Το αγαπώ αυτό το κεφ!

Mπαίνουμε αμίλητοι μέσα στην περιοχή μας , η ψυχική κούραση είναι απτή , την νιώθω σε όλους. Όταν πια αντικρίζουμε το σπίτι της αγέλης όλοι κατευθείαν σκορπίζονται προς κάθε κατεύθυνση. Συνήθως μετά απο κάθε μάχη κάνουμε την νύχτα με τις φωτιές και γλεντάμε ως τα ξημερώματα. Αλλά όχι σήμερα . Όχι αυτή την φορά.

Κοιτάω προς το σπίτι της Ελίζας. Δεν φαίνεται πουθενά. Με υπάκουσε και δεν εμφανίστηκε αν και ήθελα να την δω. Κοιτάω την ημισέληνο . Σε λίγα λεπτά βραδιάζει και θα έρθει στο δωμάτιο μου.

Ο Τόνυ με πλησιάζει. Με χτυπά στον ώμο .

"Δεν πήγε τόσο χάλια, ξεκουράσου"

Του γνέφω το κεφάλι. 

"Ναι δεν πήγε χάλια"

Εννοείται πήγε χάλια αλλά ως Άλφα δεν μου επιτρέπεται να γκρινιάζω . Η ευθύνη είναι δική μου και είναι γελοίο να με παρηγορούν.

Σχεδόν σέρνω τα πόδια μου στα σκαλοπάτια και μπαίνω μέσα στο δωμάτιο χωρίς να έχω δύναμη να ανοίξω τα φώτα. Κανονικά το μόνο που θα ήθελα είναι ένα μπάνιο και να κοιμηθώ. Αλλά όχι πριν την δω.

Πηγαίνω προς το παράθυρο και κοιτάω την αυλή. Έξω ήδη έχει σκοτεινιάσει. Δεν την βλέπω να έρχεται. Αλλά..

Η μυρωδιά της..

Πηγαίνω γρήγορα προς την πόρτα , η μυρωδιά της είναι κοντά. Την ανοίγω και την βλέπω μπροστά μου.

"Πόση ώρα έχεις έξω απο την πόρτα? "

"Γεια.."

Ακούω την ήρεμη φωνούλα της και ήδη νιώθω καλύτερα.

Την κοιτάζω απο πάνω ως κάτω μάλλον έντονα γιατί την βλέπω να κοκκινίζει.

Φοράει ένα κόκκινο φόρεμα και είναι χτενισμένη. Τα πόδια της είναι εκτεθειμένα , φοράει σανδάλια και νομίζω οτι έχει βάψει τα χείλια της.

Με κοιτά αμήχανα.

"Είπα..να ..ντυθώ..και ..καλωσήρθες" ψελλίζει κάτι.

Συνειδητοποιώ πόσο χάλια πρέπει να φαίνομαι. Πρέπει να βρωμάω, τα ρούχα μου είναι σκισμένα και έχουν αίμα, έχω γένια ημερών. Πρέπει να φαίνομαι σκατά, δεν θα τολμούσα να αγγίξω το ταίρι μου έτσι.

"Πέρνα μέσα" της λέω σιγανά, δεν θέλω να με ακούσει κανένας απο τα δίπλα δωμάτια.

"Καλά" μου λέει απογοητευμένα..γιατί δείχνει έτσι? φταίω εγώ που φαίνομαι χάλια? 

"Θα πάω να κάνω ένα μπάνιο και θα έρθω"

"Καλά" μου ξαναλέει ήρεμα και κοιτά αδιάφορα το ταβάνι.

Σκατά. Έχει ξενερώσει απο εμένα? 

"Καλά πάω για μπάνιο"

Καθόμαστε ο ένας απέναντι απο τον άλλον. Θέλω όσο τίποτα να την αγκαλιάσω. Μόνο ατό. Να την σφίξω στην αγκαλιά μου και να με κάνει να νιώσω όμορφα. Απλά να με αγγίξει. 

Δεν έκανε βέβαια κίνηση να με αγκαλιάσει. Σίγουρα βρωμάω.

"Καλά πάω για μπάνιο"

Νομίζω οτι το είπα ήδη.

Απομακρύνομαι απο κοντά της με δυσκολία. 

"Αν θέλεις βάλε μουσική " της δείχνω το νέο λάπτοπ μου. Ελπίζω αυτό να ζήσει περισσότερο απο το προηγούμενο.

Δεν μου απαντά τίποτα. Κάθεται στην μέση του δωματίου και παίζει με το τελείωμα απο το φόρεμα της. Θέλει να φύγει?

"Πάω να κάνω.."

