Το πρωί του θανάτου του Βασιλιά Δάντη, οι υπηρέτες, ενώ έμπαιναν στην Αίθουσα του Θρόνου, βρήκαν τις έξι πριγκίπισσες να κοιμούνται γύρω από τον θρόνο των Πορφυρογόνων και την ολόλευκη νυχτικιά της μικρής Φοίβης λερωμένη από ένα μαύρο, παχύρευστο υγρό.

Τις ξύπνησαν ευγενικά και τις οδήγησαν στα δωμάτιά τους, ενώ φρόντισαν να ενημερώσουν τους συνοδούς τους για τον θάνατο του πατέρα τους. Εκείνοι θα τους το έλεγαν όσο καταλληλότερα γινόταν.

Στη Ροζλύν το ανακοίνωσε η Αναλάιζ. Εκείνη απλώς ύψωσε τα μάτια στον ουρανό και ευχήθηκε να αναπαυτεί η ψυχή του. Αμέσως μετά, έγραψε στη μητέρα της το δυσάρεστο νέο αλλά και το γεγονός ότι σύντομα θα επέστρεφε στον Βορρά.

Η Νυμέρια το έμαθε από την ξαδέρφη της, την Ιζόλδη, που μαζί με τη Βιβιάνα ήταν οι μόνες που έμειναν δίπλα της. Τα δίδυμα των Κένταρ έφυγαν μόλις μια εβδομάδα μετά την έλευσή τους στη Ρέισαν. Όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο του πατέρα της, η Πριγκίπισσα του Κόντορ ψιθύρισε μια προσευχή για εκείνον και συνέταξε ένα γράμμα στον θείο της, για να του αναγγείλει προσωπικά το γεγονός αλλά και να του ζητήσει να ξεκινήσει να της ψάχνει σύζυγο. Ένας ισχυρός γάμος κι ένας διάδοχος όσο το δυνατόν γρηγορότερα θα τη βοηθούσαν να κατακτήσει τον θρόνο αποτελεσματικά.

Στην Υβέτ το είπε η μικρότερη ξαδέρφη της, η Σαπφίρα, που ήταν γνωστή για την ψυχραιμία και την αναπόσπαστη ευγένειά της. Ίσως έφταιγε η λύπη της, ίσως έφταιγε η υγρασία της Αίθουσας του Θρόνου όπου είχε περάσει τη νύχτα, ίσως ευθυνόταν το παιδί μέσα της που τριγυρνούσε ανήσυχο. Όπως και να είχε, αμέσως μετά η Υβέτ αρρώστησε και καίγοντας από τον πυρετό απομονώθηκε στο κρεβάτι της με τη συντροφιά των ξαδέλφων και της αδερφής του συζύγου της, στάλθηκε αμέσως γράμμα που την ειδοποίησε για την κατάστασή της και για τον θάνατο του βασιλιά.

Η Βίνας το πληροφορήθηκε από τον παππού της, τον Πρωθυπουργό Μπράιτον, και δεν ήταν σίγουρη αν ο βλοσυρός πατέρας της μητέρας της είχε στα αλήθεια λυπηθεί για τον θάνατο του βασιλιά και γαμπρού του.

Η μόνη της αντίδραση ήταν κάτι που εξέπληξε τον γέροντα συγγενή της. Έγραψε για πρώτη φορά στα δεκαέξι χρόνια της ζωής της ένα γράμμα στη μητέρα της, όπου της ανακοίνωνε το λυπηρό νέο και της ζητούσε να επιτρέψει στη Ρέισαν.

"Θέλω να ξέρεις ότι μπορεί να αρνηθεί να γυρίσει, ακόμα κι αν της το ζητάς εσύ," της είπε ο παππούς της, αφού διάβασε το γράμμα της.

"Δεν της το ζητάει μόνο η κόρη της," του απάντησε αποφασισμένα η Βίνας. "Τη διατάζει η επόμενη βασίλισσα των Δώδεκα Βασιλείων."

Ο παππούς της είχε χαμογελάσει και είχε αποσυρθεί από το δωμάτιό της, για να φροντίσει να σταλεί το μήνυμα στο μοναστήρι όπου διέμενε η κόρη του.

Στην Αντέλ το ανακοίνωσε η Νίρα Μόνταγκιου, της οποίας η μελαγχολία δεν κρυβόταν πια. Της είχε υποσχεθεί ότι δεν θα την άφηνε ποτέ, ότι θα εμένε δίπλα της για πάντα κι ότι θα γινόταν κόρη της κι εκείνη η μητέρα που δε γνώρισε ποτέ κι ακόμα της είχε υποσχεθεί ότι θα ονόμαζε τον πρώτο της γιο Κρίστιαν και την πρώτη της κόρη Φίνη.

Η δεκαπεντάχρονη Αντέλ έχυσε ένα δάκρυ στο άκουσμα του θανάτου του πατέρα της ίσως και περισσότερα. Δεν περίμενε να τον χάσει τόσο γρήγορα. Τότε ήταν που η χήρα του Μόνταγκιου συνειδητοποίησε πόσο νέα κι αγνή ήταν η μικρή, παρόλο που προσπαθούσε να πείσει τους πάντες για το αντίθετο. Η πριγκίπισσα της Δύσης πήρε ένα κομμάτι χαρτί κι έγραψε στον θείο της τον Βέρνον, ανακοινώνοντας του τα νέα και ζητώντας του να ετοιμάσει μια μεγάλη υποδοχή για την επιστροφή της στο Ποσπέριους, μια που θα δεχόταν όχι την ανιψιά του μα την επόμενη Βασίλισσα των Δώδεκα Βασιλείων.

Οι Άρχοντες Έκτωρ κι Άντριου έριξαν κλήρο για το ποιός θα έκανε τη θλιβερή ανακοίνωση στη Φοίβη κι ο κλήρος έπεσε στον Σερ Έκτωρ, ο οποίος προσπάθησε να φανεί ήρεμος, αν και μέσα του πάλευαν χιλιάδες συναισθήματα ταυτόχρονα. Ο βασιλιάς δε θα μπορούσε να είχε πεθάνει σε χειρότερη στιγμή.

Η Φοίβη είχε απλώς ανασηκώσει τους ώμους.

"Το ήξερα ότι αυτό θα συνέβαινε αργά ή γρήγορα," τους αποκάλυψε.

"Μα πώς, Υψηλότατη;" Απόρησε ο Σερ Άντριου.

"Απλώς σκέφτηκα ότι μόνο αν πέθαινε θα επιθυμούσε να δει την κόρη της άπιστης συζύγου του," αποκρίθηκε η Φοίβη πίκρα, λυπημένη που τους έλεγε ψέματα, μα είχε πολλή δουλειά μπροστά της.

"Σκοπεύετε να διεκδικήσετε τον θρόνο;" Ρώτησε ο Σερ Έκτωρ.

"Φυσικά," απάντησε αυτόματα η Φοίβη. "Απλώς όχι ακόμα. Αρχικά, είμαι ακόμα ανύπαντρη και άτεκνη κι ακόμη είμαι υπερβολικά νέα. Αν στεφθώ τώρα βασίλισσα, θα πρέπει να περιμένω τρία χρόνια μέχρι να ενηλικιωθώ και να αναλάβω τα καθήκοντά μου. Και κανέναν δεν μπορώ να εμπιστευτώ με την Αντιβασιλεία και την Εποπτεία της Επικράτειας πέρα από τον εαυτό μου."

