Η Γιώτα κάτι ψιθύρισε στο αυτί του κι ύστερα χάιδεψε το μάγουλό του, πριν φύγει από κοντά του. Για μια στιγμή νόμιζα πως θα τον φιλούσε και πραγματικά η καρδιά μου πήγε να σπάσει. Ο Κωνσταντίνος άρχισε να κατευθύνεται προς το μέρος μας περπατώντας χαλαρά.

"Πού ήσουν μικρή μου σε όλα τα διαλείμματα;" με ρώτησε αμέσως μόλις ήρθε κοντά μας.

"Μας κράτησε μέσα ο μαθηματικός" απάντησα αδιάφορα. Ήμουν στεναχωρημένη και ήθελα να του μιλήσω όμως δε θα το έκανα μπροστά σε όλους.

"Μου έλειψες" δήλωσε και έπνιξα ένα γέλιο που πήγε να βγει.

"Δεν φάνηκε" ψέλισσα κι ήμουν σίγουρη πως με είχε ακούσει όμως δεν είπε τίποτα.

"Εμείς πάμε να πάρουμε καφέ στο κυλικείο. Τα λέμε μετά" ανακοίνωσε η Μαρία και με τράβηξε από το χέρι.

"Πρώτη μέρα μαζί και είσαι έτοιμη να τον κατασπαράξεις! Πρέπει να χαλαρώσεις!" μου είπε μόλις απομακρυνθήκαμε.

"Δεν φταίω εγώ που σχεδόν του όρμηξε η άλλη κι αυτός δεν έκανε τίποτα για να την εμποδίσει" ανταπάντησα εκνευρισμένη.

"Έχεις δίκιο, αλλά ίσως να μην πρέπει να ζηλεύεις τόσο. Θέλω να πω ο Κώστας δεν έκανε καμία κίνηση, και η Γιώτα ξέρουμε πως την πέφτει σε οποιοδήποτε αρσενικό κινείται, οπότε δεν φταίει σε κάτι εκείνος" προσπαθούσε να με ηρεμήσει.

"Απλώς περίμενα πως πρώτη μέρα μαζί θα ήθελε να είναι μαζί μου, να με φιλήσει μπροστά σε όλους, να δείξει στις άλλες πως πλέον είναι πιασμένος και δεν είναι ο player που κάθε μέρα είναι με άλλη" της είπα ειλικρινά και σταματήσαμε ακριβώς έξω από το κυλικείο.

"Έτσι θα σταματούσες να ζηλεύεις αν κάποια κοπέλα τον πλησίαζε;" η ερώτηση της με έπιασε εξαπίνης.

Όσο παρήγγειλε τους καφέδες μας το σκέφτηκα για λίγο.

"Όχι. Όμως θα ένιωθα λίγο καλύτερα απ' ό,τι νιώθω τώρα" απάντησα ειλικρινά και πήραμε τους καφέδες στο χέρι και αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς την αίθουσά μας.

"Ίσως να πρέπει να του εξηγήσεις πως νιώθεις και να δεις τι θα σου πει κι αυτός" με παρότρυνε η Μαρία κι εγώ έγνεψα καταφατικά.

"Απλώς δε θέλω να με θεωρήσει υπερβολική ή παράλογη" της εκμυστηρεύτηκα κι εκείνη χαμογέλασε.

"Ή και τρελή!" συμπλήρωσε κι άρχισε να γελάει.

"Έι" μούτρωσα όμως τελικά δεν μπόρεσα να κρατηθώ κι άρχισα να γελάω κι εγώ.

"Είναι τόσο δύσκολο να είσαι σε σχέση όσο και το να μην είσαι τελικά" αναφώνησε η Μαρία κι εγώ δεν μπορούσα παρά να συμφωνήσω μαζί της.

"Εμένα μου λες!"

"Ο Άγγελος μου ζήτησε να βρεθούμε σήμερα" ανακοίνωσε κι εγώ την κοίταξα κατάματα.

"Ραντεβού;"

"Ναι!" είπε χαρούμενη και την αγκάλιασα αυθόρμητα.

"Θα σε κάνουμε μία θέα, θα είσαι πανέμορφη και δεν θα μπορεί να σου αντισταθεί!" δήλωσα κι εκείνη με κοίταξε στεναχωρημένη.

"Δεν ξέρω πως θα γλιτώσω από τον Κέρβερο" είπε στενάχωρα και το κινητό μου δονήθηκε.

"Κατά φωνή" είπα την ώρα που χτύπησε το κουδούνι για να μπούμε στις τάξεις μας, δείχνοντάς της το κινητό μου.

"Ναι;" απάντησα στην κλήση του Κωνσταντίνου.

"Πού πήγατε να πάρετε καφέ, στην Βραζιλία;" με ρώτησε και χαμογέλασα.

"Απλώς δεν μας άρεσε η παρέα σας και είπαμε να κάτσουμε με κάποιους άλλους να τους πιούμε"

"Μικρή... άμα σε πιάσω στα χέρια μου" με απείλησε.

"Τι θα κάνεις; Θα με φιλήσεις μπροστά σε όλους; Α ξέχασα, δεν έχεις γιατί να το κάνεις αυτό, σωστά;" ξεκίνησα θέλοντας να του κάνω πλάκα όμως μου ξέφυγε το παράπονό μου.

