"Αυτό ετοιμάζουν να σε ρωτήσω μόλις" απάντησε φανερά εκνευρισμένος εκείνος.

"Απλά είπα να του ανοίξω κουβέντα", δεν μπορούσα να καταλάβω το πρόβλημά του.

"Από όλους όσοι βρισκόντουσαν εκεί, σε αυτόν έπρεπε να απευθύνεις το λόγο;", συνέχισε στον ίδιο τόνο και πραγματικά άρχισα κι εγώ να εκνευρίζομαι.

"Ποιο είναι το πρόβλημά σου;", τον ρώτησα θυμωμένη.

"Το πρόβλημά μου είναι ότι καταστρέφεις το στοίχημα! Έδειξες παραπάνω ενδιαφέρον απ' ό,τι έπρεπε από την πρώτη μέρα κι αυτό σε κάνει να παρεκκλίνεις από το στόχο σου", απάντησε εκείνος κι εγώ ξεφύσηξα εκνευρισμένη.

"Μα αν δεν του μιλάω καν πως θα επιτύχω το σκοπό μου;" ρώτησα πιο μαλακά αυτήν τη φορά, φανερά μετανιωμένη για τον τρόπο μου.

"Με το να σε θεωρήσει εύκολη, βρίσκεσαι χιλιόμετρα μακριά από τον σκοπό σου!" με επέπληξε κι εγώ χαμήλωσα το κεφάλι μου.

"Νομίζω αδερφούλη θα συμμετάσχω κι εγώ στα μαθήματά σου!" αστειεύτηκε η Μαρία, μόνο και μόνο για να κερδίσει ένα απειλητικό βλέμμα από τον Κωνσταντίνο. "Αχρείαστα να 'ναι", βιάστηκε να συμπληρώσει, ενώ ο Κωνσταντίνος έβαλε μπροστά το αυτοκίνητο.

Δεν είπαμε τίποτα άλλο κατά τη διαδρομή. Όταν με άφησαν σπίτι μου με χαιρέτησαν κι έφυγαν. Μπήκα μέσα κακόκεφη και πέταξα την τσάντα μου στον καναπέ με νεύρα. 

"Και είμαστε μόλις στην πρώτη μέρα" είπε τρομοκρατημένη η μαμά μου, κάτι που με έκανε να χαμογελάσω.

"Εφηβεία;" ρώτησε ο μπαμπάς μου κι αυτή του χαμογέλασε μαλακά.

"Ίσως περίοδος" απάντησε αδιάφορα κι εγώ γύρισα να τους κοιτάξω. Ήταν στην κουζίνα και έστρωναν το τραπέζι για να φάμε μεσημεριανό.

"Είμαι ακριβώς εδώ και σας ακούω σε περίπτωση που δεν με προσέξατε!" φώναξα ενώ κούνησα τα χέρια μου για να με δουν.

"Πήγαινε πλύνε τα χέρια σου κι έλα να φάμε! Το φαγητό είναι έτοιμο" δήλωσε η μαμά μου σαν να μην είχε ειπωθεί τίποτα πιο πριν, κι εγώ απλά ξεφύσηξα πριν πάω στο μπάνιο.

Είχαμε τελειώσει με το μεσημεριανό και βοηθούσα την μαμά μου στο συμμάζεμα όταν το κινητό μου δονήθηκε. Είχα μήνυμα!

"Σε μισή ώρα στο παρκάκι δίπλα στο φροντιστήριο. Μην αργήσεις!" ο Κωνσταντίνος μου είχε στείλει μήνυμα!

Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ πως θα ερχόταν αυτή η μέρα που θα ανταλλάσσαμε μηνύματα μεταξύ μας! στη σκέψη χαμογέλασα, κι άρχισα αμέσως να πληκτρολογώ την απάντηση.

"Θα είμαι εκεί!" πάτησα αποστολή κι έτρεξα στο δωμάτιο μου να ετοιμαστώ.

Είπα στους γονείς μου πως θα βρισκόμουν με την Μαρία πριν το φροντιστήριο, και βγήκα από το σπίτι βιαστικά για να πάω να συναντήσω τον Κωνσταντίνο. Στη διαδρομή ειδοποίησα και την Μαρία, σε περίπτωση που θα συνέβαινε το οτιδήποτε να γνωρίζει και να με καλύψει. 

Έφτασα στο πάρκο και είδα τον Κωνσταντίνο να κάθεται σε ένα παγκάκι ενώ έπαιζε με το κινητό του.

"Γεια" τον χαιρέτησα μα η φωνή μου ακούστηκε λίγο περίεργη, πιο γλυκιά απ' ό,τι ήθελα.

"Γεια σου μικρό" με χαιρέτησε αδιάφορα, κι έκατσα κι εγώ στο παγκάκι δίπλα του.

"Λοιπόν, ας μπούμε κατευθείαν στο ψητό" πήρε αμέσως το λόγο κι εγώ έβαλα όλη μου την προσοχή στα λόγια του. "Κανόνας νούμερο ένα: Αδιαφορία! Αν θέλεις να τον κάνεις δικό σου θα πρέπει να το παίζεις αδιάφορη δίπλα του, να φέρεσαι λες και δε σε νοιάζει, λες και δε σου αρέσει. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να σε έχει από την αρχή για δεδομένη, γιατί έτσι δε θα καταφέρεις απολύτως τίποτα. Το μοναδικό που θα κάνεις είναι να σε χρησιμοποιήσει, και την επομένη να μη θέλει να σε ξαναδεί" προσπάθησα πολύ να συγκρατήσω κάθε του λέξη, αλλά έτσι όπως κοιτούσα τα χείλη του σκεφτόμουν ταυτόχρονα πως θα ήταν να τον φιλάω.