"Όπως νομίζετε, Υψηλότατη," υποκλίθηκε ο Σερ Άντριου.

"Εμείς θα είμαστε πάντα δίπλα σας, πιστοί ακόλουθοι, όπως θα επιθυμούσε κι ο πατέρας σας," συμπλήρωσε ο Σερ Έκτωρ.

"Σας παρακαλώ, φίλοι μου, πάψτε να με αποκαλείτε Υψηλότατη," τους διέταξε πρακτικά η Φοίβη. "Είμαι απλώς η Φοίβη για εσάς."

<~><~><~><~><~><~><~><~>

Η κηδεία έγινε τέσσερις ημέρες μετά τον θάνατο του βασιλιά. Τόσο χρειαζόταν για να έρθουν όσοι Άρχοντες επιθυμούσαν και προλάβαιναν, ενώ οι Άρχοντες του Βορρά δε θα κατάφερναν εγκαίρως. Μέχρι τη λυπηρή τελετή, η σωρός του βασιλέως είχε τοποθετηθεί στον ναό του Μεγάλου Θεού Όζιας, όπου τον επισκέφθηκαν και τον προσκύνησαν πλήθος κόσμου. Όλοι αισθάνονταν την ανάγκη να υποβάλουν για τελευταία φορά τα σέβη τους στον νεκρό βασιλιά με την πολυτάραχη ζωή και την τεράστια εκστρατεία στην πλάτη του.

Ο Άρχοντας Φίλιξ Κένταρ του Δάμπονις ήταν εκεί με τα δίδυμα του, τον Ντάνιελ και την Κέννα. Μαζί του είχε καταφθάσει κι ο Άρχοντας Εδουάρδος Δρυάς με τους δυο μεγάλους του γιούς, τον Ρετ και τον Ντίον. Κι ο θρυλικός Ντάνιελ Γουέλερ του Σαντόρουμ με τον διάδοχο του, τον Έριαν. Πρώτος από όλους είχε καταφθάσει ο Άρχοντας Φερδινάνδος από τη γειτονική Γάνδη, με τον γιο του τον Πέρσιβαλ, ο οποίος φημιζόταν για την ομορφιά και την ευγένειά του. Η πιο ξεχωριστή παρουσία ήταν της Αρχόντισσας της Κατέρια, Βέρηνα Λάβεντερ, που συνοδεύονταν από τον σύζυγό της, τον Δούκα Νίκανδρο. Τελευταίος είχε φτάσει ο Άρχοντας Θέξον Λάντοβερ με τον Έινταν και τη Ζεφύρα, για να προσκυνήσουν τον τάφο του φίλου του και να του πουν το τελευταίο αντίο.

Την ημέρα πριν την κηδεία, ο Πρωθυπουργός Μπράιτον Καστέλ είχε δώσει διαταγή να παρατεθεί μεγαλοπρεπές γεύμα στους επίτιμους καλεσμένους, εννοώντας τους Άρχοντες των Βασιλείων. Οι πριγκίπισσες εξαιτίας του πρωτοκόλλου αναγκάστηκαν να παρευρεθούν, παρόλο που δεν είχαν καμία όρεξη.

Η Βίνας δεν ένιωθε άνετα με αυτή την απόλυτη εξουσία του παππού της όμως δεν αντέδρασε ακόμα, μια που περίμενε να τελειώσουν οι κηδείες και να ξεκινήσουν οι διαδοχές. Η Επικράτεια εδώ και σχεδόν πέντε ημέρες ήταν ακέφαλη και ο επόμενος ηγεμόνας έπρεπε να αποφασιστεί γρήγορα.

Στο τραπέζι, η Βίνας καθόταν δίπλα στον παππού της. Η Βαλέρια περνούσε τακτικά και σερβίριζε τα διαφορα εδέσματα που είχαν ετοιμάσει οι μάγειρες του παλατιού. Τη χαιρετούσε κάθε φορά κι εκείνη υποκλίνονταν δουλοπρεπώς. Άρχισε να βαριέται πολύ γρήγορα κι άφησε τη ματιά της να περιπλανηθεί.

Είχε να δει αυτούς τους άρχοντες από την κηδεία της τελευταίας βασίλισσας, της Έμπερ Άνταλον. Τότε ήταν σχεδόν τεσσάρων χρονών και τώρα δεκαέξι. Η κηδεία της άτυχης γυναίκας είχε γίνει η καλύτερη αφορμή για την εκστρατεία στην Ανατολή. Ο βασιλιάς πατέρας της είχε συγκεντρώσει τους Άρχοντες μετά την τελετή και τους είχε ανακοινώσει τα σχέδιά του, τα οποία είχαν δεχτεί θέλοντας και μη, δεδομένης της ασίγαστης ορμής και αδιαλλαξίας του ηγεμόνα τους. Αναρωτιόταν ποιού γεγονότος αφορμή θα γινόταν αυτή η κηδεία.

Απέναντι της καθόταν η Αντέλ, περιτριγυρισμένη από τον θείο και τις ξαδέρφες της. Ο Άρχοντας Βέρνον Άραγκον έμοιαζε ιδιαίτερα βλοσυρός σε αντίθεση με τις κόρες του που συζητούσαν ζωηρά με την κοκκινομάλλα αδερφή της. Ωστόσο, η μικρή δε φαινόταν να τις προσέχει, τουλάχιστον δεν τις κοιτούσε όσο έντονα έπρεπε. Τα πράσινα μάτια της είχαν καρφωθεί αλλού, στην άκρη του τραπεζιού, όπου κάθονταν ο Άρχοντας Θέξον Λάντοβερ με τον γιο του και τη μεγάλη του κόρη. Η Βίνας κοίταξε καλά και κατανόησε την αδερφή της. Δε θα της τραβούσε δύσκολα το βλέμμα ένας τόσο όμορφος άνδρας. Όμως, της φάνηκε αδιάφορος, μια που είχε ήδη ξεχωρίσει έναν υπέροχο νέο και για τον εαυτό της. Ας κρατούσε η Αντέλ τον γαμπρό της Δύσης, αυτή είχε τον καλύτερο στον Νότο.

Λίγο μετά το επιδόρπιο, η Βίνας ευχήθηκε καληνύχτα στους παρευρισκόμενους και αποσύρθηκε στο δωμάτιό της με την καρδιά της να βροντάει και το μυαλό της να τρέχει με απίστευτους ρυθμούς. Έπρεπε να συσσωρεύσει όση περισσότερη λύπη και οδύνη μπορούσε για την επόμενη ημέρα. Και η πηγή αυτών των συναισθημάτων ήταν αδιαμφισβήτητα ότι γεγονός ότι η μητέρα της δεν είχε ανταποκριθεί στο κάλεσμά της. Δεν της είχαν καν γράψει μια απάντηση.

Μόλις έφυγε η Βίνας, οι υπόλοιπες πριγκίπισσες ακολούθησαν το παράδειγμά της και αποσύρθηκαν γρήγορα, με τελευταία και πιο διστακτική την Αντέλ, η οποία δεν μπορούσε να αποτραβήξει το βλέμμα από τον εκθαμβωτικό Έινταν Λάντοβερ.

Όταν έστριβε στον διάδρομο που οδηγούσε στο δωμάτιό της, ένιωσε μια παρουσία πίσω της και γύρισε για να αντικρίσει αυτόν τον άνδρα που δε σταματούσε να χαζεύει σαν ανόητη στο τραπέζι.

