Αφιερωμένο εξαιρετικά στους αγαπημένους μου PakosSar @Rose_17 KikiKekaki desd1002 Lovenovel_99 TinaMoizou18 Christina_Karra AndrielCook JojoPs98

Έμεινε έκθαμβη να παρακολουθεί το τρυφερό ενσταντανέ που διαδραματίζοταν λίγα εκατοστά απο εκεί που στεκόταν στο φουαγιέ ενος πολυσύχναστου θεάτρου .

Ώστε δεν υπήρχε αμφιβολία πως η αλλόκοτη συμπεριφορά του το προηγούμενο βράδυ εξηγούνταν με την ύπαρξη κάποιας ερώμενης.

Αισθάνθηκε τα μηνύγγια της να σφυροκοπούν την καρδιά της να επιταχύνει βάφοντας τα βαμμένα μάγουλα της περισσότερο πορφυρά παρά το πανάκριβο ρούζ της.

Την παρατηρούσαν ξαφνιασμένοι ιδιαίτερα εκείνη η ανταγωνίστρια της "Ανταγωνίστρια ; Ούτε κάν μα πως μπόρεσα έστω να μειώσω για μια στιγμή τον εαυτό μου κατ αυτόν τον τρόπο..; Κοίτα την πόσο απλή κι ατιμέλητη θεωρείτε σε σχέση με εμένα ! Ουτε στο μικρό μου δακτυλακι δεν με φτάνει !" Αναλογιζόταν αλαζονικά οπως πάντα αφήνοντας το πράσινο τέρας της ζήλειας να την υποδουλώσει .

Πλησίασε κοντά τους σταυρώνοντας τα χέρια θυμωμένη στο πλούσιο μπούστο της δημιούργημα του καλύτερου πλαστικού χειρουργού του Μιλάνου.

Προσπέρασε αδιάφορα τους θαμπωμένους τουρίστες που σαν την αναγνώρισαν ζητωκραύγαζαν το όνομα της ρυθμικά θυμίζοντας συναυλία .

"Μαριμπέλ ..Μαριμπέλ"

Στάθηκε επιθετικά εμπρός τους μορφάζοντας ειρωνικά ενω απ τα μάτια της πήγαζαν όλες οι φλόγες της κολάσεως.

《Λοιπόν δεν θα μιλήσει κανένας ; Δεν έχετε τα κότσια να με αντιμετωπίσετε κατα πρόσωπο λοιπόν..; Ερρίκο καλέ μου δεν θα με συστήσεις στο προσωρινό σου παιχνιδάκι ; 》

Έξαλλη και φανερά προσβεβλημένη τραβήχτηκε βίαια απο το τρυφερό αγκάλιασμα του ισίωσε με μια κίνηση το φόρεμα έτοιμη να υπερασπιστεί τον εαυτο της ως καλός συνήγορος.

《Σας παρακαλώ πολύ δεν έχετε το δικαίωμα να με προσβάλετε κατ αυτόν τον τρόπο ! Ποιός σας είπε πως διατηρώ σχέση με τον Αρραβωνιαστικό σας ;》σχολίασε αναγνωρίζοντας την αλαζονίκη φιγούρα της απο τις φωτογραφίες .

《Χα ..θα πρέπει να με περνάς για μεγάλη ηλίθια άθλιο γύναιο ! Φαίνεται εκτός του οτι είσαι συμπατριώτισα του διαθέτεις απίστευτο θράσος ! Απ την μια ερωτοτροπείς ασύστολα μπροστά στα μάτια χιλιάδων στο φουαγιέ ενος πασίγνωστου θεάτρου κι απ την άλλη μου ζητάς κι τα ρέστα.. ; 》Φώναξε προκαλώντας δημόσια σκηνή ζηλοτυπίας.

Δίχως να γνωρίζει πως ανάμεσα στο κοινό βρίσκονταν και κάποιοι ασκούμενοι δημοσιογράφοι που ομολογουμένως δεν περίμεναν κάνοντας την βόλτα τους να πετύχουν αποκλειστικό .

《Μαριμπέλ τρελάθηκες ; Μας κοιτάζουν όλοι έχουμε γίνει θέμα μπορούμε να συζητήσουμε πιο ήρεμα κατ ίδιαν..!》μουρμούρισε μέσα απο τα δόντια του.

《Αχ γλυκέ μου τι έγινε δεν σου αρέσει να ξεμπροστιάζουν τις απιστίες σου δημόσια ; Αυτο σου αξίζει θαυμάστε τον μεγάλο καρδιοκαταχτητή τον Greek Ηοt Lover..!》

《Πόσο γυναικούλα είσαι τελικά μου λές ; Κατάφερες να καταστρέψεις την λαμπρή καριέρα σου με ένα σκάνδαλο που προκάλεσες μονάχη σου !》

《Μονάχη μου ; Όχι αγάπη μου για όλα ευθύνεται το πουτανάκι σου απο εδώ που ονειρεύεται να γίνει κυρία Αλέξανδρου..! 》στρίγγλιζε ανεξέλεγκτα χαστουκίζοντας με απίστευτο μένος την αμέριμνη Μαρτίνα πετώντας την στο έδαφος.

