Νιώθω τα χέρια του αυτόματα να με σφίγγουν απο το λαιμό, οι φλέβες του πάλλονται και το πρόσωπο του έχει αλλοιωθεί σε μια οργισμένη μάσκα

Προσπαθώ να τραβήξω τα χέρια του απο το λαιμό μου πνίγομαι και τα μάτια μου δακρύζουν, ο άντρας που μπήκε πριν απο λίγο στο δωμάτιο και κατέστρεψε τον κόσμο μου, τον τραβά απο πάνω μου, ο Αλεξάντερ τον χτυπάει και εκείνος τον κρατά σφιχτά πάνω του

"Είσαι μια αισχρή με ΠΡΟΔΩΣΕΣ ΜΕ Π Ρ Ο Δ Ω Σ Ε Σ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΕΙΧΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΟΥ ΕΛΕΓΑ ΣΑΓΑΠΑΩ ΠΟΙΑ ΕΊΣΑΙ ? ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΣΕΣ??"

Κλαίω και πέφτω στο πάτωμα , του φιλώ τα πόδια τα χέρια ζητάω συγνώμη και εκείνος με σπρώχνει και με βρίζει

"Σου είπα οτι σε αγαπάω, οτι σε θέλω για σύντροφο μου για μια ζωή Π Ω Σ Μ Π Ο Ρ Ε Σ Ε Σ?"

"Το έμαθα πριν λίγες μέρες απλά δεν έβρισκα..δεν έβρισκα το ..το χρόνο ..το..σωστό.." οι λυγμοί με εμποδίζουν να μιλήσω , προσπαθώ να ορθώσω ένα λόγο , μια φράση να με υπερασπιστώ αλλά τα πάντα μέσα μου λυγίζουν όταν κοιτάω τα μάτια του, με κοιτά με μίσος, το βλέμμα του δείχνει οτι θέλει να με σκοτώσει , κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου

"Σε αγαπάω δεν είπα ψέμματα, δεν ..δεν ..ήξερα..εγώ σε αγαπάω πολύ ..πολύ" 

Μύξες και δάκρυα και λυγμοί, ένας σωρός απελπισίας στα πόδια του, του ζητώ συγχώρεση , καθώς εκείνος ουρλιάζει και διώχνει απο πάνω του τον άντρα που τον κρατά , με πιάνει απο τα μπρατσα τόσο δυνατά που αφήνω ένα αγγομαχητό πόνου

"Με πονάς" λέω μέσα στα κλαμματα μου

"Εμένα με πονάς περισσότερο οτι και να σου κάνω το αξίζεις είσαι μια ελεεινή ψεύτρα , ο πατέρας σου σε έβαλε να το κάνεις? γελάσατε πολύ μαζί μου?"

Ο άντρας επιχειρεί να τον τραβήξει απο πάνω μου, με λόγια προσπαθεί να τον ηρεμήσει αλλά ο Αλεξάντερ φαίνεται χαμένος σε ένα παραλήρημα θυμού και οργής , βλέπω τους κυνόδοντες του να βγαίνουν ,με κοιτά στο λαιμό

"Θέλεις να με ..σκοτώσεις?"κλαίω με αναφιλλυτα, δεν ξέρω πως να αντιστρέψω την κατάσταση, πριν απο λίγα λεπτά ήταν μέσα μου και μου έκανε έρωτα, με κοιτούσε με λατρεία και με αγάπη μου υποσχόταν οτι δεν θα με πλήγωνε ποτέ.. πως έγινε όλο αυτό?

Σπρώχνει τον άντρα με δύναμη απο πάνω του και σηκώνει το χέρι. Περιμετρικά μας δημιουργει ένα πύρινο κλοιό , οι φωτιές είναι μεγάλες, και εμείς στο κέντρο του, ο άντρας που προσπαθεί να με σώσει τώρα ούτε που φαίνεται, η βοή της φλόγας καλύπτει τις φωνές του

"Θέλεις να με σκοτώσεις?"

"Το έκανες γιατί σκότωσα την αδερφή σου? Ήρθες σαν πόρνη να πλαγιάσεις μαζί μου ενώ ήξερες τι έκανα σε εκείνη? ποιό είναι το σχέδιο σου?"

