Το καλό είναι οτι είναι το μεγαλύτερο κεφ που έγραψα ποτέ σε αυτή την ιστορία ..αλλά είναι αίσχος το κεφ και έχω ειλικρινα κουραστεί δεν την παλεύω το έγραψα τρεις φορές. το ανεβάζω γιατι το υποσχέθηκα. 

Μην πας θα τα κάνεις χειρότερα απλά ηρέμησε

ΣΚΑΣΕ ΑΛΕΦ

Tου γρυλίζω στο νου μου καθώς κλωτσάω μια πέτρα με δύναμη. Θα τα ξεκαθαρίσω όλα. Δεν γίνεται να μην με σέβεται. Για λιγότερα ο πατέρας μου θα με είχε σαπίσει στο ξύλο. Είμαι Άλφα και οφείλει να με υπακούει , ποιά νομίζει οτι είναι που απλά ανακοινώνει στην φίλη της οτι θα σηκωθεί να φύγει απο την αγέλη μου? τι το πέρασε ξενοδοχείο? Της έσωσα την ζωή, μου οφείλει οτι είναι ζωντανή, μου οφείλει τα πάντα , την προστάτεψα απο την πρώτη στιγμή και το μόνο που ήθελα απο εκείνη ΤΟ ΜΟΝΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ 

"ΗΤΑΝ ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ"

φωνάζω μάλλον δυνατά γιατί κάποια κεφάλια γυρίζουν και με κοιτάζουν περίεργα.

"ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΑΣ" τους γρυλίζω μέσα απο τα δόντια μου και αυτόματα χαμηλώνουν το κεφάλι.

Ορίστε..αυτό θέλω μια γαμημένη υπακοή. Ζητάω κάτι , το έχω. Ποιό είναι το πρόβλημα της ? "Δεν σε θέλω για αγόρι μου.."και μαλακίες ..ποιά νομίζει οτι είναι? την φίλησα και σαχλαμάρισα μαζί της στο κρεβάτι και νομίζει οτι θα σηκώσει το κεφάλι και δεν θα με υπακούει?

Έχω έναν πόλεμο πάνω απο το κεφάλι μου και ο πατέρας μου..καλά αυτός..δεν έχω λόγια..

Νιώθω το αίμα να ανεβαίνει στο κρανίο μου και οι φλέβες του σώματος μου πάλλονται επικίνδυνα. 

Δεν βοηθάει να τον σκεφτόμαστε αυτή την στιγμή Άλεξ

Αν ήταν Λούνα μου ..θα με ένιωθε..αλλά..

Δεν της έδωσες το δικαίωμα να καταλάβει οτι είναι Λούνα 

Δικαιολογίες ..βαρέθηκα τις δικαιολογίες . Έπρεπε να υπακούσει και αντι να υπακούσει πήγε και με ..και..με χώρισε

Σφίγγω τις μπουνιές μου

Απλά αυτό δεν μπορώ να το σκέφτομαι. Δυο μέρες τώρα κάθε φορά που την σκέφτηκα έπνιξα την σκέψη μέσα μου. Ο πατέρας μου αυτομόλησε στο χειρότερο εχθρό μου, με πρόσβαλλε και με υποβίβασε μπροστά στην αγέλη μου, είναι κι εκείνος Άλφα ξέρει τι σημαίνει αυτό. Ήταν ασέβεια αλλά τι περίμενα απο έναν άνθρωπο που δεν νιώθει τίποτα και ποτε δεν έδειξε ενδιαφέρον για μένα? Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να γίνω μια μηχανή που σκοτώνει, τώρα που με έκανε όπως ήθελε , ειλικρινά ποιο είναι το πρόβλημα του?

Ανοίγω την πόρτα της με φόρα χωρίς να χτυπήσω.

Το σπίτι αυτό μου ανήκει, η φυλή μου ανήκει ΚΙ ΕΚΕΙΝΗ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ.

ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΧΩΡΙΣΕΙ.

Το πρώτο πράγμα που βλέπω είναι η Τζο . Κάθεται ακίνητη πάνω απο το κρεβάτι της Ελίζας ενώ εκείνη κάθεται  μπρούμυτα , δεν βλέπω το πρόσωπο της , το έχει κρυμμένο στο μαξιλάρι.

