Ο Κωνσταντίνος με ακολούθησε, κι έκατσε δίπλα μου σιωπηλός.

"Αν δε θες να το κάνουμε αυτό δεν πειράζει, αλήθεια" είπε μαλακά ενώ το χέρι του ακουμπούσε την πλάτη μου απαλά.

"Δε φταις εσύ, απλά...δεν μπορώ να σας καταλάβω. Κατοικείται ο εγκέφαλος σας ή είναι υποχείριο εξωγήινων;" ρώτησα κι εκείνος γέλασε. Δεν κρατήθηκα, γέλασα κι εγώ μαζί του και πρώτη φορά άφησα ελεύθερο τον εαυτό μου δίπλα του.

"Ξέρεις, νομίζω πως αν ήσουν αγόρι θα κάναμε πολύ καλή παρέα εμείς οι δύο!" είπε αληθινά κι εγώ γέλασα.

"Γιατί τώρα σε χαλάει η παρέα μου;" προσπάθησα να δείχνω σοβαρή όμως ακόμη γελούσαμε.

"Απλώς μου πας πάντα κόντρα, κάτι που με εκνευρίζει αφάνταστα" μου άρεσε που ήταν ειλικρινής, και μου άρεσε που τον εκνεύριζα.

Μου άρεσαν όλες οι αντιδράσεις του όταν τον τσάντιζα ή τον έβγαζα εκτός εαυτού. Αυτό το συνοφρύωμα των φρυδιών του όταν σκεφτόταν τι να μου απαντήσει, το σφίξιμο των δοντιών του όταν δεν μπορούσε να μου αντιμηλήσει και το σφίξιμο των μπουνιών του όταν απλά προσπαθούσε να ηρεμήσει δίχως να μου πει κάτι. Είχα μάθει κάθε αντίδρασή του Κωνσταντίνου, σε κάθε μου πείραγμα. Περισσότερο βέβαια, λάτρευα στιγμές σαν κι αυτήν που τον έβλεπα να γελάει με την ψυχή του!

"Λοιπόν, μάστερ των μάστερ, δάσκαλε των δασκάλων και στυλίστα των στυλίστα, πάμε να μου υποδείξετε το καινούριο μου ντύσιμο;" ρώτησα ανυπόμονα και σηκώθηκα από τη θέση μου, ενώ ένα νέο κύμα γέλιων έκανε την εμφάνιση του.

Αφού πετάξαμε τα χάρτινα ποτήρια στον κάδο δίπλα μας, μπήκαμε στο μαγαζί που είχαμε μπροστά μας.

Αρχίσαμε να ψάχνουμε διαφορά ρούχα που είχαμε μπροστά μας αλλά ο Κωνσταντίνος δεν ήταν ικανοποιημένος με τίποτα. Έκανε χειρότερα από εμάς τις κοπέλες!

"Όχι... Όχι... Αυτό δεν κάνει... Πολύ ανοιχτό... Πολύ κοντό... Πολύ κλειστό..  Πολύ μακρύ... Πολύ μεγάλο... Πολύ μικρό..." κάπως έτσι συνεχίστηκε η επόμενη ώρα μας, ενώ είχαμε πάει ήδη σε τρία διαφορετικά καταστήματα.

Είχα αρχίσει να απελπίζομαι και πλέον κοιτούσα ρούχα στον αθλητικό τομέα του καταστήματος που βρισκόμασταν όταν τον άκουσα να φωνάζει.

"Αυτό είναι! Το βρήκα!" αναφώνησε ενθουσιασμένος και γύρισε να με ψάξει, όμως δεν πιστεύω να ενθουσιάστηκε ιδιαίτερα όταν είδε πως βρισκομαι στα αθλητικά είδη. Αλλά αυτή είμαι εγώ! Η Ελένη με τις φόρμες της!

Κατευθύνθηκα προς το μέρος του βιαστικά και όταν είδα το φόρεμα που κρατούσε μπροστά του, έμεινα άφωνη! Ήταν υπέροχο!

"Ουάου" αναφώνησα κι εκείνος χαμογέλασε.

"Αυτό θα φορέσεις το Σάββατο!" σαν να με διέταξε, κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και πήρα το φόρεμα στα χέρια μου. Δεν είχα ξαναδεί ωραιότερο στη ζωή μου!

"Πάμε να το δοκιμάσεις;" ρώτησε κι εγώ στραβοκατάπια.

Η αλήθεια είναι πως ο Κωνσταντίνος δεν με είχε δει ποτέ ντυμένη με φόρεμα ή οτιδήποτε άλλο κοντό. Κι αν το είχε κάνει θα ήταν όταν ήμουν ακόμη στο δημοτικό! Ούτε με μαγιό δεν με είχε δει ποτέ, μιας που στις κοινές μας οικογενειακές διακοπές εκείνος ποτέ δεν ερχόταν μαζί μας αλλά προτιμούσε να πάει διακοπές με τους φίλους του. Είχα κρυφτεί πίσω από αυτήν την εικόνα, με τις φόρμες μου και εκείνος δεν είχε δει ποτέ το σώμα μου, και πως άλλαξε αυτό μέσα στην εφηβεία. Όχι ό,τι τον ένοιαζε κιόλας, απλά ένιωθα προστατευμένη έτσι, σαν να 'μαι σε μία ζώνη ασφαλείας.