《Μαρτινίκ..》του ξέφυγε αυθόρμητα γονατίζοντας αυτομάτως να την βοηθήσει ανταλλάσσοντας βλέμματα γεμάτα ερωτηματικά.

《Πως με αποκάλεσες ;》ψιθύρισε αγγίζοντας ανεπαίσθητα το κατακόκκινο μάγουλο της νιώθοντας έντονη ζαλάδα ενώ τα μάτια της θόλωσαν προς στιγμήν .

《Είσαι καλά ..;》ρώτησε αποφεύγοντας
να σχολιάσει την προηγούμενη γκάφα του ρίχνοντας παράλληλα ένα οργισμένο βλέμμα προς το μέρος της
μνηστής του .

《Σήκω φύγε αυτήν την στιγμή απο μπροστά μου ..!》γρύλλισε χαμηλόφωνα λίγο προτού ξεσπάσει κι ο ίδιος σαν χείμμαρος.

《Αυτό άξιζε στο τσουλάκι σου..!》σχολίασε γελώντας χαιρέκακα εις βάρος της απολαμβάνοντας να αντικρίζει ταπεινωμένη οποία τα έβαζε μαζί της.

《Φαντάζομαι αγνοείτε τους νόμους κυρία μου ..αλλα μην ανησυχείτε θα έρθετε αντιμέτωπη σύντομα μαζί τους !》πρόφερε μαζεύοντας δυνάμεις να σταθεί στα πόδια της δίχως την βοήθεια του ευγενικού καλλονού .

Τον κοίταξε κατάματα ζαλισμένη απο το δυνατό χτύπημα αντικρίζοντας εμπρόσθεν της τον γοητευτικό δούκα που μονοπωλόυσε την ζώη της Μαρτινίκ .

《Μην με απειλείς γλυκιά μου ..πιστεύεις οι δικαστές θα δικαιώσουν εσένα ..μια άγνωστη λαική σε αντίθεση με εμένα μια διάσημη πριμαντόνα ;》επέμεινε κυνικά αμετανόητη.

《Η δικαιοσύνη δεν αναγνωρίζει αξιώματα..! Ευχαριστώ για την ακρόαση..》πρόφερε προς το Ερρίκο αρπάζοντας παράλληλα το μάυρο δερμάτινο τσαντάκι της απ το έδαφος αποχωρώντας .

Τους άφησε μόνους να στέκονται ο ένας αντικριστά απ τον άλλο σαν εχθροί οι άλλοτε παθιασμένοι εραστές για να φθάσουν στο σημείο να αντάλλασσουν σήμερα απαξιωτικά βλέμματα .

《Φαντάζομαι αντιλαμβάνεσαι πως η συνεργασία μας τελείωσε εδώ ..οσο για την σχέση μας τα λέμε στο ξενοδοχείο..!》ανακοίνωσε σκυθρωπός με τα μάτια στηλωμένα στο πάτωμα .

《Δεν μπορείς να με αδειάζεις εμένα έτσι ! Δόξασα τα τραγούδια σου σε ολόκληρη την υφήλιο εξαιτίας μου ακουμπήσες κορυφή ! Μου χρωστάς Ερρίκο..!》

《Σε ξεπλήρωσα κι με τόκο ..! Δίνε του τώρα πρέπει να βρώ άμεσα την αντικαταστάτρια σου ..!》της έριξε την χαριστική βολή.

Αντικρίσε το χρώμα να στραγγίζει απ το περιποιημένο πρόσωπο της στάζοντας στο έδαφος σαν σταγόνες λιωμένο κερί σε συνδυασμό με τα δάκρυα της.

《Με προδίδεις για μια τυχάρπαστη..εμένα που στέκομαι στο πλευρό σου εδώ και τρία χρόνια θυσιάζοντας προτάσεις εκατομμυρίων..!》ψέλλισε με κεφάλι σκυμμένο παρατηρώντας τριγύρω την ουρά με τις υποψήφιες .

《Θα τα πούμε αργότερα..》

Αργά το απόγευμα έχοντας ακούσει αρκετές υποψήφιες με μέτριες η και τελείως ακαλλιέργητες φωνές που θεωρούσαν πως αξίζουν δικαιωματικά μια θέση κάθισε προβληματισμένος πίσω στην θέση του .

Στράφηκε προς την μεριά του μαέστρου του Περικλή απορημένος με την ελπίδα να του λύσει εκείνος την απορία
《Σ εντυπωσίασε καμία..;》ρώτησε ξεφυσόντας.

《Νομίζω γνωρίζεις την απάντηση τέτοιο αστέρι δεν έπρεπε να το χάσεις..!》Αντιλαμβανόμενος πως απευθύνονταν στην Μαρτίνα χαμήλωσε το βλέμμα του γεμίζοντας το νού με την μορφή της !

Την αντίκριζε προς στιγμήν να στέκεται ξανά εμπρός του φορώντας το ένδυμα της ακαταμάχητης γοητείας που δεν τον άφηνε ασυγκίνητο κατέληξε πως άξιζε μια δέυτερη ευκαιρία.

