Τα είχαμε κανονίσει όλα με την Μαρία! Εγώ δε θα πήγαινα φροντιστήριο σήμερα, θα έλεγα πως είχα κάποια αδιαθεσία και η Μαρία θα ερχόταν σπίτι μου για να δει πως είμαι όμως στην πραγματικότητα θα ετοιμαζόταν και θα έβγαινε με τον Άγγελο. Ο Κωνσταντίνος είχε φροντιστήριο οπότε είχαμε 4 ώρες στη διάθεσή μας για να μπορέσουν να βγουν τα πιτσουνάκια μας.

Η ώρα ήταν τρεις και το κινητό μου χτύπησε. Πήρα μία βαθιά ανάσα κι έκανα το σταυρό μου, δεν έπρεπε να καταλάβει ο Κωνσταντίνος πως του έλεγα ψέματα.

"Έλα Κωνσταντίνε", απάντησα αδιάφορα στην κλήση του.

"Έλα μικρή. Σε πέντε θα είμαι εκεί. Ετοιμάσου για να πάμε μαζί φροντ!", είπε κι άρχισα να βήχω.

"Ξέρεις, νιώθω μία μικρή αδιαθεσία και η μαμά μου με συμβούλεψε να μην έρθω στο μάθημα σήμερα. Οπότε πήγαινε χωρίς εμένα", προσπάθησα να ακουστώ πειστική κι από μέσα μου ευχόμουν να το χάψει το παραμύθι μου.

"Ξέχνα το! Έρχομαι από εκεί",

"Όχι, όχι!", αναφώνησα λίγο πιο δυνατά από ό,τι ήθελα. "Είναι εδώ η μαμά μου και θα περάσει και η Μαρία είπε για να μου κάνει παρέα. Μην χάσεις το μάθημά σου, δεν χρειάζεται, αλήθεια. Δεν σε παίρνει να χάσεις άλλη μία χρονιά" προσπάθησα να τον λογικεύσω για να μη χαλάσει τα σχέδιά μας.

"Δε θα γίνει κάτι άμα χάσω ένα μάθημα", προσπάθησε να με πείσει και τύψεις είχαν ήδη αρχίσει να με καταβάλουν.

"Ξέρεις πόσο σημαντικό θεωρώ το φροντιστήριο και τα μαθήματα. Δε θέλεις να έχω τύψεις εξαιτίας σου έτσι; Να νιώθω υπαίτια που έχασες το μάθημά σου εξαιτίας μου;", έμμεσα του έλεγα την αλήθεια. Άσχετο αν το έκανα για να καλύψω το δικό μου ψέμα. Όμως όσα του είπα ήταν πραγματικά οι πεποιθήσεις μου, κι αυτός το γνώριζε πολύ καλά αυτό.

"Εντάξει μικρή, κέρδισες. Αλλά μετά το μάθημα θα έρθω αμέσως από εκεί και δεν ακούω κουβέντα!" είπε αποφασιστικά και χαμογέλασα.

"Σ'ευχαριστώ! Τα λέμε μετά!"

Κλείσαμε το τηλέφωνο κι άφησα μία μακρόσυρτη ανάσα να βγει. Δεν είχα συνηθίσει να λέω ψέματα κι ούτε να κάνω κοπάνα. Αυτή η σχολική χρονιά έχει φέρει τα πάνω κάτω μέχρι τώρα στη ζωή μου. Με έχει αλλάξει τοσο πολύ, ελπίζω όλα όμως να μου βγουν σε καλό.

Η Μαρία δεν άργησε να έρθει, και την ετοίμασα για το ραντεβού της. Την έβαψα ελαφριά μιας που ήταν μονο μεσημέρι και της έκανα τα μαλλιά της μπούκλες. Φόρεσε μία ψηλόμεση μαύρη φούστα με ένα λευκό πουκάμισο από πάνω. Ήταν πανέμορφη!

Ο Άγγελος ήρθε και την πήρε από το σπίτι μου. Είχαν στη διάθεσή τους τρεις ολόκληρες ώρες πριν έρθει ο Κωνσταντίνος για να δει πως είμαι. Ήμουν τόσο χαρούμενη για την κολλητή μου.

Αφού έφυγαν, ανέβηκα στο δωμάτιό μου για να διαβάσω. Δεν ήθελα να μείνω πίσω στο φροντιστήριο οπότε άρχισα να διαβάζω για το επόμενο μάθημα στη χημεία. Δεν κατάλαβα πόσο πέρασε η ώρα όταν άκουσα το κουδούνι της εξώπορτας. Κοίταξα το κινητό μου είχε περάσει μόνο μία ώρα από όταν έφυγαν τα παιδιά.

Τί στο καλό; αναρωτήθηκα. Μήπως τελικά το μετανιώσαν;

Κατέβηκα τις σκάλες και άνοιξα την πόρτα βιαστικά όμως έμεινα κάγκελο όταν αντίκρισα τον Κωνσταντίνο απέναντί μου.