"Με γνωρίζετε;" Τον άκουσε να τη ρωτάει, αν και είχε στρέψει όλη της τη προσοχή στα μαγευτικά γαλάζια μάτια του, που έμοιαζαν να τρυπούν το σώμα της και να αγγίζουν την ψυχή της. Είχε μείνει άφωνη, ανύμπορη να πει έστω και μια λέξη. Φοβόταν ότι η φωνή της δε θα ταίριαζε στη δική του χροιά που έμοιαζε θεϊκη.

"Ναι, θαρρώ," του απάντησε τελικά σχεδόν ψιθυριστά κι ήλπιζε να την είχε ακούσει.

"Είστε η Αντέλ, η ανιψιά του Άρχοντα Βέρνον," την αναγνώρισε εκείνος κι άθελά της κάτι μέσα της σκίρτησε.

"Κι εσείς ο Έινταν, ο γιος του Άρχοντα Θέξον," αποκρίθηκε εκείνη, λίγο πιο θαρρετά από πριν.

"Σας θυμάμαι στην κηδεία των θείων σας, πριν από τρία χρόνια," της αποκάλυψε ο Έινταν. "Ήσαστε ιδιαίτερα λυπημένη."

Η Αντέλ τον κοίταξε έκπληκτη. Πώς ήταν δυνατόν να τη θυμόταν από τότε;

"Ήμουν λίγο μικρότερη από δώδεκα ετών," του εξήγησε πρόθυμα. "Η γιαγιά και ο θείος μου θεώρησαν ότι θα ήταν τραυματικό για ένα παιδί να βιώσει ένα θλιβερό γεγονός τόσο έντονα. Μόνο στην τελετή ήμουν. Όλη την υπόλοιπη ώρα παρέμεινα κλειδωμένη στο δωμάτιό μου με τα παιχνίδια μου."
Και τις βελόνες μου, συμπλήρωσε ειρωνικά από μέσα της η Πριγκίπισσα της Δύσης.

"Τότε ήσαστε μονάχα ένα παιδί, μα τώρα είστε γυναίκα," σχολίασε ο νεαρός Έινταν και την πλησίασε δειλά, χωρίς να σταματά να κοιτάζει τα μάτια της.

Η Αντέλ ανατρίχιασε. Δεν τόλμησε να κουνηθεί από τη θέση της.

"Και τώρα που σας βλέπω σαν γυναίκα θα ήθελα πολύ να," συνέχισε ο Έινταν μα σταμάτησε απότομα.

"Να;" Τον ρώτησε με λαχτάρα η Αντέλ.

"Θα ήθελα να σας ζωγραφίσω," της είπε τελικά κι ένιωσε το αίμα να ρέει πιο γρήγορα στα μάγουλά της και να τα κοκκινίζει επικίνδυνα. "Το πρόσωπό σας θα έφτιαχνε ένα υπέροχο πορτραίτο."

"Θα ήταν μεγάλη μου χαρά," αποκρίθηκε και το εννοούσε όσο τίποτα άλλο.

Τότε, άκουσε τη φωνή της Αρχόντισσας Νίρα να τη φωνάζει από το δωμάτιό της κι ετοιμάστηκε να φύγει.

"Με συγχωρείτε μα πρέπει να πηγαίνω," είπε με ένα ειλικρινά λυπημένο βλέμμα στα μάτια της. "Ελπίζω να θέλετε ακόμα να με ζωγραφίσετε."

"Μα και βέβαια," ψιθύρισε ο Έινταν. "Καληνύχτα σας."

Οι ματιές τους χωρίστηκαν μόνο όταν η Αντέλ γλίστρησε στο δωμάτιο της Νίρα Μόνταγκιου. Την επόμενη ημέρα στην κηδεία, συναντήθηκαν μόνο μια φορά, στη νεκρική πομπή, όπου τη συλληπήθηκε με αυθεντική λύπη στα ζαφειρένια μάτια του. Κι ύστερα δεν τον ξαναείδε, γιατί έφυγε για το Πέντοκρατ αμέσως μετά το πέρας της τελετής.

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Δεν εκφωνήθηκε επικήδειος λόγος. Ο Πρωθυπουργός Μπράιτον Καστελ είχε παρακαλέσει την εγγονή του, τη Βίνας, να μιλήσει για τον πατέρα της, μα εκείνη αρνήθηκε, μέσα σε καμπόσους λυγμούς. Έτσι, κανείς δεν είπε ούτε μια λέξη για τον χαμένο ηγεμόνα.

Την ώρα του δείπνου, ενώ όλοι οι καλεσμένοι έτρωγαν στη Μεγάλη Τράπεζα, ο Πρωθυπουργός αποσύρθηκε για λίγο κι έτρεξε να βρει τον βασιλικό γραμματέα, τον Κρόμγουελ, για να του ανακοινώσει κάτι πάρα πολύ σημαντικό.

"Δε νομίζω να είπες σε κανέναν για τα έγγραφα του εκλιπόντος," του είπε αυστηρά.

"Φυσικά και όχι, Κύριε," απάντησε δουλοπρεπώς ο Κρόμγουελ. "Όλα τα έγγραφα που ονόμαζαν τον Ρόουαν Πένερ Πρωθυπουργό της Επικράτειας βρίσκονται στο γραφείο σας, κρυμμένα από όλους."

"Ας ελπίσουμε," σχολίασε, λοξοκοιτάζοντας τον ο Μπράιτον Καστέλ. "Κι αφού αυτό τακτοποιήθηκε, θέλω να συγκαλέσεις το Βασιλικό Συμβούλιο αμέσως μετά το πέρας του δείπνου."

"Όπως επιθυμείτε," συμφώνησε ο Κρόμγουελ κι ο Πρωθυπουργός έφυγε ευχαριστημένος, εφόσον όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιό του.

{~}{~}{~}{~}{~}{~}{~}{~}{~}{~}

"Άρχοντες," ξεκίνησε ο Άρχοντας Μπράιτον το Συμβούλιο κεκλεισμένων των θυρών. "Ευγενείς ευπατρίδες, στυλοβάτες της Επικράτειας σε αυτή τη δύσκολη ώρα που διάγει, θεωρώ κάλλιστο τώρα που οι ηγεμόνες πέθαναν, να αναλάβουμε τα ηνία και να οδηγήσουμε το έθνος στην αλλοτινή του δόξα."

"Τι εννοείτε με αυτό, Εξοχότατε;" Απόρησε, προσποιούμενος τον αθώο ο Άρχοντας Άντριαν Έπερτεν. "Οι ηγεμόνες δεν πέθαναν. Εύκολα νομίζω εντοπίζει ο καθένας έξι ηγεμόνες και διαδόχους της Επικράτειας."

"Με τη μεγαλύτερη να είναι είκοσι ετών και μεγαλωμένη σε μια φυλή άγριων!" Τόνισε απότομα ο Άρχοντας Φάιλο Κάρντ δίπλα του.

