To πρωινό είναι το σημαντικότερο γεύμα της ημέρας. Και ανεξάρτητα που όλοι λείπουν εδώ και μια εβδομάδα σε μάχη εγώ κάθε πρωί κάνω πρωινό για τον Άλφα και μεσημεριανό. Είμαι σίγουρη πως όταν θα έρθει πίσω στην αγέλη του θα είναι κουρασμένος και πεινασμένος και σίγουρα θα του έχει λείψει το καλό φαγητό.

Απλώνω μια μπάλα παγωτού μόκα στην ζεστή βάφλα μου και γεμίζω το ποτήρι μου με κρύο γάλα. Γλύφω τα δάχτυλα μου καθώς κοιτάω απο το παράθυρο την ηρεμία που επικρατεί έξω στην αυλή.

Όλα είναι πολύ ήρεμα και έτσι..πολύ μοναχικά. Μου λείπει η Τζο και εδώ και μια εβδομάδα ούτε τον φίλο μου τον λύκο δεν βλέπω στο δάσος. Έχει εξαφανιστεί.

Περιφέρομαι μέσα στο κτίριο της αγέλης άσκοπα ή ξαπλώνω στο κρεβάτι του Άλφα και κοιτάω με τις ώρες το γκρι ταβάνι του.

Αυτό δεν ξέρω γιατί το κάνω αλλά μάλλον μου φταίει που νιώθω τόσο μόνη. Ελπίζω να μην έχει χτυπήσει ή να μην έπαθε κάποιο κακό στην μάχη. Ξέρω πως είναι δυνατός αλλά πάντα υπάρχει κίνδυνος. Το βράδυ πριν κοιμηθώ πάντα προσεύχομαι στην μαμά Σελήνη να τον έχει καλά.

Επίσης η Τζο την ημέρα που έφυγαν για μάχη μου έδωσε την χρυσή κάρτα του Άλφα. Μου είπε πως ο Άλφα ζήτησε να αγοράσω απο το ίντερνετ οτι ρούχα θέλω. Ξέρω πως είναι πολύ κακός καμία φορά μαζί μου αλλά νομίζω οτι κατά βάθος το προσπαθεί να είναι και καλός.

Αγόρασα με την κάρτα του εσώρουχα, κολάν γιόγκα, δυο τζην σορτσάκια μερικά μπλουζάκια , ένα κόκκινο μαγιό και ενα λευκό πουκάμισο. Το τελευταίο το πήρα για εκείνον. Είναι λευκό και όμορφο και όταν το είδα , ονειρεύτηκα να το φοράει. Με το που παρέλαβα το δέμα μου το έπλυνα το σιδέρωσα και το άφησα στην ντουλάπα του.

(...)

Το βράδυ κλειδώνω τη πόρτα του δωματίου μου. Είναι λίγο τρομακτικό να μην είναι κανείς απο την αγέλη. Δηλαδή έχουν μείνει κάποιοι φύλακες και τι παράξενο είναι μόνο γυναίκες! αλλά σπάνια τις βλέπω αφού έχουν να κάνουν συνεχόμενες περιπολιες σε όλα τα σύνορα της αγέλης. Επίσης έμεινε πίσω μια αδέσποτη ακόμη η Μαρίζα , η οποία φαίνεται στην ηλικία μου. Εκείνη καθαρίζει το σπίτι της αγέλης . Είναι πολύ όμορφη και επίσης έχει ένα πολύ όμορφο λύκο. Την πλησίασα να γίνουμε φίλες αλλά μου γρύλισε νευριασμένη. Δεν καταλαβαίνω ποιό είναι το πρόβλημα της.

Η Τζο μου είπε πως πρέπει να την κρατάω σε απόσταση γιατί πηδιέται με τον Άλφα και δεν με έχει πάρει με καλό μάτι που τον φροντίζω αποκλειστικά.

Η αλήθεια είναι οτι ζήλεψα πολύ. Αυτοί πηδάνε ο ένα ς τον άλλον , κάτι μάλλον σαν την μακριά γαιδούρα που έπαιζα στο ιερό της Σελήνης. Εκείνη την παίζει που είναι αδέσποτη , εμένα όμως ποτέ. Μπορεί να είναι κακός και πολλές φορές απότομος και του το συγχωρώ αλλά δεν μου αρέσει να κάνει διακρίσεις. Θέλω και σεμένα να μου προτείνει καμιά μέρα να πηδηχτούμε. Ούτε μου έδωσε την ευκαιρία να του αποδείξω πόσο καλή είμαι. Ξέρω αλήθεια να πηδάω πολύ καλά αν και είμαι κοντούλα ,είμαι ευλύγιστη και μπορώ να ανοίγω πολύ τα πόδια μου. Είμαι ταλέντο σε αυτό.