"Δεν είναι κατάλληλη στιγμή Άλφα" η φίλη της δείχνει αναστατωμένη

"Φύγε απο εδώ θέλω να της μιλήσω" την διατάζω αυστηρά και την βλέπω να κοντοστέκεται.

Ειλικρινά θέλουν όλοι να μου σπάσουν τα νεύρα? Μόλις την διέταξα και κοντοστέκεται?

"Άλφα με την Ελίζα..μαλώσαμε μόλις και .." την βλέπω να ξεροκαταπίνει. Κοιτάει αμήχανα προς την Ελίζα και εκείνη κρύβει περισσότερο το πρόσωπο της στο μαξιλάρι γαμώ την αδυναμία της μέσα. Πως μπορώ να κάνω αυτό το πλάσμα Λούνα? Θα μου κάνει αυτόματα την φυλή μου πιο αδύναμη. Ούτε το σθένος δεν έχει να μαλώσει με την φίλη της και περιμένω να διοικήσει μαζί μου το Κόκκινο Φεγγάρι?

"ΕΦΥΓΕΣ" την διατάζω ξανά και αυτή την φορά με υπακούει.

"Συγνώμη για όλα Ελίζα" νομίζω μουρμουρίζει και σκύβοντας το κεφάλι φεύγει.

Δεν κάθομαι δίπλα της.  Τρέμω απο τα νεύρα μου. Δεν ήθελα να την πλησιάσω μέχρι να ηρεμήσω αλλά δεν μου άφησε περιθώριο. 

"Σήκω τώρα πάνω . Θέλω να μιλήσουμε . "

Την διατάζω αλλά φέρνει και το δεύτερο μαξιλάρι πάνω στο κεφάλι της.

Γαμώ το μωρό  σου μέσα που έμπλεξα. 

Κοιτάω μηχανικά γύρω μου και βλέπω μια μικρή βαλίτσα δίπλα απο το κομοδίνο.

"ΤΑ ΜΑΖΕΨΕΣ ΚΙΟΛΑΣ? ΟΥΤΕ ΘΑ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕΣ ΟΤΙ ΘΑ ΦΥΓΕΙΣ?" 

Εντάξει τα νεύρα μου δεν υπάρχουν , δεν γίνεται να μου δείχνει τόση ασέβεια.

"ΕΙΜΑΙ Ο ΑΛΦΑ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΜΟΥ ΣΕ ΟΡΙΖΩ. ΟΦΕΙΛΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.ΠΟΙΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΘΑ ΣΗΚΩΘΕΙΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΕΙΣ?"

Εντάξει νομίζω οτι ουρλιάζω πολύ ,την βλέπω να κουκουλώνεται και με την κουβέρτα της.

"Κρύψου κι άλλο Ελίζα είσαι καλή σε αυτό" μουρμουρίζω καθώς παίρνω την βαλίτσα και την ανοίγω. Μέσα έχει πολύ λίγα ρούχα. Την παίρνω και την αναποδογυρίζω.  Τα λίγα ρούχα που έχει μέσα σκορπίζονται στο πάτωμα. Την βλέπω να με κοιτά δειλά.

"ΕΓΩ ΣΟΥ ΤΑ ΑΓΟΡΑΣΑ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΝΉΚΟΥΝ"

Την ίδια στιγμή την βλέπω να πετάγεται πάνω. Τα μάτια της..τα μάτια της είναι κόκκινα..τι σκατά ..έκλαιγε? 

φαίνεται άυπνη αν και η ομορφιά της είναι εκεί. Οτι κι αν κάνει είναι πανέμορφη. Για μια στιγμή μου κόβονται τα γόνατα. Έχω να την δω δυο ολόκληρες μέρες. Δυο μέρες την αποφεύγω γιατί δεν ήθελα να μαλώσουμε. Με ξέρω. Αν δεν ηρεμήσω δεν μπορώ να με ελέγξω. 