"Θα συμφωνήσω με τον Άρχοντα Φάιλο," ένευσε ο Πρωθυπουργός. "Πραγματικά υπάρχουν ακόμα ζωντανοί ηγεμόνες, όμως δεν είναι σε θέση να αποφασίσουν ποιά θα αναλάβει τον θρόνο. Οι περισσότερες είναι ακόμα παιδιά, άγουρες παρθένες, ανύπαντρες, που δε θα μπορούσαν να σηκώσουν αποφασιστικά τα βάρη της Επικράτειας και να αναλάβουν ευθύνες, πόσο μάλλον τη βαρύτατη ευθύνη της εκλογής του διαδόχου."

"Τι προτείνεις να κάνουμε;" Τον ρώτησε κοφτά ο Γκάλφιν Πλαττ, ο Διαχειριστής της Οικονομίας.

"Προτείνω να αναλάβουμε εμείς την εκλογή της επόμενης βασίλισσας και μάλιστα αμέσως τώρα," απάντησε αμέσως ο Μπράιτον Καστέλ και οι εκφράσεις στα πρόσωπα των Αρχόντων τον έπεισαν ότι τους είχε αιφνιδιάσει και βεβαιώθηκε ότι το σχέδιο του θα πετύχαινε.

"Μα με ποιά δικαιοδοσία θα το κάνουμε αυτό;" Απόρησε ο Άρχοντας Γκάλφιν.

"Με τη δικαιοδοσία της εμπιστοσύνης του Βασιλιά Δάντη," αποκρίθηκε ο Πρωθυπουργός. "Προφανώς, εμπιστευόταν εμάς περισσότερο από όλες του τις κόρες, αφού δεν εμπιστεύτηκε την Επικράτεια σε καμία τους και τις άφησε να σκοτωθούν σε αέναους εμφύλιους πολέμους. Στα αλήθεια αυτό θέλετε για τα Βασίλεια; Να βυθιστούν στο χάος; Να ρημαχθούν από εμφύλιους σπαραγμούς; Να ξεκληριστεί όλη η Βασιλική Οικογένεια, επειδή έξι ανώριμα δεν μπορούν να σκεφτούν λογικά μετά την ανωριμότητα του πατέρα τους;"

Αυτός ο λόγος του γέροντα Πρωθυπουργού έμοιασε να τους πείθει. Όλοι του οι ακροατές σώπασαν για κάμποση ώρα και έμειναν να αναλογίζονται τη σοβαρότητα και τη σημασία του.

"Λοιπόν, από ό,τι φαίνεται, μάλλον έχεις δίκιο," υποχώρησε πρώτος ο Άρχοντας Έπερτεν κι οι υπόλοιποι ένευσαν καταφατικά. "Ούτε πενταετία δεν έχει περάσει από την Εκστρατεία στην Ανατολή. Η Επικράτεια ακόμα θρηνεί τους άξιους γιούς της. Θα ήταν ανήθικο να συμβάλλουμε στο ξέσπασμα νέων πολέμων και μάλιστα τόσο καταστροφικών."

"Θα αποτρέψουμε τον επικείμενο εμφύλιο, όπως αποτρέψαμε και την εξέγερση του Βορρά πριν δώδεκα χρόνια," πρόσθεσε ο Άρχοντας Μπράιτον Καστέλ.

"Τότε είχαμε αιχμαλωτίσει κυριολεκτικά τρεις γιούς και δυο εγγόνια του Άρχοντα Έβινρουτ του Ιωδέως στη Ρέισαν κι εξαφανίσαμε κι εν μία νυκτί την Πριγκίπισσα Φοίβη," υπενθύμισε ο Άρχοντας Άντριαν Έπερτεν. "Τώρα δεν έχουμε ούτε παιδιά να κρατήσουμε ως ρήτρες συμφωνιών ούτε μωρά να εξαφανίσουμε για εγγύηση."

"Διαφωνώ, Άρχοντα Άντριαν," είπε βλοσυρά ο Πρωθυπουργός. "Ακόμα έχουμε παιδιά να εγκλωβίσουμε, αλλά και μωρά να εξαφανίσουμε. Όμως, γιατί να περιμένουμε την πριγκίπισσα Υβέτ να γεννήσει, όταν μπορούμε από τώρα να διευθετήσουμε το θέμα; Θα ήθελα να ακούσω τις προτάσεις σας για τη διάδοχο του θρόνου."

"Η ιδανικότερη επιλογή κατά τη γνώμη μου είναι η μεγαλύτερη πριγκίπισσα, η Ροζλύν," είπε ο Άρχοντας Φάιλο. "Κι αυτό γιατί είναι η πρωτότοκη κόρη του βασιλιά Δάντη. Νομίζω είναι η πιο κατάλληλη και κανείς δε θα μας κατηγορήσει που στέψαμε την πρωτότοκη."

"Κάκιστη ιδέα, Άρχοντα Φάιλο," σχολίασε αυτόματα ο Πρωθυπουργός. "Άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά την Πριγκίπισσα Ροζλύν να εξομολογείται στον πατέρα της ότι δεν ενδιαφέρεται για τον θρόνο. Ένας αδιάφορος ηγεμόνας είναι το λιγότερο που χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή."

"Αν είναι όπως το λες," αποκρίθηκε δύσπιστα ο Άρχοντας Άντριαν, "τότε προτείνω την επόμενη μεγαλύτερη. Τη Νυμέρια. Δεν την είδατε πώς ήρθε; Σαν να έβλεπα την Αρχαία Βασίλισσα Άλκηστη, την πολεμίστρια βασίλισσα, να αναγεννάται από τα βιβλία και να ενσαρκώνεται. Ας μην παραλείψουμε κι ότι ο κόσμος λάτρεψε την είσοδό της."

"Ο λαός ό,τι και να βλέπει χαίρεται," σχολίασε αποδοκιμαστικά ο Άρχοντας Μπράιτον. "Δε νομίζω ότι είναι σοφό να στέψουμε βασίλισσα κοπέλα μεγαλωμένη στο Νησί των Κλεφτών! Μπορεί να έχει εξαιρετικές στρατιωτικές ικανότητες, μα αμφιβάλλω αν γνωρίζει στοιχειώδεις κανόνες πρωτοκόλλου. Οι Δρυάντες είναι πιο άξεστοι κι από τους Βόρειους!"

"Τι θα λέγατε για την Υβέτ;" Πρότεινε η μοναδική γυναίκα παρούσα, που δεν είχε βγάλει κουβέντα όλη την ώρα.

Η Αρχόντισσα Γκουένορα ήταν κόρη του προηγούμενου Πρωθυπουργού της Επικράτειας, του Νόραν Μπελς, παντρεμένη στις Αρχαίες Γαίες, όμως χήρεψε κι είχε έρθει στη Ρέισαν, ως φιλοξενούμενη, σύμβουλος και πολύτιμη πηγή πληροφοριών και συνδέσμων με το μόνο βασίλειο που δε νίκησαν στην Εκστρατεία. Ο βασιλιάς την είχε ονομάσει και Δούκισσα του Κέμπελ, ενός πολύ όμορφου κάστρου στην Ανατολική πλευρά της Ρέισαν.

"Αυτή νόμιζα ότι ήταν ήδη εκτός συναγωνισμού," απάντησε ο Άρχοντας Μπράιτον. "Οι φήμες περί μαύρης μαγείας που τριγύριζαν τη μητέρα της θα είναι μάλλον απωθητικές για την επιλογή της."

"Αυτές είναι ηλίθιες προλήψεις," αντιτάχθηκε η Γκουένορα. "Η κοπέλα είναι ενήλικη, παντρεμένη και έγκυος. Αν γεννήσει γιο, τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τη διαδοχή, γιατί ο αρσενικός γόνος θα επαναφέρει σταθερότητα στο Στέμμα."

