Το τελευταίο πράγμα που περίμενα να ακούσω εκείνη την ημέρα από τα χείλη του Φίλιππου ήταν μία πρόταση γάμου, ήμασταν μαζί με τα βίας έξι μήνες και γω μόλις είχα κλείσει τα είκοσι τέσσερα δεν ήμουν έτοιμη για γάμο, ούτε που το είχα φανταστεί ποτέ μου, δεν ήμουν από τις γυναίκες που ονειρεύονταν έναν παραμυθένιο γάμο, μου έφτανε να είμαι με τον άνθρωπο που αγάπω και μ' αγαπάει!

<<Μωρό μου δε θα απαντήσεις κάτι σ' αυτό που σε ρώτησα;>>

<<Εεε ναι φυσικά! Απλά μου ήρθε ξαφνικό. Πώς σου ήρθε ο γάμος;>>

<<Αυτό έχεις μόνο να πεις;>>

Τον είδα ότι τσαντίστηκε, σηκώθηκε από την καρέκλα του και ξεκίνησε να βηματίζει πάνω κάτω μπροστά από το τραπέζι που μέχρι πριν από μερικά δευτερόλεπτα γευματίζαμε και περνούσαμε υπέροχα.

<<Γιατί θυμώνεις; Ούτε εσύ σχολίασες αυτό που σου είπα αλλά εγώ δε τσαντίζομαι μαζί σου! >>

Σα να τον τίναξε το ρεύμα σταματήσε να βηματίζει και αφού με παρατήρησε για μερικά δευτερόλεπτα που με έκαναν να νιώθω σα να με περνούσε από ακτινογραφία ήρθε μπροστά μου, γονάτισε και έσφιξε τρυφερά τα χέρια μου μέσα στα δικά του, τα μάτια του κοιτούσαν ευθεία μέσα στα δικά μου σα να μπορούσαν να δουν μέχρι βαθιά μέσα στη ψυχή μου, μου χαμογέλασε σα μικρό παιδί που έκανε σκανδαλιά και αφού φίλησε τα ενωμένα χέρια μας μου απηύθυνε το λόγο με ένα τόνο τόσο γλυκό που τον άκουγα πρώτη φορά να χρησιμοποιεί.

<<Το χαζό μου το μωράκι στεναχωρήθηκε επειδή δε του είπα και γω ότι είμαι ερωτευμένο μαζί του; Νόμιζα ότι το ήξερες ήδη αυτό αλλά μάλλον δεν κάνω πολύ καλή δουλειά για να μη το έχεις καταλάβει. Μου έχεις πάρει τα μυαλά κυρία μου, ορίστε το είπα!>>

Ήθελα να κλάψω από ευτυχία, πήγα να τον αγκαλάσω αλλά δε με άφησε, δεν είχε τελειώσει ακόμα την εξομολόγηση του.

<<Δεν είμαι καλός στα λόγια προτιμώ τις πράξεις και νομίζω η πρόταση γάμου είναι η μεγαλύτερη απόδειξη του τι νιώθω, δε νομίζεις και συ;>>

Δε μπόρεσα να συγκρατήσω άλλο τα δάκρυα μου, έτρεχαν ποτάμι από τα μάτια μου, προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω αυτό που μου έλεγε. Μετά από τόσα χρόνια μοναξιάς και απογοήτευσης ήταν επιτέλους δικός μου, μόνο δικός μου, ερωτευμένος μαζί μου όσο και γω μαζί του. Τον αγκάλιασα με όλη μου τη δύναμη και τον φίλησα με όσο πάθος είχα μέσα μου για εκείνον σχεδόν απελπισμένα. Ώσπου μίλησε εκείνος πάλι πρώτος.

<<Ξέρεις έχεις κάνει την αυτοπεποίθηση μου να εξανεμιστεί με αυτή σου την άρνηση να μου απαντήσεις. Κορίτσι μου όμορφο θα με κάνεις τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον κόσμο και θα με παντρευτείς;>>

Μου έκανε κατάθεση ψυχής δεν ήθελα να τον πληγώσω, δεν ήταν ότι δεν ένιωθα το ίδιο ένας Θεός ήξερε πόσο τον λάτρευα απλά ο γάμος με τρόμαζε, ήταν πολύ σύντομα και αν το μετάνιωνε, αν πνιγόταν αργότερα με ένα τόσο σημαντικό βήμα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

<<Γιατί θέλεις να παντρευτούμε από τώρα; Είμαστε καλά, ευτυχισμένοι και ερωτευμένοι γιατί να το επισημοποιήσουμε τόσο γρήγορα;>>

Με έβγαλε από την αγκαλιά του και είδα στο πρόσωπο του να σχηματίζεται ένα συναίσθημα απογοήτευσης.

