Χτυπάω την μπουνιά μου στη μεγάλη μεταλλική ροτόντα. 

Είναι όλοι εκεί . Απέναντι μου και με κοιτάν με το ίδιο ύφος. Δεν με ενδιαφέρει ο λόγος της σύσκεψης και ούτε πρόκειται να χάσω χρόνο . Μόνο ένα θέμα με αφορά.

"Θα το ξαναπώ ακόμη μια φορά . Ήρθα για να μάθω που είναι το ταίρι μου και για να πάρω απαντήσεις . Μην νομίζετε πως δεν έχω καταλάβει οτι ολοι με έχετε κοροιδέψει, δεν ξέρω γιατί το κάνατε αλλά ξέρω οτι θα το πληρώσετε ο λ ο ι πολύ ακριβα αν-"

Την ίδια στιγμή στο χώρο μια λευκή αύρα εμφανίζεται που με κάνει να χάσω προς στιγμή τα λόγια μου. 

Όλοι γυρίζουν τα κεφάλια τους προς τη πηγή φωτός και κλίνουν το κεφάλι ελαφρώς προς τα κάτω. Σφίγγω τα δόντια και ελαφρώς υποκλίνομαι κι εγώ. Ιεραρχικά είμαστε όλοι κατώτεροι απο την Μάντις, ακόμη και αν θέλω να την πνίξω , οφείλω να σεβαστώ την θέση της.

Το φως αρχίζει να αποκτά μορφή και γρήγορα μπροστά μας εμφανίζεται το ωχρό πρόσωπο της Μάντις , τα βαθιά μάτια της και τα μακριά λευκά μαλλιά της που αγγίζουν το πάτωμα.

"Μάντις" προφέρω το όνομα της ως χαιρετισμό πρώτος, αφού τα μάτια της κεντρίζουν τα δικά μου μάτια , αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους στην αίθουσα. Επιδεικτικά τόση ώρα αποφεύγω να κοιτάξω τον πατέρα μου και τον Κάιντεν. Χαίρομαι που η Μάντις ήρθε στη σύσκεψη, εξάλλου αυτή είμαι σίγουρος οτι ξέρει τα πάντα και τώρα δεν έχω ανάγκη να διεκδικήσω απαντήσεις απο εκείνους. Η Μάντις είναι η λύση για όλα.

Φαίνεται θυμωμένη.

"Αυτό το ύφος και αυτή η νοοτροπία μας έφεραν σήμερα εδώ. Δεν θέλω να δείξω ασέβεια προς την μητέρα Σελήνη που σε επέλεξε ως λύκο της φωτιάς , αλλά σίγουρα αν ήσουν λιγότερο θερμοκέφαλος, λιγότερο φιλόδοξος ή αλαζόνας , όλα θα ήταν διαφορετικά και σήμερα δεν θα είχατε κληθεί να αντιμετωπισετε ένα τόσο σοβαρό κίνδυνο"

Κοιτάω γύρω μου όλους τους Άλφα και έχουν σκυμμένο το κεφάλι. Τι εννοεί η Μάντις ? Φταίει η δική μου συμπεριφορά σε κάτι και κινδυνεύουμε όλοι?Εγώ είμαι το θέμα της σύσκεψης?

Νιώθω οτι ακούει τις σκέψεις μου και τα μάτια της γυαλίζουν περίεργα.

"Όχι εσύ ακριβώς Άλφα αλλά η Ελίζα. Εκείνη είναι το θέμα μας"

Το σαγόνι μου πέφτει ελαφρώς κάτω απο έκπληξη. Παρατηρώ την Μάντις να κάθεται σε μια ξεχωριστή καρέκλα μακριά απο το τραπέζι των Άλφα.

"Η Ελίζα είναι το θέμα της συσκέψεως? Δεν καταλαβαίνω..έχει να κάνει με τον πόλεμο ?" κοιτάω ελαφρώς τον Κάιντεν . Τον βλέπω να κοιτά επιδεικτικά το ταβάνι. 

Γιατί να απασχολεί η Ελίζα την μεγαλύτερη σύσκεψη που γίνεται κάθε χρόνο? Η Ελίζα..ναι είναι προφανώς κόρη του Κάιντεν..αλλά είναι ιεραρχικά ένας λυκάνθρωπος χωρίς αξίωμα..δεν έχει καν λύκο .

"Υποθέτω πρέπει να τα πάρουμε απο την αρχή" η Μάντις σηκώνεται και αργά περπατά προς εμένα.