Μου ορμάει και αρχίζει να με χτυπάει με τις μικρές μπουνιές της. Την κοιτάζω έκπληκτος. Δεν περίμενα απο εκεί που κρυβόταν κάτω απο το μαξιλάρι να μου ορμήξει.

"Τι..τι  έπαθες ?" ψελλίζω και προσπαθώ να την συγκρατήσω κρατώντας την δυνατά απο τα χέρια. 

"Γιατί δεν με αφήνετε όλοι ήσυχοι? τι σας έκανα?" δάκρυα φεύγουν απο τα μάτια της και νιώθω τον Άλεφ να με σπρώχνει να την αγκαλιάσω...αλλά όχι. Της πιάνω τις μπουνιές της και τις κατεβάζω κάτω. 

Δεν είναι καλά..κάτι συμβαίνει..το χέρι της μου γλιστρά και βρίσκει το στήθος μου. Με τρελαίνει να με χτυπάνε. Κανένας δεν επιτρέπω να με αγγίζει με αυτό τον τρόπο. 

"Ποιόν νομίζεις χτυπάς Ελίζα? Πάντως όχι το αγόρι σου άρα χτυπάς τον Άλφα αυτή την στιγμή? Γιατί για σένα μόνο αυτό είμαι" της λέω μέσα απο τα δόντια μου . Με κοιτά θυμωμένα.

"Σταρχίδια σου άλλωστε  που δεν είμαι το κορίτσι σου ..δεν σε νοιάζει έτσι?" μου λέει χρησιμοποιώντας την φράση που της είπα. Την βλέπω να δαγκώνει το χείλος της με παράπονο. Κάνει προσπάθειες να μην κλάψει. 

Σκατά..έπρεπε να έρθω νωρίτερα να της μιλήσω..ήμουν σίγουρος οτι κατά βάθος ήξερε οτι δεν το εννοούσα αυτό που της είπα. Ήμουν θυμωμένος και πιεσμένος. Δεν με ένιωσε ...καθόλου?

"Δεν σου ταιριάζει να μιλάς έτσι " της μιλάω αυστηρά και την βλέπω να προσπαθεί να ξεφύγει απο τα χέρια μου. Την σφίγγω περισσότερο και την φέρνω πάνω στο κορμί μου. Νιώθω την καρδιά της να χτυπά δυνατά. Η μυρωδιά της με κατακλύζει, με κάνει να τα χάνω αλλά πρέπει να βρω την ψυχραιμία να της πω αυτά που θέλω. Σκύβω το κεφάλι μου προς τα κάτω ίσα για να δω τα μάτια της να με κοιτάνε θυμωμένα.

Δεν θέλω να με κοιτάει έτσι.

Αλλά δεν θέλω να μου φέρεται και με ασέβεια. Αυτή είναι η κόκκινη γραμμή μου.  Αν θέλει να είμαστε μαζί πρέπει να καταλάβει τον ρόλο της δίπλα μου.

"Ελίζα είμαι ο Άλφα και είσαι υπο την προστασία μου. Αυτό σημαίνει όταν  θα σου λέω να πας στο μπάνιο γιατί δεν θέλω να σε δει κάποιος, θα πηγαίνεις, θα σου λέω να κάθεσαι φρόνιμα θα το κάνεις, θα σου λέω αφησε με ΛΙΓΟ ΓΑΜΩ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΌ" Παίρνω μια μεγάλη ανάσα.

Τα είπα αρκετά καλά νομίζω.

Ο Άλεφ γρυλίζει εκνευρισμένα. Δεν θέλει να της υψώνω τον τόνο της φωνής μου. Ε βέβαια..όλο το μέρος της παίρνει.

"Εσύ με σέβεσαι?" μου λέει ήρεμα και καταλαβαίνω οτι προσπαθεί να συγκρατησει τα δάκρυα της. Την σφίγγω στην αγκαλιά μου. Νιώθω την καρδιά της να χτυπά δυνατά. Μου έλειψε αυτό..μου έλειψε να είμαστε μαζί. Η αλήθεια είναι οτι δυο μέρες τώρα..δεν ..δεν ανέπνεα..που δεν την έβλεπα και..