"Ξέρεις τι; Λέω να σας εκπλήσσω όλους το Σάββατο!" είπα χαμογελώντας κι εκείνος με κοίταξε μπερδεμένος.

"Να μη βεβαιωθούμε ότι σου κάνει κι ότι σου κάθεται καλά;" με ρώτησε κι εγώ κούνησα το κεφάλι μου.

"Μια χαρά θα είναι! Είναι το νούμερο μου άλλωστε! Πάμε να μου διαλέξεις και τίποτα άλλο για να φοράω στο σχολείο;" τον ρώτησα για να αλλάξω συζήτηση και τελικά συμφώνησε.

Κατευθυνθήκαμε στον τομέα με τα καθημερινά outfit όπου μου διάλεξε και κάποια απλά μπλουζάκια με διάφορες στάμπες, κι εν τέλει πήγαμε στον αγαπημένο μου τομέα! Επιτέλους!

"Γιατί φοράς πάντα φόρμες;" ήθελε να μάθει και τον κοίταξα με μπερδεμένο ύφος.

"Τι εννοείς; Γιατί φοράω άνετα ρούχα;" Για να νιώθω άνετα!" απάντησα όσο πιο απλά μπορούσα κι εκείνος ανασήκωσε τους ώμους του.

"Δεν το καταλαβαίνω!" ανταπάντησε και πήγα προς τα αθλητικά παπούτσια να ρίξει μια ματιά για τον εαυτό του.

"Καταλαβαίνεις όλα αυτά τα περίπλοκα που μου μαθαίνεις και αυτό ξαφνικά δεν μπορείς ε;" ρώτησα δυνατά για να με ακούσει όμως δεν μου απάντησε.

Αδιαφορία λοιπόν κι από το μέρος του! Ξεφύσηξα θυμωμένη ενώ βρήκα ένα υπέροχο σετ κολάν και μπουστάκι γυμναστικής. Γενικότερα κολάν δε φορούσα ποτέ, όμως ίσως ήρθε η ώρα να το αλλάξω κι αυτό! Χαμογέλασα στην σκέψη μου, και κατευθύνθηκα προς το ταμείο για να πληρώσω.

Βγήκαμε από το μαγαζί κρατώντας τέσσερις σακούλες, δηλαδή ο Κωνσταντίνος τις κρατούσε αφού προσφέρθηκε να με βοηθήσει κι εγώ προχωρούσα δίπλα του. Φτάσαμε στο αμάξι, μπήκαμε μέσα και βάλαμε ζώνη. Έπρεπε να μιλήσω με την Μαρία, να της πω για το υπέροχο φόρεμα που αγόρασα! Δεν πρόλαβα να πιάσω την τσάντα μου για να πάρω το κινητό μου όταν κατάλαβα πως ο Κωνσταντίνος χαμήλωσε τη μουσική στο ράδιο κι ύστερα πήρε το λόγο.

"Στο σχολειο ντύσου λιτά, όμως σε καμία περίπτωση με τις φαρδιές σου φόρμες. Φορά τζιν και στενά μπλουζάκια. Δεν χρειάζεται να είναι προκλητικά και αποκαλυπτικά, απλώς να τονίζουν το σώμα σου, αυτό φτάνει. Μία μία τις αλλαγές, εντάξει;" ρώτησε κι εγώ έβγαλα το κινητό μου για να στείλω μήνυμα στην Μαρία.

"Βρήκα ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ!" έστειλα βιαστικά και χαμογέλασα. Ήμουν σίγουρη πως θα έμενε άναυδη μόλις το έβλεπε. Να δω πως θα αντιδράσει όταν της πω ποιος μου το διάλεξε κιόλας! Άφησα ένα γελάκι να βγει και ο Κωνσταντίνος δίπλα μου με κοίταξε παραξενεμένος.

"Με ποιον μιλάς;" ρώτησε αδιάφορα και απάντησα αμέσως αυθόρμητα.

"Με κανέναν!" απάντησα αυθόρμητα ενώ ο ήχος του κινητού μου ακούστηκε. Είχα μήνυμα!

"Στείλε μου φωτό να σε δω!" ξαναγέλασα κι ο Κωνσταντίνος πήρε το κινητό μου από τα χέρια μου.

"Ποιος είναι αυτός που αποκαλείς ζουζουνάκι σου και τι φωτογραφία θέλει να του στείλεις;" ρώτησε αρκετά θυμωμένος και τον κοίταξα παραξενεμένη με την αντίδραση του.

"Η Μαρία" απάντησα μπερδεμένη και τότε είδα τα χαρακτηριστικά του να μαλακώνουν. Μα καλά, τι στο καλό έπαθε;

"Συγγνώμη" ήταν το μόνο που είπε ενώ μου επέστρεψε το κινητό μου μετανιωμένος. Έδωσε γκάζι στη μηχανή και πήραμε το δρόμο της επιστροφής, ακούνητοι και αμίλητοι.

Ώρες, ώρες, πραγματικά δεν μπορώ να τον καταλάβω!