 Μου κάνει νόημα να κάτσω και δυσφορώντας τραβάω την μοναδική κενή καρέκλα που υπάρχει στη ροτόντα πλάι στον Άλφα Ντέμιαν και τον Ντόμινικ και κάθομαι. Τα πόδια μου τρέμουν απο νευρικότητα αλλά προσπαθώ το πρόσωπο μου να μην εκδηλώσει κανενα αίσθημα.

Δεν είμαι μεταξύ φίλων άλλωστε. Όλοι τους επιχείρησαν να με καταστρέψουν. Είτε με ψέμματα είτε με την σιωπή τους. 

"Κάθε λύκος της φωτιάς είναι υποχρεωμένος να υποτάσσεται στην εξουσία του Άλφα κατά την εκπαίδευση του"

Στριφογυρίζω τα μάτια μου. Ειλικρινά θα το πάρουμε απο τόσο παλιά? Πάλι θα μου κάνει κύρηγμα για την συμπεριφορά που είχα στα 16 μου?

"Σταμάτα να σκέφτεσαι και άκου Αλεξάντερ"

Η Μάντις με επιπλήττει και με προσφωνεί χωρίς την ονομασία Άλφα μπροστά απο το όνομα μου, δείχνοντας μου ασεβεια μπραστά σε όλους τους Άλφα. Χωρίς να το θέλω κοιτάω τον πατέρα μου. Το βλέμμα του είναι ήδη πάνω μου και το μειδίαμα στα χείλη του είναι ήδη ειρωνικό.

"Δεν ήμουν υποχρεωμένος να υποταχθώ στην κακοποίηση" οι λέξεις βγαίνουν σαν φτυσιές προς τον πατέρα μου, που συνεχίζει να με κοιτά ειρωνικά. Ειλικρινά κάνω προσπάθειες να μην τον αρπάξω. 

"Έκαψες το στρατιωτικό κάμπ, οργανώθηκες με άλλους για να σφεταιριστείς την εξουσία του πατέρα σου κι έπειτα αφού έφερες το χάος αποφάσισες με μια ομάδα να κάνεις πόλεμο σε όλες τις φυλές για να γίνεις κυρίαρχος Άλφα"

Ναι το έκανα αυτό. Αλλά ήμουν ένας πολύ θυμωμένος και άμυαλος 16χρονος. Και στην τελική όταν σχημάτισα την αγέλη μου και κέρδισα εδάφη σταμάτησα τους επεκτατικούς πολέμους. Όσο για τον Κάιντεν..αυτός με πολεμάει και όχι εγώ εκείνον. Αυτός θέλει να με εξαφανίσει.

"Αυτά πριν πολλά χρόνια Μάντις"

Μου κάνει νόημα να σταματήσω να μιλάω.

"Έπειτα πέρασες απο την αγέλη του Κάιντεν με σκοπό να επιτεθείς στην φυλή του όπως έκανες ήδη τόσες φορές με άλλες αγέλες , όμως εκεί  βρέθηκες προ εκπλήξεως. Σε εκείνη την φυλή μύρισες το ταίρι σου"

Κοιτάω φευγαλέα τον Κάιντεν.

Μπήκα αιματοβαμμένος με τους συντρόφους μου διεκδικώντας με αλλαζονεία όντως εδάφη απο την αγέλη του Κάιντεν. Αν δεν υπάκουε θα του έκαιγα τα πάντα, μπορούσα να το κάνω και το ήξερε. 

Δεν προφτάσαμε να τελειώσουμε τη συζήτηση. Η μυρωδιά της ήταν καθηλωτική. Ποτέ ξανά δεν είχα μυρίσει κάτι..τόσο..ποθητό. Τρέλαινε το νου και το σώμα μου . Παράτησα τον Κάιντεν και άρχισα σαν τρελός να τρέχω μέσα στο σπίτι της αγέλης. Σε λίγο βρήκα το δωμάτιο που απο μέσα ανέβλυζε το πιο υπέροχο άρωμα του κόσμου.

Το δικό της.

 Το κορμί μου το ένιωθε και ο Άλεφ. Ούρλιαζαν τα πάντα μέσα μου και φώναζαν πως μέσα εκεί είναι το ταίρι μου.

Ούρλιαξα με δύναμη " δική μου" και πριν σαρώσω την πόρτα που έστεκε φυσικό εμπόδιο μεταξύ του ταίρι μου και εμένα, ο Κάιντεν μπήκε μπροστά μου.

