"Tην επόμενη φορά θα πρέπει να μοιράσουμε τους Ωμέγα , κάποιους να κρατήσουμε για οπισθοφυλακή και κάποιους να χρησιμοποιήσουμε στην μάχη"

Κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου στον Στέφαν, καθώς ανακατεύω ανόρεχτα το φαγητό μου.

Είμαστε στην κουζίνα δέκα άντρες, όλο το συμβούλιο του Κόκκινου Φεγγαριού. Η συνάντηση δεν είχε τέλος , είναι πολλά τα θέματα που πρέπει να λυθούν αλλά δεν  γινόταν να μην δω την Ελίζα. Εξάλλου της είπα οτι θα συναντηθούμε το μεσημέρι..και..δεν θα ήταν σωστό να με περιμένει άδικα.

Επίσης δεν νομίζω ποτέ ξανά να έχει γίνει συμβούλιο στην κουζίνα. Στον πάγκο είναι απλωμένα τα σχέδια μάχης , ανοιχτά λαπτοπ και κάποιοι κάθονται όρθιοι. Επέμενα πως πρέπει να φάω. 

Η Ελίζα βέβαια ούτε στο ελάχιστο δεν εκτίμησε οτι τους κουβαλησα όλους εδώ μόνο για να την δω. Ούτε μια ματιά δεν μου ρίχνει. Είμαι σίγουρος οτι είναι θυμωμένη. Δεν το καταλαβαίνω. Εκείνη έκανε την βλακεία , εγώ απλά το έσωσα. 

"ΑΔΕΣΠΟΤΗ ΨΩΜΙ" της φωνάζω και για πρώτη φορά με κοιτάει στα μάτια.

"Μάλιστα ...Άλφα" μουρμουρίζει και μου αφήνει δίπλα απο το πιάτο μου μια φέτα.

Γιατί δεν μου δίνει λίγη σημασία? 

"Μήπως να ερχόμασταν σε επαφή με την Μάντις ? Είχε πει οτι θα κανόνιζε συνάντηση ..και ..Άλφα Αλεξάντερ με παρακολουθείς?" 

Γνέφω στον Στέφαν. Δεν έχω ιδέα τι λέει. 

Η Ελίζα φοράει ένα κοντό σορτσάκι και ...ΣΚΑΤΑ..της φαίνεται ..ο..

Πνίγομαι με το ψωμί και αυτόματα επιθεωρώ τους άντρες μου.

ΣΚΑΤΑ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΤΣΕΚΑΡΟΥΝ

"ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ . ΕΦΑΓΑ"

"Εγώ έλεγα να φάω ..τίποτα" ο Γάμα μου βλέπω να κοιτάει την Ελίζα  . ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΚΟΙΤΑΕΙ ΤΗΝ ΕΛΙΖΑ.

Θα του γαμη@$%#$ το Μ@%^$%^$ της μάνας του

"Έχω μουσακά αν θέλεις!" 

 γυρίζω και κοιτάω την Ελίζα με γουρλωμένα μάτια.

Έκανε μουσακά? Και δεν έδωσε σ'εμένα? 

"φΕΥΓΟΥΜΕ ΤΩΡΑ" ουρλιάζω με ψυχραιμία και ολοι σηκώνονται απο την θέση τους.

Ελίζα το απόγευμα να είσαι στο ποτάμι 

Της μιλαω στο νου της αλλά επιδεικτικά γυρίζει την πλάτη της και ξεκινά να πλένει τα πιάτα.

Βήχω  αλλά δεν με κοιτάει . 

"Άλφα έρχεσαι?" η αγέλη με περιμένει να φύγουμε. Γιατί δεν με κοιτάει λίγο?

Σκατά θα χρησιμοποιήσω τα μεγάλα μέσα.

Θα χρησιμοποιήσω τον Άλεφ..αν μάθει οτι είναι ο λύκος μου θα γίνει χώμα .

Θα σου έχω μια έκπληξη

Γυρίζει αυτόματα  την πλάτη της και μου χαμογελάει.

ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ..ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ..

Γαμώ πάλι την κοιτάζει ο Γάμα..ε βέβαια τέτοιο χαμόγελο που να αντισταθεί ο μαλάκας.

"ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ ΑΔΕΣΠΟΤΗ"

Την διατάζω και την ίδια στιγμή βλέπω να ρίχνει επιδεικτικά το μουσακα στα σκουπίδια.

Τι της έκανα???

....

Κάθομαι δίπλα στο ποτάμι. Έχει αργήσει. 

Λες να μην έρθει? Δεν με έχει στήσει ποτέ καμία γυναίκα. Αν και τώρα που το σκέφτομαι..δεν έχω ξαναβγει ραντεβού.

Φοράω ένα τζην αλλά απο πάνω φοράω το λευκό πουκάμισο που μου έκανε δώρο. Δεν νομίζω να έχω φορέσει ποτέ λευκά. Μου φαίνομαι παράξενος ..ελπίζω να της αρέσω. Για να μου το αγόρασε όμως προφανώς της αρέσει.

Διορθώνω τα μαλλιά μου και κοιτάω προς το βάθος.

...την μυρίζω...έρχεται..

Σηκώνομαι πάνω και διορθώνω ξανά το μαλλί μου.

Την βλέπω.

Φοράει ένα μακό και το σορτσάκι της. Είναι πανέμορφη . Μήπως ντύθηκα υπερβολικά?

"Γειά." 

Στέκεται μπροστά μου με διπλωμένα τα χέρια της μπροστά στο στήθος της. Ξέρω οτι είναι θυμωμένη που της μιλάω έτσι μπροστά στην αγέλη αλλά είμαι σίγουρος οτι θα συνηθίσει.

"Φόρεσες το πουκάμισο"

"Ναι" δαγκώνω τα χείλια μου νευρικά , με κοιτάω φευγαλέα και την κοιτάζω ξανά.

"Λοιπόν..." λέω σχεδόν αδιάφορα.." σου αρέσει?"

"Είσαι εντάξει"

Προσπαθώ να μην κατεβάσω μούτρα.

Εντάξει? Μόνο αυτό?

Έπρεπε να έρθω ημίγυμνος , αυτό σίγουρα την εντυπωσιάζει. Την έχω ακούσει τόσες φορές να αποσυντονίζονται οι σκέψεις της όταν με βλέπει γυμνό.

"Λοιπόν..έχω και δουλειές ..ποιά είναι η έκπληξη?" μου λέει και παρατηρώ πως παίζει νευρικά το πόδι της.

Καλά..σε λίγο θα είναι στην αγκαλιά μου και θα με φιλάει.

"Λοιπόν Ελίζα..αποφάσισα να σου δείξω τον λύκο μου..δεν ξέρω αν το έχεις προσέξει αλλά δεν έχω κάνει ποτέ μετάβαση μπροστά σου"

Μου χαμογελάει. Αινιγματικά.

"Δεν..δεν θέλεις να σου δείξω τον λύκο μου?? Νόμιζα θα χαρείς να παίξεις μαζί του" Γιατί δεν ενθουσιάζεται?

Μου χαμογελάει ακόμη πιο αινιγματικά.

Εγώ γιατί νιώθω οτι κάτι μου διαφεύγει?

"Φυσικά και θέλω να δω τον Άλεφ..σε αντίθεση με σένα εκείνος είναι καλός και δεν με φωνάζει"

Ο Άλεφ μέσα μου κουνά την ουρά του ευτυχισμένα.

Εγώ παλι νιώθω οτι έχει πέσει το σαγόνι μου στο πάτωμα.

"Ξε..ξέρεις? απο πότε ? "

"Μια γυναίκα όλα τα ξέρει πάντα. ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΑΙ ΑΥΤΌ!"

Μου κούνησε μόλις το δάχτυλο της στα μούτρα μου? Συγνώμη έχει καταλάβει ποιός είμαι? Είμαι ο Άλφα του κόκκινου φεγγαριού!

"Λοιπόν γδύσου..! Μου έχει λείψει ο Άλεφ άπειρα"

"Εμ.." 

Τελικά η έκπληξη μου , ήταν έκπληξη μονάχα για εμένα. Πηγαίνω πίσω απο το δέντρο βγάζω προσεκτικά το πουκάμισο μου και το κρεμάω σε ένα κλαδί και πετάω με βιασύνη κάτω το τζην και το εσώρουχο μου.