Με κρατά απο κάτω του, τα μάτια του είναι πύρινα, οι φλόγες γλύφουν το ταβάνι, θα πεθάνουμε και οι δυο αν δεν σβήσει τις φλόγες, θα παιθάνουμε όλοι τι κάνει?

"Ποιά αδερφή ?" δεν καταλαβαίνω είναι σε παραλήρημα

"Με άκουσες να σου λέω πως την βίασα , πως την σκότωσα, τώρα το βλέπω καθαρά οτι με απεχθάνεσαι, πως πίστεψα το αντίθετο? ποτέ δεν σε ένοιαξα εγώ..πως με ξεγέλασες με την οσμή σου? η Μάντις σου έδωσε το φίλτρο να με μπερδέψεις? νόμιζα οτι ήσουν.." φτύνει απο δίπλα μου

"Σε μισώ τόσο πολύ αλλά πιο πολύ μισώ εμένα"

"ΠΟΙΑ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ? ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΔΕΡΦΗ" δεν καταλαβαίνω τι μου λέει, τι σχέση έχει το πρώτο ταίρι του με εμένα?

"Ηρέμησε αγάπη μου..δεν ξέρω τι μου λες αλλά-"

"Μην μολύνεις αυτή την λέξη με το στόμα σου..αγάπη.." γελάει με κακία καθώς με πιέζει με το χέρι του τα χείλη μου " σου επέτρεψα να αγγίξεις το κορμί μου, την ψυχή μου, ήμουν έτοιμος να σε πάω στη φυλή μου..και.."

Τα μάτια του λάμπουν σατανικά, γίνονται πύρινα, οι φλόγες καίνε το δωμάτιο, μυρίζει καπνό 

"ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ? ΓΙ ΑΥΤΟ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΛΟΥΝΑ? ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΔΙΟΙΗΚΗΣΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙ? ΗΘΕΛΕΣ ΔΙΑΔΟΧΟ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΚΛΕΨΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ? ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΜΕ ΡΗΜΑΞΕΙΣ?"

Κλαίω, νιώθω τρόμο, απελπισια και απόγνωση. Τίποτα απ'όσα ακουω δεν έχουν λογική και δεν ξέρω πως να αμυνθώ στον παραλογισμό που χτίζει απέναντι μου.

Όλα διαλύονται..διαλύεται η αγάπη μας..

"Δεν ήξερα ποιος είσαι ..δεν ήξερα οτι είσαι σε πόλεμο με τον πατέρα μου..εκείνο το βράδυ που μπήκες στο δωμάτιο μου να μαλώνω με την Τζο..τότε το έμαθα..λέω αλήθεια"

"Η πόρνη η φίλη σου..κορόιδεψε τους Βήτα ..ήρθατε επίτηδες στην φυλή μου και μου είπατε οτι είστε αδέσποτες..ήσουν ποτέ σε ιερό? ήσουν ποτέ τίποτα απολα αυτά που ξέρω για εσένα?ΠΟΡΝΗ ΠΡΟΔΟΤΡΑ ΦΘΗΝΗ ΦΘΗΝΗ ΓΥΝΑΙΚΆ ΣΕ ΜΙΣΩ"

Ουρλιάζει απο πάνω μου, δεν προφταίνω να πω κουβέντα, σφίγγει το λαιμό μου, τον σφίγγει τόσο που νιώθω οτι δεν μπορω να πάρω ανάσα, η όραση μου γίνεται θολή

"Θα σε πνίξω σαν την αδερφή σου λοιπόν..θα σε πνίξω και θα πετάξω το κορμί σου στα πόδια του πατέρα σου ..ΕΙΣΑΙ ΑΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΕ ΚΟΡΟΙΔΕΨΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΜΙΣΩ"

Νιώθω οτι θα χάσω τις αισθήσεις μου..

