Το μυαλό μου είχε θολώσει, δε μπορούσα να σκεφτώ καθαρά με τα χείλη του να απέχουν χιλιοστά από τα δικά μου έπρεπε όμως να προφυλάξω τον εαυτό μου. Η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά που ήμουν σίγουρη ότι μπορούσε να την ακούσει μέσα στη νυχτερινή ησυχία, μετά από λίγα λεπτά που κανείς από τους δυο μας δε μιλούσε και μόνο κοιταζόμασταν πότε στα μάτια και πότε στα χείλη απομακρύνθηκα πρώτη εγώ, αφού έκανα μερικά βήματα πίσω έστρεψα το βλέμμα μου προς την έπαυλη και την πισίνα μέχρι να καταφέρω να μιλήσω ξανά, οι ξέφρενοι χτύποι της καρδιάς μου σφυροκοπούσαν μέσα στα αυτιά μου. Αφού προσποιήθηκα ένα βήχα για να κερδίσω μερικά δευτερόλεπτα του μίλησα χωρίς να τον κοιτάζω αυτή τη φορά.

<<Λοιπόν δε μου είπατε τι θα θέλατε και με φωνάξετε;>>

Προσπάθησα να αλλάξω θέμα στη συζήτηση.

<<Αχ αυτός ο πληθυντικός! Δεν είπαμε ότι δεν είμαι και τόσο μεγάλος; Νομίζω θα προσβληθώ στο τέλος. >>

Αμέσως γούρλωσα τα μάτια και έστρεψα τα μάτια μου πάνω του, όχι δεν ήθελα να τον προσβάλλω, σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσα να προσβάλλω εκείνον.

<<Συγγνώμη δεν ήταν αυτός ο σκοπό μου, πιστέψτε με! Από σεβασμό σας μιλάω στον πληθυντικό. >>

<<Μα εγώ δε θέλω να με σέβεσαι.>>

Τί εννοεί;

<<Και τί θέλετε;>>

Η απορία μου ήταν γνήσια, δεν έχω ιδέα πως κατέληξε εκεί η συζήτηση.
Ξαφνικά τον βλέπω να με πλησιάζει και πάλι με εκείνο το βλέμμα που μου κόβει τα πόδια, πλησιάζει το πρόσωπο του στο δικό μου και προς στιγμήν νομίζω ότι θα με φιλήσει, θα λιποθυμήσω έχω ξεχάσει πως αναπνέουν και κρατάω στην ανάσα μου αλλά εκείνος προσπερνάει τα χείλη μου και νιώθω τα μούσια του να γδέρνουν το μάγουλο μου καθώς σέρνει το δικό του ώσπου να φτάσουν τα χείλη του στο αυτί μου και να μου ψιθυρίσει.

<<Αυτό θα σε αφήσω να το ανακαλύψεις μόνη σου! >>

Και με αυτό ακολουθεί την ίδια διαδρομή με το μάγουλο του προς τα πίσω μόνο που αυτή τη φορά πριν απομακρυνθεί εντελώς αφήνει ένα φιλί στο μάγουλο μου ακριβώς στο σημείο που βρίσκεται η γωνία των χειλιών μου.

Δεν αντιδράω καθώς το μυαλό μου αδυνατεί να δώσει την οποιαδήποτε οδηγία στο σώμα μου αυτή τη στιγμή, έχει κολλήσει στη στιγμή που τα χείλη του άγγιξαν τη γωνία των δικών μου. Έχω πάρει ένα αποχαυνωμένο ύφος και τα μάτια μου έχουν καρφωθεί πάνω του.

<<Το ξέρεις ότι είσαι πολύ όμορφη όταν κοκκινίζεις;>>

Για νέο μας το λες ότι έχω γίνει κατακόκκινη σα ντοματούλα; Αλλά για κάτσε μόλις με είπε όμορφη; Αυτό ήταν θα λιποθυμήσω και θα ξεφτιλιστώ.

<<Εεεεγώ... >>

Μόλις τραύλισα, θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί αλλά ξαφνικά τον βλέπω να χαμογελάει.