Σε λίγο στέκομαι μπροστά της ως λύκος.

"ΑΛΕΕΕΕΕΕΕΕΕΦ"

Ορμάει στον λύκο μου και πέφτει στα τέσσερα . Τον αγκαλιάζει απο το λαιμό και τρίβεται στην γούνα μας.

Απλά  πεθαίνουμε οταν το κάνει αυτό.

"Μου έλειψες κι εμένα πριγκίπισσα , να ξέρεις είσαι δική μου"

Στριφογυρίζω νοερά τα μάτια μου. Απο πότε ο Άλεφ είναι τόσο ρομαντικός? 

"Είσαι ο πιο υπέροχος και πανέμορφος και ο πιο δυνατός λύκος του κόσμου" τρίβεται πάνω μας..

Ο Άλεφ κουνά την ουρά του σαν κουτάβι που βλέπει λιχουδιά κι εγώ...

Δηλαδή ..εμένα μου κάνει μούτρα και τον Άλεφ τον αγκαλιάζει?

Αφού είμαστε ένα! Τι σκατά ? Εμένα γιατί δεν με αγκάλιασε όταν με είδε?

...

Είναι καβάλα πάνω μου και διασχίζουμε την λίμνη. Σε λίγο θα σκοτεινιάσει. 

"Που πάμε?" ακούω την όμορφη φωνούλα της.

Στο αγαπημένο μου μέρος. Την άλλη φορά δεν προλάβαμε να σου το δείξω

Επίσης όσο πιο μακριά απο την αγέλη τόσο το καλυτερο. Δεν ρισκάρω να με δούνε με την Ελίζα , θα ήταν η απόλυτη ξεφτίλα. Ήδη ο Τόνυ κατάλαβε οτι είναι το ταίρι μου και σήμερα που τους πήγα όλους στην κουζίνα κατάλαβα οτι με κοιτούσαν παράξενα. Ήδη μια φορά την φίλησα μπροστά σε όλους..αν με δούνε και σε ρομαντικές βόλτες στο δάσος μαζί της καταστράφηκα. Ίσως να διαδώσω οτι την έχω για σεξ. Ναι αυτό είναι το καλύτερο. Όποιος μου πετάει σπόντα θα λέω οτι απλά αντικατέστησα την Μαρίζα. Άλφα είμαι. Δικαιούμαι να έχω και μια και δυο και όσες θέλω σεξουαλικές σκλάβες. Ίσως να φιλήσω μπροστά στην αγέλη και την Μαρίζα για να τους μπερδέψω. Αρκεί να μην με δει η Ελίζα.

Βγαίνω έξω απο την λίμνη και με ξεκαβαλάει χτυπώντας παλαμάκια ενθουσιασμένη.

"Μου κάνεις πλάκα ? Υπάρχει τέτοιο μέρος?"

Πάντα ονειρευόμουν όταν αποκτήσω ταίρι να την φέρνω εδώ. Με την Έμιλυ όμως δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη. 

Θα κάνω μετάβαση Ελίζα

"Δεν κοιτάω ντροπαλέ μου Άλφα"

Σε ποιό σημείο ακριβώς μου έβγαλε το όνομα οτι είμαι ντροπαλός?

Πηγαίνω πίσω απο έναν θάμνο κα κάνω μετάβαση και φοράω το τζην μου . Δεν έφερα άλλο ρούχο μαζί μου αλλά και αυτό κάνει την δουλειά του. Βγαίνω έξω και την παρατηρώ. Νιώθω..πως..η Ελίζα..

Σκατά ..η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή.

Η Ελίζα θα έτρεχε μέσα στο λιβάδι με τις μαργαρίτες σηκώνοντας στο πέρασμα της σύννεφά απο μοβ και πορτοκαλί πεταλούδες. Την είδε να ελευθερώνει τα μαλλιά της και εκείνα να κυματίζουν στον αέρα καθώς έτρεχε με χαρά. Δεν της μίλησε. Καθόταν ακίνητος να παρατηρεί το ταίρι του στην μεγάλη κοιλάδα. Έκατσε κάτω στο χώμα και την παρακολουθούσε να τραγουδά και να μαζεύει λουλούδια. Όταν πια τα έπλεξε σε ένα πολύχρωμο στεφάνι και το φόρεσε στα μαλλιά της την κάλεσε κοντά του.