Δεν πρέπει να καταλάβει πόσο αδυναμία της έχω. Απλά δυναμώνει ο δεσμός ..και..πρέπει πρώτα να μάθει να με σέβεται. 

"Δεν έχεις κερδίσει τον σεβασμό μου ακόμη. Κάνεις σαν μωρό" της απαντάω ψύχραιμα και κοιτάζω τα ματάκια της ..τα χειλάκια της..γαμώτο μου έλειψε πολύ.

Την βλέπω ..να τρελαίνεται..προσπαθεί να φύγει απο την σφιχτή λαβή μου και την σπρώχνω προς τον τοίχο. Βάζω τα χέρια μου δεξια και αριστερά χωρίς να την αφήνω διέξοδο.

Εντάξει..το βλέπω...δεν πάει για ήρεμη συζήτηση όλο αυτό.

"ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΦΥΓΩ " μου ουρλιάζει " ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ. ΟΥΤΕ Η ΤΖΟ ΟΥΤΕ ΕΣΥ ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΑΞΙΖΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΣΩ ΛΕΠΤΟ ΑΛΛΟ ΕΔΩ ΘΑ ΠΑΩ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ Η ΜΑΝΤΙΣ-"

Σταματά απότομα να μιλά. Η ανάσα της βγαίνει ακανόνιστα.

"Τι σχέση έχει η Μάντις με όλα αυτά? Τι έγινε με την Τζο? Και γιατί νομίζεις οτι εγώ πιστεύω οτι δεν αξίζεις ..εμ.." χαλαρώνω την λαβή μου και την βλέπω να λυγίζουν τα γόνατα της και να πέφτει στο πάτωμα.

Έχει δίκιο Άλεξ. Αν πίστευες οτι άξιζε θα την είχες διεκδικήσει ως Λούνα.

Ξεφυσάω. Δεν είναι τόσο απλό.

"Μου είπε ψέμματα..για κάτι ..σημαντικό και.." σταματά να μιλά. Κλείνει το πρόσωπο της μέσα στα δυο χέρια της και κλαίει με λυγμούς. Γαμώ ούτε ανάσα δεν παίρνει.

"Τι σκατά έγινε? " της λέω απότομα και την βλέπω να κλαίει ακόμη περισσότερο. Έχω να την δω να κλαίει τόσο απο τότε που της είπα οτι το ταίρι της πέθανε.

Την αγκαλιάζω τρυφερά. 

"Μπορείς να μου πεις τα πάντα..είμαι εδώ για σένα..συγνώμη αν νομισες το αντίθετο" της ψιθυρίζω και την σφίγγω πάνω μου. Δεν ξέρω να παρηγορώ..ξέρω μόνο οτι δεν θέλω να νιώθει έτσι.

"Εντάξει θα σε υπακούω .." μου λέει παραιτημένα αλλά για κάποιο λόγο δεν νιώθω καμία χαρά απο αυτό.

Είμαι μπερδεμένος και δεν ξέρω τι θέλω. 

Της τραβάω ελαφρά τα χέρια απο το προσωπο, έχει κοκκινήσει και σχεδόν δεν παίρνει  ανάσα , ο Άλεφ έχει τρελαθεί απο αγωνία.

Εντάξει και εγώ δεν νιώθω καλά.

"Τι έγινε κορίτσι μου? Μαλώσατε τόσο άσχημα με την Τζο? Η Μάντις που κολλάει? Μην με τρελαίνεις θέλω να μάθω.." την φιλάω στα μαλλιά και νιώθω τον δεσμό να ζωντανεύει. " Θέλω να σε φροντίσω..αλλά πρέπει να με αφήσεις..πες μου τι συμβαίνει"

"Είπα θα σε υπακούω Άλφα" τονίζει το Άλφα επιδεικτικά πολύ. Πάω να την φιλήσω αλλά τραβιέται.