Μου εξήγησε πως είναι η κόρη του εκεί μέσα, πως είναι σε τρυφερή ηλικία και πως δεν είχε κάνει μετάβαση. Πως δεν ήξερε τι είναι το ταίρι και το ζευγάρωμα. Πως αν την σεβόμουν έστω και λίγο θα έπρεπε να κάνω υπομονή μερικές μέρες για να την εκπαιδεύσει η μητέρα της.

Δέχθηκα με σφιγμένες μπουνιές. Την ήθελα δική μου. Αλλά δεν ήθελα να την τρομάξω. Με κοίταξα . Ήμουν μέσα στα αίματα, με γένια , τα μαλλιά μου μακριά και μπερδεμένα. Ήμουν πολεμιστής , αγρίμι. Αποφάσισα να δώσω λίγες μέρες διορία.

Να κάνω ένα μπάνιο..

Να μάθει το ταίρι μου τι είναι το ζευγάρωμα απο τα χείλη της μητέρας της..

Ήθελα να γίνουν όλα σωστά. Ήθελα το καλύτερο για εκείνη.

Ήταν η πρώτη φορά που ένιωθα έτσι για άνθρωπο.

Όταν ο Κάιντεν με παρουσίασε μπροστά της..

Μύριζε..όπως το ταίρι μου..αλλά..νομίζω οτι απογοητεύτηκα..δεν ξέρω γιατί ακριβως..ήμουν 16..εκείνη 15..δεν το πολυσκέφτηκα..ο Άλεφ ούρλιαζε πως δεν ήταν ταίρι μου..

Σαν βρεθήκαμε το βράδυ μόνοι..

Ειλικρινά..δεν ξέρω τι έπαθα..δεν είχα πρόθεση να τη τρομάξω..ή να ζευγαρώσω μαζί της τόσο σύντομα..αλλά..απλά όταν την άγγιξα..απλά τρελάθηκα..σαν να έχασα τα λογικά μου..δεν θυμάμαι..ήταν μια ομίχλη όλα..που κατέληξε να διαλυθεί αποκαλύπτοντας το γυμνό νεκρό κορμί της το πρωί δίπλα μου. 

Ένιωσα θλίψη και απέχθεια για εμένα τον ίδιο.

Είχα ονειρευτεί..πως..αν έβρισκα την Λούνα μου , μαζί ενωμένοι θα υποτάσσαμε όλο τον κόσμο. Θα ήμασταν ανίκητοι. Κάθε φορά που έμπαινα σε μια φυλή για να την λεηλατήσω, κάθε φορά σκεφτόμουν οτι θα βρω την Λούνα μου. Και όταν την βρήκα..

Όλα καταστράφηκαν. Απο εμένα.

"Και γι αυτό το λόγο ..δεν σου αποδώθηκε το αληθινό σου ταίρι"

Κοιτάω σαστισμένα την Μάντις. 

"Δεν ..δεν ήταν αληθινό μου ταίρι? "

 Οι Άλφα μεταξύ τους μουρμουρίζουν και τους κάνει νόημα η Μάντις να ηρεμήσουν.

"Ο σκοπός σου ήταν να βρεις την Λούνα σου και να γίνεις πιο ισχυρός. Ήσουν ήδη πολύ ισχυρός αφού έχεις ένα ξεχωριστό λύκο και ήδη πολύ επικίνδυνος. Έπρεπε να διαφυλάξουμε όλες τις αγέλες απο την ματαιοδοξία σου. Έπρεπε να μην σου δώσουμε το αληθινό ταίρι σου , να μην σε κάνουμε πιο ισχυρό. Ήταν απόφαση μου "

"Με..τιμώρησες γιατί ήθελα να πολεμήσω τις φυλές?δεν καταλαβαίνω ..ήμουν μόλις 16 ετών..αν γνώριζα το ταίρι μου..δεν θα γινόμουν πιο δυνατός ..απλά ήμουν μικρός και.. "

Δεν καταλαβαίνω.

"Ήθελα όντως να προστατέψω τις φυλές απο την ανεξέλεγκτη δύναμη που θα αποκτούσες αν είχες το αληθινό ταίρι σου"

Τρίβω τους κροτάφους μου  και προσπαθώ να ηρεμήσω. Ξέρω πως στα 16 μου ήμουν ένα κωλόπαιδο που αλήθεια το μόνο που με ένοιαζε ήταν η εξουσία αλλά-

"Η Έμιλυ δεν ήταν το ταίρι μου?αφού την μύρισα.."

"Όχι Άλφα Αλεξάντερ και ούτε φυσικά η κόρη του Κάιντεν . Σου έριξα στο ποτό το αλλοπρόσωπο φίλτρο με σκοπό το σώμα σου να μπερδευτει και να οσμιστείς την Έμιλυ ως ταιρι σου"

Προσπαθώ να πάρω ανάσες και να μην τα σπάσω όλα.  Μπορώ να το κάνω . Μπορώ να ηρεμήσω.