"ΣΕ ΜΙΣΩ ΣΕ ΜΙΣΩ ΟΣΟ ΔΕΝ ΜΙΣΗΣΑ ΠΟΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟ"

Τον βλέπω επαναληπτικά να ουρλιάζει ενώ τα μάτια του γινονται υγρά . Κοιτάζει τα μάτια μου..οι τελευταίες μου ανάσες μολις τελειωσαν.." σε μισώ..αλήθεια.." κλαίει..κλαιει με λυγμούς.."σε μισώ τόσο πολύ που με πλήγωσες..σε μισώ Λίζι..τόσο πολύ"

Αφήνει τα χέρια του και σκύβει και με κοιτά στο λαιμό..πρέπει να μου έχει αφήσει σημάδια..βήχω..σκύβει και μου φιλά το λαιμό .." σε μισώ..πως μπόρεσες.."βήχω ξανά, προσπαθώ να βρω ανάσες.." θέλω να πεθάνεις..να εξαφανιστείς ..να μην σε δω ποτέ στη ζωή μου.." κλαίει με λυγμούς και μου αφήνει ένα βίαιο φιλί στα χείλη

Σηκώνεται πάνω , κλείνει τα μάτια και όταν τα ανοίγει , η απάθεια κυριαρχεί στο πρόσωπο του.

Σηκώνει το χέρι του και οι φωτιές όλες σβήνουν στο λεπτό.

Με κλωτσάει. Δυνατά.

"ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ"

Κλαίω καθώς προσπαθώ να σηκωθώ, ο άντρας τρέχει δίπλα μου και με σηκώνει

"Φύγε γρήγορα , άστον να ηρεμήσει, όλα θα πάνε καλά"

Με πιάνει προστατευτικά και γέρνω πάνω του, ζαλίζομαι, η όραση μου είναι θολή και βήχω

"ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΓΓΙΖΕΙΣ" ουρλιάζει ο Αλεξάντερ αλλά την ίδια στιγμή με τραβά απο κοντά του και με σπρώχνει

"Σήκω και φύγε , χάσου εξαφανίσου"

"Που να πώ? Σε αγαπώ δεν ήξερα τίποτα σου το-"

"ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΦΥΓΕ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΣΕ ΞΑΝΑΔΩ ΘΑ ΣΕ ΣΚΙΣΩ ΜΕ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΜΟΥ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΣΟΥ"

Ουρλιάζει, παραπατώ και κλαίω καθώς με σπρώχνει απο την πόρτα

"Σ'αγαπ-"

Δεν προφταίνω να μιλήσω , η πόρτα ακούγεται ηχηρά να κλείνει και πλέον δεν τον βλέπω. Ακούω μέσα στο σπίτι, θόρυβο απο πράγματα να σπάνε και ουρλιαχτά.

Αγκαλιάζω τον εαυτό μου ..κλαίω δεν ξέρω τι να κάνω..

Μια όμορφη γυναίκα με πλησιάζει

"Να έχεις πίστη.."

Έχει γαλανά μάτια , μακριά ξανθά μαλλιά, χαιδεύει απαλά την φουσκωμένη κοιλιά της

"Όλα θα πάνε καλά, κάνε μια βόλτα και έλα ξανά..θα του μιλήσουμε κι εμείς"

Γνέφω θετικά , δεν ξέρω τι να πω..νιώθω διαλυμένη. Πως γίνεται αυτός ο άντρας να με ξαναδεί όπως πριν απο λίγη ώρα? Το βλέμμα του ήταν γεμάτο μίσος..και ..ήθελε να με σκοτώσει..θα το έκανε αν δεν δίσταζε τελευταία στιγμή

Βγαίνω στους δρόμους της Νέας Υόρκης..τα πάντα είναι σκοτεινά..δεν υπάρχουν πουθενά φώτα..αρχίζω να τρέχω..να τρέχω..συνέχεια..και έπειτα βγάζω τα βραχιόλια μου..τσιρίζω το όνομα της Μάντις..αλλά δεν την ακούω πουθενά..τρέχω συνέχεια..δεν ξέρω που είμαι..μέχρι που..

Ένα ακριβό μαύρο αυτοκίνητο σταματά μπροστά μου.

Η πόρτα ανοίγει και απο μέσα ξεχωρίζω έναν άντρα. 

"Επέτρεψε μου να σε βοηθήσω"

Μια βραχνή φωνή ακούγεται ..σκύβω και διακρίνω καθαρά την μορφή ενός  νέου ..γοητευτικού..άντρα..αν και τι περίεργο..το βλέμμα του ανήκει σε ένα πλάσμα αδιευκρίνιστης ηλικίας.

"Λουσιέν" μου λέει και μου χαμογελά αμυδρά.

.....

"Τι εννοείς δεν έχει αδερφή?"

Δεν ξέρω ειλικρινά τι λέμε..παίζουν με το μυαλό μου..όλοι παιζουν μαζί μου..με την ζωή μου..θα τους συντρίψω!