"Κι αν γεννήσει κορίτσι; Τότε εμείς τι θα κάνουμε; Θα περιμένουμε να μείνει ξανά έγκυος για να γεννήσει αγόρι; Μήπως να περιμένουν δυο μήνες για να δούμε το φύλο και μετά να κρίνουμε;" Την ειρωνεύτηκε ο Πρωθύπουργος, που ήλπιζε να μην της αφήσει περιθώρια ομιλίας. "Έστω και μια ημέρα να καθυστερήσουμε την εκλογή της βασίλισσας, μπορεί οι διάδοχοι μέσα στη λύσσα τους για την εξουσία να αλληλοσκοτωθούν πριν καν το καταλάβουμε! Δεν μπορούμε να στηρίξουμε το ήδη άδηλο μέλλον των Βασιλείων σε πιθανά ενδεχόμενα."

"Τότε η Αντέλ; Η πριγκίπισσα μεγαλωμένη στη Δύση με τις αρχές μιας πριγκίπισσας-" αντιπρότεινε η Γκουένορα.

"Και με δασκάλα την επικίνδυνη Αζέλια Άραγκον, που κυβερνά το Ποσπέριους πάνω από τον γιο της!" τη διέκοψε κοφτά ο Μπράιτον Καστέλ. "Σοβαρά, είμαστε σε θέση να αφήσουμε το εγγόνι της τρελόγριας να βασιλέψει; Και το πιο σημαντικό είναι ότι είναι ανήλικη, άρα θα χρειαστεί Αντιβασιλέα κι είμαι σίγουρη ότι η Αζέλια θα της βρει τον πιο κατάλληλο, για να κυβερνά αυτή! Το ίδιο ισχύει και για τη μικρή Φοίβη, την κόρη της γυναίκας που μας ντρόπιασε, που και για αυτή θα έρθει κανένας άγριος Βόρειος Αντιβασιλέας, για να κάνει την Επικράτεια βοσκοτόπι, σαν αυτά που έχουν εκεί πάνω!"

"Αν όλες οι άλλες είναι ακατάλληλες, τότε μόνο μια μένει," παρατήρησε ο Άρχοντας Φάιλο προσεκτικά.

"Η Βίνας," συμπέρανε ο Άντριαν Έπερτεν.

"Η εγγονή σου," τόνισε και στένεψε τα μάτια τς θυμωμένα η Γκουένορα, κατανοώντας αμέσως την απάτη του.

"Δεν καταλαβαίνω την έκπληξή σας," υποδύθηκε τον αθώο ο Πρωθυπουργός. "Η Βίνας γεννήθηκε και μεγάλωσε εδώ, με τη σωστή παιδεία και εκπαίδευση. Θα παντρευτεί έναν πρίγκιπα από το εξωτερικό και σύντομα θα γεννήσει διαδόχους. Είναι ενήλικη άρα δε χρειαζεται Αντιβασιλείς. Δε βρίσκω το αρνητικό."

"Το αρνητικό είναι ότι θες να μας αναγκάσεις να τη δεχτούμε, για να την ελέγχεις και να είσαι εσύ ο πραγματικός βασιλιάς!" Τον κατηγόρησε ανοιχτά η Δούκισσα του Κέμπελ.

"Γκουένορα, σταμάτα να βλέπεις παντού το κακό και συνειδητοποίησε τα οφέλη της κατάστασης για όλους μας," της υπέδειξε ο Πρωθυπουργός. "Δε νομίζω να επιθυμείτε απότομες εισβολές ψωροπερήφανων και φιλόδοξων ατόμων από τη Δύση, την Ανατολή, τα νησιά και τον Βορρά; Η επιλογή μιας νέας από τη Ρέισαν είναι ιδανική και συμφέρουσα."

"Συμφωνώ απόλυτα," είπε αποφασιστικά ο Άντριαν Έπερτεν. "Για αυτό, ψηφίζω τη Βίνας Αμβροσία ως διάδοχο του θρόνου των Πορφυρογόνων."

"Κι εγώ," συμφώνησε ο Άρχοντας Φάιλο.

"Κι εγώ," ακολούθησε ο Άρχοντας Γκάλφιν Πλαττ.

"Κι εγώ," κατέληξε ο Άρχοντας Μπράιτον Καστέλ.

Τέσσερα ανδρικά ζευγάρια μάτια έμειναν να κοιτάζουν τη Δούκισσα Γκουένορα, η οποία ένοιαζε να είχε παγώσει στη θέση της.

"Δε θα σου κάνω τη χάρη, γέρο," δήλωσε αγέρωχα. "Δε θα συμβάλλω στην τυραννίδα σου."

Και αμέσως, σηκώθηκε από την καρέκλα της κι έφυγε από την αίθουσα χωρίς να κοιτάξει πίσω.

"Δυστυχώς κάποιοι δεν μπορούν να κατανοήσουν τη βαρύτητα των περιστάσεων," σχολίασε πικρά ο Άρχοντας Μπράιτον Καστέλ και λίγο αργότερα έληξε τη συνεδρίαση.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η διαδοχή της Βίνας ανακοινώθηκε αιφνιδίως. Μια ημέρα μετά την κηδεία, ενώ οι πριγκίπισσες δείπνιζαν για βράδυ, ο Άρχοντας Μπράιτον όρμησε στο δωμάτιο και τους ανακοίνωσε την απόφαση του συμβουλίου, διαβάζοντας τους και τα ονόματα των συμβούλων που υπέγραψαν τη διαδοχή.

Και οι έξι πριγκίπισσες υποψιάστηκαν για την απουσία της Δούκισσας Γκουένορα, αν και καμία τους δεν περίμενε την εκλογή νέας βασίλισσας από το συμβούλιο του βασιλιά και μάλιστα τόσο σύντομα· θα έλεγε κανείς ότι όλα ήταν προσχεδιασμένα.

Χωρίς να αναμένει την αντίδραση των υπολοίπων, ο Πρωθυπουργός πήρε την εγγονή του κι άφησαν τις πέντε υπόλοιπες σύξυλες, με την όρεξη εξαφανισμένη κι ένα σκοτεινό προαίσθημα στο μυαλό τους.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η Βίνας δεν συνειδητοποίησε ότι είχε γίνει βασίλισσα μέχρι τη στιγμή που έκανε την πρόβα της στέψης. Ξαφνικά, μέσα σε μια στιγμή, εκεί που έβλεπε τη φιλοδοξία ζωγραφισμένη στα μάτια της Νυμέρια και της Αντέλ, την απόλυτη δίψα για εξουσία, και είχε βεβαιωθεί ότι δε θα κέρδιζε τον θρόνο, εμφανίστηκε ο παππούς της, για να ανακοινώσει ότι το Συμβούλιο την είχε εκλέξει βασίλισσα της Επικράτειας. Ακόμα δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει πόσο τυχερή είχε φανεί.

Η πρόβα της στέψης έγινε την παραμονή της επίσημης τελετής. Οι Άρχοντες των Βασιλείων επανέρχονταν για να υποβάλουν τα σέβη τους στη νέα ηγεμόνα. Αυτή τη φορά είχε επιτραπεί διάστημα τριών εβδομάδων, ώστε να μπορέσουν να προσέλθουν κι οι Άρχοντες του Βορρά.