"Πώς είσαι μικρή μου;" ρώτησε και έσκυψε για να με φιλήσει όμως εγώ δεν μπορούσα να κουνηθώ. "Τι έχεις;" με ξανά ρώτησε και προσπάθησα να χαμογελασω με όλη μου τη δύναμη.

"Είμαι καλύτερα. Εσύ πώς κι από εδώ; Δεν είπαμε να μην χάσεις το μάθημά σου;" τον ρώτησα δίχως να του προτείνω να περάσει μέσα.

"Δεν το έχασα. Έλειπε η μαθηματικός σήμερα και θα αναπληρώσουμε το Σαββατοκύριακο" απάντησε και δεν ήξερα τι δικαιολογία να βρω να του πω για την Μαρία. Δεν είχαμε προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο.

"Θα μείνουμε για πολύ ώρα ακόμη στην εξώπορτα;" γέλασε εκείνος και με έσπρωξε μαλακά για να περάσει μέσα.

"Εμ, όχι" απάντησα αμήχανα και τον ακολούθησα στο εσωτερικό του σπιτιού.

"Οι δικοί σου;" ήθελε να ξέρει και γύρισε να με κοιτάξει ενώ άφησε την τσάντα του στο καθιστικό.

"Δουλειά" απάντησα αδιάφορα και αμέσως θυμήθηκα πως του είχα πει ότι η μητέρα μου ήταν σπίτι. "Έφυγαν για κάποιο περιστατικό" βιάστηκα να συμπληρώσω ενώ έκατσε στον καναπέ.

Με τράβηξε στα πόδια του κι άφησε ένα απαλό φιλί στο λαιμό μου, όμως δεν έπρεπε να τον αφήσω να με αποσυντονίσει. Κάπως έπρεπε να ειδοποιήσω την Μαρία.

"Τι έγινε;" ήθελε να μάθει και χαμογέλασα αμήχανα για άλλη μια φορά. "Κατάλαβα ντρέπεσαι επειδή είναι η Μαρία εδώ" είπε και έγνεψε θετικά δίχως να μπορώ να πω κάτι άλλο.

"Δε σε φίλησα μπροστά της όμως, οπότε μην ντρέπεσαι. Άντε πήγαινε να την φωνάξεις!" με προέτρεψε κι εγώ έφυγα σκεπτική για το δωμάτιό μου.

Τι θα του έλεγα τώρα;

Ανέβηκα βιαστικά τις σκάλες και μπήκα στο δωμάτιο μου. Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και πήρα το κινητό μου που ήταν πάνω στο γραφείο. Έπρεπε να ειδοποιήσω την Μαρία.

"Μαρία μας πιάσανε" ήταν το πρώτο πράγμα που της είπα μόλις σήκωσε το κινήτο της. "Ο αδερφός σου ποιος άλλος; Έλειπε η μαθηματικός και τους άφησαν να φύγουν. Είναι εδώ, κάτω, και περιμένει να κατέβουμε και οι δύο μαζί!" προσπαθούσα να ψιθυρίσω όμως το άγχος μου δεν με άφηνε. Ήμουν σίγουρη πως ο Κωνσταντίνος θα με σκότωνε. Θα μας σκότωνε και τις δύο!

Η πόρτα ακούστηκε πίσω μου και έκλεισα γρήγορα το τηλέφωνο. Ήμουν νεκρή!

"Άντε τι κάνετε τόσες ώρες;" ξεπρόβαλε το κεφάλι του πίσω από την πόρτα κι εγώ γύρισα να τον κοιτάξω χαμογελώντας.

"Έρχομαι, τώρα έπαιρνα το κινητό μου μήπως μου τηλεφωνήσουν οι δικοί μου"

"Η Μαρία που είναι;" ρώτησε ενώ επεξεργάστηκε το χώρο γύρω μου και μπήκε μέσα στο δωμάτιο.

"Έφυγε λίγο πριν έρθεις εσύ" απάντησα όσο πιο αθώα μπορούσα.

"Έφυγε να πάει που;" ρώτησε παραξενεμένος εκείνος και με πλησίασε κι άλλο.

"Στο σπίτι σας. Της είπα πως νιώθω καλύτερα και θα ήταν καλύτερο να πάει να διαβάσει για το σχολείο. Έχει και φροντιστήριο αύριο, οπότε θα είχε πολύ διάβασμα. Ένιωθα άσχημα να την κρατάω μακριά από το διάβασμά της" απάντησα κι εκείνος σήκωσε το φρύδι του.

"Και προτίμησε να πάει να διαβάσει από το να κάνει κους κους με την κολλητή της;" ξανά ρώτησε και ήμουν σίγουρη πως την είχα βάψει.

"Γνωρίζεις πολύ καλά πόσο πιεστική μπορώ να γίνω!" προσπάθησα να φανώ πειστική αλλά ένιωθα τα χέρια μου να ιδρώνουν και την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά.

"Μικρή μου" πλησίασε σε απόσταση αναπνοής, "είσαι σίγουρη πως δεν μου κρύβεις τίποτα;" ρώτησε και πάλι κι εγώ στραβό κατάπια.

Δεν είμαι εγώ για ψέματα, όχι!