《Ίσως έχεις δίκιο.. χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν χρειάζεται κάποια σωστή τοποθέτηση του λυρισμού της φωνής της..!》

《Εγωίσταρε μια φορά να παραδεχτείς πως έσφαλες χωρίς να προβάλεις δικαιολογία δεν εχω θυμηθεί..! Μια χαρά τραγούδησε η κοπέλα..καλύτερα κι απ την Μαριμπέλ !》αστειέυτηκε προβληματίζοντας τον ακόμη περισσότερο.

Για μερικά λεπτά σιώπησε παίζοντας σαν ταινία εμπρός στα μάτια του την μαγευτική της ερμηνεία που τον παρέσυρε.

《Πράγματι το κομμάτι το έκανε δικό της ! Έβγαλε τέτοιο πόνο που με άφησε άφωνο..!》

《Ειλικρινά δεν έχω ξανακούσει τέτοιο λυγμό κι απόδωση οσα χρόνια εργάζομαι..! Πήγαινε να την βρείς εξήγησε της ..》

Έπαιξε για μερικά λεπτά την χρυσή πένα ανάμεσα στα δάκτυλα του σκεπτικός 《Ντρέπομαι να την αντικρίσω κατάματα έπειτα απο τα πρωινά..》

Ο Περικλής τον χτύπησε φιλικά στον ώμο 《Τότε ετοιμάσου να παρακαλέσεις την Μαριμπέλ να επιστρέψει.
Ειδάλλως η συναυλία θα καταλήξει σε σίγουρο φιάσκο..! Αν χάσεις το παριζίανικο κοινό ίσως να μην σου ξαναγίνει η τιμή..!》

《Βρες μου απο τα στοιχεία που σου άφησε στην αίτηση που διαμένει ! Τώρα !》πρόσταξε αποφασισμένος να ρισκάρει κερδίζοντας το στοίχημα .

Άμεσα ο φίλος του αναζήτησε το έγγραφο που ανέγραφε τα στοιχεία της μυστηριώδους μάγισσας χαμογελώντας πονηρά .
《Το βρήκα ..λοιπόν γράφει πως διαμένει προσωρινά στο ξενοδοχείο στο Le Bristol στο κέντρο..》

《Έφυγα ! Στο μεταξύ μείνε λίγο ακόμη να προβάρεις τα επίμαχα τραγούδια και τα λέμε άυριο με την νέα μας μούσα..》σχολίασε μαζεύοντας βιαστικά τα πράγματα του αποχαιρετώντας την ορχήστρα του εγκάρδια.

《Περικλή την έχει πατήσει αυτός η είναι ιδέα μας ;》σχολίασε ο πιανίστας της ορχήστρας γελώντας συνομωτικά προς τους υπόλοιπους.

《Αν και δεν μας αφορά νομίζω πως ναί..φαίνεται το έχει η μοίρα του να γοητεύεται απο πριμαντόνες..》διαπίστωσε γνέφοντας στους μουσικούς να λάβουν θέσεις για πρόβα.

Le Bristol Hotel Ωρα 21 :30 μμ.

Πέρνουσε επιτέλους το κατώφλι του πολυτελούς πεντάστερου ξενοδοχείου αγχωμένος για πρώτη φορά στην πολυετή καριέρα του.

Όφειλε στον εαυτό του αυτή την επιτυχία και δεν θα άφηνε κανέναν να του στερήσει το όνειρο του.

Απο μικρό παιδί ονειρευόταν να γίνει μεγάλος μουσικός πλημμυρίζοντας απλόχερα τον κόσμο με τις νότες που κατέκλυζαν το μυαλό του.

Ξεκίνησε τις πρώτες του συνθέσεις σε ηλικία τεσσάρων ετών παίζοντας πίανο αυτοδίδακτος .
Έπειτα σαν οι γονείς του αντιλήφθηκαν πως πρόκειται για μεγάλο ταλέντο πλήρωσαν τον καλύτερο καθηγητή μουσικής να τον διδάξει.

Η Ωδή στον Έρωτα αποτέλεσε σταθμό στην ζωή του κι μετέπειτα στην καριέρα του καθώς τον ανέδειξε καταξιώνοντας τον πολύ σύντομα σε αυθεντία της ελληνικής πεθαμένης κλασσικής βιομηχανίας.

Προχώρησε προς την ρεσεψιόν σκεπτικός με τα χέρια τοποθετημένα στις τσέπες του μπλέ υφασμάτινου παντελονιού του .

《Καλησπέρα θα μπορούσατε να με ενημερώσετε σε ποιό δωμάτιο διαμένει η κυρία Παπαντωνίου ;》ρώτησε ευθύς την γοητευτική ξανθιά υπάλληλο.

《Oui monsieur περιμένετε ένα λεπτό..διαμένει στο δωμάτιο 605 μα αυτή την στιγμή απουσιάζει ..》

Απογοητεύτηκε προς στιγμήν μα δεν θα το έβαζε κάτω απέμεναν μονάχα δύο ημέρες για το ρεσιτάλ 《Μήπως γνωρίζετε που θα μπορούσα να την βρώ ; Είναι ανάγκη να της μιλήσω..》πρόφερε αγωνιώντας.

