Η Μαρία δεν πίστευε στα αυτιά της. Κοιτούσε τον Κωνσταντίνο λες και είχε βγάλει δύο κεφάλια, πέντε μάτια και ουρά. Προφανώς δεν είναι λίγο ο μεγαλύτερος αδερφός σου να συμφωνεί με τη σχέση σου και να την επικροτεί, ειδικά αν έχει δείξει εντελώς διαφορετική συμπεριφορά τόσο καιρό, όμως εδώ βρισκόμαστε να ζούμε μεγάλες στιγμές!

Όλα σιγά σιγά είχαν αρχίσει να φτιάχνουν για όλους μας, και τα πράγματα έμπαιναν σε μία σειρά. Είμαστε πιο ενωμένοι από ποτέ, ερωτευμένοι, αγαπημένοι και πραγματικά ευτυχισμένοι. Αυτές τις στιγμές, τα τελευταία χρόνια μας στο λύκειο θα τα θυμόμαστε για πάντα. Αυτά είναι που θα μείνουν για πάντα χαραγμένα μέσα μας. Ό,τι κι αν συμβεί, πάντα θα έχουμε αυτές τις στιγμές να θυμόμαστε!

Η επόμενη μέρα δεν άργησε να έρθει. Ήταν άλλο ένα πρωινό που με βρήκε στο πάτωμα πάνω στην προσπάθειά μου να κλείσω το καταραμένο ξυπνητήρι. Δεν με πτόησε όμως καθόλου αυτό! Σηκώθηκα κι ετοιμάστηκα, φόρεσα ένα ψηλόμεσο μαύρο τζιν και μια κροπ τοπ μπλούζα-ήθελα ο Κωνσταντίνος να μην έχει μάτια για καμία άλλη παρά μόνο για μένα- και κατέβηκα να πάρω πρωινό με τους γονείς μου.

Δεν άργησαν να εμφανιστούν ο Κωνσταντίνος με την Μαρία, κι αφού χαιρέτησα τους γονείς μου βγήκα από το σπίτι για να τους συναντήσω και να πάμε όλοι μαζί σχολείο. Σε όλο το δρόμο λέγαμε αστεία και γελούσαμε, ενώ ο Κωνσταντίνος με κοιτούσε πονηρά καθ' όλη τη διάρκεια της διαδρομής. Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο αφού είχαμε πλέον φτάσει στο σχολείο, εκείνος με πλησίασε και πέρασε το χέρι του γύρω από τη μέση μου. Κοίταξε πρώτα το χέρι του κι ύστερα εκείνον παραξενεμένη.

"Τι;" ρώτησε ο Κωνσταντίνος ενώ εγώ χαμογέλασα.

"Τολμάς και με αγκαλιάζεις δημόσια;" ρώτησα δειλά ενώ ακόμη χαμογελούσα.

"Είσαι δικιά μου και θέλω να τον μάθουν όλοι. Τέρμα ο παλιός Κώστας!" μου απάντησε εκείνος και τον αγκάλιασα σφιχτά. Με είχε κάνει τόσο χαρούμενη με αυτήν την πράξη του.

Το κουδούνι χτύπησε αφού για ακόμη μία φορά είχαμε φτάσει αργά και ο Κωνσταντίνος μας συνόδευσε μέχρι την γραμμή μας. Έσκυψε και μου έδωσε ένα απαλό φιλί πριν αφήσει τη μέση μου και φύγει για τη σειρά που είχε ήδη κάνει η δικιά του τάξη.

"Ωωω, τυχερήηη!" φώναξαν ταυτόχρονα όλα τα κορίτσια του τμήματός μας κι εγώ έκρυψα το πρόσωπό μου μες τα χέρια μου.

"Είναι!" απάντησε γελώντας η Μαρία κι εγώ την σκούντηξα απαλά.

Μου άρεσαν όλα αυτά τα μικρά βήματα που είχε αρχίσει να κάνει ο Κωνσταντίνος, και που έδειχνε σε όλους πως πραγματικά έχει αλλάξει και πλέον είναι σε σχέση. Ήμουν πολυ χαρούμενη!

Περάσαμε όλα τα διαλείμματα αγκαλιά, να γελάμε και να πειράζουμε ο ένας τον άλλον μαζί με τον Άγγελο και την Μαρία. Τα παιδιά μας είπαν πως είχε έρθει και ο Μανώλης σήμερα στο σχολείο, όμως εμείς δεν τον είδαμε καθόλου.

Είχε φτάσει η τελευταία ώρα και είχαμε γυμναστική. Είμαστε στο προαύλιο με την Μαρία και καθόμασταν σε ένα παγκάκι όσο η υπόλοιπη τάξη έπαιζε μπάσκετ όταν μας πλησίασε ο Μανώλης.

"Γεια. Μπορώ να σου μιλήσω για λίγο;" με ρώτησε και κούνησα θετικά το κεφάλι μου ενώ τον κοιτούσα εμφανώς παραξενεμένη. Δεν περίμενα ποτέ να ερχόταν να μου μιλήσει.

Η Μαρία έφυγε κι εκείνος έκατσε δίπλα μου στο παγκάκι ενώ γύρισε να με κοιτάξει.