<<Δεν είσαι σίγουρη για εμάς, πιστεύεις ότι θα με βαρεθεί έτσι; Ότι θα θέλεις να ζήσεις πράγματα της ηλικίας σου και γω θα σε περιορίζω. Ίσως δεν είσαι τόσο ερωτευμένη μαζί μου όσο λες! Καλύτερα να φύγεις τώρα αν δε σε πειράζει, θα ήθελα να μείνω μόνος ή μάλλον θα φύγω εγώ δε θέλω να κυκλοφορείς μόνη σου τα βράδια είναι επικίνδυνο.>>

Γύρισε πλάτη και πήγε να φύγει, ένιωσα να σκίζεται η καρδιά μου, δε μπορεί να με αφήσει όχι δε θα τελειώσει έτσι για μία βλακεία. Τον έπιασα από το μπράτσο και τον γύρισα προς το μέρος μου, πήρα το πρόσωπο του ανάμεσα στις παλάμες μου και σηκώθηκα στις μύτες να τον φιλήσω αλλά αντί στεκόταν και δε το άντεχα, δε μπορούσα να τον χάσω όχι τώρα που επιτέλους ένιωσα την απόλυτη ευτυχία δίπλα του. Τα μάγουλα μου είχαν πλημμυρίσει και πάλι αλλά αυτή τη φορά με δάκρυα απόγνωσης.
Άρχισα να γελάω σα τη τρελή ενώ του φώναζα.

<<Νομίζεις ότι δεν είμαι αρκετά ερωτευμένη μαζί σου; Έ αυτό νομίζεις; Εσύ δε με έβλεπες τόσα χρόνια όχι εγώ, εγώ είμαι ερωτευμένη μαζί σου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου γι' αυτό αν η ερώτηση σου είναι αν πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα σε βαρεθώ ή θα σε ξεπεράσω και δε θα σε θέλω πια, η απάντηση μου είναι όχι δε το πιστεύω! Δε το έκανα όταν από την έπαυλη παρέλασαν κάθε είδους μοντέλο και ηθοποιοί, δε το έκανα όταν ήμουν αόρατη για σένα, όταν κατάλαβα ότι δε ξέρεις ούτε το όνομα μου και θα το κάνω τώρα; Μπορεί ο εγωισμός σου να καθησυχαστεί είμαι τόσο κολλημένη μαζί σου που δε μπορώ να αφήσω άλλον άντρα να με πλησιάσει, το προσπάθησα και το μόνο που κατάφερα ήταν να νιώσω αηδία. Δε θέλω να ζήσω κάποια ξέφρενη ζωή δε το έκανα πριν από σένα αν και είχα την ευκαιρία γιατί να το κάνω τώρα που επιτέλους είμαι με τον άντρα που λατρεύω από παιδί, εσύ φοβάμαι ότι θα πνιγείς με έναν γάμο τόσο σύντομα και ναι όσο περίεργο και αν σου φαίνεται ποτέ μου δεν ονειρεύτηκα γάμους και νυφικά μόνο εσένα ονειρεύτηκα.>>

Το μακιγιάζ μου είχε χαλάσει από το κλάμα, τα μάτια μου είχαν πρηστεί, τα μαλλιά κολλούσαν πάνω στα μάγουλα μου από τα δάκρυα και ένιωθα έτοιμη να καταρρεύσω, ας τρόμαζε όσο ήθελε από το μέγεθος της αγάπης μου δε ντρεπόμουν γι' αυτήν, τέλος το κρυφτό δε θα τον άφηνα να αμφισβητήσει τα αισθήματα μου όταν το μόνο που έκανα για χρόνια ολόκληρα ήταν να τον λατρεύω άνευ όρων και ανταπόκρισης.
Τελείωσα το ξέσπασμα μου και λαχανιασμένη που τα είχα βγάλει από μέσα μου επιτέλους έπαιρνα βαθιές ανάσες για να συνέλθω όταν ένιωσα να με τραβάει απότομα πάνω του και να συνθλίβει τα χείλη του στα δικά μου.

<<Θα με παντρευτείς;>>

<<Ναι!>>

Και μ' αυτό πέταξε τα πιάτα με τα φαγητά στο πάτωμα τραβώντας απότομα το τραπεζομάντηλο από το τραπέζι και με ανέβασε πάνω του για να με κάνει δική του, ευτυχώς που το μπαλκόνι το σκέπαζαν τέντες αλλιώς θα γινόμασταν θέαμα την ώρα που έμπαινε άγρια μέσα μου. Εκείνο το βράδυ δε σταματήσαμε να κάνουμε άγριο, απελπισμένο σεξ ως το πρωί, τον άφησα να κάνει στο κορμί μου πράγματα που ούτε είχα φανταστεί ποτέ μου, να βγάλει πάνω μου κάθε ερωτική του φαντασίωση.