Της είχαν ράψει ένα υπέροχο φόρεμα για την τελετή. Ολομέταξο και κατάλευκο, με τον θυρεό του Οίκου των Πορφυρογόνων κεντημένο με άλικη κλωστή πάνω του. Ήταν εμπνευσμένο από το φόρεμα της πρώτης βασίλισσας της δυναστείας τους, της Γιολάνδης.

Ο τελετάρχης, ο ιερέας, οι Κύριες επί των Τιμών, όλοι ήταν στην πρόβα. Έψαλλαν τους απαραίτητους ύμνους κι όταν ήρθε η ώρα, ο παππούς της κι ο ιερέας τοποθέτησαν το Στέμμα στην κορυφή του κεφαλιού της.

Η Βίνας ένιωσε ότι θα έσπαζε ο λαιμός της. Το Στέμμα ήταν κυριολεκτικά βαρύ, ενώ γνώριζε ήδη ότι ήταν και μεταφορικά. Ωστόσο, δεν άντεξε να μην καμαρώσει το εαυτό της στον καθρέφτη, καθώς σηκώθηκε και ξεκίνησε να περπατά με το Στέμμα, για να συνηθίσει το βάρος. Ήταν αληθινό κόσμημα στο κεφάλι της. Ολόχρυσο και στολισμένο με πετράδια από κάθε γωνία του κόσμου, μοναδικό αριστούργημα, που μετρούσε εκατό χρόνια ζωής. Το Στέμμα οι βασιλείς το φορούσαν σε πολύ ιδιαίτερες περιστάσεις. Καθημερινά, είχε ήδη παραγγείλει ένα χρυσό στέμμα με κόκκινα ρουμπίνια και ιριδίζοντα διαμάντια, πολύ μικρότερο κι ελαφρύτερο από αυτό που φορούσε τώρα.

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησε ότι ήταν η Βασίλισσα των Δώδεκα Βασιλείων. Το μεγάλο όνειρο της ζωής της είχε γίνει πραγματικότητα. Η ευτυχία της θα ολοκληρώνονταν, αν έβλεπε τη μητέρα της να έρχεται στη Ρέισαν, κατι για το οποίο είχε αρχίσει να αμφιβάλλει αν θα συνέβαινε ποτέ. Τότε, αποφάσισε ότι μετά την στέψη θα επισκέπτονταν τη μονή της θεάς Διάνδρα, για να τη συναντήσει επιτέλους. Ας γνώριζε τουλάχιστον το πρόσωπό της.

Κοίταξε τον εαυτό της ξανά στον καθρέφτη. Ήταν βασίλισσα. Μια βασίλισσα δε λέγεται Βίνας, δε φέρει το όνομα μιας αιρετικής θεάς, μόνο και μόνο επειδή αρεσε στον πατέρα της· ο πατέρας της δεν είχε σκεφτεί ποτέ πέρα από το παρόν. Αυτή ήταν η βασίλισσα της Επικράτειας και δε θα ενέπνεε τον σεβασμό σε κανέναν με το όνομα Βίνας.

"Υψηλότατη, εκκρεμεί ένα ακόμα ζήτημα," άκουσε τη φωνή του βασιλικό Γραμματέα, τον κύριο Κρόμγουελ, να την τραβά από τις σκέψεις της.

"Παρακαλώ, συνέχισε," τον παρότρυνε εκείνη.

"Η ονομασία σας," της εξήγησε ο Γραμματέας. "Το επίσημο όνομα σας ως Βασίλισσα."

"Α ναι, φυσικά," του είπε χαμογελαστά, υποκρινόμενη ότι είχε ξεχάσει παντελώς το γεγονός, ενώ το αντίθετο είχε συμβεί. Πήρε μια ανάσα και ετοιμάστηκε να του ανακοινώσει το όνομα με το οποίο θα την αποκαλούσαν από εκείνη τη στιγμή και στο εξής.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Στη στέψη παρευρέθηκαν όλοι οι Άρχοντες της Ανατολής, χωρίς τον Ντάνιελ του Σαντόρουμ, και του Νότου. Από τη Δύση ήρθε μόνο ο Άρχοντας Θέξον Λάντοβερ του Πέντοκρατ, ενώ οι Άρχοντες του Ποσπέριους δεν εκπροσωπήθηκαν καν. Από όλο τον Βορρά ήρθε μόνο ένας απεσταλμένος από τον Άρχοντα Ερρίκο του Ροσφόρ. Καμία παρουσία από το Γουίντεργουολ, το Ιωδέως, ή το Βέργκον.

Οι πέντε πριγκίπισσες είχαν κανονίσει να συναντηθούν κρυφά στο δωμάτιο της Νυμέρια αμέσως μετά τη στέψη και να σχεδιάσουν την πορεία τους. Μετά το αιφνίδιο γεγονός της διαδοχής της, είχαν επίτηδες διατηρήσει χαμηλούς τόνους, για να μη φανεί η δυσαρέσκειά τους. Τώρα πια αυτές θα είχαν το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού.

Η στέψη έγινε με όλες τις τιμές. Ο τελευταίος βασιλιάς είχε στεφθεί πριν δεκαοχτώ χρόνια κι από τότε πολλά είχαν συμβεί, τόσα που ο λαός είχε ξεχάσει πώς γιορτάζεται η βασιλική διαδοχή κι έτσι επικρατούσαν αλαλαγμοί και πανηγύρια κατά μήκος ολόκληρης της Ρέισαν.

Η νέα βασίλισσα περιδιάβηκε ολόκληρη την Αίθουσα του Θρόνου και κάθησε στον θρόνο των Πορφυρογόνων, με τον παππού και Πρωθυπουργό της δίπλα της. Ο ιερέας την έρανε ροδόνερο και ξεκίνησε να ψέλνει τον Ύμνο των Βασιλέων.

Όζιας, Βασιλιά των Βασιλέων· Άμαλτζερ, Κύριε του Πολέμου· Διάνδρα, Ευτυχισμένη Μητέρα· Έρκας, Τιμωρέ, Θεέ των Νεκρών· Καλλίστα, Αθώα και Πανέμορφη· Άρθουρ, Δυνατέ Πολεμιστή· Αμάρα, Ερωτευμένη Νέα· Νέριας, Θαλασσινέ Παντοκράτορα· Τάρθηα, Θεά Γη, Ρόγκντυς, Φως και Νύχτα και Ευαδώρα, εσύ είσαι η Σοφία.

Παρακαλούμε ευλογήστε και δώστε φώτιση στον νέο μας ηγεμόνα, ώστε να βασιλέψει δίκαια και να μακροημερεύσει, με πολλούς γιούς να τον ακολουθήσουν στην ισχυρή δυναστεία των Πορφυρογόνων. Παρακαλούμε τις παλιές Βασίλισσες, την Άλκηστη, την Αμαρυλλίδα, την Ευρυδίκη, τη Ζιζέλλα, τη Δάφνη, την Αρετή, την Ευάνθη, την Αντιγόνη, τη Σιβύλη και τέλος τη Μεγάλη Γιολάνδη, γενάρχη των Πορφυρογόνων. Ας βοηθήσετε τη νέα βασίλισσα στο δύσκολο έργο που πρόκειται να αναλάβει και να κληθεί να φέρει εις πέρας.