<<Καληνύχτα Ελένη! Εμείς θα τα ξαναπούμε!>>

Και μ' αυτό μου γύρισε την πλάτη και ξεκίνησε να περπατάει προς την είσοδο της έπαυλης ενώ εγώ συνέχισα να στέκομαι στο ίδιο σημείο και να τον παρατηρώ καθώς απομακρύνεται. Όταν γύρισε να κλείσει την πόρτα πίσω του με είδε που ακόμα βρισκόμουν στο ίδιο σημείο και ένιωσα σαν ηλίθια, σχεδόν έτρεξα μέχρι το σπίτι μου επαναλαμβάνοντας στον εαυτό μου το πόσο χαζή είμαι και ότι θα με πέρασε για τρελή ο άνθρωπος. Αυτή ήταν η αρχή του παραμυθιού που κατέληξε σε εφιάλτη, αν ήξερα την αλήθεια τότε, αν υποψιαζόμουν έστω και το παραμικρό θα έτρεχα μακριά, όσο πιο μακριά του μπορούσα, μακριά από τη σήψη και την ασχήμια της ψυχής του.

Το ίδιο βράδυ με το που μπήκα στο δωμάτιο μου έστειλα μήνυμα στη Χριστίνα ότι έπρεπε οπωσδήποτε να συναντηθούμε το επόμενο πρωί για καφέ και ότι της είχα νέα, εκείνη με τη σειρά της αστειεύτηκε ότι βρήκα άντρα στη σχολή χορού.

<<Τί έγινε καλέ, χτύπησες γκομενάκι Λατίνο εραστή στο τανγκό; Δε μπορώ αύριο μιας και είναι Σάββατο και δε δουλεύω παρακάλεσα, δηλαδή μόνο που δε του έκατσα για να τον πείσω, να συναντηθούμε με τον επιβλέποντα καθηγητή της διπλωματικής μου κατά τις δώδεκα στο γραφείο του. >>

<<Πριν πας δε μπορείς; Έστω για ένα μισάωρο στο καφέ απέναντι από το Πανεπιστήμιο. >>

<<Δε θα με αφήσεις να κοιμηθώ έτσι; Ελπίζω να είναι juicy αυτό που θες να μου πεις αλλιώς θα σε βρίσω που θα με σηκώσεις πρωινιάτικα από το κρεβατάκι μου. >>

<<Θα σου δώσω ένα στοιχείο έχει να κάνει με τον Φίλιππο.>>

<<Άντε πάλι! Ρε κορίτσι μου, πότε θα ξεκολλήσεις επιτέλους;>>

<<Σχεδόν με φίλησε!>>

<<Αλήθεια;>>

<<Ναι και με είπε και όμορφη. Έγιναν πολλά πρέπει να στα πω από κοντά. >>

<<Μάλιστα, αύριο στις 11:00 στο Σκασιαρχείο. Καληνύχτα τώρα! >>

Σκασιαρχείο λεγόταν η καφετέρια απέναντι από το Πανεπιστήμιο που ήταν το στέκι μας από το πρώτο έτος.

<<Καληνύχτα!!! >>

Όλο το βράδυ δε μπορούσα να κοιμηθώ, έφερνα στο νου μου συνεχώς τη σκηνή που διαδραματίστηκε στον κήπο νωρίτερα. Επαναλάμβανα συνεχώς τα λόγια του, ένιωθα ακόμα τα χείλη του στο μάγουλο μου, την ανάσα του στο αυτί μου καθώς μου ψιθύριζε. Οι πεταλούδες στο στομάχι μου είχαν γίνει ανεξέλεγκτες και η κάψα που ένιωθα χαμηλά αφόρητη, αναγκάστηκα να κάνω και δεύτερο μπάνιο, άλλα όταν ξεκίνησα να έχω βρώμικες σκέψεις με εμάς τους δύο στη μπανιέρα το γύρισα σε κρύο ντους και μάλιστα στα μέσα του Νοέμβρη, φυσικά ξεπάγιασα αλλά τουλάχιστον ηρέμησα λίγο. Την υπόλοιπη νύχτα στριφογύριζα στο κρεβάτι και μόνο λίγες ώρες μετά τα μεσάνυχτα με πήρε ο ύπνος αλλά και αυτός ήταν άστατος, γεμάτος με όνειρα όπου εκείνος ήταν πρωταγωνιστής. Ήταν πλέον επίσημο, κάθε προσπάθεια που είχα κάνει να τον ξεπεράσω και να προχωρήσω είχε πάει στράφι, επέστρεψα στην αρχή και αυτή τη φορά ήταν χειρότερα από πριν.