Θα έτρεχε με δύναμη μέσα στο δάσος καθώς η πανσέληνος θα λαμπύριζε με το ασημένιο φως της τα δέντρα. Και το μυαλό της Ελίζας θα ήταν καρφωμένο σε μια σκηνή. Στο σώμα του να είναι πάνω σε ένα άλλο σώμα. Και όσο την τρόμαζε αυτή η σκέψη , τόσο δεν μπορούσε να αποχωριστεί αυτή την εικόνα. Ένιωθε περίεργα , πρωτόγνωρα , σαν να ξυπνούσε στο σώμα της αισθήματα που δεν ήξερε οτι υπάρχουν. Και τα αισθήματα αυτά θα ζευγάρωναν με την καρδιά της που χτυπούσε δυνατά. Όπως πάντα χτυπούσε όταν τον σκεφτόταν. Εκείνον.

Δεν αντέχω άλλο να τρέχω..δεν μπορώ να πάρω ανάσα..

Κάθομαι κάτω απο ένα δέντρο και κοιτάω την πανσέληνο.

Ήταν απο πάνω της και ήταν γυμνός..το κορμί του μου φάνηκε τόσο παράξενο..εκείνη βογγούσε και ήταν γυμνή..γιατί της έβγαλε τα ρούχα..?και είμαι σίγουρη πως κάτι της έκανε..δεν μπορώ να καταλάβω τί, αλλά την πονούσε πολύ..την άκουσα σίγουρα να τσιρίζει πριν μπω στο δωμάτιο ...αλλά όταν μπήκα με αγριοκοίταξε εκείνη σαν να εκνευρίστηκε που τους έκοψα απο αυτό που της έκανε..τι της έκανε? είχε στο πρόσωπο του μια τόσο βίαιη έκφραση..τα χαρακτηριστικά του είναι τόσο όμορφα συνήθως αλλά απο πάνω της καθώς ήταν , η εκφραση του..δεν ξέρω ήταν διαφορετική ..τον είδα οτι έσφιγγε τα δόντια του λες και ένιωθε μίσος...την μισεί? τι του έκανε?

Νομίζω οτι άκουσα θόρυβο..σαν κάποιος να είναι ανάμεσα απο τα δέντρα. Κατεβάζω το κεφάλι απο την πανσέληνο..κοιτάω γύρω μου αλλά δεν είναι κανείς.

Το φαντάστηκα μάλλον.

Γυρίζω και κοιτάζω και πάλι την πανσέληνο. Προσπαθώ να ηρεμήσω το κορμί μου αλλά δεν ηρεμεί , αν και πια νιώθω πως παίρνω κανονικά ανάσες.

Γιατί δεν ηρεμεί το κορμί μου? Νιώθω τόση ζέστη ..νιώθω ζέστη πολύ χαμηλά..δεν ξέρω τι είναι αυτό.

Ακούω για δεύτερη φορά έναν ήχο μέσα απο το δάσος. Ίσως είναι κάποιο νυκτόβιο πουλί.

Σηκώνομαι και αρχίζω να περπατώ ακόμη πιο βαθιά μέσα στο δάσος.

Η εικόνα του γυμνού κορμιού του, τα τατουάζ σε όλο το μπράτσο του, οι σφιχτοί γλουτοί του, εκείνος να κινείται ρυθμικά κι εκείνη να βογγάει πολύ πολύ..

Της...της άρεσε που την πονούσε? Είχε ανοίξει το στόμα της και..τα πόδια της η ίδια τα κρατούσε ανοιχτά σαν να ήθελε να της το κάνει αυτό..κάτι της έκανε με το σώμα του..δεν κατάλαβα τι.

Ζεσταίνομαι τόσο ..δεν νιώθω καθόλου καλά.

Στο βάθος βλέπω τα ήρεμα νερά της λίμνης. Η πανσέληνος φωτίζει ένα ασημένιο μονοπάτι πάνω στα λεία νερά και γύρω η υπόλοιπη λίμνη φαίνεται τόσο σκοτεινή.

Πρέπει να δροσιστώ..αν κάνω μπάνιο ίσως νιώσω καλύτερα.

Βγάζω γρήγορα το τοπάκι μου και το σουτιεν μου , το κολάν της γιόγκας και το εσώρουχο μου. τα τακτοποιώ όλα όμορφα και τα αφήνω πάνω στα σταράκια μου.

Δένω τα μαλλιά μου ψηλά όλα και βάζω λίγο μέσα το ποδαράκι μου στα κρύα νερά της λίμνης.

Αφήνω ένα αναστεναγμό ανακούφισης.

Είναι τόσο κρύο και ωραίο το νερό..ίσως αυτό να με βοηθήσει..νιώθω σαν να καίγομαι χαμηλά...δεν το έχω ξαναπάθει..ελπίζω να μην είναι κάτι κακό.

Ακούω ξανά θόρυβο ..σαν κάποιος να είναι χωμένος στα δέντρα αλλά δεν φοβάμαι. Οι κουκουβάγιες θα ψάχνουν για τροφή.

Φοβάμαι να κολυμπήσω στα σκοτεινά νερά και επιλέγω να κολυμπήσω μέσα στο ασημένιο μονοπάτι που φωτίζει η πανσέληνος. Το νερό καλύπτει το σώμα μου και νιώθω όμορφα. Βάζω το κεφάλι μου μέσα και το ξαναβγάζω στο λεπτό.