"Τι εννοείς;" με ρώτησε όμως τερμάτισα την κλήση αφού είχε μπει ήδη μέσα στην αίθουσα ο καθηγητής.

Άφησα το κινητό μου μέσα στην τσάντα μου και προσπάθησα να παρακολουθήσω το μάθημα της Ιστορίας όμως το μυαλό μου έτρεχε συνεχώς σε εκείνον. Γνώριζα πως ήταν λάθος όλη η συμπεριφορά μου και η ζήλεια που ένιωθα όμως ήμουν στεναχωρημένη και δεν σκεφτόμουν καθαρά. Φανταζόμουν διαφορετική την πρώτη μας μέρα ως ζευγάρι στο σχολείο.

Στο τέλος της ώρας μόλις η αίθουσα άδειασε η Μαρία με κοίταξε.

"Δε θα βγούμε;" με ρώτησε.

"Πήγαινε εσύ, εγώ δεν έχω όρεξη" της απάντησα όταν είδα τον Κωνσταντίνο να έρχεται προς το μέρος μας.

Η Μαρία σηκώθηκε κι έφυγε για να μας αφήσει μόνους κι εγώ είχα μαρμαρώσει στη θέση μου κοιτάζοντας το θρανίο.

"Μπορείς να μου πεις τι έπαθες;" με ρώτησε απαλά κι εγώ ανασήκωσα τους ώμους μου.

"Τίποτα το σημαντικό" απάντησα δειλά και το χέρι του άρχισε να χαϊδεύει την πλάτη μου.

"Θέλω να ξέρω ό,τι κι αν είναι" ανταπάντησε και γύρισα να τον κοιτάξω.

"Απλώς φέρομαι παράλογα" είπα ειλικρινά και μου έκανε νόημα να συνεχίσω.

"Περίμενα πως σήμερα που είναι η πρώτη μας μέρα ως ζευγάρι θα θέλεις να δείξεις σε όλους πως είμαστε μαζί. Μα εσύ ούτε ένα φιλί δε μου έδωσες όλη μέρα" τα παράπονά μου ξεχύθηκαν μονομιάς από το στόμα μου κι εκείνος με κοίταξε παραξενεμένος.

"Γι' αυτό στεναχωρήθηκες μικρή μου; Το ξέρεις πως δεν έχω συνηθίσει σε τέτοιες χειρονομίες μπροστά σε όλους στο σχολείο. Και πραγματικά δεν πίστευα πως θα σε πείραζε τόσο πολύ αυτό" μου είπε όμως η στεναχώρια μου με έκανε να σκέφτομαι μόνο άσχημα πράγματα.

"Μια χαρά όμως φάσωνες τις άλλες τόσα χρόνια κρυφά στην πίσω αυλή" είπα θυμωμένα αυτήν τη φορά κι εκείνος σταμάτησε να με χαϊδεύει.

"Όπως είπες κι εσύ τις φάσωνα, γιατί πολύ απλά καμία τους δεν με ενδιέφερε πραγματικά. Είναι η πρώτη φορά που είμαι σε σχέση και δεν ξέρω πως να φερθώ και τι να κάνω. Επίσης, δε θέλω να νομίζουν όλοι οι υπόλοιποι πως αυτό κάνω και μαζί σου, πως σε φασώνω. Γνωρίζεις πολύ καλά τη φήμη που έχω στο σχολείο μας. Δε θέλω να πληγωθείς βρε Λενάκι!" αναφώνησε και τότε ήθελα να κοπανήσω το κεφάλι μου στον τοίχο. Τελικά ήμουν όντως τόσο παράλογη ενώ αυτός σκεφτόταν όλα αυτά για μας.

"Συγγνώμη, απλά δεν το σκέφτηκα έτσι. Επίσης, ζήλεψα όταν είδα την Γιώτα να στην πέφτει" απάντησα ειλικρινά κι εκείνος γέλασε.

"Κι εκείνη ζήλεψε εσένα όταν της είπα πως δεν με ενδιαφέρει καθόλου εκείνη αφού πλέον είμαι σε σχέση μαζί σου!" είπε με ένα μεγάλο χαμόγελο κι εγώ γούρλωσα τα μάτια μου στο άκουσμα των λέξεών του.

"Τι έκανες;" ρώτησα λίγα δευτερόλεπτα αργότερα αφού ακόμη ο εγκέφαλος μου δεν μπορούσε να επεξεργαστεί την πληροφορία που μόλις είχε λάβει.

"Της είπα την αλήθεια. Δεν έχω γιατί να το κρύψω. Αργά η γρήγορα όλοι θα το μάθουν άλλωστε. Απλώς ήθελα να της ξεκαθαρίσω πως δεν έχει καμία ελπίδα μαζί μου" είπε χαλαρά και άφησα ένα φιλί στα χείλη του από την χαρά μου. Εκείνος έσφιξε τα χέρια του γύρω μου και με έφερε πιο κοντά του, ενώ άρχισε να με φιλάει.

Ίσως τελικά αυτή η μέρα να μην ήταν και τόσο χάλια!