Είκοσι χρόνια πριν:
Alkistis pov:

"Πέτρο!" Φωνάζω τον μεγάλο γιο της κυρίας Ουρανίας και κατευθύνεται προς τα εμένα.

"Πάρε το φαγητό σου και πρόσεχε  γιατί αν το ξεχάσεις ξανά θα στο φέρει η γιαγιά σου!" Του λέω και γουρλώνει τα μάτια του.

"Δεν θα μου το έκανες αυτό!" Λέει και του χαμογελάω πονηρά.

"Try me." Του λέω.

"Και θα αφήσεις την γιαγιά μου να έρχεται στο λύκειο μου και να με φιλάει δεκαοχτώ χρονών μαντράχαλο; Θα με κάνει ρεζίλι." Μου λέει και γελάω.

Έχει πολύ πλάκα.

Το κουδούνι χτυπάει για να μπουν τα παιδιά μέσα για μάθημα.

"Να σου πω τι έχεις τώρα;" Τον ρωτάω.

"Μαθηματικά με τον καινούργιο και τον κύριο Αναγνώστου. Θα αποφασίσουν την ύλη για τις εξετάσεις οπότε θα κάνουμε και τα τρία τμήματα μαζί." Μου λέει και χαμογελάω σατανικά.

Μια μικρή επίσκεψη στο αγόρι μου δεν κάνει κακό.

Άσε που θέλω να δω και τον Αναγνώστου.

"Έρχομαι." Του λέω και με κοιτάζει περίεργα.

"Δεν είσαι λίγο γριά για να πηγαίνεις σχολείο;" Με ρωτάει και του δίνω μια στο κεφάλι.

"Προχώρα σπορε." Του λέω και γελώντας μπαίνουμε μέσα στην τάξη.

"Γεια σας κύριε Αναγνώστου!" Λέω και όλα τα βλέμματα πέφτουν πάνω μου μαζί με αυτό του Σήφη.

"ΆΛΚΗΣΤΙΣ!" Φωνάζουν όλα τα σπόρια μαζί και σηκώνονται από τις θέσεις τους και με αγκαλιάζουν.

Το θέμα είναι ότι ήρθαν πολλά και πέσαμε στο πάτωμα.

"Έλα στις θέσεις γρήγορα!" Φωνάζει ο Σήφης και όλοι αμέσως φεύγουν από πάνω μου.

"Αλκηστούλα;" Με ρωτάει ο κύριος Αναγνώστου και με βοηθάει να σηκωθώ.

"Τάκη;" Λέω και όλη η τάξη μαζί με τον Τάκη σκάνε στα γέλια.

"Πάντα ίδια το κορίτσι μου." Μου λέει και με αγκαλιάζει σφυχτά.

"Από εδώ ο κύριος Χαριτάκης. Ο καινούργιος μας μαθηματικός." Λέει και τον κοιτάζω πονηρά.

"Άλκηστις." Του λέω και του τείνω το χέρι ενώ εκείνος με αγριοκοιτάζει.

"Σήφης Χαριτάκης." Μου λέει μέσα από τα δόντια του και κρατιέμαι να μην γελάσω.

Δεν του αρέσει όταν έρχομαι.

Την τελευταία φορά κατά την διάρκεια του μαθήματος έκανα επίτηδες διάφορα παιχνίδια με τον στυλό.

Και έσκυψα μπροστά του φορώντας μίνι φούστα.

Και ήμασταν στις τουαλέτες για ολόκληρο το κενό του.

Πως δεν μας έπιασε κάνεις.

Από τότε εκνευρίζεται κάθε φορά που έρχομαι.

"Λοιπόν κόρη μου, θα παρακολουθήσεις το μάθημα; Εξάλλου δεν θυμάμαι να άνοιξες ποτέ βιβλίο στα μαθηματικά." Μου λέει και γελάω.

"Άντε καλά. Που θα κάτσω;" Ρωτάω τον κύριο Αναγνώστου.

"Παιδιά ποιος θέλει να κάτσει με την επίτιμη καλεσμένη μας;" Ρωτάει και αμέσως όλοι και όλες φωνάζουν.

"ΕΓΩ!"

Παιδιά...