"Μην με αποκαλείς Άλφα..μόνο Άλεξ"

Κρύβει το κεφάλι της στο στήθος μου. Γαμώτο τι έγινε? Εντάξει τα έχω κάνω σκατά αλλά νομίζω οτι συμβαίνουν και άλλα τα οποία αγνοώ. Είμαι τελείως ..γαμώ..αφού μου είπε η Τζο οτι μάλωσαν , γιατί έπρεπε να μπω και να αρχίζω να φωνάζω? Δεν την φροντίζω όπως πρέπει..και νιώθω σκατά γι αυτό. Είναι το ταίρι μου οφείλω να την κάνω να νιώθει ευτυχισμένη και ..εκείνη κλαίει στην αγκαλιά μου και μου λέει οτι θα με υπακούει..και ..δεν θέλω να με υπακούει..απλά να με σέβεται και να με νιώθει ..όταν δεν είμαι καλά.

"Συγνώμη που  φώναξα και συγνώμη γενικά για όλα.. απλά πες μου τι έγινε με την Τζο, γιατί σε αναστάτωσε τόσο" της λέω αβίαστα τρυφερά, οτι νεύρα είχα απλά εξανεμίστηκαν ..δεν θέλω να την βλέπω έτσι.

Αν δεν μου πει θα πάω και θα απειλήσω την Τζο να μου πει τα πάντα.

"Σσσ" χαμηλόφωνα την παρηγορώ αλλά δεν με αφήνει να την πάρω αγκαλιά όσο σφιχτά θέλω ..τραβιέται και με πληγώνει αυτό. Δεν θέλω να τραβιέται..εγώ..για εκείνη..αφού..

 Είμαστε και οι δυο στο πάτωμα. Δεν μου έχει τύχει άλλη φορά να είμαι σε αυτή την θέση. Δεν ένιωσα την ανάγκη ποτέ να παρηγορήσω κάποιον ούτε κάποιον άφησα ποτέ να με παρηγορήσει.

"Ελίζα..πες μου τι συμβαίνει..εγώ θα βρω λύση για όλα ..ποτέ δεν θέλω να σε προβληματίζει κάτι. Είμαι εδώ για σένα"

Δεν με κοιτάει. Σκουπίζει τις μύξες της στην ανάποδη του χεριού της. Σηκώνομαι πάνω και πηγαίνω στο μπάνιο. Παίρνω λίγο χαρτί κουζίνας και λίγο νερό απο την κουζίνα. Σκύβω και κάθομαι με τα γόνατα στο πάτωμα. Της σκουπίζω την μύτη και της δίνω να πιεί νερό. Με υπακούει και για πρώτη φορά μου δίνει ένα χλωμό χαμόγελο. 

"Πάντα θα είμαι εδώ για σενα κορίτσι μου..πες μου τι συμβαίνει "

Με κοιτά διστακτικά καθώς ρουφάει την μυτούλα της. Την σκουπίζω ξανά. Είναι πανέμορφη και  νιώθω την καρδιά μου να σκίζεται στα δυο να την βλέπω έτσι. Δεν ξέρω τι παθαίνω. Ήμουν τόσο θυμωμένος μαζί της πριν απο λίγο..με όλα όσα συμβαίνουν...αλλά το μόνο που με νοιάζει αυτή την στιγμή είναι να είναι καλά..να μου χαμογελάσει. Νιώθω αδύναμος αν δεν είναι καλά..νιώθω..

Νιώθω αδύναμος?

Ανοίγω διάπλατα τα μάτια μου σε αυτή την σκέψη. 

"Θέλω να φύγω ..θέλω έστω για λίγο να φύγω απ'όλα ...θέλω να σκεφτώ τι είναι σωστο για μένα"την ακούω να μονολογεί.

"Θέλεις να φύγεις απο εμένα?" ρωτάω διστακτικά. Δεν την αγγίζω. Δεν αναπνέω.

"Κράτα τα ρούχα σκασίλα μου" μου λέει με παράπονο και δαγκώνω τα χείλη μου.

"Θέλεις να φύγεις απο εμένα?" επαναλαμβάνω χαμηλόφωνα και νιώθω οτι οι παλάμες μου ιδρώνουν.

"Απλά..θέλω λίγο χρόνο μακριά απο την αγέλη ..μακριά απο εδώ" η καρδιά μου έχει σταματήσει. Με ..με χωρίζει αλήθεια?