Η κοπέλα αρχικά τον παρατηρούσε καχύποπτα μα τελικά προθυμοποιήθηκε να τον βοηθήσει 《Βγήκε προ ολίγου ρωτώντας με αν γνώριζα κανένα καλό μπαράκι για ποτό κι εγώ της πρότεινα ενα εδώ πιο κάτω το Riviera Crawl de Paris.. 》

Προτού να το καταλάβει κι ο ίδιος κατευθυνόταν προς το μπάρ γοργά με την καρδιά του να καλπάζει κάτω απ το σιέλ πουκάμισο του.

Εισέβαλε στο μπάρ αναζητώντας την μορφή της στο μισοσκόταδο τον καπνό και την φασαρία εισχωρήσε προς το εσωτερικό με δυσκολία καθώς ο κόσμος συνωστίζονταν σαν σε κλάμπ.

Χτένισε με το βλέμμα ένα ένα τα ψηλά τραπέζια με τα βελούδινα καθίσματα δίχως να διακρίνει εκείνη που αναζητούσε .

Η δυνατή μουσική τρυπούσε κυριολεκτικά τα τύμπανα του αν και αυτός ο ενοχλητικός ήχος σίγουρα δεν έμοιαζε με μουσική στα δικά του αυτία .

Έχοντας εξαντλήσει την αναζήτηση του στα τραπέζια προχώρησε προς την κεντρική φωτισμένη μπάρα του μαγαζιού.

Σαν απο ένστικτο βρέθηκε εμπρός της στράφηκε να τον κοιτάξει ξαφνιασμένη δίχως να πιστεύει πως βρισκόταν πράγματι εκεί .

《

Κύριε Αλεξάνδρου εσείς εδώ ;》ρώτησε γελώντας ζαλισμένη απ το ποτό .
Σαν να μην άκουσε δεν μπήκε στον κόπο να απαντήσει παρα μόνον την κοίταζε επίμονα απο πάνω μέχρι κάτω.

Δίχως αμφιβολία αποτελούσε αξιοθέατο για τους άνδρες ολόγυρα κι ας μην το γνώριζε ήταν απίστευτα γοητευτικό θηλυκό.

Τα μάυρα μαλλιά της χύνονταν ελέυθερα στους ώμους της καταλήγοντας σε άναρχες μπούκλες.

Φορούσε ένα πράσινο προκλητικό φόρεμα με παγιέτες βαμμένη ελαφρά σε αντίθεση με το κόκκινο κραγιόν που αναδεικνύε ιδανικά τα ζουμερά της χείλη.

Με μια ματιά ολόγυρα βεβαιώθηκε πως πολλοί άνδρες την φλέρταραν οσο εκείνη τους αγνοούσε κι παραδόξως τον ενόχλησε .

《Δεσποινίς σας αναζητούσα είναι ανάγκη να μιλήσουμε..》φώναξε γδέρνοντας κυριολεκτικά τον λαιμό του ώστε να ακουστεί πάνω απ την μουσική.

《Με αναζητούσες ; Εμένα Ερρίκο γιατί μήπως για να απολογηθείς για τα πρωινά ;》

《

Πάμε έξω σε παρακαλώ να μιλήσουμε ..》

《Δεν έχω τελειώσει το ποτό μου..πιές κι εσύ ένα ελα χαλάρωσε κύριε καθώς πρέπει..! Αλλα αφήσε με να μαντέψω αυτή η μουσική που για εμάς φαντάζει διασκεδαστική για εσάς αποτελεί ενόχληση κάνω λάθος..;》μονολογούσε ειρωνικά γελώντας ακατάπαυστα μεθυσμένη σταυρώνοντας προκλητικά τα μακριά πόδια της εμπρός του.

Ξεροκατάπιε πασχίζοντας να σβήσει την φωτιά που άναψε στα σωθικά του στην θέα της ήδη ο γκαβάλος του τον πιέζε ανυπόφορα.
《Καλώς θα πιώ ενα ποτό μαζί σας..》σχολίασε πέρνωντας θέση πλάι της στο δερμάτινο σκαμπό.

《Ένα dry martini παρακαλώ..》πρόφερε κοφτά παρατηρώντας την με βλέμμα σκοτεινό κι ..λάγνο καθώς δίχως αλλο το κορμί του φλεγόταν απ επιθυμία να την πάρει.

Πέρασε το χέρι της προκλητικά πίσω απο το λαιμό του προκαλώντας τον περισσότερο 《Πάντοτε έτσι συγκροτημένος είσαι κι στις προσωπικές σου στιγμές δεν χάνεις ποτέ σου τον.. έλεγχο ;》ψιθύρισε αυξάνοντας την αδρεναλίνη στο αίμα του.

《Ήρθα να μιλήσουμε για δουλειά δεν βγήκα να διασκεδάσω..!》

Συνοφρυώθηκε αστραπιαία δείχνοντας απίστευτα σέξυ 《 Δουλειά..; Σε τι μπορώ να σας φανώ εγώ χρήσιμη με απορρίψατε σήμερα το πρωί !》σχολίασε κατεβάζοντας μονορούφι το ποτό της .