"Είναι τόσο κρίμα που νυχτώνει..και δεν έχει καν αστέρια..ήρθαμε αργά , ήθελα να χαρώ κι άλλο το λιβάδι είναι τόσο όμορφα , σ'ευχαριστώ που με έφερες εδώ"

Η Ελίζα στάθηκε απο πάνω του , με τα λουλούδια να στολίζουν το κεφάλι της, μερικές στάλες ιδρώτα γυάλιζαν στο στήθος της και η καρδιά του Άλεξ χοροπήδησε παράξενα.

"Μην λυπάσαι που νυχτώνει θα το διορθώσω αυτό, έλα δίπλα μου Ελίζα"

Ξάπλωσε δίπλα του και κοίταξε μαζί του τον σκοτεινό ουρανό.

"Ελίζα..δεν είμαι συνηθισμένος λυκάνθρωπος" 

η φωνή του ήρεμη. Το είχε αποφασίσει. Θα της έλεγε ποιός είναι. Πρέπει να ξέρει άλλωστε. Ίσως μια μέρα αν μάθαινε οτι είναι το αληθινό του ταίρι να καταλάβαινε οτι δεν γινόταν ποτέ οι δυο τους να είναι μαζί.

"Τι εννοείς?"

 η Ελίζα τον κοιτά απορημένα καθώς θα την τραβήξει πάνω στο στήθος του.

"Ξέρεις τον μύθο για τους κραταίους πέντε?"

Ελίζα

Ευτυχώς έχει σκοτάδι και δεν βλέπει πως έχω αλλάξει σαράντα χρώματα. Αν ξέρω λέει το μύθο? Αυτό είναι το πιο σύντομο αστείο που έχω ακούσει.

"Μεγάλωσα σε ιερό ..εννοείται ξέρω μυθολογία"

"Ωραία..λοιπόν μπορείς να μου πεις τι λέει ο μύθος?" γυρίζει και με κοιτά στα μάτια. Έχει τόσο σκοτάδι που ελάχιστα μπορώ να διακρίνω την μορφή του.

Μου ζητά να μιλήσω για μένα, απλά δεν το ξέρει.

"Ο μύθος λέει πως σε κάθε γενιά λυκανθρώπων υπάρχουν 5  κραταίοι λύκοι, δηλαδή 5  ισχυροί λύκοι ανώτεροι όλων . Ο λύκος που έχει την δύναμη να ελέγχει τα ύδατα , ο λύκος που ελέγχει τον αέρα , ο λύκος που ελέγχει την βλάστηση και ο λύκος-"

"Και ο λύκος που ελέγχει την δύναμη της φωτιάς .Είναι όλοι τους ισχυροί, είναι σαν φαινόμενα προορισμένοι να ζουνε πολλά χρόνια και-"

Ξεροκαταπίνω . 

"Ξέχασες τον πέμπτο λύκο"

Δεν βλέπω το πρόσωπο του αλλά είμαι σίγουρη οτι μου χαμογέλασε λοξά.

"Ελίζα οι 4 λύκοι εμφανίζονται σε κάθε γενιά λυκανθρώπων , ο πέμπτος λύκος γνωρίζεις κι εσύ η ίδια οτι είναι η Μάντις και εδώ και αιώνες δεν έχει εμφανισθεί διάδοχος της. Είναι σπάνιο να γεννηθεί λύκος με τις δυνάμεις της"

Η Μάντις είναι η προφήτης. Ο λύκος που είναι ανώτερος όλων, είναι ο λύκος που ελέγχει όλη την φύση. Ο μόνος λύκος με δικαίωμα να μιλάει στην μητέρα Σελήνη.

Χαιδεύω τα βραχιόλια μου.

Και όμως υπάρχει διάδοχος της Μάντις. Αλλά εκείνη απαγορεύει να εμφανισθεί.

"Ελίζα κοίτα με"

Τον κοιτάω καθώς χτυπά η καρδιά μου δυνατά. Κατάλαβε? Έμαθε την αλήθεια για εμένα?

"Σηκώ πάνω"

Με διατάζει ως Άλφα ξαφνικά και υπακούω.