Κουκουλώνομαι με την κουβερτούλα μου και κοιτάω έξω την πανσέληνο.

Είναι η πρωτη πανσέληνος που αντικρίζω εδώ σε αυτή την αγέλη απο τότε που ήρθα.

Είναι πολύ ρομαντικά και με κάνει να νιώθω πολύ περίεργα. Απο το πρωί έχω κάνει τρια κρύα ντουζ για να ηρεμήσω αυτό που νιώθω κι επίσης συνέχεια καταλήγω στο δωμάτιο του Άλφα και ξαπλώνω στο κρεβάτι με τα σλιπάκια του.

Δεν ξερω ..είναι περίεργο αυτό? Μάλλον νιώθω πολύ μοναξιά.

Άλλωστε λείπει και ο φίλος μου ο λύκος..

Κλείνω τα ματάκια μου και προσπαθώ να ηρεμήσω όταν ενώ πάει να με πάρει ο ύπνος , ξυπνάω απο ένα έντονο χτύπημα στην πόρτα.

Τρίβω τα ματάκια μου και αντιλαμβάνομαι οτι ακούω μια γνώριμη φωνή να φωνάζει το όνομα μου.

ΟΜΙΤΖΙ Η ΤΖΟ !!!! ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ!!!!!

Τρέχω με φόρα στην πόρτα την ξεκλειδώνω και την βλέπω με σκισμένα ρούχα και ιδρωμένη.

Έχει και μια καινούρια ουλή στο μάγουλο.

Εντάξει...πεθαίνω απο την ζήλια μου...θέλω κι εγώ..

"Τζο μου !" πέφτω πάνω της και την φιλάω παντού ενώ με σπρώχνει.

Δεν με πειράζει και πολύ γιατί βρωμάει.

"Νόμιζα πως δεν θα επιστρέφατε ακόμη"

Σκουπίζει τον ιδρώτα της καθώς κάνει νόημα στα ταίρια της να την περιμένουν. Κάθονται και οι δυο λίγα μέτρα πίσω της και την κοιτάζουν με ανυπομονησία.

"Δεν γινόταν να συνεχίσουμε να πολεμάμε. Ούτε εμείς ούτε οι εχθροί μας. Έχει πανσέληνο και όλοι είναι σε έξαψη"

Γνέφω το κεφάλι μου.

"Κι εγώ ζεσταίνομαι.." της απαντώ με κατανόηση και στριφογυρίζει τα μάτια της.

"Κοίτα δεν έχω χρόνο πρέπει να κάνω κάτι σημαντικό με τα ταίρια μου, απλά ήρθα να σου πω πως ο Άλφα πεινάει και με διέταξε να σου πω να μαγειρέψεις"

Γουρλώνω τα μάτια μου .

Ο Άλφα ! Θα είναι πολύ πεινασμένος φυσικά !

"Πάω να ετοιμαστώ!"

Τ

ην παρατάω στην πόρτα και πάω στην ντουλάπα μου.

Βγάζω απο μέσα τα νέα μου ρούχα.

Ένα τοπάκι κοντό που αφήνει εκτεθειμένους τους κοιλιακούς μου, εξάλλου ζεσταίνομαι δεν μπορώ να βάλω κάτι άλλο και ένα κολάν γιόγκα το οποίο κάνει να φαίνεται πολύ ο πωπός μου έτσι πεταχτούλης.

Σηκώνω τα μαλλιά μου ψηλά και τρέχω στην κουζίνα.

Θα του κάνω μπριζόλα και πατάτες που του αρέσουν...

Μονολογώ καθώς αρχίζω να τηγανίζω.

Του βράζω όμως και μια μελιτζάνα για να πάρει και βιταμίνες. Είμαι σίγουρη πως θα εξασθένησε το κορμί του στις μάχες.

...

Μια ώρα μετά.

Η μπριζόλα αρχίζει να κρυώνει στο πιάτο και η μελιτζάνα αποκτά ένα περίεργο χρώμα.

Μα γιατί δεν έρχεται?