Δεν το λέω.

Γιατί νιώθω αμήχανος?

Αν ήταν άλλη..απλά ..θα..και ούτε μπάνιο δεν θα έκανα πρώτα. Αλλά με την Ελίζα..

Ξεφυσάω.

Ο Άλεφ μέσα μου..είναι ευτυχισμένος.

Μπαίνω στο μπάνιο και βγάζω τα ρούχα μου. 

Έχω μια νέα ουλή στο μπράτσο μου. Αναμνηστικό απο την μάχη με τον Άλφα Κάιντεν.

Μπαίνω κάτω απο την ντουζιέρα και αφήνω το νερό να πέσει στο κορμί μου. Προσπαθώ να χαλαρώσω. Κλείνω τα μάτια μου. Νιώθω χάλια, το μόνο καλό είναι οτι στο δίπλα δωμάτιο με περιμένει εκείνη. Δεν ξέρω τι θα έκανα αν δεν ήταν εκείνη εδώ. Για κάποιο λόγο κάθε θυμός και απογοήτευση μου γίνονται μικρά όταν την κοιτάω.

Τρίβω το κορμί μου βιαστικά, ξυρίζομαι , πλένω δόντια και χτενίζω τα μαλλιά μου.

Κοιτιέμαι στο καθρέπτη. 

Πολύ καλύτερα.

Απο μέσα ακούω μουσική. 

https://youtu.be/-QqArc12juQ

Χαμογελάω αμυδρά. Το ξέρω αυτό το τραγούδι. Μου αρέσει κι εμένα.

Πάω να βγω έξω όταν καταλαβαίνω οτι δεν έχω ρούχα.

"Σκατά.."

Μισανοίγω την πόρτα του μπάνιου και βγάζω το κεφάλι μου έξω. Είναι στην καρέκλα του γραφείου μου και κοιτάει το λαπτοπ.

"Ελίζα .."

Γυρνά και με κοιτά ξαφνιασμένη.

Τι σκατά ? Ξέχασε οτι υπάρχω?

Με κοιτά διστακτικά και κοιτά το πάτωμα αυτόματα.

"Δεν έχω ρούχα..ούτε εσώρουχο..μπαίνω να πάρω ..σου το λέω απλά..γιατί ..μην νομίσεις οτι.."

Ξεροκαταπίνω.

"Κατάλαβες?"

"Δεν θα σε κοιτάξω , μην ντρέπεσαι" Εγώ να ντραπώ? Πλάκα κάνει?

"Καλά" λέω αδιάφορα και βγαίνω έξω με μια πετσέτα μικροσκοπική μπροστά στο φύλο μου. Υποθέτω δεν είναι ώρα να της κάνω παρατήρηση γιατί δεν έχει πετσέτες στο μπάνιο.

Ανοίγω την ντουλάπα και σκύβω να βρω εσώρουχο και καθαρές φόρμες. 

Ακούω ένα γδούπο.

Γυρίζω και την βλέπω στο πάτωμα.

"Σκονταψα" μουρμουρίζει.

Πως σκόνταψε στην καρέκλα καθόταν!

"Είσαι καλά όμως?"

"Ναι" 

Τα μάγουλα της είναι κόκκινα.

Χαμογελάω ελαφρά.

Ο ναι με τσέκαρε απο πίσω.

"Έρχομαι"

Πάω στο μπάνιο και ντύνομαι στα γρήγορα. Βγάινω έξω και την βλέπω να κάθεται στην καρέκλα. Είναι πανέμορφη με το φόρεμα της. Είναι σαν νεράιδα. Τα μαλλιά της δεν τα έχει μαζεμένα ως συνήθως..είναι πολύ μακριά και μου αρέσουν πολύ. Όλα μου αρέσουν στην Ελίζα.

Ξαπλώνω στο κρεβάτι και βάζω δυο μαξιλάρια πίσω απο την πλάτη μου.

"Λοιπόν?" της λέω και σχεδόν χαμογελάω. 

"Λοιπόν.." μου επαναλαμβάνει αμήχανα καθώς κουνιέται πάνω στην καρέκλα του γραφείου με τα ροδάκια.

Χτυπάω το στρώμα δίπλα μου.

"Μην κάθεσαι τόσο μακριά μου . Έλα"

Κοκκινίζει πάλι.

"Αν είχα καναπέ θα σε προσκαλούσα να κάτσουμε εκεί" της λέω σοβαρά αλλά δεν σηκώνεται απο την καρέκλα.