《Πολύ πίνεις θα μεθύσεις..!》πρόφερε μαλακά σαν συμβουλή που έδειξε να αγνοεί παραγγέλνοντας αμέσως επόμενο.

《Αν επιθυμούσα κηδεμόνα θα ερχόμουν με τον πατέρα μου στο Παρίσι ..!》διαμαρτυρήθηκε.

《Μια απλή φιλική υπόδειξη σου έκανα αν θέλεις την λαμβάνεις υπόψιν ! Μάλλον δεν θα μπορέσουμε να συζητήσουμε σοβάρα είσαι μεθυσμένη..》

《Ναι είμαι ενοχλώ κανέναν ; Γύρνα στην ντίβα σου την ξενέρωτη κι άσε με στην ησυχία μου οκ ;》

《Εμένα μην μου μιλάς έτσι κατάλαβες !》φώναξε τινάσοντας μονομίας το σώμα του απ το σκαμπό.

《Γιατί όχι ..; Τι έχεις σκοπό να κάνεις;》ρώτησε ζαλισμένη φέρνοντας τα πρόσωπα τους σε απόσταση μερικών χιλιοστών προκλητικά.

《Μπορώ να σε φιλήσω όπως κάνεις άλλος μέχρι σήμερα..!》πρόφερε επιθετικά κολλώντας επιτέλους τα χείλη του στην επιφάνεια των δικών της.

Η αίσθηση μαγευτική γύρισε ξάφνου στο 1884 το σκηνικό άλλαξε τα φώτα τρεμόπαιξαν η μουσική έπαψε να ακούγεται στα αυτιά της .

Στεκόταν στον σκοτεινό διάδρομο της όπερας φιλώντας τον μυστηριώδη δούκα μα όχι αθώα σαν την Μαρτινίκ στα στήθια τα δικά της πάθος σιγόκαιγε.

Το ίδιο συνέβαινε κι στο ίδιο γευόταν τα χείλη της άπειρης σοπράνο των ονείρου του δίνοντας κι περνώντας στον χωρό των αισθήσεων.

Παρελθόν κι μέλλον ενώνονταν αρμονικά σε ένα μονάχα φιλί που κουβαλούσε επάνω του όνειρα κι πάθη μιας άλλης εποχής .

Σαν τα χείλη τους χώρισαν παρέμειναν να παρατηρούν ο ένας στα μάτια τον άλλο ξαναμμένοι κι ξέπνοοι οχι πλέον σαν Μαρτίνα κι Ερρίκος μα σαν Έρικ και Μαρτινίκ.

Φάνταζε λες και οι καρδιές των δύο πεθαμένων ξάφνου ανασταίνονταν στα στήθια τους γεννώντας μέσα τους πρωτόγνωρα συναισθήματα .

Ερωτικά σε δύο φαινομενικά άγνωστους μέσα στον κόσμο γνωστούς όμως σε ένα αλλο παράλληλο ξεχασμένο σύμπαν.

Ένιωθε πως τον αγαπούσε πως δεν υπήρχε τίποτα ομορφότερο απ εκείνον σ τούτο τον μάταιο κόσμο παρα μόνον τα μάτια του που θύμιζαν τρικυμία .

Ακούμπησε το λείο πρόσωπο του με αναίδεια δίχως να πάρει στιγμή το βλέμμα της απ εκείνον 《 Μοιάζεις με τον δούκα που στοιχειώνει τα όνειρα μου..! Δεν μου είσαι άγνωστος..》ψιθύρισε εκφράζοντας το μέγαλο της μυστικό.

《Ούτε εσύ ..Μαρτινίκ..》ψέλλισε εξίσου εκπλήσοντας την καθώς την φίλησε εκ νέου με πάθος πρωτόγνωρο επιζητώντας κολασμένα το κορμί της λες και δεν είχε αγγίξει ποτέ του άλλη γυναίκα.

Την τράβηξε απο την μέση θέλοντας το σώμα της να εφάπτεται πλήρως στο πυρακτωμένο δικό του να μυρίσει το μεθυστικό άρωμα που τον μεθούσε.

Το κινητό του χτυπούσε επίμονα στην τσέπη του μα δεν τον ένοιαζε ας τον αναζητούσε η εξαγριωμένη μνηστή του που σίγουρα θα είχε αφηνιάσει.

Κι πράγματι οσο εκείνος φιλούσε στην άλλη άκρη της πόλης μια άλλη γυναίκα η Μαριμπέλ βημάτιζε πάνω κάτω με ένα τσιγάρο να σιγοκαίει στο χέρι.

《Που βρίσκεσαι τέτοια ώρα Ερρίκο πάλι μ αυτήν ; Δεν θα σου κάνω την χάρη να σε παρατήσω !》μονολογούσε τρέμωντας απο νέυρα κι αδάμαστη ζήλεια .

Πίσω στο μπάρ η ατμόσφαιρα ανάμεσα τους είχε πάρει φωτιά απ την ώρα που είχαν ανταλλάξει τα πρώτα φιλιά είχε περάσει αρκετή ώρα που γνώριζαν ο ένας καλύτερα τον άλλο.