Είμαι διάσημη!

Sifis pov:

"Ήντα χεις μωρέ και έχεις κατεβάσει μούτρα;" Με ρωτάει ο μεγάλος μου αδελφός, ο Μανώλης και αναστενάζω.

Τι να του πω κι αυτουνού;

"Σεβντάς μου μοιράζεται." Μου λέει και αφήνω ένα γελάκι.

"Είναι ένα κορίτσι που έχουμε σχέση τέλος πάντων. Είναι μικρότερη από εμένα και τώρα σπουδάζει στο πανεπιστήμιο. Και...και είμαι πολύ ερωτευμένος μαζί της." Του λέω και με κοπανάει στην πλάτη.

Αουτς.

"Επιτέλους! Ο μικρός μου αδελφός ερωτεύτηκε! Το εκάτεγα εγώ ότι κάτι τέτοιο συνέβη. Όμορφη;" Με ρωτάει και ασυναίσθητα χαμογελάω.

"Κούκλα."

"Καλή η καμία του δρόμου;" Με ρωτάει και θυμώνω λίγο.

"Η καλύτερη και μην μιλάς έτσι για εκείνη!" Του λέω και γελάει.

"Και γιαντα είσαι ετσά; Που ναι το πρόβλημα;" Με ρωτάει και αναστενάζω.

"Είναι ένας μαλάκα από την σχολή που της την πέφτει και τώρα είναι σπίτι του για μια εργασία και θα είναι για πολύ ώρα ακόμη." Του λέω και γελάει.

"Ωραίος αδελφός είσαι!" Του λέω και σκουπίζει ένα δάκρυ που κύλησε από το γέλιο του.

"Συγγνώμη μωρέ! Απλά, θυμάμαι τότε που τα πρώτο έφτιαξα με την Βάσω. Κάθε φορά που την πλησίαζε κάποιος γινόμουν κουζουλός από την ζήλια μου κι εσύ μου την έλεγες. Τελικά έχει ο καιρός γυρίσματα " Μου λέει και τον αγριοκοιτάζω.

"Πρώτη φορά φέρομαι τόσο κτητικά και ζηλεύω. Είναι το πιο απαίσιο συναίσθημα." Του λέω και γελάει ξανά.

"Ετσά είναι Σηφαλιό. Ο έρωτας έχει και τα πάνω του και τα κάτω του. Και η  ζήλια είναι στο πακέτο." Μου λέει και αναστενάζω.

Δεν θέλω να νιώθω έτσι.

Πάντα θεωρούσα παρανοϊκούς και ανασφαλείς τους ανθρώπους που ζηλεύουν.

Και τώρα τα λούζομαι.

Από τις σκέψεις μου με βγάζει το κινητό μου.

Μόλις βλέπω το όνομα της στις επαφές χαμογελάω.

"Η κοπελιά είναι;" Με ρωτάει και γνέφω καταφατικά.

Αμέσως το σηκώνω και πριν προλάβω να μιλήσω μιλάει εκείνη.

"Μωράκι μου εγώ τελείωσα με τον Σταύρο και τώρα είμαι στο σπίτι σου. Εσύ που είσαι;" Με ρωτάει.

"Είμαι με τον αδελφό μου στο πατρικό μας και μιλάμε. Ήρθε από Κρήτη με τα παιδιά και την γυναίκα του και είπα να τους δω λίγο." Απαντώ.

"Καλά έκανες μωρό μου. Μείνε πολύ για να ευχαριστηθείς τον αδελφό σου. Εγώ θα πάω να κοιμηθώ στην θεία μου σήμερα." Μου λέει και αφού πούμε καληνύχτα ο ένας στον άλλον το κλείσαμε.

"Ήντα γίνε μικρό;"

"Έγινε ότι είμαι κουζουλός για αυτήν. Κουζουλός."

______________________________________

Γεια σας παιδιά!

Τι κάνετε;

Ελπίζω να είστε καλά.

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Ήταν λίγο βαρετό.

Αλλά ήταν όλο με Σήφη και Άλκηστις γιατί το επόμενο είναι το τελευταίο και δεν θα τους έχω καθόλου.

Τέλος πάντων.

Τα λέμε σύντομα μπάιι!