"Δεν ..δεν θέλεις να είμαστε μαζί?" δεν ξέρω που βρήκα το κουράγιο να το ρωτήσω. Την κοιτάω μέσα στα μάτια. Θα πεθάνω γαμώ.

"Όχι .."

Πέφτω στο πάτωμα. Δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Δεν θέλει να είμαστε μαζί..την έχασα με τις μαλακίες μου..

"Εννοώ όχι δεν θέλω να είμαι εδώ ..αλλά μαζί..μαζί θέλω να είμαστε Άλεξ ..αν με σέβεσαι"

Περνάω το χέρι μου μηχανικά μέσα απο τα μαλλιά.

Ξεφυσάω πολλαπλώς.

Η γυναίκα θα με πεθάνει.

"Χωρίς εμένα?" ξεστομίζω και δεν ξέρω αν η σκέψη ήταν του Άλεφ ή δική μου.

Οχι γαμώ ήταν δική μου μην είσαι δειλός. Δεν θέλω να φύγει.  Ούτε για λίγο. 

"Γιατί θα μπορούσαμε να φύγουμε παρέα?"

Με κοιτά απογοητευμένα.

Αν αυτό θέλει μπορεί να το έχει. Έχω να φύγω εδώ και καιρό απο την αγέλη. Θα μπορούσα να προφασιστώ δουλειές.  Και στην τελική δεν θα απολογηθώ.

Την παίρνω στην αγκαλιά μου και κρύβει το κεφάλι της στο στήθος μου.

Της τρίβω την πλάτη απαλά καθώς πολλές σκέψεις περνάνε απο το μυαλό μου.

"Θα ήθελα να ήμασταν κάπου ..και να μην ήσουν Άλφα για λίγο..κι εγώ να μην ήμουν.." κλαίει χαμηλόφωνα πάλι. "Κάπου που να ήμουν το κορίτσι σου και να με ήθελες ..όσο εγώ"

Την τραβάω απο κοντά μου.

Την κοιτάω στα μάτια και νιώθω την ανάσα της στα χείλη μου.

"ΠΑΝΤΑ θα είμαι το αγόρι σου,μου ανήκεις Ελίζα" Με κοιτά αινιγματικά ...και δεν αντέχω άλλο..θέλω να την νιώσω..Την ίδια στιγμή κολλάω τα χείλη μου στα χείλη της ..δεν μπορώ..δεν έχω την δύναμη να την φιλήσω τρυφερά..ορμάω στο στόμα της και βαθαίνω το φιλί μου..της κόβω την ανάσα..μου έλειψε τόσο αυτό δυο μέρες τώρα..μου έλειψε να χάνομαι κοντά της.

ΤΗΝ ΘΕΛΩ ΤΟΣΟ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ..ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ..

Βαθαίνω κι αλλο το φιλί μας,,την θέλω δική μου ..την θέλω τώρα..να την κάνω δική μου...δεν με νοιάζει τίποτα..απλά θέλω να κρυφτώ μέσα της και να μου πει οτι όλα θα πάνε καλά..πως δεν κάνω λάθος..πως δεν θα την πληγώσω..πως δεν είμαι ο σκαρτος που θεωρεί ο πατέρας μου..θελω..θέλω το ταίρι μου.. και θέλω να την κάνω ευτυχισμένη..δεν θέλω να ξανακλάψει ποτέ για τίποτα..η Ελίζα θέλω να χαμογελάει μόνο..είναι το κορίτσι μου. Το κορίτσι μου θέλω μόνο να γελάει. 

"Με..πνίγεις .." λέει ανάμεσα στο φιλί μας και πισωπατώ.

Αν δεν φύγω τώρα απο κοντά της..

"Συγνώμη" ψελλίζω και σηκώνομαι όρθιος. Προσπαθώ να βρω τις ανάσες μου . 

"Για ποιο πράγμα?" μου λέει με απορία ..το στήθος της ανεβοκατεβαίνει γρήγορα. 

"Δεν ξέρω..για όλα"απαντάω και χωρίς να την κοιτάξω δεύτερη φορά ανοίγω την πόρτα και τρέχω μακριά της.