Η ενθουσιώδης διάθεση της Μαρτίνας είχε συνέπαρει εξίσου τον Ερρίκο ο οποίος αφέθηκε και διασκέδασε μαζί της ξεχνώντας για λίγο της έγνοιες του.

Έπινε το ποτό του χαμογελαστός κοιτώντας την στα μάτια συνεχώς 《Τι λές είναι ώρα να σε πάω στο ξενοδοχείο θέλω να συζητήσουμε κι πιο ήσυχα..》σχολίασε έχοντας επαναφέρει στο νού την συναυλία που έτρεχε.

Έγνεψε καταφατικά καθώς σηκωνόταν απο το σκαμπό και παραπατώντας κατέληξε τελικά στην μεταξένια αγκαλιά του απο όπου δεν ήθελε να βγεί .

《Κάποια έχει μεθύσει πολύ..》σχολίασε χαμογελώντας συνομωτικά.

Εστίασε στα γαλανά διάφανα μάτια του πασχίζοντας να κλέψει τα μυστικά της ψυχής του μιας και κανείς δεν είχε μπεί στον κόπο να σχολιάσει τα ονόματα που προαναφέρθηκαν ούτε κι τα όνειρα.

Αφέθηκε ολοσχερώς στα χέρια του καθώς την καθοδηγούσε σταθερά μέσα στο πλήθος σαν άλλος ιππότης κι ας μην πίστευε σε αυτά.

Στο δρόμο περπατούσαν γελώντας ανέμελοι άλλοτε σιγοψιθύριζε κάποιο ερωτικό τραγούδι απαλά στην σιωπή που τύλιγε σαν πάχνη την πόλη.

Έφερε στο νού το ζευγάρι που περνούσε τις προάλες κάτω απο το μπαλκόνι της νιώθοντας πλήρη ευτυχία που η ευχή της εκπληρώθηκε κατα έναν μαγικό τρόπο.

《Κοίταξε αυτό το φωτεινό αστέρι εκεί ..!》σχολίασε ενθουσιασμένος υποδεικνύοντας ένα άστρο απομακρυσμένο απ τα άλλα κι υπέρλαμπρο.

《Χμ είναι πανέμορφο..μα τόσο δά μονάχο ..》

《Έτσι επιθυμώ κι εσύ να λάμψεις ! Αν ακολουθήσεις τις εντολές μου θα φθάσεις ψηλά αξιοποιώντας το χάρισμα σου..!》συνέχισε εκπλήσοντας την ευχάριστα.

Συνοφρυώθηκε σουφρώνοντας ελαφρά τα χείλη της 《Χμ..έμμεσος πλήν σαφώς μου λές πως πήρα την δουλειά;》

《Ευθέως σου το λέω ! Επιθυμώ να γίνεις η νέα μου μούσα..! Μόνο που θα χρειαστείς μερικά μαθήματα ορθοφωνίας ..! 》

《Το ξέρω πως δεν είμαι αρκετά καλή δεν μπορώ να δεχτώ..σίγουρα θα βρεθεί μια πιο καταρτισμένη..!》ψέλλισε απογοητευμένη κρύβοντα περίτεχνα την στεναχώρια .

Κοντοστάθηκε στην μέση του δρόμου ακριβώς μπροστά απο τον ολοφώτιστο πύργο του Άιφελ. 《Εσένα επέλεξα μέσα απο χιλιάδες δεν πρόκειται να κάνω πίσω..!》ψιθύρισε βραχνά ψηλαφίζοντας τα χείλη που καιγόταν να γευτεί.

Η ίδια δεν ήταν σε θέση να διαισθανθεί επακριβώς τι συνέβαινε το αλκοόλ τις είχε θολώσει το νού χαμήλωσε μονάχα το βλέμμα ζαλισμένη προχωρώντας.

Έκτοτε κανείς τους δεν μιλούσε εως την είσοδο του ξενοδοχείου που την συνόδεψε σαν σωστός τζέντλεμαν.

Στράφηκε να τον αποχαιρετήσει μια για πάντα έχοντας αποφασίσει να μην δεχτεί την πρόταση του οσο δελεαστική κι αν φάνταζε.

Έτεινε το χέρι της προς το μέρος του ευγενικά βλέποντας παράλληλα το πρόσωπο του να περιστρέφεται όμοιο με καλειδοσκόπιο εμπρός της.

《Χάρηκα κύριε Αλεξάνδρου για την γνωριμία μαζί σας ! Ομολογώ πως δεν σας περίμενα τόσο προσιτό..καλό σας βράδυ..!》ψέλλισε εισβάλοντας τρέχοντας στην ρεσεψιόν για να τον αποφύγει .

《Μαρτίνα περίμενε..!》φώναξε ακολουθώντας την ζαλισμένος απ τα κάλλη της κι την παγερή συμπεριφορά της.

Εισέβαλλε στο ασανσέρ βιαστική μα προτού κλείσει η θύρα πρόλαβε να τρυπώσει σφραγίζοντας τις διαμαρτυρίες με ένα φιλί κολλώντας την μονομιάς στον τοίχο.