Θέλω να διαβάσω τις σκέψεις της τόσο πολύ. Αλλά δεν είναι σωστό. Ξαφνικά μου φαίνεται οτι είναι λάθος και αδιάκριτο. Ούτε αυτή ξέρει τι σκέφτομαι.

"Θα αγοράσω αύριο καναπέ" της απαντάω αποφασιστικά και αλήθεια θα το κάνω. Αν ντρέπεται να αράζουμε μαζί στο κρεβάτι να αγοράσω έναν, αλλά να κάθεται τόσο μακριά μου, δεν το δέχομαι.

"Καλά θα έρθω"

"Ωραία , έλα"

Γιατί υπάρχει τόση ένταση στον αέρα? Νιώθω τόσο περίεργα και συγχρόνως ..είναι όλα τόσο σωστά. Πάντα ένιωθα μια κρυφή ζήλεια για τους συντρόφους μου που είχαν ταίρια. Σκεφτόμουν οτι θα έκαναν τέλειο σεξ όλο το βράδυ. Αλλά αρχίζω και σκέφτομαι πως ..τα ωραιότερα πράγματα που κάνουν μεταξύ τους δεν τα σκέφτηκα.

Βγάζει τα σανδάλια της και ξαπλώνει στην άκρη του κρεβατιού.

Όπως να είναι δίπλα σου το ταίρι σου και να ακούτε παρέα μουσική.

Γυρίζω και την κοιτάω. 

"Θα πέσεις απο το κρεβάτι" κάθεται ειλικρινά πολύ άκρη.

Έρχεται λιγάκι πιο κοντά μου.

"Ακούμε την ίδια μουσική"

"Τέλεια.." η φωνή της βγαίνει περίεργα , είναι αναστατωμένη.

"Ελίζα..να μου έχεις εμπιστοσύνη δεν θα έκανα ποτέ κάτι που δεν θα ήθελες"

Για κάποιο λόγο παγώνει.

Παγώνει και με κοιτά περίεργα.

"Ξανα πές το αυτό"

"Λεω να μου έχεις εμπιστοσύνη και πως δεν θα έκανα κάτι που δεν θα ήθελες"

Με κοιτά βαθιά στα μάτια..πεθαίνω να διαβάσω τις σκέψεις της..κάτι μου διαφεύγει..τι είπα ? τόσο της έκανε εντυπωση ?

"Είμαι σίγουρη πλέον οτι δεν θα μου έκανες ποτέ κακό, αλλά πάντα θα με προστατεύεις"

Είναι αλήθεια αυτό. 

"Ωραία" η ανάσα μου βγαίνει αργά.

"Πως πήγε η μάχη?" με κοιτά αναστατωμένη "με ποιά φυλή πολεμούσατε?"

Με την Ελίζα είναι το τελευταίο που θα ήθελα να συζητήσω. Αν ήταν η Λούνα μου θα περνούσαμε όλο το βράδυ μαζί συζητώντας τι πήγε λάθος..αλλά όχι με την Ελίζα θα ήταν αστείο.

"Δεν θέλω να το συζητήσω"

Με κοιτά μέσα στα μάτια. Έχει τις πιο όμορφες γαλανές ματάρες του κόσμου. Και τα πιο όμορφα χείλη.

"Έλα πιο κοντά" την διατάζω χωρίς να το θέλω

"Έλα εσύ" μου λέει και σμίγει τα φρύδια της.

Καλά εδώ θα τα χαλάσουμε?

Την πλησιάζω και τα κορμιά μας ίσα που αγγίζονται. Τα πρόσωπα μας είναι κοντά.

Αλεξ πες το 

"Λοιπόν εμένα..εμένα.."

Με κοιτά με απορία.

Ο Άλεφ μου έβαλε χέρι  να είμαστε τρυφεροί. Δεν είμαι μαλάκας ..κι εγώ το θέλω απλά δεν έχω συνηθίσει να λέω τέτοια.

"Εμένα μου έλειψες Ελίζα.." με το δάχτυλο μου αγγίζω το δέρμα απο το γόνατο της . Δεν την κοιτάω. Θέλω και αυτή..

Ε θέλω και αυτή να μου πει κάτι γαμώ.

"Κι εμένα Άλεξ..πολύ πολύ" η φωνή της βγαίνει τρυφερή..ο μητέρα Σελήνη πόσο ονειρεύτηκα αυτό το πράγμα να συμβαίνει δυομιση βδομάδες τώρα.

Δεν την κοιτάω. Νιώθω περίεργα και αμήχανα. 

Θέλω να την φιλήσω τόσο ο παπάρας και κομπλάρω, δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. Κανονικά με το γειά σου πηδάω αλλά η Ελίζα..με κάνει να νιώθω..