Πέφτω κάτω και προσπαθώ να βρω τις ανάσες μου.

Σκατά. Σκατά.

Νιώθω μπερδεμένος. Και την μπερδευω. Δεν ξέρω τι θέλω.

Ίσως η Ελίζα να έχει δικιο..ίσως πρέπει να φύγουμε για λίγο..οι δυο μας μακριά απο τις ετικέτες μας. Απλά να είμαστε εγώ κι εκείνη.

Βγαζω το κινητό μου και το κοιτάω αναποφάσιστα μονάχα για μια στιγμή.

Ψάχνω στις επαφές μου και βλέπω το όνομα του Ντομινικ.

Στο δεύτερο χτύπο ακούω μια οικεία φωνή.

"Έχει δουλειά" ακούω την φωνή της Λίνας να γελά πονηρά.

"Λίνα δώσε μου τον Ντόμινικ"

O Nτόμινικ είναι ο Άλφα των Svelge διοικεί όλες τις επιχειρήσεις μας που έχουμε. Είναι η μόνη φυλή που το μισό χρόνο της το περνά ζώντας σε μεγαλουπόλεις.

"ΛΙΝΑ ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΤΩΡΑ"

Ακούω  την αυστηρή φωνή του Ντόμινικ. Κάθε φορά που παίρνω τηλέφωνο συμβαινει το ίδιο. Κανείς δεν μιλάει στον Άλφα αν η Λούνα του δεν ξέρει ποιος είναι και τι θέλει.

"Ντόμινικ εδώ"

Του εξηγώ στα γρήγορα τι θέλω...τις ημερομηνίες ..

"Ντόμι κλείνεις ...εγώ θα τελειώσωωω" 

Ακούω την φωνή της Λίνας ..ειλικρινά δεν θέλω να σκεφτώ τι κάνουν ενώ μου μιλάει στο τηλέφωνο.

"ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΞΕΚΑΒΑΛΑ"

"Να υποθέσω οτι δεν μιλάς σ'εμένα?" στριφογυρίζω τα μάτια μου καθώς ακούω το γέλιο της Λίνας.

"Θα σου στείλει εμαιλ ο γραμματεάς μου για τις λεπτομέρειες και.._" ακούω να γελάει " κλείσε έχω δουλειά" μου τερματίζει την κλήση και τρέχω πίσω στην Ελίζα.

Ανοίγω την πόρτα αλλά δεν την βλέπω.

"Ελίζα?" 

Σκατά έφυγε?

Βλέπω την βαλίτσα στο πάτωμα και τα ρούχα της πεταμένα.

Μηχανικά τα σηκώνω απο κάτω και τα διπλώνω.

"Ελίζα?" είναι στο μπάνιο?

Βλέπω την πόρτα να ανοίγει..φοράει μόνο μια λευκή πετσέτα..και..

Ξεφυσάω. Μου κόβεται η ανάσα..είναι γυμνη απο κάτω ..

Σκύβω το κεφάλι .

"Ελίζα αύριο φεύγουμε " Σηκώνω το κεφάλι μου και την κοιτάω λοξά.

Σφίγγει την πετσέτα πάνω της. Μυρίζει αφρόλουτρο. Πόσο θα ήθελα να κάναμε μπάνιο παρέα..

"Π-πού θα πάμε?"

Με κοιτά με απορία. Τα ματάκια της είναι ακόμα κόκκινα. 

"Νέα Υόρκη για μια εβδομάδα" της απαντάω σοβαρά και την ίδια στιγμή πέφτει στην αγκαλιά μου. Με φιλά άτσαλα παντού  στο πρόσωπο και αφήνει επιφωνήματα χαράς.

Παρατηρεί οτι είμαι ανέκφραστος και μάλλον ασθμαίνω..κοιτάω το ταβάνι..

"Τι έπαθες Άλεξ ? Δεν χαίρεσαι?"

Αυτό είναι το θέμα. Χαίρομαι υπερβολικά πολύ .

"Λίζι..σου έπεσε η πετσέτα" της απαντάω χωρίς να πάρω τα μάτια μου απο το ταβάνι.