Χθες βράδυ ανέβηκε κεφ για όποια/ον δεν το εντόπισε!

Ελίζα

Κάθομαι στο ξέφωτο του δάσους όπως μου υπέδειξε χθες ο Άλεξ και τον περιμένω. Κόβω ασταμάτητα βόλτες πάνω κάτω απο ανυπομονησία. Στα χέρια μου κρατάω την μικρή βαλίτσα μου. Δεν έχω ιδέα τι καιρό κάνει στην Νέα Υόρκη και δεν ξέρω αν είναι κατάλληλα τα ρούχα μου. 

Ξεφυσάω. Έχω αγωνία , άγχος και πολύ χαρά. Θέλω να πω..ομοτζί..εγώ και ο Άλφα μου εφτά μέρες στην Νέα Υόρκη..είναι απλά ..απίστευτο.

Επίσης αποφάσισα οτι στο ταξίδι θα του πω την αλήθεια. Οτι και αν είπε χθες η Μάντις ..εγώ θα του πω τα πάντα. Καλά..δεν θα πω ποιός είναι ο λύκος μου αλλά οφείλω να του πω αυτό που έμαθα. Η Τζο τόσο καιρό μου έλεγε ψέμματα. Μου έλεγε οτι μένω στην αγέλη μέχρι να έρθει σε επαφή με τον μπαμπά μου και όλο αυτό τον καιρό , εκείνη και το Κόκκινο Φεγγάρι είναι σε πόλεμο με την παλιά φυλή μου. Αν δεν άκουγα το όνομα του πατέρα μου χθες το βράδυ στις φωτιές απο κάποιους άντρες ακόμη δεν θα μου έλεγε την αλήθεια. 

Ο Άλεξ είναι σε χρόνιο πόλεμο με την φυλή του μπαμπά μου κι εγώ δεν ήξερα τίποτα. Η Τζο είναι μια ψεύτρα μεγάλη. Μου είπε πως με προστάτευε και δεν  μου έλεγε τίποτα και ενώ τσακωνόμασταν η Μάντις μπήκε στο σώμα της και με διέταξε να μην φανερώσω την ταυτότητα μου στον Άλεξ. Αλλά αυτό θα ήταν προδοσία. Θέλω να πω..είμαι η κόρη του Άλφα που πολεμαει , οφείλει να το γνωρίζει. Και να το μάθει απο εμένα όχι κατά λάθος απο κάποιον άσχετο. 

Σε μια σχέση πρέπει να υπάρχει ειλικρίνεια, μισώ το ψέμα και δεν θα του το κρύψω. Όταν βρω την κατάλληλη στιγμή θα του το πω..ελπίζω μόνο να μην με μισήσει..να μην με νιώσει εχθρό του. Όσο για τον πατέρα μου..είναι μπαμπάς μου τον αγαπάω και θα κάνω τα πάντα να τελειώσει αυτός ο πόλεμος. Ίσως αν έλεγα στον Άλεξ πόσο καλός είναι ,να τα φτιάξω όλα και να γίνουν φίλοι οι δυο αγέλες. Απλά πρέπει να σκέφτομαι θετικά. Όλα θα πάνε καλά.

Κοιτάω ανυπόμονα στο βάθος αλλά δεν τον βλέπω να έρχεται. Ελπίζω να μην άλλαξε γνώμη..

Χθες δεν κοιμηθήκαμε παρέα. Δεν ήθελε..είπε πως έπρεπε να τακτοποιήσει πολλές εκκρεμότητες για να μπορεσουμε σήμερα να φύγουμε. Ελπίζω να τα κατάφερε. Φυσικά το βράδυ το πέρασα άυπνη. Εντάξει αγχώνομαι που θα του πω ποιά είμαι. Βέβαια θα σεβαστώ την Μάντις..δεν θα πω ποιός είναι ο λύκος μου ..και γιατί δεν κάνω μετάβαση..αυτό δεν είναι ψέμα. Δεν είναι οτι δεν λέω την αλήθεια..ελπίζω. Δεν γίνεται να μην υπακούω και την Μάντις..η Μάντις είναι η προφήτης μας, είναι η σύνδεση μας με την μαμά Σελήνη και ..