"Ποια ήταν η Έμιλυ?" λέω όσο πιο ήρεμα μπορώ.

"Μια αδέσποτη που υπηρετούσε τον Κάιντεν"

Ξεροκαταπίνω. Σφίγγω τις μπουνιές μου κάτω απο το τραπέζι. Ο Κάιντεν με παρατηρεί σοβαρός.

"Αλήθεια πίστευες οτι θα σου έδινα την κόρη μου? Σε εσένα?"

"ΣΚΑΣΕ"

Γρυλίζω στον Κάιντεν και η Μάντις σηκώνεται πάνω.

"Ήρεμα" μας διατάζει και ο Κάιντεν σκύβει το κεφάλι.

"Η κόρη του Άλφα Κάιντεν και αληθινό σου ταίρι ήταν τότε δέκα χρονών. "

Η Ελίζα..Η Λίζι..πρέπει να την φυγάδευσαν εκείνη την ημέρα στο ιερό μακριά απο την φυλή της..μακριά απο εμένα..μόνο για να μην την έχω..την μεγάλωσε η Μάντις και της αρνήθηκε να κάνει μετάβαση μόνο για να μην την οσμιστώ κατά λάθος και την διεκδικήσω. Εκείνη είχα μυρίσει εκείνη την ημέρα, η δική της οσμή με τρέλανε. Εκείνη που μου παρουσίασαν..μύριζε διαφορετικά..ναι..γι αυτο είχα απογοητευτεί όταν την αντίκρυσα. Το πρώτο άρωμα ήταν εθιστικό. Απλά με τρέλαινε.

"Έτσι ακριβως Άλφα Αλεξάντερ" η Μάντις επιβεβαιώνει τις σκέψεις μου.

"Φυσικά καταλαβαίνεις οτι αν έπεφτε στα χέρια σου η Ελίζα σε τόση μικρή ηλικία θα την μεγάλωνες στην ουσία εσύ και θα την έκανες υποχείριο σου. Δεν θα είχε τη δύναμη να σου αντισταθεί.Θα εκμεταλλευόσουν το λύκο της. Έπρεπε να φτάσει σε μεγάλη ηλικία ..να ωριμάσει για να σε γνωρίσει..αλλά να ωριμάσεις κι εσύ και να ηρεμήσεις. Κανένας απο τους δυο δεν ήταν έτοιμος για τον άλλον"

Γέρνω το σώμα μου πίσω στην καρέκλα. Περνάω τα δάκτυλα μου μέσα απο τα μαλλιά μου. Δεν ξέρω τι να πρωτοσκεφτώ..η αλήθεια είναι πως..αν έβλεπα πως το ταίρι μου είναι τόσο μικρή..θα την άφηνα να μεγαλώσει με τους γονείς της μέχρι να είναι σε ηλικία για μετάβαση..δεν θα την έπαιρνα απο την μητέρα της, δεν..δεν θα το έκανα αυτό. Η Μάντις με έκρινε και με κατέκρινε..δεν μου έδωσε το δικαίωμα να επιλέξω τίποτα. 

"Είχαμε δίκιο που την φυγαδεύσαμε ..αν αναλογιστείς πως για λόγους που δεν κατανοώ..το ίδιο βράδυ αφού ζευγάρωσες με την αδέσποτη που σου δόθηκε ως ταίρι..την έπνιξες. Καταλάβαμε όλοι οτι είσαι επικινδυνος αληθινά και προσπαθήσαμε με κάθε τρόπο όλοι μας να περιορίσουμε τη δύναμη σου. "

"Ακόμη και με πόλεμο" συμπληρώνει ο πατέρας μου αυστηρά και ο Κάιντεν γνέφει θετικά.

Που αυτό σημαίνει...οτι τόσο καιρό..δεν με πολεμάει γιατί του σκότωσα την κόρη..αλλά γιατί όλοι με θεωρούν έναν παρανοικό που θέλει δύναμη και εξουσία..και πασχίζουν να μου μειώσουν τη δύναμη.

Δεν ξέρω τι να νιώσω για όλα αυτά. 

Νιώθω η αδικία να με πνίγει. Ναι ήμουν κωλόπαιδο, ναι οτι και να συναντούσα στο δρόμο μου το διεκδικούσα..αλλά..ήμουν 16 ετών και είμαι πια 26..είμαι ένας άλλος άντρας.Δεν είμαι το θυμωμένο εκείνο αγόρι.