Ύστερα, ο ιερέας, διάβασε κι άλλες ευχές και δεήσεις κι όταν τελείωσε οι ψάλτες έψαλλαν ύμνους στους Θεούς κι ο Πρωθυπουργός σηκώθηκε από τη θέση του. Μαζί με τον ιερέα σήκωσαν το ογκώδες Στέμμα και έστεψαν τη Βίνας Βασίλισσα της Επικράτειας.

"Οι Θεοί σώζοιεν τη νέα Βασίλισσα, τη Γιολάνδη, τη Δεύτερη φέρουσα αυτό το όνομα!" Βροντοφώναξε ο ιερέας κι όλη η Αίθουσα του Θρόνου τον ακολούθησε.

Οι Θεοί σώζοιεν τη Βασίλισσα! Οι Θεοί σώζοιεν τη Βασίλισσα! Πολλά τα έτη και τα ωφέλη της!

Το είπαν δεκαέξι φορές, όσες και τα χρόνια της νέας.

Οι πέντε πριγκίπισσες δεν τους μιμήθηκαν, αν και ανοιγοκλείναν τα στόματά τους άηχα. Ήταν υπερβολικά εμβρόντητες από το άκουσμα του νέου ονόματος της αδερφής τους. Απορούσαν πώς και κανένας δεν έμοιαζε να παραξενεύεται με το γεγονός ότι η Βίνας αποποιήθηκε τόσο εύκολα το όνομα που ο πατέρας της διάλεξε για εκείνη.

Αμεσως μετά το πέρας τη τελετής, οι πέντε αδελφές συγκεντρώθηκαν μία προς μία στο δωμάτιο της Νυμέρια, με τελευταία την Αντέλ, που έψαχνε μανιωδώς για τον Έινταν Λάντοβερ, μα δεν τον βρήκε πουθενά. Κατα τα φαινόμενα, ο πατέρας του είχε έρθει μόνος.

"Τώρα που είμαστε όλες εδώ," ξεκίνησε η Νυμέρια, "θεωρώ ότι πρέπει να συζητήσουμε το γεγονός της στέψης της Βίνας."

"Ποιάς Βίνας;" Ρώτησε ειρωνικά η Αντέλ. "Νομίζω εννοείς τη Μεγαλειότητά της τη Γιολάνδη τη Δεύτερη."

"Μα τι αλαζονεία," ψιθύρισε οργισμένα η Υβέτ. "Πώς νομίζει ότι θα μοιάσει στη Μεγάλη Γιολάνδη, που νίκησε τέσσερις αντιζήλους του θρόνου με στόλους και στρατούς; Μάλλον γέλωτα παρά σεβασμό θα προκαλεί το νέο της όνομα."

Οι πριγκίπισσες ένευσαν καταφατικά.

"Όπως και να έχει, η τύχη έγειρε προς το μέρος της και πρέπει να το δεχτούμε," δήλωσε η Ροζλύν, εισπράττοντας ένα επιφώνημα αποδοκιμασίας από τη Φοίβη.

"Από πότε η τύχη φέρει το ονοματεπώνυμο Μπράιτον Καστέλ;" Ρώτησε ρητορικά και με άφθονη ειρωνεία. "Είμαι σίγουρη ότι κι εσείς υποψιαστήκατε ότι ο γέροντας έβαλε το χεράκι του στην υπόθεση. Το Συμβούλιο δεν πρόκειται να έπαιρνε μια τόσο σοβαρή απόφαση με τέτοια βιασύνη και μυστικότητα. Η Ιστορία μας διδάσκει τι συνέβαινε όταν πέθαιναν βασιλείς άτεκνοι ή χωρίς γιούς· το παράδειγμα του Βασιλιά Βέρνιαν, του Ρόντιαν, του Έγκις του Δεύτερου, το Ντάριους του Δεύτερου, του Ντάμον του Δεύτερου, του Ενδυμίονος του Πρώτου. Παρατηρείτε λοιπόν ότι η περίπτωση μας δεν είναι πρωτόγνωρη, αν και την τελευταία φορά που συνέβη άλλαξε η Δυναστεία από τους Μπλάκρος στους Πορφυρογόνους. Είμαι βέβαιη ότι ο Άρχοντας Μπράιτον σκάρωσε ένα υπέροχο σχέδιο και προώθησε την εγγονή του ως Βασίλισσα, για να την ελέγχει και να κυβερνά όλη την Επικράτεια σαν τύραννος!"

"Καλή τύχη με τον έλεγχο της Βίνας," σχολίασε επιδεικτικά η Αντέλ κι οι αδελφές της γέλασαν.

"Τι προτείνετε να κάνουμε;" Ρώτησε η Νυμέρια, αφού ηρέμησαν ξανά.

"Να την εκθρονίσουμε βέβαια!" Πετάχτηκε η Αντέλ. "Αν διοργανώσουμε ταυτόχρονες επαναστάσεις, οι στρατοί μας θα φτάσουν έξω από τη Ρεισαν σχεδόν ανενόχλητοι. Θα την πολιορκήσουμε με το αίτημα της παραίτησης της."

"Οι Ελεύθερες Γυναίκες δε θα επαναστατήσουν," αντιτάχθηκε αμέσως η Ροζλύν. "Προσωπικά δεν επιθυμώ να διεκδικήσω τον θρόνο. Δε θα διακινδυνεύσω τον στρατό μου. Αν όμως εσείς θέλετε να στεφθείτε βασίλισσες, θα σας βοηθήσω εγώ η ίδια με το σπαθί μου."

"Συγκινητική," σχολίασε η Φοίβη, που παρακολουθούσε αμίλητη τη συνδιάλεξη. "Συγγνώμη που διακόπτω τη ροή συγκατάβασης, όμως διαφωνώ πλήρως με το σχέδιό σου Αντέλ."

"Γιατί;" Αναρωτήθηκε η κοκκινομάλλα αδελφή της.

"Γιατί προτείνεις να δράσουμε απροετοίμαστα και παρορμητικά," απάντησε ειλικρινά η νεότερη πριγκίπισσα. "Για την Επικράτεια δεν είμαστε παρά πέντε κορίτσια, παρθένες και άτεκνες. Κανείς, ούτε μισθοφόρος δε θα δεχθεί να πολιορκήσει τη Ρέισαν για ένα ανύπαρκτο ιδεώδες. Πρέπει επιτέλους να το συνειδητοποιήσουμε· στις διαμάχες που έπονται οι στρατοί των απλών πολιτών δε θα ακολουθήσουν εμάς, δε θα ακολουθήσουν φιλόδοξες γυναίκες, θα ακολουθήσουν όμως τους γιούς μας. Και για να αποκτήσουμε γιούς, πρέπει να αποκτήσουμε και κατάλληλους συζύγους. Αυτή η διαδικασία απαιτεί χρόνο. Δεν πρέπει να δράσουμε τόσο σύντομα."

"Τι προτείνεις;" Ρώτησε η Ροζλύν, της οποίας η προσοχή είχε αρχίσει επιτέλους να επικεντρώνεται στην κουβέντα.

"Δεν πιστεύω ότι η Βίνας θα είναι άψογη ηγεμών," εξήγησε η Φοίβη. "Σίγουρα θα παρουσιάσει μερικά ελαττώματα, τα οποία θα φανούν με την πάροδο μερικών μηνών. Ας περιμένουμε αυτούς τους μήνες κι ύστερα αποφασίζουμε πώς θα κινηθούμε εναντίον της. Εν τω μεταξύ, ας αναλάβουμε την αναβάθμισή μας σε παντρεμένες γυναίκες. Καλή και χρυσή η αγνότητα, μα μόνο για τις μοναχές· κι εμείς δεν στοχεύουμε στο ιερατείο."