Ξεροκαταπίνω και νιώθω αυτόματα να μου κόβεται ο αέρας..ο Άλεξ..

Παίρνω με δυσκολία αέρα..

Τον βλέπω να πλησιάζει.

Είναι τόσο όμορφος

Φοράει το λευκό πουκάμισο με διπλωμένα μανίκια και τα πρώτα κουμπιά είναι ξεκούμπωτα..διαγράφονται τα τατουάζ πάνω στο στήθος του και φοράει ένα μπλε σκούρο τζην που δεν έχω ξαναδει. Φοράει γυαλιά ηλίου μαύρα και είναι χτενισμένος προσεκτικά. Φαίνεται οτι έχει μόλις ξυριστεί..είναι υπέροχος και ..τόσο απίστευτα σέξυ άντρας ..αλήθεια τώρα ..θα πάω μαζί με εκείνον εφτά μέρες στην Νέα Υόρκη? Ζω ένα όνειρο.. 

Στον ώμο του κρέμεται ένα μαύρο δερμάτινο σακίδιο μου χαμογελά λοξά απο μακριά. 

Θέλω να πέσω στην αγκαλιά του και να τον φιλήσω παντού..είναι πανέμορφος

Κοιτάω φευγαλέα την κόκκινη μακό μπλούζα μου , το φαρδύ τζην μου και τα αθλητικά μου. Είμαι χάλια..και είναι πανέμορφος. Θα ντρέπεται να με κυκλοφορεί έτσι..είμαι σίγουρη οτι εκεί όλα τα κορίτσια θα είναι όμορφα ντυμένα. 

Με πλησιάζει και ρίχνει κάτω το σακίδιο του.

"Είσαι πανέμορφη" με φιλά απαλά στα χείλη κάνοντας το σώμα μου να ριγήσει. Μυρίζει αφρόλουτρο και το άρωμα του. " Καλημέρα" συμπληρώνει καθώς απομακρύνεται χιλιοστά απο τα χείλη μου.

"Κ-καλημέρα" 

Εντάξει πεθαίνω.

"Θα περπατήσουμε για λίγο ..έχω το ελικόπτερο πίσω απο εκεί" μου δείχνει με το δάχτυλο του μια μακρινή συστάδα δέντρων.

"Ελικόπτερο?" λέω γουρλώνοντας τα μάτια. 

Περπατά μπροστά και τον ακολουθώ σαν κουταβάκι. 

Εν τω μεταξύ το τζην ,του κάνει θεικό στρώσιμο απο πίσω..έχει τόσο ωραίο σώμα ..νιώθω κάθε φορά που τον κοιτάω..

Δαγκώνω τα χείλια μου στην σκέψη ..όταν τον είδα γυμνό..ήθελα να τον ζουλήξω και να τον χουφτώσω αλλά ντράπηκα να το κάνω.

Τον ακούω να γελά ενώ προχωρά μπροστά με γρήγορο βήμα.

"Γιατί γελάς?" τον ρωτάω με απορία καθώς τρέχω και τον φτάνω. Δεν φταίω εγώ ,έχει μεγάλα πόδια και περπατά πιο γρήγορα.

Με κοιτάζει και βγάζει τα γυαλιά του. Τα σταθεροποιεί στα μαλλιά του. Με κοιτά με τα πιο υπέροχα γκρίζα μάτια. Οι μικρές ουλές του πάνω στα ζυγωματικά λάμπουν στον ήλιο. Πως γίνεται να είναι όλα ωραια πάνω του?

"Γελάω ..γιατί.." σκύβει και με φιλά " γιατί με κάνεις χαρούμενο" 

Χαμογελάω διάπλατα.

Αν και δεν έκανα τίποτα για να τον κάνω χαρούμενο..! είναι γλύκας.

..