Νιώθω καλύτερα αλλά ακόμη νιώθω κάτι να με καίει χαμηλά. Κολυμπάω αργά κι έπειτα επιπλέω στα νερά. Το σώμα μου λαμπυρίζει όμορφα κάτω απο το φως της σελήνης.

Τι της έκανε? Εκείνη γιατί δεν φώναζε βοήθεια?

Το κορμί του την άγγιζε..και..

νιώθω σφίξιμο στο στομάχι μου...δεν μου αρέσει πως την άγγιζε. Δεν θέλω να την αγγίζει.

Γιατί νιώθω έτσι?

Βγαίνω απο το νερό και κάθομαι στην όχθη γυμνή. Ξαπλώνω και ανοίγω τα πόδια μου ίσα να νιώσω το αεράκι στο βρεγμένο σώμα μου, ίσα να νιώσω μια δροσιά εκεί που καίγομαι πολύ.

Ακούω απο πίσω μου θόρυβο αλλά δεν γυρίζω να κοιτάξω.

Κοιτάω την σελήνη..και..

Δεν ξέρω γιατί...είναι ανώμαλο και άσχημο αυτό που σκέφτομαι..εκείνη έδειχνε πως πονούσε αλλά..

Κλείνω τα μάτια μου .

Σκέφτομαι να ήμουν εγώ στη θέση της...να με άγγιζε εμένα έτσι ο Άλφα..της έκανε κάτι ανάμεσα στα πόδια της..ίσως της άγγιζε το..

Ξεροκαταπίνω καθώς ενστικτωδώς το χέρι μου χαμηλώνει και αγγίζω εκεί που νιώθω την μεγαλύτερη ζέστη.

Με χαιδεύω απαλά.

Και νιώθω μια γλυκια παρηγοριά όσο το κάνω..είναι όμορφα και με χαιδεύω λιγάκι πιο έντονα.

"Αχ" μου ξεφεύγουν φωνούλες.

Νιώθω οι ανάσες μου να γίνονται πιο γρήγορες καθώς το χέρι μου πειράζει πιο δυνατά το σώμα μου.

Δαγκώνω τα χείλια μου με δύναμη..σκέφτομαι τον Άλφα να με κοιτά στην κουζίνα ...και ...θυμάμαι εκείνη την φορά που τα μάτια του ήταν χρυσά..ήταν τόσο όμορφα τα μάτια του..

Νιώθω κάτι χαμηλά έντονα , γέρνω το κεφάλι μου προς τα πίσω αφήνοντας πολλές πολλές φωνούλες...

Τι μου συμβαίνει μαμά Σελήνη? Τι κάνω?

Τα γόνατα μου τρέμουν καθώς σκέφτομαι τα χέρια του...θα ήθελα να με αγγίξει..

Να με αγγίξει όπως εκείνη την γυναίκα...

Και καθώς το σκέφτομαι αυτό νιώθω χαμηλά κάτι να γιγαντώνεται, το κορμί μου τρέμει καθώς χωρίς να συγκρατιέμαι άλλο φωνάζω δυνατά..φωνάζω δυνατά το όνομα του.. για πρωτη φορά.

"ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ"

Ο θόρυβος πίσω μου ξαφνικά γίνεται δυνατός και σηκώνομαι πάνω τρομαγμένη. Προσπαθώ να δω απο που έρχεται αλλά δεν βλέπω τίποτα.

"Είναι κανείς εκεί?" φωνάζω καθώς αρχίζω να ντύνομαι φοβισμένα .

Αλεξάντερ

Σε ένα λεπτό έχω βγει απο το δάσος.

Κοιτάω γύρω μου .Είναι όλα σιωπηλά.

Κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να συνδεθώ με την Μάντις.

Νιώθω ακόμη την ανάσα μου γρήγορη.

Και σίγουρα δεν το έπαθα απο το τρέξιμο.

"Αλφα Αλεξάντερ πάει καιρός που έχουμε να μιλήσουμε εμείς οι δυο"

Η γνώριμη φωνή της ακούγεται στο νου μου.

Μπαίνω κατευθείαν στην ουσία . Δεν θέλω να με ξεκινήσει πάλι με τις γνωστές ανοησίες της.

"Μάντις μια ιέρεια της Σελήνης που ονομάζεται Ελίζα την ξέρεις?"

Στην αρχή δεν μου απαντά. Λατρεύει τα παιχνίδια αλλά εγώ όχι.

"Ρώτησα κάτι"

"Εννοείς την Ελίζα που ΗΤΑΝ ιέρεια της Σελήνης . Απ'όσο ξέρω απο τότε που καταστράφηκε το ιερό της δεν επιχείρησε να βρει νέο ιερό"

Δαγκώνω τα χείλια μου απο ικανοποίηση. Άρα ισχύει αυτό που σκέφτηκα.

"Επομένως δεν θα είναι υβρις προς την μητέρα Σελήνη αν χρησιμοποιήσω την Ελίζα ως σεξουαλική σκλάβα? Την έχω μάζεψει ως αδέσποτη στην αγέλη μου"

Και πάλι δεν μου απαντά τίποτα. Με εκνευρίζει που ενώ με ακούει με αφήνει να περιμένω.

"Φυσικά Άλφα Αλεξάντερ μπορείς να χρησιμοποιήσεις την Ελίζα όπως θέλεις. Σου ανήκει δικαιωματικά"

Κλείνω τη σύνδεση με την Μάντις και κοιτάω πίσω μου το σκοτεινό δάσος.

(..)

"Τζο ξεκίνησε"

"Εντάξει Μάντις "