"Η Ελίζα δεν γνώριζε τίποτα, της είπαμε μόνο πως επειδή έχει δυνάμεις που κανένας άλλος λύκος δεν έχει ,θα έπρεπε να εκπαιδευτεί απο εμένα και να κρυφτεί γιατί ο λύκος της μπορεί να φέρει την καταστροφή"

"Την κοροιδέψατε κι εκείνη δηλαδή?τις είπατε τόσα ψέμματα?"

Γρυλίζω προς την Μάντις. Έκαναν το ταίρι μου να υποφέρει. Την φυλάκισαν μέσα σε ένα ιερό δέκα χρόνια μακριά απο εμένα. Δεν είχαν το δικαίωμα. Στα 16 της η Ελίζα ήταν προορισμένη να κάνει μετάβαση και να ζευγαρώσει μαζί μου. Ακόμη και αν την γνώριζα σε μικρή ηλικία..εγώ ποτέ..ποτέ δεν θα έκανα κακό στην Λίζι..θα την μεγάλωναν και θα την περίμενα..να γίνει η Λούνα μου. Θα της πρόσφερα οτι καλύτερο. Το νιώθω αυτό και κανείς δεν μπορεί να μου πει το αντίθετο. Θα είχα μια οικογένεια. Κάποιον να με αγαπάει. Έστω κι ας ήταν δέκα ετών. Θα ήμασταν οικογένεια. Θα ήξερα πως είναι το πεπρωμένο μου. ..όταν σκότωσα το υποτιθέμενο ταίρι μου..ένιωσα σαν καταραμένος ..ένιωσα πως η Σελήνη με είχε καταραστεί..γέμισα οργή και πίκρα. Όλα θα ήταν αλλιώς αν είχα να προστατέψω εγώ την Λίζι και όχι η Μάντις σε κάποιο ιερό.

Η Μάντις με κοιτά προβληματισμένα.

"Ίσως..να έκανα λάθη" την ακούω να λέει σκεφτική και το αίμα ανεβαίνει στο κρανίο μου.

"Ψέμματα δεν της είπα βέβαια για τις δυνάμεις της . Έχει δυνατό λύκο η Ελίζα"

Ξεφυσάω.

"Που το ξέρεις αυτό Μάντις?Δεν της επέτρεψες να κάνει μετάβαση, δεν της επέτρεψες να κάνει τίποτα απ'όσα ήταν το πέπρωμένο της και το πέπρωμένο της ήταν μαζί μου, στην τελική θα είχα μια Λούνα  σαν όλους τους Άλφα..ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΝΑ ΕΧΩ ΚΙ ΕΓΩ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΛΟΥΝΑ?"

Η Μάντις με πλησιάζει με αργά βήματα.

Οι Άλφα με κοιτάζουν όλοι. Είναι σαν να κρατάν την ανάσα τους.

"ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΚΟΙΤΑΖΕΤΕ ΌΛΟΙ ΕΤΣΙ?"

Ουρλιάζω , νιώθω να χάνω την ψυχραιμία μου. Η Μάντις με αγγίζει απαλά στον ώμο.

"Άλφα Αλεξάντερ..η Ελίζα δεν είναι τυχαίος λύκος"

Την κοιτάζω με έκπληξη. Είμαι πια σίγουρος οτι είναι δυνατός λύκος αφού έχει για πατέρα τον Άλφα Κάιντεν..αλλά είμαι σίγουρος οτι ο λύκος της θα είναι-

"Άλφα ..ο λύκος της φωτιάς είναι προορισμένος να ζευγαρώσει με τον ισχυρότερο λύκο"

Νιώθω τα αφτιά μου να κουδουνίζουν και οι παλμοί να αυξάνονται. Αδυνατώ να αντιμετωπίσω αυτό που πάει να μου πει. 

"Αφού..Μάντις..εσύ είσαι ο ισχυρότερος λύκος όλων"

Αγγίζει και με το άλλο χέρι της τον ώμο μου.

"Εγώ δεν είμαι προορισμένη να είμαι το ταίρι σου..άρα..το ταίρι σου είναι η διάδοχος μου"

..

Πως είναι η αίσθηση όταν ο κόσμος όλος σταματά να κινείται?

..

"Η Ελίζα..ανήκει στους κραταίους πέντε? ελέγχει.. όλη την φύση?"

τα λόγια μου ίσα που ακούστηκαν να βγαίνουν απο το στόμα μου.

Η Λίζι.. είναι ο ισχυρότερος λυκάνθρωπος?

Ακόμη και απο εμένα?