Έχω σκυμμένο το κεφάλι και χαιδεύω το γόνατο της. Το δάχτυλο μου αργά σηκώνει ελάχιστα το φόρεμα της και νιώθω το απαλό δέρμα της..μυρίζει υπέροχα..νιώθω την ανάσα της γρήγορη

"Μου έλειψες τόσο Ελίζα" επαναλαμβάνω και με το δάχτυλο μου σηκώνω λίγο ακόμη το φόρεμα της. Τα πόδια της φανερώνονται λίγο περισσότερο. Είναι θεά το ταίρι μου. Είναι τέλεια. Τα έχει όλα όμορφα.

Νιώθω την στύση μου αλλά δεν θα κάνω καμιά μαλακία. Της υποσχέθηκα πως δεν θα κάνω κάτι αν δεν το θέλει.

Η καρδιά μου χτυπά δυνατά. Θα της κακοφανεί αν την πιάσω και την φιλήσω σαν να μην υπάρχει αυριο? απλά πρέπει να ηρεμήσω αν το κάνω τώρα θα της κόψω τον αέρα.

"Άλεξ.." η φωνή της τρυφερή

"Κοίτα με Άλεξ"

Μου λέει αλλά δεν σηκώνω το βλέμμα μου.

Τι σκατά? Η καρδιά μου χτυπά δυνατά καθώς με το δάχτυλο μου σηκώνω και άλλο το φόρεμα της αποκαλύπτοντας τα πόδια της ολοκληρωτικά.

Με το δάχτυλο μου μαλακά διαγράφω πορείες πάνω στο δέρμα της και νιώθω..

Αν την κοιτάξω ..θα ..θα την πνίξω στα φιλιά , θα της κόψω τον αέρα ..θα..

Απο τα ακροδάχτυλα μου νιώθω μια απιστευτη θέρμη..

η φωτιά..

βγαίνουν μικρές σπίθες..αλλά δεν είναι κόκκινες ..είναι λευκες..δεν ξέρω τι μου συμβαίνει..δεν το έχω ξαναπάθει..την χαιδέυω και το χέρι μου το παρακολουθώ να βγάζει μικρές άσπρες φλογες..η καρδιά μου..θα σταματήσει..

"Τι...τι μου κάνεις Άλεξ? Τι είναι αυτό?" ακούω την φωνή της να τρέμει , τρέμω κι εγώ ..τρέμω μόνο που την αγγίζω απαλά με το δάχτυλο μου.

"Δεν ξέρω Ελίζα, είναι η πρώτη φορά που το παθαίνω"

Οι άσπρες φλόγες μένουν πάνω στο κορμί της σαν αύρα , τα δαχτυλά μου την χαιδεύουν συνέχεια ..πάω προς τα πάνω αλλά πριν σηκώσω το φόρεμα της και φανεί το εσώρουχο της σταματάω.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα. Νιώθω...οι λευκές φλογες να καλύπτουν τα πόδια της και..

"Σε νιώθω ..στο σώμα μου.." μου ψιθυρίζει η Ελίζα αινιγματικά

Της κάνω κακό? Μήπως...κάνω κακό και στην Ελίζα?

Οι φλόγες εξαφανίζονται αυτόματα και ένα σφίξιμο στο στομάχι μου γίνεται φανερό.

"Άλεξ..όλα θα πάνε καλά"

Με νιώθει.

Με νιώθει γαμώ .

Σηκώνω το κεφάλι μου και την κοιτάω.

Με κοιτά ήρεμα την στιγμή που τρέμω.

Τι σκατά συμβαίνει?

Ανεβαίνω πάνω της χωρίς να κουνηθεί. Το νιώθω .το θέλει.

"Έλίζα θέλω.."

Τρέμω ..

Τι συμβαίνει? Γιατί νιώθω έτσι?

"Απλά φίλα με Αλεξάντερ..το θέλω κι εγώ τόσο πολύ"

Την επόμενη στιγμή θα έσβηναν όλα.

Δεν θα υπήρχε η αγέλη, το σπίτι, οι τοίχοι, η μάχη, η ήττα, οι σκέψεις.

Θα υπήρχε μόνο εγώ κι εκείνη.

"Θα...με πνίξεις ..δεν μπορώ να πάρω ανάσα..Άλφα μουουου"

Βαθαίνω αυτόματα και άλλο το φιλί μας

"Θα με πεθάνεις ..Ελίζα μου" μουρμουρίζω και την σφίγγω στην αγκαλιά μου δυνατά.

Θα φιλιόμασταν όλο το βράδυ.

Ακούγοντας μουσική.