Το μαύρο ελικόπτερο μπροστά μας είναι μια απροσδόκητη θέα μέσα στο δάσος.

"Ποιός θα οδηγήσει?" λέω με απορία καθώς με βοηθάει να ανέβω. 

"Εγώ θα οδηγήσω ..θα πετάξουμε μιαμιση ώρα ως το κοντινό αεροδρόμιο και μετά θα πάρουμε πτήση για Μαιάμι. Απο εκεί με ανταπόκριση θα φτάσουμε Νέα Υόρκη. Το βράδυ θα είμαστε εκεί"

Δεν με κοιτάζει..τον βλέπω με σιγουριά να ρυθμίζει πολλά κουμπιά και τέλος φοράει ακουστικά. Γυρίζει σε εμένα και με προσοχή μου φοράει ακουστικά. 

"Θα μιλάς στο μικρόφωνό..εδώ" μου δείχνει " στον αέρα δεν ακούγονται καλά οι συνομιλίες κι επίσης πρέπει να σε δέσω"

Σκύβει μπροστά μου και βλέπω το λαιμό του ..τον υπέροχο λαιμό του..τα πίσω μαλλιά του στον αυχενα είναι ξυρισμένα..θέλω να τον χαιδέψω αλλά διστάζω..μου περνά με προσοχή την ζώνη απο τα χέρια και την κουμπώνει μπροστά μου.

"Έτοιμη" μου λέει με σοβαρό ύφος και γυρίζει στα όργανα. Πατάει και άλλα κουμπιά και οι έλικες γυρίζουν αργά. Τα φύλλα των δέντρων αρχίζουν να κουνιούνται και όσο ο έλικας γυρίζει ακόμα πιο γρήγορα σηκώνεται ένα σύννεφο ομίχλης. Νιώθω το ελικόπτερο να σηκώνεται..

ΟΜΙΤΖΙ

Δεν έχω ξαναπετάξει.

Σφίγγομαι στην θέση μου και νιώθω να σηκώνεται και άλλο το ελικόπτερο.

"Μην  φοβάσαι Λίζι" ακούω την βραχνή φωνή του καθυσυχαστική μέσα στο κράνος μου.

Μου πιάνει τρυφερά το χέρι.

"Δεν φοβάμαι ..είσαι εσύ δίπλα μου" του λέω ειλικρινά. 

Τίποτα δεν φοβάμαι όταν έχω τον Άλφα μου .

Με κοιτά έντονα στα μάτια και κατεβάζει το ελικόπτερο πάλι κάτω.

"Δεν ..δεν θα φύγουμε?"

Λέω απογοητευμένα καθώς μου βγάζει το κράνος.

"Απλά μόλις σκέφτηκα οτι για μιάμιση ώρα θα μου είναι αδύνατο να το κάνω αυτό. Άρα.."

"Ποιό?" λέω με απορία καθώς βγάζει και το δικό του κράνος. Με πλησιάζει πολύ πολύ και..

ΑΑΑΑΑΑΑχ. Και αχ.

Με στριμώχνει στην γωνία και με φιλά..πολύ..οι γλώσσες μας ζευγαρώνουν και είναι τόσο τέλεια η αίσθηση ..φιλάει εκπληκτικά..η γλώσσα του έχει απίστευτη δεξιότητα να κάνει την καρδιά μου να χτυπά υπέρμετρα πολύ.  Με κάνει να θέλω..περισσότερα απο το σώμα του..

Όταν απομακρύνεται απο κοντά μου η ανάσα μου έχει κοπεί.

Μου βάζει το κράνος πάλι.

"Τώρα είμαστε έτοιμοι"

Μου χαμογελά σχεδόν ντροπαλά και βάζει και το δικό του κράνος. 

Τον παρατηρώ να πατάει ξανά τα κουμπιά και να αναδεύεται στο κάθισμα του, ενώ τον βλέπω να διορθώνει..το καβάλο του..

Κοκκινίζω..

Και κοιτάω έξω την πιο μαγευτική θέα.