"Κατάλαβες;" με ρώτησε και γύρισε προς το μέρος μου να με κοιτάξει όταν αντιλήφθηκε πως δεν απαντούσα.

Κούνησα το κεφάλι μου πέρα δώθε για να διώξω τις σκέψεις μου μακριά και απάντησα "Ναι" απότομα. "Αδιαφορία, αλλιώς θα μου κάνει ό,τι κάνεις εσύ σε κάθε κοπέλα" σκέφτηκα, όμως το είπα φωναχτά, κι έβαλα αμέσως το χέρι μου στο στόμα μου.

"Συγγνώμη, δεν ήθελα να το πω αυτό" ψέλισσα αφού κατάλαβα την γκάφα που είχα κάνει.

"Δεν πειράζει μικρό. Όλοι γνωρίζουν πως δεν είμαι ο τύπος των σχέσεων. Δεν έχεις γιατί να ζητάς συγγνώμη" ο τόνος του ήταν τόσο αδιάφορος, πραγματικά δεν τον ένοιαζε τίποτα. "Έχεις καμία ερώτηση πάνω στον πρώτο κανόνα;" με ρώτησε κι εγώ ανασήκωσα τους ώμους μου.

"Είσαι σίγουρος πως αν το παίξω αδιάφορη θα τον κάνω να με θέλει; Θέλω να πω...μπορεί απλώς να πάει σε κάποια άλλη αφού εγώ δε θα του δίνω σημασία" ρώτησα σαν αφελής που είμαι κι εκείνος χαμογέλασε.

"Πως φαίνεται πως δεν ξέρεις από αγόρια. Αλήθεια με πόσους έχεις βγει;" απάντησε με ερώτηση στην ερώτησή μου και είχε σηκώσει το ένα του φρύδι περιμένοντας για την απάντησή μου.

"Με κανέναν που να ήταν player" απάντησα και δάγκωσα τα χείλη μου.

Εκείνος αρκέστηκε σε αυτήν μου την απάντηση και κοίταξε το κινητό του. Έστειλε ένα μήνυμα που δεν διάβασα τι έγραφε -είπαμε αγενής δεν είμαι- κι ύστερα ξανά έστρεψε την προσοχή του σε εμένα.

"Τα αγόρια, όταν βλέπουν πως μια κοπέλα το παίζει δύσκολη και δεν τους δίνει το ενδιαφέρον που επιθυμούν, κάνουν τα πάντα για να την αποκτήσουν. Σκέψου πως είναι κάτι σαν θέμα εγωισμού, σαν να θίγεται ο εγωισμός τους με αυτόν τον τρόπο! Γι' αυτό το λόγο θα κάνουν τα πάντα για την κατακτήσουν έτσι ώστε να ανέβει και ο εγωισμός τους αλλά και ο ανδρισμός τους ταυτόχρονα" μου εξήγησε τόσο απλά κι εγώ τον κοιτούσα με δέος.

"Είστε κάφροι, χωρίς παρεξήγηση!" τόλμησα να πω αλλά ο Κωνσταντίνος το μοναδικό που έκανε ήταν να γελάσει.

Αυτά τα μαθήματα σίγουρα θα μου έκαναν καλό ή θα κατέληγα πιο ερωτευμένη από ποτέ μαζί του; αναρωτήθηκα και ήλπιζα να μη συμβεί το δεύτερο.

"Ας πούμε πως μας δελεάζουν τέτοιες καταστάσεις" είπε γελώντας ακόμη.

"Μα αντί να τα φτιάξετε με κάποια κοπέλα που σας θέλει και σας το δείχνει, κυνηγάτε αυτήν που σας διώχνει..." ήθελα να ρωτήσω όμως δεν ακούστηκε σαν ερώτηση, αλλά σαν δήλωση.

"Μην μπερδεύεις τα πράγματα" με επέπληξε, "δεν τα φτιάχνουμε με καμία, όμως κυνηγάμε αυτό που δεν μπορούμε να έχουμε. Αυτή είναι η φύση μας, αυτό μας εξιτάρει και αυτό μας ελκύει. Το δεδομένο είναι χλιαρό, βαρετό, πως να στο εξηγήσω;" ρώτησε μη μπορώντας να βρει τα κατάλληλα λόγια.

"Κι εσύ θέλεις κάποια να σε κάψει, ή μάλλον να σε ανάψει..." συμπλήρωσα εγώ, θέλοντας να τον βοηθήσω να βρει τα κατάλληλα λόγια, όμως πάλι έκανα βλακεία. "Εννοώ όλοι εσείς οι players" βιάστηκα να συμπληρώσω κι εκείνος έγνεψε καταφατικά.

Ξανάβγαλε το κινητό του από την τσέπη του κι αφού διάβασε κάτι γύρισε προς το μέρος μου. "Λοιπόν, πρέπει να πάω για μάθημα. Τα λέμε" με χαιρέτησε κι έφυγε.

Πήρα κι εγώ την τσάντα μου για να πάω προς το φροντιστήριο, να περίμενα εκεί μέχρι να αρχίσει το μάθημα, όταν τον είδα στην απέναντι πολυκατοικία να έχει στριμώξει κάποια κοπέλα.

"Ωραίο μάθημα! Πρέπει να της δείχνει πως γίνεται η ένωση δύο ατόμων μέσω στροβιλικής κίνησης των μυώδων οργάνων τους μέσα στην στοματική τους κοιλότητα" αναφώνησα εμφανώς στεναχωρημένη και κινήθηκα προς την είσοδο του φροντιστηρίου.