ακίνητος καθώς γύρω της τα πάντα περιστρέφονται με ταχύτητα. Ακούγεται η καταστροφή καθώς ο νους της ζωντανεύει τον δεσμό . 

"Λίλιθ" 

Η φωνή του Γκάμπριελ ακούγεται ήρεμη μέσα σε ένα σκηνικό χάους. Μονάχα οι δυο τους φαίνονται να είναι μέσα σε απόλυτη ηρεμία ενώ τα πάντα γκρεμίζονται.

"Είσαι περισσότερα απο όσα μπορούσα να ονειρευτώ"

Ο μαύρος λύκος του Σαμαήλ σκύβει το κεφάλι του με υποταγή μπροστα στον λευκό λύκο. Τα μάτια της είναι χρυσά και η γούνα της ιριδίζει τόσο σαν να έχει κρυμμένο μέσα της έναν ήλιο. Κανείς άνθρωπος δεν θα μπορούσε να την αντικρίσει χωρίς να σκύψει το κεφάλι απο τη λάμψη της.

Η Λίλιθ ανοίγει τα μάτια και με ένα νεύμα του κεφαλιού της κάνει τη γη να σταματήσει να τραντάζεται.

Δεν κοιτά τον Γκάμπριελ παρά μόνο το βλέμμα της εστιάζει σε κάτι στο βάθος που μόνο εκείνη μπορεί να δει.

"Αν έρθεις Άλεφ θα σας σκοτώσω"

Μιλά στο νου  του Αλεξάντερ χωρίς να καταδέχεται να μιλήσει όμως στον άνθρωπο. 

"Σκότωσε με τότε "

Η φωνή του Άλεφ απαντά στη Λίλιθ αμέσως με αποφασιστικότητα.

"Όπως θέλεις. Είμαι εδώ και σε περιμένω με το ταίρι μου"

Η Λίλιθ πλησιάζει τον Γκάμπριελ

"Σήκω ταίρι" τον διατάζει κοφτά καθώς εκείνος παίρνει θέση δίπλα της.

"ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΔΙΚΗ ΤΟΥ " ο Άλεφ ουρλιάζει καθώς η Λίλιθ  απλώνει στον ουρανό χιλιάδες αστραπές.