..

"Σου αρέσει?" τον βλέπω συνέχεια να με λοξοκοιτά.

"Είναι απίστευτο" μουρμουρίζω καθώς κοιτάω απο κάτω μας το δάσος..φαίνεται τόσο παράξενο απο εδώ πάνω..

Βλέπω το ποτάμι και τα πουλιά...τα πάντα είναι σαν ένας ζωντανός πίνακας με έντονα χρώματα..οι μορφές μπλέκονται μεταξύ τους και τα όρια είναι δυσδιάκριτα. Είναι τέλεια. Είναι η ωραιότερη μέρα της ζωής μου.

"Ως εδώ είναι τα σύνορα του Κόκκινου Φεγγαριου.."

Ο Άλεξ μου εξηγεί διάφορα, μου δείχνει μέρη και άλλοτε του κάνω ερωτήσεις για το ελικόπτερο.

Μου είπε οτι ως τα 17 του δεν είχε βγει ποτέ απο το δάσος αλλά απο τότε που έγινε Άλφα επισκέφτηκε πολλές χώρες και πάντα για δουλειά.

"Πόσο χρονών είσαι?" του λέω με απορία. 

"27" με κοιτά αινιγματικά.

"Δεν σου έχω μιλήσει και πολύ για εμένα ε?" μου λέει σχεδόν ένοχα και μου πιάνει τρυφερά το χέρι. 

"Θα το διορθώσουμε όμως στο ταξίδι αυτό Ελίζα, θα γνωριστούμε καλύτερα" συμπληρώνει και παίρνει το χέρι του απο το δικό μου. Πατάει πάλι κάτι κουμπάκια κι εγώ αντί να κοιτάω την θέα κάθομαι και τον χαζεύω.

"Σκορπιός" τον ακούω να λέει και προς στιγμή δεν ξέρω αν απευθύνεται σε εμένα.

"Σκορπιός?" επαναλαμβάνω με απορία.

Με κοιτά σοβαρός αν και τα μάτια του είναι χαμογελαστά.

"Νόμιζα οτι ήταν απο τα πρώτα πράγματα που αναρωτήθηκες για εμένα όταν πρωτογνωριστήκαμε"

Αχ! το ζώδιο του!

Δαγκώνω τα χείλη μου.

Τι άλλο να έχει ακούσει να σκέφτομαι? Ελπίζω να μην έχει ακούσει..τις πιο ..προσωπικές μου σκέψεις..θα ντρεπόμουν τόσο να μάθει οτι ..οτι τον έχω σκεφτεί να μου κάνει..

Δαγκώνω τα χείλη μου.

Κοιτάω έξω την θέα.

Ίσως στην Νέα Υόρκη..ίσως..να  κάναμε και άλλα με τα σώματα μας..δεν ξέρω το σκέφτομαι πολύ. Κάθε φορά που με αγγίζει πια..σκέφτομαι πως θα ήταν αν τα κορμιά μας γινόντουσαν ένα..νομίζω οτι είναι μαγικό να τον νιώσω έτσι μέσα μου..να είμαστε ένα..

Γυρίζω το κεφάλι και τον κοιτάω.

Τον πιάνω να με κοιτάζει έντονα.

Έχει ένα περίεργο έντονο ύφος, τα γκριζα του μάτια σχεδόν νιώθω να λάμπουν.

"Όλα καλά?" του λέω στο μικρόφωνό μου αλλά δεν απαντάει. Συνεχίζει να με κοιτάζει για δευτερόλεπτα μέσα στα μάτια καθώς ανοίγει τα χείλη του και τον βλέπω να παίρνει μια μεγάλη ανάσα. Με κοιτάζει..πολύ..δεν ξέρω..με κοιτάζει..

Δεν με έχει ξανακοιτάξει έτσι.

Κοκκινίζω. Δεν ξέρω γιατί αλλά σκύβω το κεφάλι.

Δεν μου απάντησε ποτέ στην ερώτηση μου.