"Λίνα σε παρακαλώ μην λες πράγματα που.." παρατηρώ τον Ντόμινικ να αγριοκοιτάζει το ταίρι του.

"Τι είναι αυτό που δεν πρέπει να μου πει? τι σκατά γίνεται και τι μου κρύβετε?"

Η Λίνα ανακάθεται στην δερμάτινη καρέκλα και ο Ντόμινικ τρέχει να της βάλει ένα μαξιλάρι πίσω απο την πλάτη της.

"ΜΗΝ ΞΑΝΑΦΩΝΑΞΕΙΣ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΣΦΑΧΤΟΥΜΕ. "

Του κάνει νόημα να σταματήσει να μιλά κι εκείνος ξεφυσά.

"Η Ελίζα δεν έχει αδερφή"

"Έχει ..έχει αδερφή το πρώτο ταίρι μου..και.." 

Είμαι τόσο μπερδεμένος..δεν καταλαβαίνω τι γίνεται.

Η Λίνα σηκώνεται πάνω και με αγγίζει τρυφερά στον ώμο ενώ ο Ντόμινικ γρυλίζει ελαφρά απο πίσω της.

"Αλεξάντερ..θα το πω ακόμη μια φορά..η Ελίζα δεν έχει αδερφή"

Την κοιτάω μπερδεμένα ..

Το κεφάλι μου θα σπάσει..η Ελίζα είναι κόρη άλφα..κόρη ενός ισχυρού άλφα..και αδερφή της γυναικας που σκοτωσα..και..

Κρατάω το κεφάλι μου και επεξεργάζομαι τις πληροφορίες.

"Πως γίνεται και οι δυο αδερφές να είναι ταίρια μου?" ψελλίζω μπερδεμένος

"Αλεξάντερ..ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΔΕΡΦΗ Η ΕΛΙΖΑ"

Η Λίνα με κοιτά αυστηρά σαν να μην καταλαβαίνω κατι..όντως κάτι δεν καταλαβαίνω..το κεφάλι μου θα σπάσει ..και-

Το σώμα μου ακινητοποιείται σε μια στιγμή άπειρης έκπληξης.

Όλα μέσα σε ένα δευτερόλεπτο μου γίνονται ξεκάθαρα. Ή σχεδόν ξεκάθαρα.

Νιώθω σαν κάποιος να μου έριξε ένα κουβά με παγωμένο νερό.

Πετάγομαι πάνω.

"Δεν έχει αδερφή?" επαναλαμβάνω.

"Όχι " μου απαντά ήρεμα και πάλι η Λίνα.

"Γαμώτο ΓΑΜΩΤΟ ΤΙ ΣΚΑΤΑ" περνάω μηχανικά τα χέρια μέσα απο τα μαλλιά..πρέπει να σκεφτώ..υπάρχει η πιθανότητα ..να με παραπλάνησαν? να μου έκρυψαν επίτηδες το αληθινο μου ταίρι γιατί..ο Κάιντεν με φοβήθηκε? αυτό σημαίνει ..ποιά ήταν η κοπέλα που σκότωσα? ήταν όντως ταίρι μου? ο Άλεφ επέμενε όχι..μου έδωσαν ξόρκι παραπλάνησης? εκείνο το βράδυ..την σκότωσα όντως? ..και ήταν σε ιερό..δέκα χρόνια..την εκπαίδευε η Μάντις..πως γίνεται να την εκπαιδεύει ο πιο ισχυρός λύκος..αν εκείνη..δεν μπορεί να κάνει μετάβαση..αν έκανε θα με αναζητούσε..και εγώ θα την έβρισκα πιο γρήγορα..αλλά κάποιος δεν ήθελε να ζευγαρώσουμε..να γίνει Λούνα μου..μήπως την εμποδίζει κάποιος να κάνει μετάβαση? τι σκατά...παραλογίζομαι?

Και τότε σκέφτομαι ..οτι..

"ΓΑΜΩΤΟ ..Η ΕΛΙΖΑ ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ? ΤΗΝ ΕΔΙΩΞΑ ΚΑΙ-"

Ξεκινάω να τρέχω με δύναμη..δεν ξέρω ακριβώς τι γίνεται ..αλλά σίγουρα ξέρω πως κάποιος έχει στήσει ένα άσχημο παιχνίδι στην πλάτη μου.