Παρατηρώ τα όμορφα χαρακτηριστικά του ..είναι πανέμορφος..το ύφος του είναι αναστατωμένο.

"Ελίζα είμαι ο λύκος της φωτιάς"

....

...

Ορίστε?

"Ει-είσαι ..ο λύκος της φωτιάς?"

Αλεξάντερ

Βλέπω την έκπληξη της στο πρόσωπο της.

Αν ήμουν άλλος λύκος μικρή μου..αν τα πράγματα ήταν αλλιώς..θα μπορούσα να σε διεκδικήσω..

Η Ελίζα είναι η εκδικηση της Σελήνης γιατί σκότωσα το ταίρι μου.

Έδωσε το πιο αδύναμο ταίρι στον πιο ισχυρό λύκο.

"Ήθελα να ξέρεις ποιός είμαι και να θυμάσαι Ελίζα πως δεν επέλεξα την μοίρα μου αλλά θα τιμήσω μέχρι θανάτου το χάρισμα μου"

Με κοιτά αινιγματικά.

Λυπάμαι Ελίζα ..λυπάμαι που ποτέ δεν θα σε διεκδικήσω ως ταίρι, λυπάμαι που σε απορρίπτω.

Ο Άλεξ σηκώνει τα δυο χέρια του ψηλά στον ουρανό και απο τα ακροδάχτυλα του ξεπετάγονται φλόγες και οι φλόγες περιστρέφονται , γίνονται μια δίνη , μια στροφορμή, μια γρήγορη κίνηση προς τον ουρανό. Και τώρα μια πύρινη κλωστή που ξεκινά απο τα χέρια του αγγίζει ψηλά τον ουρανό. 

"Για σένα Λίζι "

 ψιθυρίζει στην έκπληκτη Ελίζα

Σηκώνει και το άλλο χέρι ψηλά στον ουρανό και οι φλόγες πολλαπλασιάζονται.

Οι φλόγες γλύφουν τον νυχτερινό ουρανό, εξαπλώνονται παντού απο πάνω τους , ο ουρανός γίνεται μια θάλασσα φωτιάς και τα πάντα στέκονται απο κάτω τους κόκκινα και θερμά.

"Άλεξ.."

 η ελίζα ψιθυρίζει μαγεμένη καθώς κοιτά το πύρινο ηλιοβασίλεμα, οι φλόγες ασταμάτητα κυλάνε σαν κύματα και τα παρακολουθεί μαγεμένη, όλη η κοιλάδα φωτίζεται καθώς τα λουλούδια χαμηλώνουν το κεφάλι τους .

"Άλεξ είναι τόσο..όμορφα.." 

ψελλίζει καθώς νιώθει την καρδιά της να χτυπά ακόμη πιο δυνατά.

Εκείνος κατεβάζει τα χέρια κάτω.

Ο πύρινος ουρανός φωτίζει το κορμί του. Την κοιτά σοβαρός μέσα στα μάτια.

"Λίζι..σε χρειάζομαι τώρα"

Εκείνος τρέμει.

Τον κοιτάζει στα μάτια.

Πως ένας δυνατός άντρας σαν αυτόν χρειάζεται το οτιδήποτε? 

Η σκέψη της έντονη κυριεύει το νου του.

"Δεν χρειάζομαι τίποτα Λίζι..μονάχα εσένα..φίλα με Λίζι σε παρακαλώ"

Και τα δυο σώματα θα αγκαλιάζονταν κάτω απο ένα περίεργο ηλιοβασίλεμα. Τα κορμιά τους θα έλαμπαν χρυσά καθώς τα χείλη τους θα ψιθύριζαν με φιλιά το τραγούδι των ερωτευμένων.

Θα την ξάπλωνε κάτω ..θα την έπαιρνε σφιχτά στην αγκαλιά του ,παρακολουθώντας το δικό τους ηλιοβασίλεμα , χωρίς στιγμή να ξεμπλέξουν τα σφιχτά τους χέρια.

Η Μάντις πολύ μακριά θα παρατηρούσε το αγκαλιασμένο ζευγάρι αναστατωμένη. Το σχέδιο της δεν πήγαινε όπως το σχεδίαζε.