Τον έσπρωξε με φόρα πίσω παρατηρώντας τον ξαφνιασμένη 《Γύριστε στην μνηστή σας δεν έχω διάθεση να μπώ ανάμεσα σας ..!》πρόφερε βγαίνοντας απ τον ανελκυστήρα σκεπτική.

Καθώς τοποθετούσε την κάρτα στην πόρτα για να ανοίξει εμφανίστηκε εκ νέου μπροστά της σαν να μην μπορούσε να την αφήσει.

Παραξενέυτηκε με την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά που υποδείκνυε ένας τόσο διάσημος άνδρας 《Αν αναζητάς απο εμένα μονάχα μια βραδιά πάθους καλύτερα να φύγεις..》σχολίασε τοποθετώντας τα χέρια της μπροστά στο κούφωμα φράζοντας τον δρόμο.

《Θέλω μονάχα να βεβαιωθώ πως είσαι καλά ..μοιάζεις στεναχωρημένη..!》πρόφερε ακουμπώντας τα χέρι της τρυφερά.

《Όχι περισσότερο απ οτι εσύ ..》πρόφερε χάνοντας την ισορροπία της με αποτέλεσμα να καταλήξει στην μοκέτα παρασύροντας κι εκείνον μαζί της γελώντας.

《Έλα μικρή να σε βάλω στο κρεβάτι σου ειδάλλως σε βλέπω να σωριάζεσαι..ήπιες πολύ !》

《Δεν σε θέλω να μου κάνεις κριτική..γύρνα στην καλή σου που θα περιμένει εναγωνίως..!》επέμεινε διώχνοντας τον για ακόμη μια φορά.

《Κι σαν τι με θέλεις στην ζωή σου;》πρόφερε ερωτικά στο αυτί της αγνοώντας τις διαμαρτυρίες της.

《Σαν ξένο όπως κι είσαι..σε παρακαλώ δεν είσαι ελεύθερος..!》ικέτευσε πασχίζοντας να σηκωθεί.

《Είμαι όμως δυστυχισμένος..βαθειά απόλυτα παντοτινά..!》εξομολογήθηκε με ειλικρίνεια αποστώμονοντας την μονομίας.

"Τα μάτια του γυάλιζουν βουρκωμένα η είναι η ιδέα μου ; Αποκλείεται προφανώς το ποτό δημιουργεί παραισθήσεις..!"κατέληξε χαιδέυοντας αναιπέσθητα το σκυθρωπό πρόσωπο του.

《Δεν σου άξιζει η δυστυχία κυνήγησε την ευτυχία που σου στέρησαν..》ψιθύρισε παρορμητικά δίχως να αναμένει να βρεθεί στην αγκαλιά του.

Τα χείλη του κούρσεψαν εκ νέου τα δικά της αποζητώντας λύτρωση στον πόνο που τον κατέτρωγε καθημερινά.

Έίχε ανάγκη μια γυναικεία θερμή αγκαλιά κι ας μην ήξερε που θα βγάλει σε αντίθεση με την παγερή αδηφάγα Μαριμπέλ που ουδέποτε τον είχε νιώσει.

Ξεκούμπωσε το φερμουάρ του φορέματος απαλά ανυπόμονος να εξερευνήσει την καυτή της σάρκα με μια πρωτόγνωρη κάψα .

《Δεν έχω ποθήσει άλλη σαν εσένα..》ψιθύρισε φιλώντας αχόρταγα τον λαιμό της απολαμβάνοντας τις κραυγές που ξέφευγαν απο τα χείλη της.

《Είναι λάθος..》ψέλλισε ταξιδεύοντας στο πάθος με οδηγό την καρδιά.

《Το πάθος δεν διαθέτει λογική μονάχα πέντε αισθήσεις..》επέμεινε κατεβάζοντας τις τιράντες του φορέματος ηδονικά έχοντας απωλέσει κάθε έλεγχο.

Τα χέρια της πλανήθηκαν εξερευνώντας ζαλισμένη πόντο πόντο την σάρκα του που μοσχοβολούσε έρωτα.

Ξετρελαμένη δεχόταν τα έμπειρα χέρια του να την αποθεώνουν διώχνοντας μακριά τους ενδοιασμούς ολοένα πιο χαμένη στα χάδια του που την απογειώναν.

Ανέλαβε τα ήνια η ίδια σκαρφαλώνοντας στα γόνατα του λικνίζοντας την λεκάνη της ανυπόμονα σαν να χορεύει εκτοξεύοντας την λίμπιντο στα ουράνια.

Η ανάσα του έβγαινε κοφτή τα χείλη του δεν σταματούσαν να την ασπάζονται σαν θεά του έρωτα που με μάτια κλειστά τον παρέσυρε στο βυθό της απύθμενης λαγνείας.

Μια σκέψη φρέναρε ξάφνου το ακόλαστο ταξίδι που μοιράζονταν
" Πρόσεχε Μαρτίνα θυμήσου είναι διάσημος μουσικός έχει συνηθίσει στο one night stand "

Φάνταζε αρκετό για να σταματήσει την επικείμενη συνέυρεση τους προτού το μετανιώσει γεμίζοντας ενοχές απέναντι στην Μαριμπέλ .