"Συμφωνώ," είπε πρώτη η Υβέτ. "Μέχρι να γεννήσω δεν είμαι σε θέση να σχεδιάζω πώς θα εκθρονίσω τη Βίνας. Ας περιμένουμε."

"Ας περιμένουμε," συμφώνησε η Ροζλύν.

"Παντρευόμαστε κι επιστρέφουμε. Απλό," συμπέρανε η Νυμέρια κι ένευσε, ως ένδειξη επιδοκιμασίας.

"Ας είναι," είπε και η Αντέλ, της οποίας το μυαλό ήδη έτρεψε προς το Πέντοκρατ και προς τον Έινταν Λάντοβερ.

"Πολύ καλά," κατέληξε η Φοίβη. "Ας μη σπαταλάμε άλλο χρόνο σε άσκοπες συζητήσεις, όταν μπορούμε να αξιοποιήσουμε τον χρόνο μας καλύτερα."

Κι έτσι οι πέντε αδελφές διαλύθηκαν. Το βράδυ, το όνειρο και το εφιαλτικό τραγούδι τις επισκέφθηκαν ξανά.

Έξι είναι τα κλαριά
Έξι είναι και τα στάχυα
Μονάχα ένα αν κοπεί
Όλα μαζί στα βράχια.

Κανένα τους δε θα σωθεί
Όσο και αν το θέλει
Πάνω στον χρόνο που συμβεί
Ο θάνατος του μέλλει.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η Ροζλύν ήταν η πρώτη που έφυγε. Μετά το πρωινό γεύμα, ανέβηκε στην άμαξα που την είχε φέρει, μαζί με τις ακόλουθους της, την Αναλάιζ και την τοξοβόλο Ευκητεία. Ήταν η πρώτη φορά που οι αδελφές της την είδαν να φορά την πανοπλία της. Έμοιαζε με πολεμική θεά.

Η Βίνας δεν ήρθε να τη χαιρετήσει. Μετά τη στέψη της, έδειχνε πλήρη αδιαφορία απέναντι στις αδελφές της.

Μετά τη Ροζλύν έφυγε η Αντέλ. Ο θείος της έστειλε μια άμαξα με φρουρούς, ώστε εκείνη και η Νίρα Μόνταγκιου να μην κινδυνεύσουν ξανά. Είχε εμφανώς θορυβηθεί, όταν η Αντέλ του είχε διηγηθεί το περιστατικό, κατά τη διάρκεια του δείπνου της κηδείας του βασιλιά Δάντη. Ενώ η άμαξα ξεκίνησε, η μικρή έβγαλε το κεφάλι από το παράθυρο και κοίταξε για τελευταία φορά τη νεότερη αδελφή της, τη Φοίβη κι ήταν σίγουρη ότι θα της έλειπε απίστευτα. Δε θα ξαναέβλεπαν η μια την άλλη για πολύ καιρό.

Την επόμενη ημέρα, η Νυμέρια ναυάλωσε ξανά τη Νεϊντέα κι ετοιμάστηκε να φύγει μαζί με τις ξαδέρφες και τους ναύτες της.

"Ελπίζω την επόμενη φορά που θα επισκεφτούμε τη Ρέισαν να μη σας κυνηγούν ετοιμόγενες πόρνες των λιμανιών, ζητώντας να αναγνωρίσετε τα παιδιά σας," πείραξε το πλήρωμά της η Νυμέρια, προκαλώντας ένα κύμα γέλωτα στο πλοίο.

"Θα πρέπει να σου άρεσε πολύ η Ρέισαν, Νυμέρια," παρατήρησε η Βιβιάνα.

"Γιατί το λες αυτό, ξαδέρφη;" Απόρησε η Πριγκίπισσα του Κόντορ.

"Πολύ γρήγορα θέλεις να επιστρέψεις, νομίζω."

"Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να προκύψει," αποκρίθηκε η Νυμέρια. "Μπορεί να μας καλέσουν ξανά για τη στέψη της επόμενης βασίλισσας."

"Τόσο σύντομη πιστεύεις ότι θα είναι η βασιλεία της Βίνας;" Ρώτησε η Ιζόλδη, η άλλη της ξαδέρφη και συνοδός.

"Δεν τον νομίζω," απάντησε αποφασιστικά η Νυμέρια. "Είμαι σίγουρη."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Εσύ πότε θα φύγεις;" Ρώτησε η Υβέτ τη Φοίβη, όταν αποχαιρέτησαν τη Νυμέρια κι επέστρεφαν με την άμαξα και τη φρουρά της εγκυμονούσας αδερφής στο παλάτι.

"Μάλλον θα μείνω εδώ λίγο ακόμα," της απάντησε η μικρή. "Πρώτον, θέλω να γνωρίσω τη Ρέισαν και το παλάτι από όλες τις απόψεις. Δεύτερον, θέλω να σιγουρευτώ ότι θα έχεις κάποιον δίπλα σου. Ξέρω ότι δεν μπορείς να επιστρέψεις στο Σαντόρουμ, για να γεννήσεις εκεί, οπότε αναγκάζεσαι να μείνεις εδώ."

Η Υβέτ την πλησίασε και της έπιασε το χέρι στοργικά.

"Σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου," της είπε με φωνή που έσφυζε από συναίσθημα. "Όμως, δεν επιθυμώ να σε εμποδίσω στα οποία σου σχέδια. Άλλωστε, ο Άζριελ θα είναι σύντομα εδώ."

"Θα μείνω όσο χρειαστεί," επέμεινε η Φοίβη. "Θα φύγω μόνο όταν βεβαιωθώ ότι είσαι καλά και ασφαλής. Ακόμα αναρρωνεις από τον πυρετό. Μη γεμίζεις τη μικρή σου αδελφή με τύψεις."

Η έγκυος αδελφή γέλασε και η διάθεση της έμοιαζε να βελτιώνεται.

"Όπως επιθυμείς," υποχώρησε με ένα ευγενές χαμόγελο η Υβέτ.

Η υπόλοιπη διαδρομή ως το πάλατι συνεχίστηκε σε απόλυτη σιωπή, με μοναδική διαταραχή της ησυχίας το ποδοβολητό των αλόγων και τις περιστασιακές φωνές των πολιτών κάτω από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού. Ο Αύγουστος είχε μπει για τα καλά.

************************************

Ένα μεγάλο και πολυτάραχο κεφάλαιο έφτασε στο τέλος του! Περιμένω τις γνώμες σας στα σχόλια!

Στο επόμενο, θα δούμε τη διαμονή της Φοίβης στο παλάτι, τις επιστροφή των τριών πριγκιπισσών στις πατρίδες τους και φυσικά ξεκινά επισήμως η Βασιλεία της Γιολάνδης της Δεύτερης ή αλλιώς Βίνας. Επιπλέον, σας έχω εμφάνιση ΕΚΠΛΗΞΗ και επαφή με τα Βασιλεία του Γουίντεργουολ, του Ιωδέως και του Σαντόρουμ!

Καλό υπόλοιπο Κυριακής και Καλή Σχολική Χρονιά!