Ciao Bellas!!

Σημερα θα μιλησουμε για δυο πραγματα.
Φιλιες και Γονεις.
Ταιριαζουν;Οχι.
Ηθελα να τα βαλω μαζι παραυτα; Ναι.

Γονεις και εφηβοι κατά την διαρκεια των πανελληνιων βιωνουν μια εμπολεμη ζωνη ετησιου βεληνεκούς με διαρκει που ισως αυξηθεί αν τα αποτελέσματα δεν είναι τα επιθυμητα.
Θα σου δωσω πρωτα μερικα γεγονότα.

1) Οι γονεις σου σε λατρευουν.
2)Θελουν και παλευουν για το καλυτερο για σενα.
3) Ο χειρότερος τους φοβος είναι να σε δουν να χαραμίζεσαι.
4) Η μαμαδες καταλαβαινουν πιο πολλα από οσα νομιζεις (συγγνωμη μπαμπα)

Και δεξου το αυτό από εμενα, το ατομο με μαμα ΑΥΣΤΗΡΟΤΑΤΗ.
Το ότι μου δημιουργουσε τυψεις για να μην βγω Σαββατο βραδυ;(εβγαινα εν τελει, με τυψεις)
Το ότι  με πιεζε να διαγραψω το wattpad;
Να μην εχω σχεση; (το μετανιωσα που εκανα)
Το ότι με κυνηγουσε να της πω απεξω τα παντα;
Το ότι ποτέ δεν ηταν ικανοποιημενη με τιποτα;

Εκλαιγα και ορκιζομουν ότι δεν την αντεχω.
Αλλα ξερεις τι εκανα στις 14 Ιουνιου, όταν παρεδωσα κολλα Λατινικων;

Ετρεξα εξω και την αγκαλιασα σφιχτα. Γιατι ειχε δικιο.(Βλεπε κανονα Νο3)
Ηθελε να ξεκουραζομαι και να μην πιεζω τον εαυτο μου, να μην επαναπαύομαι και να παλευω για τους στοχους μου.

Οποτε μπορω να σου πω ότι χαρη σε εκεινη ειπα ολη την ιστορια απεξω σε 4 ωρες παρα κατι.
Εμαθα το γνωστο.
Ελυσα 2050 τυπους αρχαιων ρηματων.
Εκανα αλλη μια επαναληψη εκεινο το μαθημα που νομιζα οτι ηξερα αλλα τελικα δεν θυμομουν τοσο καλα.

Βλέπεις, αν δεν με ειχε πιεσει, δεν θα ενιωθα τοσο σιγουρη όταν μπηκα μεσα στο σχολειο εκεινο το πρωινο.

Να αγαπας τους γονεις σου και να μην τους θεωρεις δεδομενους, ουτε αυτους ουτε την βοηθεια που σου προσφερουν.
Για εκεινους είναι βασανιστηριο να σε βλεπουν να καθεσαι στο κινητο ολη μερα, να χαζεύεις και να βλέπεις τηλεοραση ενώ εισαι σε μια δυσκολη χρονια.

Όχι για τον βαθμο στο τελος.

Όχι για τα λεφτα που δινουν τον μηνα (300-1000 ευρω)

Όχι για να λενε στους γνωστους τους ότι περασες καπου.

Αλλα για σενα. Για να σπουδασεις και να αποκτησεις μορφωση, να ανοιξει το μυαλο σου, να διευρυνεις τους ορίζοντες σου,να γνωρίσεις ατομα και νεα μερη.

Παλευουν και αγχωνονται μαζι σου πιστεψε με.Και είναι ηδη περήφανοι για σενα, κι ας μην στο λενε, το εχουν πει σε εκεινη την συναδελφο, στην γιαγια ή την θεια σου, σε καποιoν φιλο πανω στην κουβεντα.
Σε αγαπουν και θα είναι περήφανοι ο,τι βαθμο και να βγαλεις.Αυτο που θελουν από εσενα είναι ένα.

ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ.

------------------------------------------------------------------------------------------------

Οσον αφορα τις πανελληνιες εξετασεις ακουγονται πολλα.
Κατι που σπανια σου λενε είναι μαλλον ότι θα τσακωθείς με τους φιλους σου.
Και καπου εδω θα μου πεις ''Αποκλείεται Μαγδα εγω τους ξερω χρονια, ειμαστε κολλητοι κλπ κλπ''

Δεν αναφερομαι σε ολους σου τους φιλους φυσικα!
Αλλα κατα την διαρκεια της τριτης λυκειου θα βιωσεις κατι που εγω ονομασα Κ.Μ.Α.Π.Α

Κατασταση
Μισους προς
Ατομα
Που
Αγαπούσες.

Οκευ, ισως δεν μισεις, αλλα πιστεψε με ΜΙΣΕΙΣ.Σε εκνευριζει ο τροπος που περπατάνε μιλανε αναπνεουν και φερονται.Τσακωνεστε με το παραμικρο και η ενεργεια είναι απίστευτα τεταμενη.

Όλα ηταν τελεια, φανταστικα, ήσασταν μια ομορφη υπεροχη παρεα,αλλα τωρα πιανεις τον εαυτο σου να απομακρύνεσαι, να αδιαφορεις για το αν θα κανετε παρεα ή να τους νιώθεις μακρια σου.

Αυτά τα ατομα μπορει να είναι κολλητοι σου (Αυτό είναι η δυσκολη περιπτωση,αλλα και πιο σπανια)

Ή να είναι στον πολύ στενο σου κυκλο, στην παρεα σου, αλλα όχι ο κολλητος σου.

ΓΙΑΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ;

Την περιοδο των πανελληνιων (Αναφέρομαι στους 12 μηνες Ιουνιο Δευτέρας με Ιουνιο Τριτης λυκειου) αλλαζεις.
Γιατι, καλως ή κακως, πρόκειται για την πρωτη σου επαφη με τον αληθινο κοσμο, είναι η στιγμη που συναγωνίζεσαι ισαξια ατομα από ολη την χωρα, η στιγμη που ΟΧΙ οι γονεις σου, αλλα το ΚΡΑΤΟΣ αποφασιζει που 'ανηκεις'.
Θεωρω ότι ωριμάζεις.Γιατι πλεον δεν πρόκειται για ένα πτυχιακι ξενης γλωσσας, νταξει θυμαμαι τον εαυτο μου στην τριτη γυμνασιου όταν εδωσα proficiency ετρεμα, αλλα ηξερα βαθια μεσα μου ότι αν δεν το παρω θα το ξαναδωσω χωρις να μεινω πισω σε κατι.

Ενώ εδώ μιλαμε για την μορφωση σου.
Ξερεις ότι είναι σοβαρα τα πραγματα, εχουν άλλη αξια, και το διάβασμα και ο κοπος σου.Βλεπεις τα πραγματα αλλιως και το ξερω.

Οποτε το πιο λογικο είναι να εισαι σε ενταση, εισαι κουρασμένος, εξαντλημένος ψυχικα, εχεις αγχος, σε εχει εκνευρισει το ότι νιώθεις τυψεις που δεν διαβαζεις αρκετα ενώ παραλληλα το αισθημα ότι θα επρεπε να περνας καλυτερα στα 17 δεν φευγει.

Όλα αυτά τα νιωθουν και οι φιλοι σου.Εχουν τους δικους τους φοβους, σκεψεις και ανασφάλειες.
Ή μπορει και όχι.

Είναι μια δυσκολη περιοδος και στις δυσκολες περιοδους ξεχωρίζεις ποιους θες και εχεις οντως διπλα σου.Γιατι καλως ή κακως μεσα στον κυκλο σου δεν είναι όλοι προθυμοι να παρατησουν μια ευκαιρια για κλαμπ και να κατσουν μεσα μαζι σου να δουν ταινιες.

Αυτό θα σε πικρανει πολύ στην αρχη, μα είναι η αληθεια.Την ζωη σου την ζεις μαζι με πολλους ανθρώπους, αλλα δεν την μοιράζεσαι με ολους το ιδιο.
Θα σου προτεινα να μην τσακωθείς μαζι τους και να κανεις υπομονή.

Να περασουν οι πανελλήνιες και να καθισετε επειτα σε μια καφετερια, με παγωμενο καφε και καλοκαιρινο ηλιο.Να κοιταχτείτε μεταξυ σας και να αναλογιστείτε αν ειστε ιδια ατομα και η ιδια παρεα. Αν είναι όλα όπως πριν.
Συνηθως είναι.
Με την παρεα μου δεν εγινε ετσι.

Κοιταχτηκαμε μεταξυ μας και καταλάβαμε ότι δεν ταιριαζουμε.Οποτε χωριστηκαμε σε τέσσερις και τρεις (νοητα) γιατι οι δυο περασαν σε αλλα μερη της Ελλαδας.
Παψαμε να αγαπιομαστε;Ποτέ!
Σταματήσαμε να κανουμε βιντεοκλησεις που και που ή να βγαινουμε για κρασια;Οχι!
Διακοψαμε το κουτσομπολιο και τις καμμενες συζητήσεις μετα τις δυο το πρωι; Με τιποτα!

Αν με ρωτας στενοχωρηθηκα πολύ.Μα η ζωη προχωραει, μαζι της και εμεις.Αλλαζουμε και αλλαζει και ο κοσμος γυρω μας.
Μπηκα σε μια σχολη και γνωρισα νεα ατομα, αγαπησα περισσοτερο τις δυο κολλητες μου και διευρυνα κατα πολύ τον κυκλο μου.

Αλλα ακουσε με και θα βγεις αλώβητος από αυτό.Κανε υπομονή, ακου τους αλλους γυρω σου και μην βιαζεσαι να απαντησεις.
Μην σε τυφλωνουν τα νευρα.Ολοι περνατε τα ιδια. Δεν είναι μονο οι αλλοι που δεν καταλαβαινουν, μερικες φορες χανεις και εσυ το νοημα.

Μα εν τελει, όλα, ΟΛΑ, θα πανε καλα.
Θα βρεις τον δρομο σου.
Και μην ξεχνας.Αυτο το ατομο που σε κανει εξαλλο και θες να το χτυπήσεις, εχει ένα μερος του εαυτο σου, την τελευταια πιθανον σχολικη σου αναμνηση.
Είναι πολύτιμος για σενα.
Και σ αγαπάει πολύ,στο υπόσχομαι αυτό.

Μιλησε μου λοιπον.
Τι σε βασανιζει σε αυτό ή οποιοδήποτε άλλο θεμα;

(Νοητα αφιερωμενο στην μαμα μου)

( και σε δυο φιλες σε δυο νησια καπου στην Ελλαδα...αν και δεν εχουν ιδεα ότι γραφω, κορίτσια δεν θα παψω ποτέ να σας αγαπω όπως σας αγαπουσα στα 16 μου, υποσχομαι)

Για τι άλλο θελετε να μιλησουμε;

Σας αγαπω ολους πολυ.

xxxΜαγδαxxx