Είμαι όρθια δίπλα απο το φαγητό.

Κανονικά πρέπει να φύγω ...αλλά ψοφάω να τον δω και λιγάκι...

Θα γίνει τρελός βέβαια που δεν έχω εξαφανιστεί αλλά δεν πειράζει. Θέλω να τον δω τον βλάκα λίγο.

Δεν ξέρω αλλά όλες τις μέρες που έλειπε συνέχεια τον σκεφτόμουν.

Πολύ. Δηλαδή συνέχεια σκέφτομαι τον Άλφα Αλεξάντερ...τον τρόπο που με κοιτάει..τα μαλλιά του..τα μπράτσα του..τα τατουάζ του....ακόμη και το πουλί του σκέφτηκα.

Μήπως αποκοιμήθηκε στο δωμάτιο του? Μήπως να του πάω εγώ το φαγητό?

Εντάξει υπάρχει η πιθανότητα να με σκοτώσει αλλά θα το ρισκάρω. Εμένα αν με σερβίραν το φαγητό μου στο δωμάτιο μου , ένα ευχαριστώ θα το έλεγα.

Τα βάζω όλα σε ένα δίσκο και βάζω και μια καραμελίτσα μέντας στην άκρη του δίσκου.

Χαμογελώ περήφανα.

Γεμίζω και ενα μεγάλο ποτήρι κρύα μπύρα που σίγουρα του αρέοει γιατι το ψυγείο είναι γεμάτο απο αυτές.

Τέλεια όλα!

Κουβαλάω προσεκτικά το δίσκο μέσα στο διαδρομο ενώ συμβαίνει κάτι περίεργο. Εκεί που ήταν έρημο το σπίτι της αγέλης , τωρα απο κάθε δωμάτιο ακουγονται αναστεναγμοί και φωνές.

Αχ πρέπει να χτύπησαν στην μάχη και να πονάνε...

Στέκομαι έξω απο την πόρτα του Άλφα.

Για μια στιγμή μπερδεύομαι γιατί νομίζω οτι άκουσα ένα γυναικείο μουγκρητό απο το δωμάτιο του.

Μα τι συμβαίνει?

Δεν μπορώ να χτυπήσω την πόρτα όπως έχω τον δίσκο και της δίνω μια με τον πωπό μου και ανοίγει.

Έχει αρκετό σκοτάδι αλλά..

Διακρίνω τον Άλφα στο κρεβάτι του... κάτι κάνει...κουνιέται πολύ γρήγορα και βλέπω τον πωπό του και...

Απο κάτω του είναι η αδέσποτη που καθαρίζει το σπίτι της αγέλης και ...

Και της κάνει κακό...

Είναι απο πάνω της και κάτι άσχημο της κάνει γιατί εκείνη μουγκρίζει πολύ και αυτός δείχνει να μην συγκινείται...κάτι κάνει στο σώμα της...πολύ βίαια..

Μου πέφτει ο δίσκος απο τα χέρια τρομαγμένα.

Την τιμωρεί γιατί δεν ήταν καλή? Θα το κάνει και σ'εμένα ?

Τον βλέπω να σηκώνεται και να κοιτά προς το μέρος μου αναστατωμένος.

Νιώθω οι χτύποι της καρδιάς μου να επιταχύνονται.

"Σ-συγνώμη Άλφα που μπήκα...ε-εγώ έφερα το φαγητό και-"

Είμαι πολύ ταραγμένη. Πρώτη φορά που τον φοβάμαι τόσο. Τι κάνει στην κοπέλα?

Νιώθω οτι κάτι μου διαφεύγει.

Τον βλέπω να σηκώνεται γυμνός πάνω απο την κοπέλα.

"Ελίζα άσε με να σου εξηγήσω. Μην φοβάσαι"

Η κοπέλα με αγριοκοιτάζει..

Το κορμί μου τρέμει..

Την έπνιγε με το σώμα του?

Του γνέφω αρνητικά καθώς με πλησιάζει.

"Δεν έπρεπε να μπεις μέσα στο δωμάτιο" μου λέει ήρεμα αλλά δεν μπορώ να τον ακούσω.

Φοβάμαι.

"ΕΛΙΖΑ ΣΤΑΣΟΥ"

Μου φωνάζει αλλά τρεχω με όλη μου την δύναμη μακριά απο το κτίριο. Μακριά απο εκείνον.