"Σου χρωστάω μια συγγνώμη" πήρε το λόγο και γύρισα κι εγώ να τον κοιτάξω. "Δε συνηθίζω να βάζω στοιχήματα, ειδικά για κοπέλες, όμως δεν ξέρω τι στο καλό μου συνέβη μαζί σου" συνέχισε και τον άκουγα με προσοχή. "Μου άρεσες πάρα πολύ από την πρώτη στιγμή που σε είδα και ήθελα να σε πλησιάσω, όμως δεν ξέρω τι άλλαξε στην πορεία" έστρεψε το βλέμμα του προς τα χέρια του, και τα έμπλεκε μεταξύ τους από αμηχανία.

"Πρέπει να ήταν στο κλαμπ όταν σε είδα να χορεύεις προκλητικά με τον Κώστα, όταν θέλησα να σε κάνω δικιά μου οπωσδήποτε. Μου είχες δείξει ενδιαφέρον κι ύστερα το πήρες πίσω με τέτοιον τρόπο...δεν ήθελα να σε χάσω εξαιτίας του. Πληγώθηκε ο ανδρισμός μου" μου εξηγούσε κι ένιωθα κι εγώ τόσο υπαίτια για την συμπεριφορά του.

"Τότε ήταν που είπα στον Άγγελο πως θα γίνεις η κοπέλα μου και μου είπε υποτιμητικά πως δεν έχεις μάτια για κανέναν άλλον παρά για τον Κώστα, και πως είχε καταλάβει εδώ και πολύ καιρό πως ήσουν κρυφά ερωτευμένη μαζί του. Όμως εγώ δεν ήθελα να το πιστέψω και στοιχημάτισα πως θα σε έκανα δικιά μου και θα σου έκλεβα ένα φιλί"

"Συγγνώμη" ψέλισσα και ένιωθα τα μάτια μου υγρά.

"Στο ραντεβού μας δεν ήξερα πως να φερθώ, ήταν μια σκέτη αποτυχία γιατί ήμουν σίγουρος πως σε είχα χάσει πριν καν προσπαθήσω να σε κερδίσω, όμως και πάλι δεν ήθελα να χάσω το στοίχημα και γι' αυτό σε φίλησα" γύρισε με κοίταξε κι όταν είδε πως έκλαιγα έπιασε απαλά τον ώμο μου.

"Μανώλη συγχώρεσέ με, εγώ φταίω για όλα. Δεν ήθελα ποτέ να παίξω μαζί σου. Πραγματικά, ήθελα να προσπαθήσω μαζί σου κι ας ήμουν ερωτευμένη με τον Κωνσταντίνο, ήθελα να σου δώσω μια ευκαιρία...ήθελα να δώσω και σε 'μένα μία ευκαιρία για να καταφέρω να τον ξεχάσω, μα όσα βήματα έκανα μπροστά αλλά τόσα ξανά έκανα πίσω. Δεν έχω κάτι να σου συγχωρήσω. Εγώ είμαι αυτή που πρέπει να ζητήσει συγγνώμη, διότι εγώ έπαιξα μαζί σου..." αναφώνησα κλαίγοντας κι εκείνος με αγκάλιασε απαλά.

"Ίσως τελικά να είμαστε πάτσι" ψιθύρισε κι ένας βήχας μας διέκοψε τη συζήτηση.

Ο Κωνσταντίνος καθόταν μπροστά μας και μας κοιτούσε έχοντας το φρύδι του σηκωμένο και τα χέρια του μπλεγμένα μπροστά από το στήθος του.

"Έφευγες;" ρώτησε τον Μανώλη κι εκείνος με άφησε και σηκώθηκε όρθιος.

"Συγγνώμη" είπε άλλη μια φορά προς το μέρος μου και γύρισε να κοιτάξει τον Κωνσταντίνο. "Συγγνώμη κι από 'σένα για την συμπεριφορά μου. Μακάρι να μην είχε συμβεί τίποτα από όλα αυτά" αναφώνησε κι ο Κώστας κούνησε αδιάφορα τους ώμους του. Του έριξα ένα δολοφονικό βλέμμα και ψέλισσε κι αυτός μία μικρή συγγνώμη πριν απομακρυνθεί ο Μανώλης.

"Ελπίζω να μην διέκοψα κάτι σημαντικό" ειρωνεύτηκε ενώ κάθισε δίπλα μου.

"Δεν χρειάζεται να ζηλεύεις. Απλώς μου ζήτησε συγγνώμη" απάντησα ενώ ακούμπησα το κεφάλι μου στον ώμο του. "Είναι καλό παιδί, και δεν φταίει περισσότερο από 'μένα. Αν κάποιος είναι υπαίτιος για όλα αυτά που συνέβησαν, αυτή είμαι εγώ" εξομολογήθηκα κι ο Κωνσταντίνος φίλησε το μέτωπό μου.

"Δεν έπρεπε να βάλει στοίχημα για 'σένα" επέμεινε εκείνος και έμπλεξε το χέρι του με το δικό μου.

"Ούτε εμείς έπρεπε να βάλουμε στοίχημα για εκείνον" ανταπάντησα λυπημένη.

"Ίσως όλα τελικά να έγιναν για κάποιον λόγο" κατέληξε.

"Άξιζε όμως να πληγωθεί εκείνος τόσο πολύ;" αναρωτήθηκα και με έφερε πιο κοντά του.

"Όχι, αλλά με αυτόν τον τρόπο εγώ κατάλαβα πόσο τρελά ερωτευμένος ήμουν μαζί σου" απάντησε ειλικρινά και γύρισε να με φιλήσει.

Όσο χαρούμενη ένιωθα που είχα τον Κωνσταντίνο δίπλα μου, τόσο λυπημένη ένιωθα για τον Μανώλη που είχε χάσει πλέον την παρέα του εξαιτίας μου.