《Τι συμβαίνει γλυκιά μου..;》ψέλλισε ενοχλημένος .

《Φύγε σε παρακαλώ ..! Δεν χωράει το μυαλό μου πως την απατάς ..!》διέκοψε οριστικά τις βλέψεις του θέτοντας αποστάσεις ασφαλείας ανάμεσα τους.
《Γιατί επιμένεις να βάζεις ανάμεσα μας μονίμως την Μαριμπέλ..;》

《Μας ; Δεν υπάρχει εμείς Ερρίκο αυτή η γυναίκα σε αγαπάει είσαι δικός της δεν έχω κανένα δικαίωμα να σε κλέψω απ εκείνη..! Ούτε θα ανεχτώ να είμαι άλλη μια περιπέτεια σου..!》 Φώναξε ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα της εξόδου.

《Τι συμβαίνει ξαφνικά ξύπνησε ο ηθικός σου εαυτός γιατί στο μπάρ άλλη αίσθηση μου έδωσες !》πρόσθεσε προσβλητικά προκαλώντας την οργή της.

《Μια στιγμή κύριε επαρμένε ποιος σου είπε πως διψώ να μου κάνεις έρωτα ; Δεν εχω ανάγκη απο το άγγιγμα σου γι αυτό δίνε του τώρα !》Φώναξε χαστουκίζοντας τον με ορμή θυμίζοντας του έντονα την Μαρτινίκ στο όνειρο του.

Στην μάτια του κεραυνοί έλαμψαν βράζοντας απο οργή και συνάμα πάθος που να πάρει του έπαιρνε τα μυαλά αυτή της η αγριάδα τον ερέθιζε απίστευτα.

Δάγκωσε τα χείλη του μπερδεμένος δίχως να θέλει να την αποχωριστεί σαν κάποιο αόρατο νήμα να τον κρατούσε δέσμιο των φιλίων της.

Μα αρκετά ταπεινώθηκε εμπρός της ρίχνοντας τον εγωισμό του ήταν ώρα να αποχωρήσει μα γιατί επιθυμούσε τόσο έντονα να γευτεί άλλη μια φορά έστω ύστατη τα χείλη της.

"Μην την αφήσεις να χαθεί ξανά απ την αγκαλιά σου.."ψιθύρισε μια φωνή απόκοσμη στο αυτί του τρομοκρατώντας τον.
《Δεν τολμώ να φύγω τώρα που σε βρήκα..!》ψέλλισε αυθόρμητα σαν να μην μιλούσε ο ίδιος.

《Δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε κύριε Αλεξάνδρου...!》παρέμεινε πιστή στην απόφαση της σταυρώνοντας τα χέρια στο στήθος της αποφασιστικά ατενίζοντας έξω απο το παράθυρο.

Μα οσο κι αν μιλούσε εκείνος στεκόταν στο ίδιο ακριβώς σημείο ακίνητος λες και κάποιος τον είχε καρφώσει στο έδαφος.

《Δεν έχω πουθενά να πάω..》ψέλλισε ορμώντας καταπάνω της αποζητώντας την αγκαλιά της έστω για τελευταία φορά.

Τα χέρια της μονομιάς τυλίχθηκαν γύρω απ το κορμί του σαν να έβρισκε έπειτα απο καιρό ένα χαμένο κομμάτι του εαυτού .

Έκλεισε τα μάτια απολαμβάνοντας την περίεργη έλξη που τους ένωνε σαν κομμάτια απο τον ίδιο μαγνήτη που δεν έλεγαν να χωριστούν αυτή την φορά.

《Τι μας ενώνει..ποια σκοτεινή μοίρα μας ορίζει γιατί δεν τολμάω να σε αποχωριστώ ;》ψιθυρίσε βυθίζοντας το πρόσωπο του ανάμεσα στα μαλλιά της παίρνοντας οξυγόνο απο το άγγιγμα της.

《Ο Έρικ και η Μαρτινίκ..》ψέλλισε σοκαρισμένη σαν να μπορούσε να δεί εμπρός της καθαρά την φιγούρα της να κοντοστέκεται στην πόρτα .

Χαμογελούσε με πρόσωπο που λαμποκοπούσε ευδαιμονία κι πληρότητα ντυμένη στα κόκκινα όμοια με την Κάρμεν των ονείρων της.

Ξάφνου η όψη της μεταλλάχθηκε σε ανήσυχη σχεδόν φορτουνιασμένη σαν να ψιχανεμιζόταν κάτι πολύ κακό 《Η ζωή σου κινδυνεύει μην χάσεις κι αυτή την ευκαιρία..!》ψιθύρισε κι έπειτα χάθηκε αφήνοντας πίσω της ένα λεπτό σύννεφο χρυσόσκονης.

《Απο ποιόν κινδυνέυω ; Μείνε κοντά μου απόψε Ερρίκο ..》ψέλλισε φοβισμένη βρίσκοντας καταφύγιο στην αγκαλιά του δικού της Ερρίκου ...